மாலெ தீப்பொறி தொகுதி 11 இதழ் 2 2012, ஆகஸ்ட் 16 - 31

உள்ளே

கல்வி
அரசும் புரட்சியும்
தலையங்கம்: உடல் மண்ணுக்கு உயிர் தமிழ்நாட்டுக்கு
சிறப்புக் கட்டுரை
மார்க்சிஸ்ட் கட்சியின் இரண்டாவது ஜுலை நெருக்கடி:
மறுப்பு, பொய்மை மற்றும் கையாலாகாத நிலை
கல்வி
என்ன செய்ய வேண்டும் நூலை
இறுகப் பற்றிக் கொள்ள என்ன செய்ய வேண்டும்? (பகுதி 3)
மண்ணில் பாதி
பெண்ணென்று பூமிதனில் பிறந்துவிட்டால்...
கட்டுரைரிலையன்ஸ் ஏரியா. . . . . உள்ள வராதே. . . .
இலங்கை அகதிகள் முகாம்: கூரை மீது கோழி
களச்செய்திகள்மக்கள் நலனே கட்சியின் நலன்

கல்வி

அரசும் புரட்சியும்

லெனின்

‘சம உரிமை’ இங்கு இருக்கிறதுதான், ஆனால் இன்னமும் இது ‘முதலாளித்துவ உரிமையேதான்’, ஒவ்வொரு உரிமையும் போல சமத்துவமின்மையைக் கொண்டேதான் என்று மார்க்ஸ் கூறுகிறார். ஒவ்வொரு உரிமையும் உண்மையில் ஒரே மாதிரி இல்லாத, ஒவ்வொருவருக்குச் சமமாய் இல்லாத வெவ்வேறானோருக்கும் சம அளவீட்டைப் பயன்படுத்துகிறது. ஆகவே, ‘சம உரிமை’ என்பது உண்மையில் சமத்துவத்துக்குப் பங்கம் செய்கிறது; அநீதியாகிவிடுகிறது. ஒவ்வொருவரும் ஏனையவர் எவரையும் போல அதே அளவு சமூக உழைப்பு புரிந்து, சமூக உற்பத்திப் பொருளில் (மேற்கூறியபடி கழித்த பின் எஞ்சுவதில்) சமப் பங்கு பெறுகிறார்.
ஆனால் எல்லோரும் ஒரே மாதிரி இருக்கவில்லை; ஒருவர் வலுவானவர், மற்றவர் ஆகாதவர்; ஒருவருக்கு அதிக குழந்தைகள், மற்றவருக்கு அவ்வளவு இல்லை... மார்க்ஸ் இதிலிருந்து எடுத்துரைக்கும் முடிவு வருமாறு:
‘...சமமான உழைப்பை அளித்து, ஆகவே சமுதாய நுகர்வு நிதியிலிருந்து சமமான பங்கு பெறுவதன் மூலம், உண்மையில் ஒருவர் பிரிதொருவரை விடச் செல்வந்தராய் இருக்கவும், இன்ன பலவாறாகவும் நேருகிறது. இந்தக் குறைபாடுகளைத் தவிர்க்க, உரிமை சமமாய் இருப்பதற்குப் பதில் சமமின்றி இருத்தல் வேண்டும்...’
ஆகவே கம்யூனிசத்தின் முதற் கட்டம் இன்னமும் நீதியும் சமத்துவமும் அழித்திட முடியாத நிலையிலேதான் இருக்கும்; செல்வத்தின் வேறுபாடுகள், நியாயமில்லா வேறுபாடுகள் இன்னமும் இருந்து கொண்டுதான் இருக்கும், ஆனால் மனிதனை மனிதன் சுரண்டுதல் முடியாததாகிவிடும், ஏனென்றால் உற்பத்திச் சாதனங்களை - ஆலைகளையும், இயந்திரங்களையும், நிலத்தையும், பிறவற்றையும் - கைப்பற்றி அவற்றை தனி உடமை ஆக்கிக் கொள்வது முடியாததாகிவிடும். பொதுவில் ‘சமத்துவம்’ குறித்தும் ‘நீதி’ குறித்தும் லஸ்ஸல் கூறும் தெளிவற்ற குட்டி முதலாளித்துவத் தொடர்களை தகர்த்திட்டு, மார்க்ஸ் கம்யூனிச சமுதாயத்தின் வளர்ச்சிப் பாதையைத் தெளிவுபடுத்துகிறார். கம்யூனிச சமுதாயம் தனி நபர்களால் உற்பத்திச் சாதனங்கள் கைப்பற்றப்பட்டுவிட்டதில் உள்ள ‘அநீதியை’ மட்டும்தான் முதலில் ஒழிக்கும்படி நிர்ப்பந்திக்கப்படுகிறது என்பதையும், மற்றோர் அநீதியை, அதாவது நுகர்வுப் பண்டங்களை (தேவைகளுக்கு ஏற்ப அல்லாமல்) ‘ஆக்கிய உழைப்பின் அளவுக்கேற்ப’ விநியோகிப்பதில் உள்ள அநீதியை அதனால் உடனடியாக அகற்ற முடியவில்லை என்பதையும் மார்க்ஸ் காட்டுகிறார்.
முதலாளித்துவ பேராசிரியர்களும் ‘நமது’ துகானும் அடங்கலான கொச்சைவாதப் பொருளிய லாளர்கள் ஓயாமல் சோசலிஸ்டுகள் மீது குற்றம் சாட்டுகிறார்கள்; சோசலிஸ்டுகள் மக்களிடையிலான சமத்துவமின்மையை மறந்துவிடுவதாகவும் இந்த சமத்துவமின்மையை அகற்றி விடலாமென ‘கனவு காண்பதாகவும்’ கூறுகிறார்கள். இந்தக் குற்றச்சாட்டு முதலாளித்துவ சித்தாந்தவாதிகளுடைய அளவு கடந்த அறியாமையைத்தான் காட்டுகிறது என்பது விளங்குகிறது.
சிறிதும் தவறாது உன்னிப்புடன் மார்க்ஸ் மனிதர்களிடையிலான சமத்துவமின்மையை கணக்கில் எடுத்துக்கொள்வதுடன் நிற்காது, உற்பத்திச் சாதனங்களை சமுதாயம் அனைத்திற்கும் உரிய பொது உடமையாய் மாற்றுவதால் மட்டும் (சகஜமாய் இது ‘சோசலிசம்’ என்றழைக்கப்படுகிறது) விநியோகத்தில் உள்ள குறைபாடுகளும் ‘முதலாளித்துவ உரிமையின்’ சமத்துவமின்மையும் அகற்றப்பட்டு விடுவதில்லை என்பதையும், ‘ஆற்றப்படும் உழைப்புக்கு ஏற்ப’ உற்பத்திப் பொருட்கள் பகிர்ந்து கொள்ளப்படும் வரை இவை தொடர்ந்து நிலவும் என்பதையும் கணக்கில் எடுத்துக் கொள்கிறார். மேலும் தொடர்ந்து மார்க்ஸ் கூறுவதாவது:
‘...இந்தக் குறைபாடுகள் கம்யூனிச சமுதாயத்தின் முதற் கட்டத்தில் தவிர்க்க முடியாதவை, ஏன் எனில் இச்சமுதாயம் நீடித்த பிரசவ வேதனைக்குப் பிறகு முதலாளித்துவ சமுதாயத்திலிருந்து இப்பொழுதுதான் பிறந்து வெளிவந்திருக்கிறது. உரிமையானது ஒருபோதும் சமுதாயத்தில் பொருளாதாரக் கட்டமைப்பையும் இதனால் நெறிப்படுத்தப்பட்ட அதன் கலாச்சார வளர்ச்சி நிலையையும் காட்டிலும் உயர்வானதாகிவிட முடியாது...’

தலையங்கம்

உடல் மண்ணுக்கு  உயிர் தமிழ்நாட்டுக்கு

உடல் மண்ணுக்கு. உயிர் தமிழுக்கு. இந்தி எதிர்ப்புப் போராட்டத்தின்போது தமிழ் மண்ணில் மின்சாரமாய் பாய்ந்து உணர்வூட்டிய முழக்கம் இது. இந்தித் திணிப்பு இல்லை என்றாகும் வரை யாரும் பின்வாங்கவில்லை. போராட்டம் வென்றது.
மொழித் திணிப்புதான் வேண்டாம் என்றோம். மொழி பேசுபவர்களை விரோதித்துக் கொள்ளவில்லை. கூட்டாட்சியை எதிர்க்கவில்லை. வேற்று மொழி பேசுபவர்கள் தமிழ்நாட்டின் வளர்ச்சிக்கு உயிர் தருவார்கள் என்று உள்ளுணர்வு சொல்லியிருக்கலாம். இன்று வேற்று மாநிலத் தொழிலாளர்கள் தமிழ்நாட்டின் வளர்ச்சி அடையாளங்களைக் கட்டியெழுப்பி விட்டு தமிழ் மண்ணில் உயிரை விட்டு, கை கால் இழந்து வெற்றுடல்களாய், குறையுடல்களாய் வீடு திரும்புகிறார்கள்.
ஆகஸ்ட் 6, 7, 8 மூன்றே நாட்களில், இரண்டு முறை மிகக்கொடூரமான விபத்துக்கள் ஏற்பட்டு 11 வேற்று மாநிலத் தொழிலாளர்கள் மடிந்திருக்கிறார்கள். ஒரு விபத்து தனியார் கல்லூரி கட்டுமானப் பணியிலும் மற்றொன்று சென்னைவாசிகள் ஆவலுடன் எதிர்ப்பார்த்துக் காத்திருக்கும் மெட்ரோ ரயில் கட்டுமானப் பணியிலும் நடந்தன. எட்டாவது அதிசயமாக இந்த விபத்துக்களுக்கு காரணமானவர்கள் என்று சகல செல்வாக்குள்ள கனவான்கள் கைது செய்யப்பட்டுள்ளார்கள்.
முதல் விபத்து ஜேப்பியார் இன்ஸ்டிடியூட் ஆஃப் டெக்னாலஜியின் விளையாட்டரங்க கட்டுமானப் பணியில் நடந்தது. இங்கு வேலை செய்த பிற மாநில தொழிலாளர்கள் பாதுகாப்பு தலைக்கவசங்கள் கேட்டும் தரப்படவில்லை என்கிறார்கள். அரைகுறையாகக் காய்ந்திருந்த சிமென்ட் தூண் மீதே நடந்த கட்டுமானப் பணி என்றும், தூணைத் தாங்கும் இணைப்புச் சுவர் கட்டப்படாததும் தூண் இடிந்து விழுந்ததற்குக் காரணம் என்கிறார்கள். மழை பெய்ததால் தூண் ஓரம் ஒதுங்கிய 50 பிற மாநில கட்டுமானத் தொழிலாளர்கள் இடிபாடுகளில் சிக்கிக் கொண்டார்கள். 6 பேர் இடிபாட்டுக்குள்ளேயே உயிர்விட்டார்கள். 4 பேர் மருத்துவமனை செல்லும் வரை உயிருடன் இருந்தனர். அடிபட்டவர்களுக்கு சிகிச்சைத் தரப்படுகிறது. எஞ்சியிருந்த தொழிலாளர்கள் ஊர் திரும்பி விட்டதாகச் செய்திகள் வெளியாகியுள்ளன. ஜேப்பியார், கல்லூரி இயக்குநரான அவரது மருமகன், ஒப்பந்தக்காரர், கட்டிட மேஸ்திரி ஆகியோர் கைது செய்யப்பட்டுள்ளனர்.
இரண்டாவது விபத்தில் கிரேன் அறுந்து விழுந்ததால் 10 பேர் படுகாயத்துக்குள்ளாகி, மருத்துவமனையில் அனுமதித்த பிறகு ஒருவர் உயிரிழந்துள்ளார். இந்த கொடுஞ்சம்பவத்திலும் எல்அண்டி மேலாளர், ஒப்பந்தக்காரர் மற்றும் கிரேன் ஓட்டுநர் மீது வழக்கு பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது.
இந்தச் செய்திகளின் சூடு ஆறும் முன்பு பூந்தமல்லி பனிமலர் பொறியியல் கல்லூரியின் கட்டுமானப் பணியில் ஈடுபட்டுள்ள வேற்று மாநிலத் தொழிலாளியின் 7 வயது மகன் கழிவு நீர் தொட்டியில் விழுந்து சாவு என்று செய்தி வாசித்தார்கள். இதுவும் ‘கல்விமான்’ ஜேப்பியார் கல்லூரிதான். இந்தத் தொழிலாளர்கள் கல்லூரி வளாகத்துக்குள் தங்கியுள்ளனர்.
கைது செய்யப்பட்டவர்கள், பிணை, அற்ப நட்டஈடு என்று வெளியே வந்து மீண்டும் சுதந்திரமாக தொழில் தொடர்வார்கள். அடிபட்டவர்கள் வாழ்க்கைக்கும், உயிரிழந்தவர்கள் குடும்பங்கள் நிலைக்கும் இந்த விபத்துக்கள் இறுதிச் செய்தி, இரங்கல் செய்தி எழுதியுள்ளன. ஜேப்பியார் அறிவித்த ரூ.2 லட்சமும் தமிழக அறிவித்துள்ள ரூ.1 லட்சமும் அவர்களுக்குச் சென்று சேர்வதற்கே அவர்கள் பெரும்பாடுபட வேண்டி இருக்கும். காயமுற்றவர்கள், கை, கால் இழப்பார்கள் என்றால், மீண்டும் உழைக்கும் வலிமையை இழந்துவிடுவார்கள் என்றால் ரூ.50,000மும் ரூ.25,000மும் பொருளற்றவையாகப் போகும். உபரி மக்கள் தொகையின் ஒரு பகுதியாகிவிடும் இந்தத் தொழிலாளர்களின் நாளைய வாழ்க்கைக்கு என்ன உத்தரவாதம்?
ஸ்ருதி மீது பள்ளி வாகனம் ஏறி இறங்கிய பிறகு வாகனப் பரிசோதனை மும்முரமாய் நடக்கிறது. வாகன விதிகள் தயாராகின்றன. பிற மாநிலத் தொழிலாளர் உயிரிழந்த இரண்டு சம்பவங்களில் நட்டஈடு அறிவிப்புக்களுக்கு மேல் ஏதும் நடக்கவில்லை. சில வாரங்களுக்கு முன்பு திருபெரும்புதூரில் பணிக்கு அழைத்துச் செல்லப்பட்ட 9 பிற மாநில தொழிலாளர்கள்   வாகன விபத்தில் மடிந்தார்கள். அந்த விபத்து அப்படியே மூடிமறைக்கப்பட்டது. இன்னும் பலப்பல விபத்துக்கள் பற்றிய செய்திகள் மடிந்தவர்களுடனேயே புதைக்கப்படுகின்றன.
தமிழ்நாட்டில் தமிழக மற்றும் பிறமாநில தொழிலாளர்கள் அடுத்தடுத்து விபத்துக்களில் சிக்கிச் சாவது பற்றி ஜெயலலிதா ஏன் மவுனம் காக்கிறார்? கிரேன் விபத்தில் உயிரிழந்த தொழிலாளர் குடும்பங்களுக்கு காயமுற்றவர்களுக்கு இழப்பீடு அறிவித்த ஜெயலலிதா, ஜேப்பியார் கல்லூரி கட்டிட விபத்தில் உயிரிழந்தவர்கள் பற்றி ஏதும் பேசவில்லை. ஜேப்பியாரைக் கைது செய்துவிட்டால் மட்டும் பிற மாநிலத் தொழிலாளர் சந்திக்கும் பிரச்சனைகளுக்குத் தீர்வு வந்துவிடாது. அவர்கள் வேலை நிலைமைகளில் உத்தரவாதப்படுத்தப்படுகிற பாரதூரமான அடிப்படை மாற்றங்கள்தான் ஓரளவு பாதுகாப்பை, கவுரவத்தை உறுதி செய்யும்.
தேசிய அரசியலில் பங்கு வகிப்பது பற்றி கனவுகாணும், காய்நகர்த்தும் ஜெயலலிதாவுக்கு, தமிழகத் தொழிலாளர் விசயத்தில் நிலவுவதைப் போலவே பிற மாநிலத் தொழிலாளர் பற்றியும் எந்த அக்கறையும் இல்லை. முதலீட்டு வருகை என்ற பெயரில் கூடவே வருகிற ஒடுக்குமுறை நடவடிக்கைகள் முதலீடு போலவே சுதந்திரமும் சலுகையும் பெற்று தமிழக தொழிலாளர் மற்றும் பிற மாநிலத் தொழிலாளர் நலன்களை காலில் போட்டு மிதிக்கின்றன. ஜேப்பியாரை கைது செய்ததுபோல், நாளை டேய்ம்லர் முதலாளியையோ அல்லது அதுபோன்றதொரு பன்னாட்டு நிறுவன முதலாளியையோ கைது செய்யத்தான் முடியுமா?
தொழிலாளியின் மரணம் பெரிதாகப்படுவதில்லை. நோக்கியாவில் எந்திரத்தில் சிக்கி சக தொழிலாளர்கள் கண்கள் முன் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக உயிர்விட்ட அம்பிகாவின் மரணம் தமிழ்ச் சமூகத்தின் கூட்டுமறதிக்குள் தள்ளப்பட்டுவிட்டது. தொழிலாளர்களின் உயிர் அத்தனை மலிவானதா? அவர்கள் மட்டும் சாவதற்குப் பிறந்து வளர்ந்தார்களா? அவர்கள் வாழ உரிமை இல்லாதவர்களா? வாழும் தகுதி அற்றவர்களா?
கிரேன் விபத்து வெளியில் அனைவரும் பார்க்கும்படி நிகழ்ந்ததால் பிரச்சனை பெரிதாகி இருக்கிறது. சென்னை மெட்ரோ ரயில் திட்டத்தில் வேலை செய்யும் நூற்றுக்கணக்கான பிற மாநிலத் தொழிலாளர்களுக்கு அந்த இருண்ட குகைகளுக்குள் என்ன நடக்கிறது என்று யாருக்கும் தெரியாது. பொதுவாக வேற்று மாநிலத் தொழிலாளரை வேலைக்கு வைப்பவர்கள் தமிழகத்தைச் சேர்ந்த வேற்றார் யாரையும் இது போன்ற பணிகள் நடக்கும் இடங்களில் அனுமதிப்பதில்லை. சுமங்கலித் திட்டச் சிறுமிகளை யாராலும் சந்திக்க முடியாமல் இருப்பதுபோல் இந்த மெகா திட்டப் பணிகளில் இருக்கும் பிற மாநிலச் சிறுவர்களையும் யாரும் சந்திக்க முடிவதில்லை. அவர்களை அழைத்து வரும் ஒப்பந்தக்காரர்களே யாருடனும் பேசாதீர்கள் என்று எச்சரித்துத்தான் அழைத்து வருகிறார்கள்.
அங்கு அந்தத் தொழிலாளர்களின் பணி நிலைமைகள் சட்டங்களுக்குட்பட்டவை, விதி மீறல்கள் இல்லாதவை என்றால் மற்றவர்கள் அங்கு செல்ல ஏன் அனுமதி மறுக்கப்படுகிறது? பிற மாநிலத் தொழிலாளர்கள் சுதந்திரமாக உலாவ ஏன் அனுமதி மறுக்கப்படுகிறது? பிற மாநிலத் தொழிலாளர் விசயத்தில் நடப்பவை விதிமீறல்கள்; மனிதஉரிமை மீறல்கள். அது அந்த ஒப்பந்தக்காரர்களுக்கு, முதன்மை வேலை அளிப்பவர்களுக்குத் தெளிவாகத் தெரிவதால்தான் மூடு வித்தை காட்டுகிறார்கள்.
பிற மாநிலங்களில் இருந்து கொண்டு வரப்படும் தொழிலாளர்கள் நிரந்தரமாக தமிழ்நாட்டிலேயே தங்கியிருந்துவிடும் திட்டத்துடன் வருவதில்லை. அப்படிச் சொல்லியும் அவர்கள் அழைத்து வரப்படுவதில்லை. பணிநிரந்தரம் என்றெல்லாம் நினைத்துப் பார்க்கும் பணிகளில் அமர்த்தப்படும் பிற மாநிலத் தொழிலாளர் கூட அப்படி ஓர் எண்ணத்தில் தமிழ்நாட்டுக்கு வருவதில்லை. பெரும்பாலானோர், சில மாதங்கள், ஓரிரண்டு வருடங்கள் என்ற அடிப்படையில் அழைத்து வரப்படுகிறார்கள். இருக்கிற காலத்தில் ஒரு நிறுவன வேலை மட்டுமின்றி பல நிறுவனங்களில் வேலைக்கு அமர்த்தப்படுகிறார்கள். ஒரு நாள் இங்கு, மறு நாள் இங்கில்லை என்ற நிலைமையில் கூட சில தொழிலாளர்கள் வேலை செய்கிறார்கள்.
பிற மாநிலத் தொழிலாளர்களைப் பற்றிய விவரங்களை தெரிந்து கொள்வதில் இது போன்ற நிலைமைகள் குறுக்கே நிற்கின்றன.  பிற மாநிலத் தொழிலாளர்கள் குறுகிய காலத்துக்கு தமிழ்நாட்டில் வேலை செய்வார்கள் என்ற இந்த நிலைமைகள்கூட தொடரலாம். ஆனால், அந்தக் குறுகிய காலத்தில் அடிமைகள் போல் நடத்தப்படுவார்கள் என்ற நிலைமை தொடரக் கூடாது. மனித உடல் எவ்வளவு சூடு தாங்கும், எவ்வளவு குளிர் தாங்கும், எவ்வளவு வலி தாங்கும் என்றெல்லாம் யூதர்களுக்குச் சூடு வைத்து, அவர்களை பனிக்கட்டியில் இருத்தி, அவர்களைப் படுகாயங்களுக்குள்ளாக்கி ஹிட்லர் சோதித்துப் பார்த்தான். தொழிலாளர்கள் எவ்வளவு உழைப்பைச் சுமையைத் தாங்குவார்கள், எவ்வளவு மோசமான பணிநிலைமைகளைத் தாங்குவார்கள் என்று சோதித்துப் பார்க்க, தமிழகத்தில் உள்ள பன்னாட்டு, உள்நாட்டு முதலாளிகள் பிற மாநிலத் தொழிலாளர்களைப் பயன்படுத்துவதை இனியும் அனுமதிக்கக் கூடாது.
இந்தப் பணியிடங்களில் பார்வையிட, சோதனையிட ஜனநாயகத்தில் இடம் இருக்க வேண்டும். மனித உரிமை அமைப்புக்கள், தொழிற்சங்கங்கள் அந்தத் தொழிலாளர்களை சந்திப்பதில் உள்ள பொருளற்ற தடைகளுக்கு முடிவு வேண்டும். அந்தத் தொழிலாளர்கள் எண்ணிக்கை, அவர்கள் பற்றிய பிற விவரங்கள் பதிவு செய்யப்பட்டு பொதுவில் வைக்கப்பட வேண்டும். அவர்கள் குறைகளைச் சொல்ல ஒரு பொறியமைவு வேண்டும். அவர்களுக்கான சட்ட விதிகள் அமலாக்கப்பட வேண்டும். உடனடியாக அவர்கள் நிலைமைகள் பற்றிய அறிக்கை முன்வைக்கப்பட வேண்டும்.
பன்னாட்டு, உள்நாட்டு தொழில் மற்றும் கல்வி நிறுவனங்களின் லாப வேட்டைக்கு தமிழ் நாட்டை தாரை வார்த்திருக்கிற ஜெயலலிதா அவர்கள் லாபத்தில் பாதிப்பு ஏற்படுத்தக் கூடிய நடவடிக்கைகளை நினைத்தும் பார்க்கப் போவதில்லை. பிற மாநிலத் தொழிலாளர்க்கு தமிழ்நாட்டில் வாக்குகள் இல்லை என்பதால் அவர்கள் பற்றி எந்தவிதமான அக்கறையும் காட்டப் போவதில்லை. அவர், கட்டிடங்கள் உயர்வதும், பாலங்கள் விரிவதும், சாலைகள் பரவுவதும் அவற்றுக்குப் பின்னால் உள்நாட்டு, வெளிநாட்டு முதலாளிகள் கொழுப்பதும் மட்டுமே செழிப்பு என்று சொல்லும் நவதாராளவாதக் கொள்கைக்குச் சொந்தக்காரர். அந்தக் கொள்கைத் தொகுப்பில் தொழிலாளர்களுக்கு என்றும் இடமில்லை.
ஆயினும், மாருதி அதிகாரி உயிரிழந்த சம்பவத்தில் தொழிலாளர்கள் வன்முறையில் ஈடுபட்டதாகக் கண்டித்த, குரல் எழுப்பிய முதலாளித்துவக் கருத்துக்கள், பத்திரிகைகள் கூட, நடந்த சம்பவத்துக்குக் காரணம் தொழில் நடத்துபவர்களின் படுமோசமாகச் சுரண்டுகிற, ஒடுக்குகிற, தவறான தொழிலாளர் உறவுகள்,  கொள்கைகள் என்றுதான் சொல்ல நேர்ந்தது. பிற மாநிலத் தொழிலாளர்கள் குற்றச்செயல் புரிபவர்கள் என்று சொல்லப் பார்த்த தமிழக அரசின் முயற்சி தோல்வியடைந்து இப்போது, முதலாளித்துவப் பத்திரிகைகள், கருத்துக்கள் அவர்களுக்கு பணியிடங்களில் பாதுகாப்பு ஏற்பாடுகள் செய்யப்படுவதில்லை என்று சொல்ல நேர்ந்துள்ளது. இவை முதலாளிகளை விழித்துக் கொள்ளச் சொல்லும் எச்சரிக்கை அறிவிப்புக்கள் என்றாலும், அதைச் சொல்ல வேண்டிய நிர்ப்பந்தம் இருப்பதே யதார்த்தம்.
தமிழ்நாட்டுச் செழிப்பைக் கட்டியெழுப்ப சில ஆயிரம் கிலோ மீட்டர்களுக்கு அப்பால் இருந்து வரும் பிற மாநிலத் தொழிலாளர்கள் உயிருடன் முழுஉடலுடன் திரும்பிச் செல்லும் உத்தரவாதம் உருவாக்கப்படும் வரை மடிந்த தொழிலாளர்கள் விரட்டுவார்கள்.

சிறப்புக் கட்டுரை

மார்க்சிஸ்ட் கட்சியின் இரண்டாவது ஜுலை நெருக்கடி:
மறுப்பு, பொய்மை மற்றும் கையாலாகாத நிலை

திபங்கர் பட்டாச்சார்யா

மார்க்சிஸ்ட் கட்சி வரலாற்றில் 20ஆவது காங்கிரஸ், மறுப்பு மற்றும் பொய்மையின் காங்கிரஸ் என்று அறியப்படும். மத்தியில் அய்முகூ 1 அரசாங்கத்துடனான கூட்டணி என்கிற பேரழிவுமிக்க அனுபவம், 2011 சட்டமன்ற தேர்தல்களில் அதன் அவமானகரமான வெளியேற்றத்துக்கு இட்டுச்சென்ற, சிங்கூருக்குப் பிந்தைய கட்சியின் வழித்தடம் ஆகியவற்றைத் தொடர்ந்து மார்க்சிஸ்ட் கட்சிக்குள் எழுந்த உண்மையான விவாதத்துக்கு, தீர்வு காண முயற்சிப்பது இருக்கட்டும், அந்த விவாதத்தை அங்கீகரிக்கக் கூட காங்கிரஸ் மறுத்துவிட்டது. மொத்த பிரச்சனையையும் விளிம்புக்குத் தள்ளுகிற மார்க்சிஸ்ட் கட்சி தலைமை, 1978 ஜலந்தர் காங்கிரசின் ‘இடதுசாரி மற்றும் ஜனநாயக’ வாய்வீச்சை மீட்டெடுத்து, இப்போதிருந்து, மூன்றாவது அணி என்ற பெயரில் நடைமுறைப்படுத்தப்பட்ட குறுகிய பார்வை கொண்ட வசதியாய் இருந்த அரசியலை கைவிட்டு, இடதுசாரி மற்றும் ஜனநாயக சக்திகளுடன் போராட்டத் திசைவழி கொண்ட ஒற்றுமை என்ற கோட்பாட்டுரீதியான பாதையை பின்பற்றும் என்ற தோற்றம் தந்தது. இது, ஓர் இடதுசாரி போர்த்தந்திர அழுத்தம் அடிப்படையிலான ஒரு புதிய செயல்தந்திர திசையைக் குறிக்கிறது என்று கருதிய கட்சியினர் இப்போது கடுமையான அதிர்ச்சியில் இருக்கிறார்கள்.
குடியரசுத் தலைவர் தேர்தலில் பிரணாப் முகர்ஜியை ஆதரிப்பது என்ற மார்க்சிஸ்ட் கட்சி அரசியல் தலைமைக் குழுவின் முடிவு இந்த போலியான ‘இடதுசாரி மற்றும் ஜனநாயக’ வாய்வீச்சு அடித்தளத்தைத் தகர்த்தது; மறுக்க முடியாத விதத்தில் இந்த செயல்தந்திர வழியின் சந்தர்ப்பவாதக் கருவை அம்பலப்படுத்தியது. எடுக்கப்பட்ட முடிவை விட, முடிவுக்கு ஆதரவாக மார்க்சிஸ்ட் கட்சி அரசியல் தலைமைக் குழுவும் பொதுச் செயலாளர் பிரகாஷ் காரத்தும் முன்வைத்த வாதங்கள் இடதுசாரி அணிகளை ஆகக்கூடுதலாக அதிர்ச்சியுறச் செய்திருக்க வேண்டும். அரசியல் தலைமைக் குழுவின் முதல் அறிவிப்பு ஒரே ஒரு வாதம் மட்டும் முன்வைத்தது – அதாவது, பிரணாப் முகர்ஜி ஏற்கனவே, மிகப்பரந்த ஏற்புடைமை பெற்ற வேட்பாளராகிவிட்டார். மிகப்பரந்த அளவில் பிரபலமான பிரசன்ஜித் போஸ் பதவி விலகல்/நீக்கம் ஆகியவற்றைத் தொடர்ந்து காரத் கடினப்பட்டு உருவாக்கப்பட்ட சாக்குகளை பல்வேறு பின்னணிகளுடன் முன்வைத்தார். ஒவ்வொன்றும் மற்றதை விட கூடுதலாக அம்பலப்படுத்துவதாக அமைந்தது.
குடியரசுத் தலைவர் பதவிக்குத் தேர்தல் என்பது ஓர் அரசியல் நடவடிக்கை என்று காரத் ஒப்புக்கொண்டாலும், இந்த விசயத்தில் அரசியல் என்பது மார்க்சிஸ்ட் கட்சிக்கு மதச்சார்பின்மை என்ற நிகழ்ச்சிநிரலுடன், இந்த அதிஉயர்ந்த அரசியலமைப்புச்சட்ட பதவிக்கு பாஜக செல்வாக்கு கொண்ட ஒருவர் தேர்ந்தெடுக்கப்படாமல் இருப்பதை உறுதிசெய்வது டன் எப்போதும் சுருங்கி நிற்கிறது என்று சொல்கிறார். பாஜக வேட்பாளர் இந்த அதிஉயர்ந்த பதவிக்கு தேர்ந்தெடுக்கப்படுவ தற்கான யதார்த்தமான எந்த வாய்ப்பும் இல்லாதபோதும் காங்கிரஸ் வேட்பாளரை ஆதரிக்க மார்க்சிஸ்ட் கட்சி ஏன் முடிவு செய்தது என்ற கேள்விக்கு, வாக்களிக்காமல் இருப்பது மார்க்சிஸ்ட் கட்சியை திரிணாமூலுடன் சேர்த்துக் காட்டி, கட்சி தாக்குதலுக்கு உள்ளாகியிருக்கிற மேற்குவங்கத்தில் கட்சியை பலவீனப்படுத்திவிடும் என்கிறார். மேலும், வாக்களிக்காமல் இருப்பது கட்சியின் முன்முயற்சியின் தலையீட்டின் முனையை மழுங்கடித்து விடும் என்றும் அவர் சொல்கிறார்.
இந்த வாதங்களின் தவறான இயல்புகள் பட்டப்பகல் வெளிச்சம் போல் தெளிவானவை. மதச்சார்பின்மை என்ற கரிசனத்தில் காங்கிரஸ் வேட்பாளரை ஆதரிப்பது மார்க்சிஸ்ட் கட்சியின் விடாப்பிடியான கொள்கை அல்லது கோட்பாடு என்றால், வேறு எந்த விதத்திலும் கட்சி தலையிடுவது என்ற கேள்வி எங்கே எழுகிறது? மம்தா பானர்ஜி, பிரணாப் முகர்ஜிக்கு தனது ஆதரவை அறிவித்த பிறகு திரிணாமூலுடன் சேர்த்துக் காட்டப்படும் கேள்வி பழிவாங்குகிற விதம் மீண்டும் எழுகிறது. உண்மையில், தேர்தலில் வாக்களிக்காமல் இருப்பது என்று மார்க்சிஸ்ட் கட்சி முடிவு செய்திருந்தால், இந்தப் பிரச்சனையை மம்தா வெற்றிகரமாகக் கையாள மம்தாவின் சக்தியைக் குறைத்திருக்கும். ஆயினும், காங்கிரசுக்கும் திரிணாமூலுக்கும் இடையில் அது ஒரு பிளவு ஏற்படுத்தும் என்ற, வருங்காலத்தில் மேற்கு வங்கத்தில் மார்க்சிஸ்ட் கட்சியின் மீட்சிக்கானப் பாதை காங்கிரசிடம் இருந்து பெறும் பெருந்தன்மை கவளங்களால்தான் போடப்படும் என்ற மாயையிலேயே மார்க்சிஸ்ட் கட்சி வாழ விரும்புகிறது!
அய்முகூ 1 காலங்களில் பிரணாப் முகர்ஜிதான் மார்க்சிஸ்ட் கட்சி தொடர்பான பேரங்கள் நடத்திய காங்கிரசின் தலைமை பேரம் பேசுபவர் என்பதால், மேலும் அவர் ஒரு வங்க கனவான் என்பதால் பிரணாப் முகர்ஜியை ஆதரிக்க முடியாது என மறுக்க மார்க்சிஸ்ட் கட்சியால் முடியாது என்பதுதான் அறிவிக்கப்படாத வாதம்! இது வெளிப்படையான ரகசியமும் கூட. வங்கத்தைச் சேர்ந்த ஒருவர் உயர்பதவிக்குச் செல்வதை எதிர்ப்பதாக பார்க்கப்படுவது கட்சிக்கு நல்லதல்ல என்று மேற்கு வங்கத்தில் மார்க்சிஸ்ட் கட்சி தலைமையின் ஒரு பிரிவினர் மத்தியில் ஒரு பார்வை உள்ளது. இந்த மதிப்பீட்டைப் பொறுத்தவரை,  பிரணாப் முகர்ஜிக்கு அளிக்கப்பட்ட ஆதரவு, 1996ல் ஜோதி பாசு அய்க்கிய முன்னணி அரசாங்கத்துக்கு தலைமை தாங்குவதை அனுமதிக்காதது, அணு ஒப்பந்தம் பிரச்சனையில் சோம்நாத் சேர்ட்டர்ஜீயை கட்சியில் இருந்து நீக்கியது ஆகிய முந்தைய ‘தவறுகளுக்கு’ தரப்படும் ஓர் அவசியமான விலை!
மேற்குவங்கத்தில் மார்க்சிஸ்ட் கட்சி ஆட்சியில் இருந்தபோது, துவக்கத்தில், மாநிலத்தில் அதன் நிலையை வலுப்படுத்திக் கொள்ள வங்க துருப்புச்சீட்டு உதவுவதுபோல் இருந்தது. மத்திய - மாநில உறவுகளை மறுசீரமைப்பு செய்வது என்ற தளத்துடன் இது துவங்கியது. ஆனால், கோர்க்காக்கள் கோர்க்காலாந்து கோரியபோது, கூட்டமைப்பு தளம் இனவெறி வழிக்கு வழிவிட்டது. ‘வங்கப் பிரிவினை’ என்ற பூதத்தை மார்க்சிஸ்ட் கட்சி எழுப்பியது. கோர்க்காலாந்து இயக்கத்தை பிரிவுவாத இயக்கம் என்று கருதி வங்கத்தின் ‘ஒற்றுமையை, ஒருமைப்பாட்டை’ அனைத்து விதங்களிலும் பாதுகாக்க உறுதியேற்றது. 1987 சட்டமன்ற தேர்தல்களில் இதுதான் மார்க்சிஸ்ட் கட்சியின் மய்ய தேர்தல் தளமாக மாறியது. ஆண்டுகள் செல்லச்செல்ல, வங்க இனவெறிச் சாயம் மேற்கு வங்கத்தின் கிட்டத்தட்ட மொத்த சிறுபான்மை சமூகத்தினரிடம் இருந்தும் மார்க்சிஸ்ட் கட்சியை அந்நியப்படுத்தியது.
இப்போது தவறாக முன்வைக்கப்படுகிற ‘வங்க தளம்’, ஓர் அனைத்திந்திய பார்வையுடனான ஒரு கட்சி என்ற பொருளில் மார்க்சிஸ்ட் கட்சியின் அடிப்படையையே சவாலுக்குள்ளாக்கத் துவங்கிவிட்டது. கட்சியின் வங்க அமைப்பின் நலன்களில் இருந்து பிரணாப் முகர்ஜியை ஆதரிக்கும் முடிவு அவசியம் என, மேற்கு வங்கத்தில் மார்க்சிஸ்ட் கட்சிக்கு எது நல்லதோ அது மொத்த கட்சிக்கும் நல்லதாக இருக்க வேண்டும் என மார்க்சிஸ்ட் கட்சி நம்ப வேண்டும் என பிரகாஷ் காரத் விரும்புகிறார். ஆயினும், குறிப்பாக, பிரணாப் முகர்ஜிக்கு தனது கட்சியின் ஆதரவை மம்தா அறிவித்த பிறகு, மம்தாவுடன் சேர்த்து காட்டப்படக் கூடாது என்ற நிலைப்பாடு பொருளற்றுப் போன பிறகு, மேற்கு வங்கத்தில் மார்க்சிஸ்ட் கட்சி இழந்த தளத்தை மீட்பதில் இந்த முடிவு எப்படி உதவும் என விளக்கும் நிலையில் காரத் இல்லை.
காங்கிரஸ் மிகவும் நம்பகத்தன்மை இழந்த அதன் கட்டத்தில் இருக்கும்போது, காங்கிரஸ் அரசாங்கத்தின் மக்கள் விரோதக் கொள்கைகளுக்கு எதிராக மேலும் மேலும் கூடுதலான மக்கள் வீதிகளில் திரளும்போது, குடியரசுத் தலைவர் தேர்தல் நவதாராளவாத கொள்கைகளுக்கு எதிரான போராட்டங்களில் இருந்து துண்டிக்கப்பட வேண்டும் என்ற மிகவும் அம்பலமாகிற வாதத்தை மார்க்சிஸ்ட் கட்சி முன்வைக்கிறது. மார்க்சிஸ்ட் கட்சிக்கு நவதாராளவாதமும் ஏகாதிபத்தியமும் விருப்பத்திற்கேற்ப எழுப்பப்படுகிற, அல்லது புறந்தள்ளப்படுகிற அலங்கார சொற்கள். இந்தச் சொற்கள் சுட்டும் பொருள் பற்றியும் மார்க்சிஸ்ட் கட்சி நீக்குப்போக்காகவே இருக்கிறது என்பதும் தெரிய வருகிறது. அவுட்லுக் ஆங்கில வாரப் பத்திரிகையில் சமீபத்தில் வெளியிடப்பட்ட நேர்காணல் ஒன்றில் பிரகாஷ் காரத் பிராந்திய கட்சிகள் நவதாராளவாதக் கொள்கையை பின்பற்றுவதில்லை, ஏனென்றால் மக்கள் வாக்குகளைப் பெறும் கவலை அவற்றுக்கு உள்ளது என்றார். அதனால்தான் மக்களுக்கு மானிய விலையில் அரிசி தருவது போன்ற ஜனரஞ்சகவாத நடவடிக்கைகளை அவர்கள் மேற்கொள் கிறார்கள் என்றார். ஆக, மக்களுக்கு மானிய விலையில் அரிசி தருவது மார்க்சிஸ்ட் கட்சியின் பொதுச்செயலாளரைப் பொறுத்தவரை நவதாராளவாதத்துக்கு நேரெதிரான நடவடிக்கை!
மானிய விலை அரிசித் திட்டமோ அல்லது அது போன்றதொரு ஜனரஞ்சகவாத திட்டமோ நவதாராளவாதத்துக்கு நேரெதிரான நடவடிக்கை என்று கருதப்பட்டால், இந்தியா வில் உள்ள எந்த அரசாங்கமும் நவதாராளவாத நிகழ்ச்சிநிரலைப் பின்பற்றுவதாகச் சொல்ல முடியாது. ‘சாமான்ய மனிதன்’ அல்லது ‘மனித முகம்’ வாய்வீச்சு நவதாராளவாதக் கொள்கை தொகுப்பின் ஒரு பிரிக்க முடியாத பகுதியாக உருவானது; இதில் வறியவர்கள் வெறுமனே ஜீவிக்கும் மட்டத்திலான இருத்தலுக்கு உட்பட்டிருக்க அவர்களுக்கு ‘மான்யமளிக்கப்படும்’; ‘அதிகாரமளிக்கப்படும்’. அதேநேரம், சர்வதேச மூலதனம் அனைத்து செல்வாதாரங்களையும் கபளீகரம் செய்து பொருளாதாரத்தின் அனைத்து லாபம் கொழிக்கும் வாய்ப்புக்களையும் எடுத்துக் கொண்டு போகும். பிராந்திய கட்சிகள் வாக்குகளைப் பற்றிக் கவலைப் பட வேண்டும் என்றால், ஆளும் வர்க்கத்தின் அகில இந்திய கட்சிகள் அதேபோல் கவலைப்படுவது இல்லையா? ராகுல் காந்தி அவரது பாட்டி மற்றும் முப்பாட்டனாரின் தொலைந்துபோன ‘சோசலிச ஸ்பரிசத்தை’ மறுகண்டுபிடிப்பு செய்தால் காங்கிரசுடன் சொகுசாக இணையும் வாய்ப்பு பற்றியும் அதே நேர்காணலில் பிரகாஷ் காரத் குறிப்பால் சொல்கிறார்!
நையாண்டி போல் தெரியும் இந்தக் கூற்றுக்குப் பின்னால் இன்னும் பெரிய அரசியல் உண்மை உள்ளது. மார்க்சிஸ்ட் கட்சி காங்கிரசின் நவதாராளவாத நிகழ்ச்சிநிரலுக்குள் ஒரு சோசலிச கூறு இருக்குமா என்று தேடுகிறது. தாய், மகன் இரட்டையரின் ‘சாமானிய மனிதன்’ வாய்வீச்சு மார்க்சிஸ்ட் கட்சிக்கு கையாள வசதியாக இருக்கிறது.
கேரளாவில் தோழர் டி.பி.சந்திரசேகரன் கொல்லப்பட்டதும் பிரணாப் முகர்ஜியை ஆதரிக்கும் முடிவும் மார்க்சிஸ்ட் கட்சிக்குள் ஒரு பெரிய விவாதத்தைக் கிளப்பியிருக்கின்றன. கேரளாவில் தோழர் டி.பி.சந்திரசேகரன் பற்றிய கட்சியின் அதிகாரபூர்வ நிலையில் இருந்து பகிரங்கமாக மாறுபட்டு, வி.எஸ்.அச்சுதானந்தம், கொல்லப்பட்ட தலைவரை வீரமிக்க கம்யூனிஸ்ட் என்று அழைத்ததுடன் அவருக்கு அனுதாபமும் மரியாதையும் தெரிவித்தார். மார்க்சிஸ்ட் கட்சியின் மத்திய கமிட்டி, வி.எஸ்.அச்சுதானந்தம் இப்படிச் சொன்னது ‘எதிரிக்கு’ ஆயுதம் வழங்குவதாகும் என்று குற்றம் சாட்டி, அவரை பகிரங்கமாக கண்டிப்பதன் மூலம் பதிலளித்தது. இந்த விவாதம் மிகவும் சக்திவாய்ந்த விதத்தில் டில்லியிலும் அதிர்வலைகளை உருவாக்கி இருக்கிறது. கட்சியின் இரண்டு முக்கியமான அறிவுஜீவி முகங்களான பிரபாத் பட்நாயக்கும் பிரசன்ஜித் போசும், இணையதள உலகில் எதிர்ப்பின் பகிரங்கமான வெளிப்பாடுகளை முன்வைத்தனர்.
பிரணாப் முகர்ஜியை ஆதரிக்கும் அரசியல் தலைமைக் குழுவின் முடிவை அடுத்து பிரசன்ஜித் போஸ் பதவி விலகினார்; கேரள மார்க்சிஸ்ட் கட்சியின் மேலோங்கிய கலாச்சாரம் மீதான தனது கண்டனம் பற்றியோ, மார்க்சிஸ்ட் கட்சியின் மத்தியக் கமிட்டியால் பகிரங்கமான கண்டனத்துக்கு ஆளாகியுள்ள அச்சுதானந்தம்பால் அவர் கொண்டுள்ள அபிமானம் மற்றும் மரியாதை பற்றியோ, பிரபாத் பட்நாயக் ரகசியம் பாராட்டவில்லை. பிரபாத் பட்நாயக், பிரசன்ஜித் போஸ் இருவருமே நியாயப்படுத்த முடியாத மொத்த சிங்கூர் - நந்திகிராம் நிகழ்விலும் சற்றும் தளராமல் மார்க்சிஸ்ட் கட்சியை பகிரங்கமாக நியாயப்படுத்தினர். இப்போது தங்கள் எதிர்ப்பையும் அவர்கள் பகிரங்கமாக அறிவித்திருப்பது மார்க்சிஸ்ட் கட்சிக்குள் நிலவுகிற மாயை விலகலின் ஒரு புதிய உயர்ந்த மட்டத்தை குறிப்பிட்டுக் காட்டுகிறது.
ஆனால், மார்க்சிஸ்ட் கட்சிக்குள் எதிர்ப்புக்கு, அதுவும், அது இடதுசாரி நோக்கு நிலையில் இருந்து எழுமானால், இடமில்லை. அதுபோன்ற எந்த எதிர்ப்பும் எப்போதும் அதிதீவிர இடது என்று அழைக்கப்படும்; நீக்கம் முதல் அழித்தொழிப்பு வரை அனைத்து விதங்களிலும் நசுக்கப்படும். ‘அதிதீவிர இடதுசாரி’ என்று அவர் கருதியவற்றை ஜவஹர்லால் நேரு பல்கலை கழகத்தில் இருந்த ஆண்டுகளில் புறந்தள்ளிய, நந்திகிராமுக்குப் பிந்தைய மார்க்சிஸ்ட் கட்சியை தொலைக்காட்சி சேனல்களில் நியாயப்படுத்திய, மார்க்சிஸ்ட் கட்சி எதிர்கொள்கிற ஒவ்வொரு பிரச்சனைக்கும் ‘மாவோயிஸ்டுகள்/நக்சலைட்டுகள்’ மீது பழி சொன்ன பிரசன்ஜித் போஸ் கூட, இப்போது, ‘அதிதீவிர இடதுசாரி’ என்று முத்திரைக் குத்தப்படுகிறார் என்பது நகைமுரணே.
‘அதிதீவிர இடதுசாரி மனபயம்’ வெகு மக்கள் அமைப்புக்குள்ளும் வியாபித்துவிட்டது. மேற்கு வங்கத்தில் மார்க்சிஸ்ட் கட்சியின் மூத்த சட்டமன்ற உறுப்பினரும் விவசாயிகள் தலைவருமான அப்துல் ரசாக் மொல்லா, நிலமிழந்த விவசாயிகளுக்கு நிலம் திருப்பித் தரப்பட வேண்டும் என்ற பிரச்சனையில் நடந்த சிங்கூர் நோக்கிய நடைபயணத்தில் கலந்து கொள்வதில் இருந்து தடுக்கப்பட்டார். மரபுரீதியாக மார்க்சிஸ்ட் கட்சி/எஸ்எஃப்அய் கோட்டையான (மேற்குவங்கம், கேரளா, திரிபுராவுக்கு அடுத்து நான்காவது கோட்டை என்று அழைக்கப்படுகிற) ஜவஹர்லால் நேரு பல்கலைக் கழகத்தில், பிரணாப் முகர்ஜியை ஆதரிக்கும் மார்க்சிஸ்ட் கட்சியின் முடிவுக்கு எதிர்ப்பு தெரிவித்ததால், மொத்த எஸ்எஃப்அய் அமைப்பும் கலைக்கப்பட்டு அதிதீவிர இடதுசாரி அய்சாவின் ‘இரண்டாவது குழு’ என்று அழைக்கப்பட்டது! கட்சிக்குள் அல்லது வெகுமக்கள் அமைப்புக்களுக்குள் எந்த தீவிரமான அரசியல் எதிர்ப்பும் அதிதீவிர இடதுசாரி என்று முத்திரை குத்தப்பட்டு உடனடியாக வெளியேற்றப்படும். மார்க்சிஸ்ட் கட்சியின் வளர்ந்து வருகிற, வலதுசாரி வழிவிலகலுக்கு அல்லது தடம்புரள்தலுக்கு இதைவிடப் பெரிய நிரூபணம் இருக்க முடியுமா?
எதிர்ப்பின் ஒவ்வோர் அறிகுறியையும் நீக்கிவிட துவங்கியுள்ள மார்க்சிஸ்ட் கட்சியின் கையாலாகாத நிலை இன்னும் பெரிய எதிர்ப்பை உருவாக்கக் கூடும். அரசியல் செயல் தந்திரம் தவிர, உட்கட்சி ஜனநாயகத்தின் உணர்வு மற்றும் கோட்பாடுகளில் ஏற்பட்டுள்ள வளர்ந்து வருகிற சீர்குலைவு, கட்சிக்குள் மாயை விலகல் அதிர்வலைகளை உருவாக்குகிறது. அனைத்தும் சுட்டிக்காட்டுவது போல், மார்க்சிஸ்ட் கட்சியின் கோழிக்கோடு காங்கிரசுக்குப் பிந்தைய நிகழ்வுகள் மார்க்சிஸ்ட் கட்சி வட்டங்களுக்குள் கடைசலின் ஒரு புதிய கட்டத்தைச் சுட்டிக்காட்டுகின்றன. 1979 ஜுலையில் சரண்சிங்கின் பிரதமர் பதவி பேரவாவுக்கு மார்க்சிஸ்ட் கட்சி தனது முழு ஆதரவையும் தந்து, காங்கிரஸ் தனது முன்முயற்சியை மீண்டும் பெற்று, 1977 தோல்வியில் இருந்து அரசியல்ரீதியாக மீண்டெழுந்ததில் கருவியாக இருந்தபோது நடந்த நிகழ்வுகளை நினைவுகூர்ந்து, நீண்ட காலமாக மார்க்சிஸ்ட் கட்சியை கவனித்து வருபவர்கள் கட்சிக்கு இன்னொரு ஜுலை நெருக்கடி’ என்று இதை அழைக்க முனைவார்கள். ஆனால் மேற்கு வங்கத்தில் மார்க்சிஸ்ட் கட்சியின் மேல்முக வளர்ச்சி அப்போதுதான் துவங்கியிருந்தபோது முதல் ஜுலை நெருக்கடி ஏற்பட்டது; கட்சி, முன்னாள் ஆகப்பெரிய கோட்டையில் சர்ச்சைக்கிடமின்றி சரிவு நிலையில் இருக்கும்போது இரண்டாவது ஜுலை நெருக்கடி நிகழ்கிறது.

கல்வி

என்ன செய்ய வேண்டும் நூலை
இறுகப் பற்றிக் கொள்ள என்ன செய்ய வேண்டும்? (பகுதி 3)

காம்ரேட்

ரஷ்யாவின் 1905 முதல் புரட்சி
என்ன செய்ய வேண்டும் நூல் வலியுறுத்திய சோசலிசம் மற்றும் பாட்டாளி வர்க்க இயக்க இணைப்பு, ஓரடி முன்னால் ஈரடி பின்னால் கற்றுத் தந்த அமைப்பு பற்றிய பாடங்கள், 1905 முதல் 1907 வரை நடந்த முதல் ரஷ்யப் புரட்சிக்குப் பெருமளவில் உதவின. இந்தப் புரட்சியில்தான், தொழிலாளர் பிரதிநிதிகள் சோவியத்துகள், விவசாய பிரதிநிதிகள் சோவியத்துகள், போர்வீரர் பிரதிநிதிகள் சோவியத்துகள், கப்பல்படை வீரர்கள் சோவியத்துகள், உழைக்கும் மக்கள் அதிகாரக் கரு வடிவங்களாக, ரஷ்யாவெங்கும் உருவாயின. அந்த வகையில் 1917 புரட்சிக்கு ஒத்திகையாக அமைந்தன.

சில விவரங்கள் சில தகவல்கள்
• 1905ல் 13,995 வேலை நிறுத்தங்களில் 28,63,000 பேர் கலந்து கொண்டனர். அக்டோபரில் நடந்த பொது அரசியல் வேலை நிறுத்தத் தில் மட்டும் 10 லட்சம் பேர் கலந்து கொண்டனர். 1906ல் 6,114 வேலை நிறுத்தங்களில் 11,08,000 பேரும், 1907ல் 3,573 வேலை நிறுத்தங்களில் 7,40,000 பேரும் கலந்து கொண்டனர். 3 வருடங்களில் தொழிலாளர் வர்க்கம் தான் ஓர் அரசியல் சக்தி என அறுதியிட்டு எழுந்து நின்றது.
• டிசம்பரில் 9 நாட்கள் தடுப்பரண்கள் ஏற்படுத்தி ஆயுத மோதல்கள் நடத்தியது.
• ரஷ்யாவின் மூன்றில் ஒரு பகுதியில் விவசாயக் கலகங்களும், போர்வீரர் கப்பல் படை வீரர் கலகங்களும் நடந்தன. மக்கள் கொந்தளித்தனர். ஜார் ஆட்சியும் பழைய முறையில் ஆள முடியாமல் தடுமாறியது.
• 17.10.1905ல் ஜார் அரசியல் சுதந்திரங்களும் ஒரு டூமாவும் (நாடாளுமன்றம்) தருவதாக ஒரு பிரகடனம் வெளியிட்டார். அக்டோபர் 21 அன்று அரசியல் கைதிகளுக்கு பொது மன்னிப்பு என ஒரு போலி அறிவிப்பு வெளியிட்டார்.
• மக்கள் கோபத்தோடு ஒரு பாடல் மூலம் கேலி செய்தார்கள்:
“ஜார் பயந்தார். பிரகடனம் வெளியிட் டார். செத்தவர்க்குச் சுதந்திரம், உயிருள்ள வர்க்குச் சிறை”.
• 1905ல்தான் லெனினும் ஸ்டாலினும் முதல் முதலாகச் சந்திக்கிறார்கள்.
• 1905ல் ஸ்டாலின் சொல்கிறார்: “உண்மையில் வெற்றி பெற நமக்கு என்ன வேண்டும்? நமக்கு மூன்று விஷயங்கள் வேண்டும். முதலாவதாக ஆயுதங்கள் வேண்டும். இரண்டாவதாக ஆயுதங்கள் வேண்டும். மூன்றாவதாக ஆயுதங்கள் வேண்டும்”.
• மென்ஷ்விக்காக மாறிவிட்ட பிளக்கனவ், “அவர்கள் ஆயுதம் ஏந்தி இருக்கக் கூடாது” என்றார்.  
• தோழர் லெனின் பதில் சொன்னார்:
“மாறாக, நாம் இன்னமும் உறுதியாக, இன்னமும் ஆற்றலோடு, இன்னமும் தாக்குதல் தன்மையோடு, ஆயுதம் எடுத்திருக்க வேண்டும், நாம் மக்களிடம், ஓர் அமைதியான வேலை நிறுத்தத்தோடு சுருங்கி இருப்பது முடியவே முடியாது எனவும், ஓர் அச்சமற்ற விடாப்படியான ஆயுதமேந்திய சண்டை தவிர்க்க முடியாதது எனவும் விளக்கி இருக்க வேண்டும்”.
• யூதப்படுகொலை, கருப்பு நூற்றுவர்கள் மூலம் புரட்சியாளர்களை வேட்டையாடுவது ஆகியவற்றில் ஜாராட்சி ஈடுபட்டது. மறுபக்கம், சரிபாதி மக்களுக்கு மேல் வாக்குரிமை இல்லாத, சில நிலப்பிரபுக்களும் முதலாளிகளும் மட்டுமே இடம் பெறும் டூமாவுக்கு வழி செய்தது.
• ஜார் ஆட்சியின் கொள்கை, ஒருவர் கூட சிறைபிடிக்கப்படக் கூடாது, ஒரு தோட்டா கூட மிச்சமிருக்கக் கூடாது என அமைந்தது.

அடிப்படை வேறுபாடுகள்
முதலாளித்துவம் மற்றும் விவசாய சமூகம் தொடர்பான அணுகுமுறையில், போல்ஷ்விக்குகளும் மென்ஷ்விக்குகளும் வேறுபட்டனர்.

மென்ஷ்விக்குகள்:
“நாம் வெற்றி பெறுவது அனுமதிக்கத் தக்கதா? நாம் வெற்றி பெறுவது அபாயகரமானதாய் இருக்காதா? நாம் வெற்றி பெற வேண்டுமா? முதல் பார்வைக்கு இந்தக் கேள்வி விந்தையாகத் தெரியும். என்றாலும் அதை எழுப்பினார்கள். எழுப்பியே ஆக வேண்டியிருந்தது. காரணம் சந்தர்ப்பவாதிகள், வெற்றியைக் கண்டு அஞ்சினார்கள். பாட்டாளி வர்க்கத்துக்கு அச்சமூட்டி, வெற்றியில் இருந்து விரட்டப் பார்த்தார்கள். வெற்றியினால் சங்கடம் ஏற்படக் கூடும் என ஆரூடம் சொல்லி, வெற்றிக்குப் பாடுபடும் நேரடியான முழக்கங்களைக் கேலி செய்தார்கள்”.

போல்ஷ்விக்குகள்:
“முதலாளித்துவ வர்க்கம் முரண் தன்மை கொண்டது. நம்மிடம் இருந்து புரட்சியின் ஆதாயங்களைப் பறிப்பதற்கு, அது தவறாமல் முயற்சிக்கும். எனவே, தொழிலாளத் தோழர்களே, போராட்டத்திற்கு மேலும் வலுவாகத் தயார் செய்யுங்கள். ஆயுதமெடுத்துக் கொள்ளுங்கள், விவசாய மக்களை உங்கள் பக்கம் கொண்டு வந்து விடுங்கள். நம் புரட்சிகரமான ஆதாயங்களைத் தன்னலம் பேணும் முதலாளித்துவ வர்க்கத்தாரிடம் தாரை வார்க்க மாட்டோம். போராடுவோம்”.
தோல்விக்கு முக்கியக் காரணங்கள்
• ஏகாதிபத்தியச் சங்கிலி 1905 - 1907ல் ரஷ்யாவில் வலுவானதாக இருந்தது.
• பாட்டாளி வர்க்கத்தோடு இணைந்து போராட, அதன் அளவு செல்ல விவசாய சமூகம் தயாராகவில்லை.
• முதலாளிகள், ஜார் மற்றும் நில உடைமையாளர்கள் பக்கம் ஓடி விட்டனர்.
• மென்ஷ்விக்குகளின் ஊசலாட்டம்.

போல்ஷ்விக்குகள் முன்வைத்த தீர்மானகரமான செயல் தந்திரம்.
எதேச்சதிகார முறையின் எதிர்ப்பைப் பலத்தின் மூலமாக நசுக்கவும், முதலாளித்துவ வர்க்கத்தின் தடுமாற்ற நிலையை முடக்கம் செய்துவிடவும், திரளான விவசாய மக்களுடன் கூட்டணி வைத்துக் கொண்டு, பாட்டாளி வர்க்கம் ஜனநாயகப் புரட்சியை நடத்தி முடிக்க வேண்டும்.
முதலாளித்துவ வர்க்கத்தின் எதிர்ப்பைப் பலத்தின் மூலமாக நசுக்கவும், விவசாய மக்களின் சிறு முதலாளித்துவ வர்க்கத்தினரின் தடுமாற்ற நிலையை முடக்கம் செய்து விடவும், மக்களிடையே உள்ள அரைப்பாட்டாளி வர்க்கத் தன்மையுள்ள பகுதிகளோடு கூட்டணி வைத்துக் கொண்டு பாட்டாளி வர்க்கம் சோசலிசப் புரட்சியைச் சாதிக்க வேண்டும். (அரைப்பாட்டாளிப் பகுதியினர் என்பது முதன்மையாக ஏழை விவசாயிகளே - கட்டுரையாளர்)
என்ன செய்ய வேண்டும் நூல் ருஷ்யப் புரட்சிக்குப் பாட்டாளி வர்க்கத்தைத் தயார் செய்யவே எழுதப்பட்டது. இயக்கங்கள் ஓரடி முன்னால் சென்று பின் ஈரடி பின்னால் சென்றாலும், ரஷ்யப் புரட்சி அத்தியாயம் 1, 1905ல் அரங்கேறியது. 1917 மார்ச்சில் ஜார் ஆட்சி வீழ்ந்தது. 1917 நவம்பர் 7 இரட்டை அதிகாரம் முடிவுக்குக் கொண்டு வரப்பட்டு, சோசலிசப் புரட்சி வென்றது. இது நடந்த வரலாறு.
என்ன செய்ய வேண்டும் நூல் முன்வைத்த முக்கியக் கோட்பாடுகள்
• தொழிலாளர் வர்க்க இயக்கத்தை, ஜாராட்சிக்கு எதிரான அரசியல் போராட்டத்தில் இருந்து திசை திருப்பி, முதலாளிகள் மற்றும் அரசாங்கத்திற்கெதிரான பொருளாதாரப் போராட்டங்களோடு மட்டும் சுருக்கி நிறுத்துவது, முதலாளிகளையும் அவர்கள் அரசாங்கத்தையும் அப்படியே விட்டு வைக்கும். தொழிலாளர்கள் நிரந்தர அடிமைத்தனத்திற்கு ஆட்படுவார்கள். தொழிலாளர் வர்க்கம், சோசலிசம் நோக்கிச் செல்லத் தடையாய் உள்ள, ஜார் ஆட்சியை வீழ்த்த வேண்டும்.
• தொழிலாளர் வர்க்க இயக்கத்தை அது போகிற போக்கில் விட்டுவிட்டு, கட்சியின் தலைமைப் பாத்திரத்தை மறுத்து வால் பிடிப்பது, தொழிலாளர் வர்க்கத்தை நிராயுதபாணியாக்கி, முதலாளித்துவச் செல்வாக்கிற்கு ஆட்படுத்தும்.
• புரட்சிகரத் தத்துவம் இல்லாமல் புரட்சிகர இயக்கம் கிடையாது. மிகவும் முன்னேறிய தத்துவத்தின் வழிகாட்டுதல் கொண்டுதான், ஒரு கட்சி, முன்னணிப் பாத்திரம் வகிக்க முடியும்.
• சோசலிசக் கருத்து, தொழிலாளர் வர்க்க இயக்கத்திற்கு, தொழிற்சங்கங்களுக்கு வெளியில் இருந்துதான் வர முடியும். ஆகவே பாட்டாளி வர்க்க இயக்கமும் சோசலிசமும் இணைக்கப்பட வேண்டும். தேர்வு, முதலாளி வர்க்கக் கருத்தியலா அல்லது பாட்டாளி வர்க்கக் கருத்தியலா என்பதுதான். நடுப்பாதை எதுவும் கிடையாது. சோசலிசக் கருத்தைச் சிறுமைப்படுத்துவது, அதிலிருந்து சிறு அளவில் கூட நகர்ந்து செல்வது, முதலாளித்துவக் கருத்தியலையே பலப்படுத்தும்.
• பொருளாதாரவாதிகள் சமூக சீர்திருத் தங்களையே கோருகிறார்கள். அவர்கள் சமூகப் புரட்சிபால் நாட்டம் கொண்டவர்கள் இல்லை.
• பொருளாதாரவாதம், ரஷ்யாவில் மட்டுமின்றி சர்வதேச தொழிலாளர் வர்க்க இயக்கத்திலும், முதலாளித்துவச் செல்வாக்கின் சந்தர்ப்பவாத வெளிப்பாடே, பொருளாதாரவாதிகள், புரட்சிகரப் போராட்டம், சோசலிசம், பாட்டாளி வர்க்கச் சர்வாதிகாரம் ஆகியவற்றை மறுதலிப்பவர்கள்.
என்ன செய்ய வேண்டும் நூலை வாசிப்பவர்கள், ரஷ்ய போல்ஷ்விக் கட்சி தனது 15 ஆண்டு கால வரலாற்றில், ரஷ்யாவின் குறிப்பான நிலைமைகளில், சோசலிசப் புரட்சியில் வென்றது என்பதையும், 1917 மார்ச் முதல் நவம்பர் வரை 9 மாதங்களில் பிரும்மாண்டமான பாய்ச்சலை நிகழ்த்தியது என்பதையும் நினைவில் கொள்ள வேண்டும்.
போல்ஷ்விக் கட்சி வெற்றி பெற, போல்ஷ்விக் கட்சி வரலாறு நூல் சொல்லும் முக்கியக் காரணங்களையும் என்ன செய்ய வேண்டும் நூலின் படிப்பினைகளை நமது நாட்டின் குறிப்பான நிலைமைகளில் எப்படிப் பொருத்துவது என்பதையும் அடுத்த பகுதியில் காண்போம்.

மண்ணில் பாதி

பெண்ணென்று பூமிதனில் பிறந்துவிட்டால்...

பெண்ணென்று பூமிதனில் பிறந்து விட்டால் பெரும்பீழை இருக்குதடி தங்கமே தங்கம். பாரதிதான் சொன்னான். புதுமைப் பெண் பற்றி கனவு கண்டவன் பெண்கள் படும் துன்பம் பற்றி கவலை கொண்டபோது இப்படிச் சொல்லியிருப்பான். ஜுலை 9 அன்று அந்தச் சிறுபெண் காப்பாற்றுங்கள் என்றக் கதறலுடன் குவஹாத்தியின் முக்கிய சாலையில் நின்றும் சென்றும் வந்தும் நடந்தும் கொண்டிருந்தவர்களிடம் எல்லாம் கெஞ்சியபோது அந்தப் பெண்ணின் மனம்தான் எத்தனை துன்பத்துக்குள்ளாகி இருக்கும்? யாரும் அந்தப் பெண்ணுக்கு கடைசி வரை உதவவேயில்லை என்பது இன்னும் எவ்வளவு பெரிய கொடுமை? திரைப்படத்தில் இறுதிக் காட்சியில் வந்து பழக்கப்பட்ட காவல்துறை நிஜத்திலும் இறுதியில்தான் வந்தது.
ஒரு வெறிகொண்ட கும்பலால் அந்தப் பெண் பாலியல் துன்புறுத்தலுக்கு உள்ளாவதை, உதவி கேட்டு கதறுவதை, எல்லோரும் வேடிக்கை பார்ப்பதை படம் பிடித்த, இணைய தளத்தில், தொலைக்காட்சியில், ஒரு பரபரப்புக் காட்சியை காட்டுவது போல் ‘நகரத்தில் ஒரு பெண்’ என்ற தலைப்புடன் போட்டுக் காட்டிய அந்த ஊடகவியலாளர்தான் எத்தனை ‘விசாலமான’ சிந்தனை கொண்டவர்? பொது வெளியில் இப்படி நடந்துகொண்டவர் தனி வாழ்க்கையில் அவரிடம் சிக்கியுள்ள பெண்களை எப்படித்தான் நடத்துவார்?
இன்னும், இருபத்தியோராம் நூற்றாண்டிலும் இப்படிப்பட்ட கலாச்சாரக் காவலர்கள் இருக்கிறார்கள். எந்தக் குற்ற உணர்வும் இன்றி, எந்த உண்மையான கண்டனமும் இன்றி, தண்டனை பற்றிய எந்த பயம் ஏதுமின்றி, சவுகரியமாக வாழ்ந்து கொண்டிருக்கின்றனர். மங்களூரில் இப்படிப்பட்ட ஆண்கள் ஒன்று சேர்ந்து அமைப்பே நடத்துகிறார்கள். தங்கள் வேலையைப் பார்த்துக் கொண்டிருக்கும் ஆண், பெண் மீது ஆண்டுக்கொரு முறை பரபரப்பு தாக்குதல் நடத்தி கலாச்சாரத்தைக் காப்பதாகச் சொல்கிறார்கள்.
ராஞ்சியில் ஜார்க்கண்ட் முக்தி சங் என்ற அமைப்பு ‘ஆகஸ்ட் 20 முதல் பெண்கள் ஜீன்ஸ் அணிவது தடை செய்யப்படுகிறது. ஜீன்ஸ் அணியும் பெண்கள் மீது ஆசிட் ஊற்றப்படும்’ என்று ஆகஸ்ட் 7 அன்று சுவரொட்டி வெளியிட்டிருக்கிறது. தலிபானா? ஜார்க்கண்டா? காவல்துறையினர் சுவரொட்டி ஒட்டியவர்களை இன்னும் கண்டுபிடிக்கவில்லை. ராஞ்சி காவல்துறை கண்காணிப்பாளர் திரு.விபுல் சுக்லா சொல்லியிருக்கிறார்: ‘பெண்கள் பயப்படத் தேவையில்லை. அவர்கள் என்ன உடை அணிய வேண்டும் என்பது பற்றி அவர்களுக்கு சுதந்திரம் இருக்க வேண்டும். அவர்கள் என்ன உடை அணிய வேண்டும் என்று யாரும் கட்டளை போட முடியாது. ஆனால், நிச்சயம் அவர்கள் கண்ணியமாக உடை அணிய வேண்டும்’. சுவரொட்டி ஒட்டியவர்களுக்கும் காவல்துறை கண்காணிப்பாளருக்கும் இந்த விசயத்தில் பெரிய கருத்து வேறுபாடு இருப் பதாகத் தெரியவில்லை. ஆகஸ்ட் 20க்குப் பிறகு என்ன நடக்கப் போகிறது என்பதை விட காவல்துறை கண்காணிப்பாளர் சொல்லியிருப்பது தாக்குதலுக்கு தயாராக இருப்பவர்களுக்கு துணிச்சல் தரும் என்பது ஆபத்தானது. இது மீண்டும் மீண்டும் நிகழ்ந்துகொண்டே இருப்பது கவலைக்குரியது. கண்டனத்துக்குரியது.
ஜார்க்கண்ட் மாநிலத்தைச் சேர்ந்த சோனாலி முகர்ஜி என்ற பெண் மீது, 2003ல், அழகாக இருப்பதால்தானே அலட்டிக் கொள்கிறாய், அந்த முகத்தையே சிதைத்து விடுகிறேன் பார் என்று சொல்லி ஆசிட் ஊற்றியவர்கள் மூன்று ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு விடுத லையாகிவிட்டார்கள். அந்தப் பெண் பார்க்க முடியாமல், கேட்க முடியாமல், உணவருந்த முடியாமல், 9 ஆண்டுகள் போராடியும் பார்த்து, இப்போது, என்னைக் கொன்று விடுங்கள் என்று மனு போட்டிருக்கிறார்.
ஆண்கள்தான் இப்படி என்று சொல்லி முடித்துக்கொள்ள முடியவில்லை. குவஹாத்தி சம்பவத்தில் தேசிய பெண்கள் ஆணையம் சார்பாக விசாரணைக்குச் சென்ற அல்கா லம்பா சற்றும் கூருணர்வின்றி அந்தப் பெண்ணின் பெயரை வெளியிட்டார். மம்தா போன்றவர்கள் பாதிக்கப்பட்ட பெண்களுக்கு எதிராகவே பேசுகிறார்கள்.
மங்களூரிலும் குவஹாத்தியிலும் குற்றம் புரிந்தவர்களைக் கைது செய்தார்கள். அவர்கள் இன்னும் சில நாட்களில் வெளியே வந்து அதே நடவடிக்கைகளைத் தொடர்வார்கள். அல்லது தொடராமல் கூட இருக்கலாம். சாண் பிள்ளைகளானாலும் ஆண் பிள்ளைகள். அவர்களுக்குப் பெரிதாக பாதிப்பு இருக்காது. ஆனால் பாதிக்கப்பட்ட பெண்களுக்கு அதன் பிறகு வாழ்க்கை தடம்புரண்டு விடுகிறது. நடந்த தாக்குதலை முடிந்த கதையாகக் கருதி அடுத்த கட்டம் செல்ல பெண்கள் இன்னும் முழுமையாகப் பழகவில்லை. சோனாலி முகர்ஜி போன்ற பெண்களுக்கு அது சாத்தியமும் இல்லை.
இன்னும் கூட இரவில் ஏன் வந்தார், கேளிக்கை விடுதிக்கு பெண் வரலாமா, ஏன் ஸ்கர்ட் அணிந்தார் என்று உளுத்துப்போன கேள்விகளைக் கேட்க பத்திரிகைகள் உள்ளன. ஆட்சியாளர்கள், அதிகாரிகள் உள்ளனர். இது வரை பாலியல் துன்புறுத்தலுக்கு, வன்புணர்வுக்கு ஆளாக்கப்பட்ட பெண்கள் எல்லாம் ஸ்கர்ட் அணிந்திருந்தார்களா, இரவில் தனியாக வெளியே சென்றார்களா, கேளிக்கை விடுதிக்குச் சென்றார்களா என்று கேள்விகள் எழுப்பப்பட்ட பிறகும், எதிர்ப்புக் குரல் வலுத்து அவ்வப்போது சில நடவடிக்கைகள் எடுக்கப்பட்டு, தண்டனை வழங்கப்பட்டாலும், பெண்கள் மீதான தாக்குதல்கள் மேலும் தொடர்கின்றன என்றால், சமூகம் வேடிக்கை பார்க்கிறது, காவல்துறை அனுமதிக்கிறது, சட்டங்கள் ஏட்டில் இருந்து பூமிக்கு இறங்க மறுக்கின்றன, ஆட்சியாளர்கள் அலட்சியம் காட்டுகிறார்கள் என்றுதான் பொருள். அதனால், திட்டமிட்டோ, திட்டமிடாமலோ, பெண்கள் மீது தாக்குதல் நடத்துபவர்கள், எப்படியும் தப்பிவிடலாம் எனத் துணிச்சல் பெறுகிறார்கள் என்றுதான் பொருள்.
என்னதான் செய்வது? எப்போதுதான் இந்தத் தாக்குதல்கள் பயமின்றி பெண்கள் பொது வெளியில் சுதந்திரமாக உலாவ முடியும்? பெண்கள் எப்படித்தான் துணிச்சல் பெறுவது? தற்காப்பு சண்டைப் பயிற்சி பெற்றுக்கொள்வதெல்லாம் தாக்குதல் நடத்தும் ராட்சசர்களுக்கு சுண்டைக்காய் விசயம். இப்போதெல்லாம் அவர்களும் தனியாய் வருவதில்லை. தாக்குதல் தொழில்நுட்பம் அதிநவீனமாய் வளர்ந்துவிட்ட கட்டத்தில் நாம் வாழ்கிறோம். நாட்டில் உள்ள பெண்களுக்கு எல்லாம் இசட் பிரிவு பாதுகாப்பு  தருவதற்கு வாய்ப்பில்லை. ஆபத்தில் இருக்கும் பெண்களுக்கு ஓடிச் சென்று உதவுவது எப்படி என்று கட்டுரைகள் எழுதப்பட்டாலும் தாக்குதல்களின் தன்மையும் வகையும் விரிகின்றனவே தவிர குறைவதில்லை.
பெண்களைத் தாக்குபவர்களுக்கு அச்சத்தை உருவாக்க வேண்டும். சீற்றமுற்ற பெண்கள் வெறும் மிளகாய் பொடி கொண்டு ஆயுதமும் படையும் கொண்ட ஒருவனை வீழ்த்துவது போல் மிர்ச் மசாலா படம் நிறைவுறும்.   பெண்ணென்று பூமிதனில் பிறந்துவிட்டால் ஆயுதம் வேண்டுமடி தங்கமே தங்கம் என்று புதுப்பாட்டு எழுதலாமா?

கட்டுரை

ரிலையன்ஸ் ஏரியா... உள்ள வராதே...

சந்திரமோகன்

இந்திய தேசிய நெடுஞ்சாலை ஆணையத்தின் கோரக் கரங்கள், 1998ல் முன்னாள் பிரதமர் வாஜ்பாய் ஆட்சி காலத்தில், தங்க நாற்கர சாலைத் திட்டம் என்ற பெயரில் விவசாயிகளின் கழுத்துக்களை நெறித்தது. நிலங்களை பறித்துக் கொண்டு அற்ப சொற்ப இழப்பீடு வழங்கி, அவர்களது வாழ்வாதாரத்தைப் பறித்தது. நான்கு வழிச் சாலைகளை அமைக்கும் ஒப்பந்தங்களை, உலக வங்கியின் உதவியுடன் பெருநிறுவனங்களுக்கு தந்தது. ஒருபுறம் மானியம் மறுபுறம் சுங்கச் சாவடிகள் அமைத்து வாகனங்களிடம்  தினமும் இலட்சக்கணக்கான ரூபாய் வரி வசூலிக்கும் வாய்ப்புக்கள் தந்தது. அமைத்தல் - இயக்குதல் - ஒப்படைத்தல் திட்ட அடிப்படையில், தேசிய நெடுஞ்சாலை அமைக்கும் நடவடிக்கைகளில் ஈடுபட்ட பெருங்குழுமங்களில் முக்கியமானவை ரிலையன்ஸ் இன்ஃப்ராஸ்ட்ரக்சர், லார்சன்-அன்ட் டூப்ரோ இன்டர் ஸ்டேட் ரோட் காரிடார், நாகார்ஜ÷னா கன்ஸ்ட்ரக்சன் கம்பெனி, மதுக்கோன் புராஜெக்ட்ஸ் போன்றவையாகும். அரசு - தனியார் பங்கேற்பு (பிபிபி) என்ற நாமகரணத்துடன் தேசிய நெடுஞ்சாலைத் திட்டங்களில் அன்னிய நேரடி முதலீடுகள் குவிந்தன. உலக வங்கி உதவிகள் என்ற பெயரில் கந்துவட்டிச் சுரண்டல் நாட்டின் பொருளாதாரத்தை நெறிக்கிறது.
என்எச் 68 தேசிய நெடுஞ்சாலை சேலம் மற்றும் உளுந்தூர்பேட்டைக்கு இடையிலான 136 கி.மீ. சாலையை கொண்டது. 2007ல், நான்கு வழிச்சாலையாக விரிவாக்கம் செய்வதற்கான திட்டம் அறிவிக்கப்பட்டது. பிரிட்டிஷ் காலத்திய ஈவு இரக்கமற்ற நிலம் கையகப்படுத்தல் சட்டம் 1896ன் மாற்றியமைக்கப்பட்ட வடிவமான, அநீதியான 1956ம் வருடத்திய தேசிய நெடுஞ்சாலை சட்டத்தின் அடிப்படையில், சேலம், விழுப்புரம் மாவட்டங்களைச் சார்ந்த சுமார் 140 கிராமங்களின் 10,000 விவசாயிகளின், ஏழை மக்களின் நிலங்கள் கையகப்படுத்தப்பட்டன. ஏற்கனவே இருந்த நெடுஞ்சாலையின் இருபுறமும் விரிவுபடுத்தப்பட்டன: புதிய பை பாஸ் சாலைகளும் அமைக்கப்பட்டன. 130 கி.மீ. நீளத்திற்கு 60 மீட்டர் சாலையும், 5.5கி.மீ. நீளத்திற்கு 75 மீட்டர் சாலையும் அமைக்கப்பட்டன. இரு வழிச் சாலைகளாக கட்டமைக்கப்பட்ட புறவழிச் சாலைகளான உடையாப்பட்டி, வாழப்பாடி, ஆத்தூர்,  சின்னசேலம், கள்ளக்குறிச்சி, தியாகதுருகம், எலவனாசூர் கோட்டை பை-பாஸ் சாலைகள் அனைத்தும் முழுமையாக புதிதாக அமைக்கப்பட்ட சாலைகள். இந்த 27 கி.மீ. சாலைகளை அமைப்பதற்கு மட்டும் விவசாய நிலங்கள் பெருமளவில் கையப்படுத்தப்பட்டன. தொகுப்பாக மதிப்பிட்டால், 2008 முதல்,  ஜ÷லை 2012 வரை கையகப்படுத்தப்பட்ட விவசாய நிலங்களின் பரப்பளவு சுமார் 1500 ஏக்கர். இருவழி புறவழிச் சாலை கள் நகரங்களை ஒட்டியவை. அங்கு கையகப்படுத்திய நிலங்களும், சேலம் நகரின் புறவழிச் சாலையில் அமைந்துள்ள தாதகாப்பட்டி (சீலநாய்க்கன் பட்டி), எருமாபாளையம், அம்மாபேட்டை பகுதிகளில் கையகப்படுத்திய நிலங்களும் ஏக்கர் ஒன்றிற்கு ரூ.1 கோடி முதல் ரூ.5 கோடி வரை மதிப்புள்ளவை. கிராமப்புற நெடுஞ்சாலையின் இருபுறமும் உள்ள விவசாய நிலங்களின் சந்தை மதிப்பு ஏக்கருக்கு சராசரியாக ரூ.50 லட்சங்கள். கையகப்படுத்தப்பட்ட நிலங்களின் மொத்த சந்தை மதிப்பு ரூ.1500 கோடிகளுக்கும் அதிகமானது.
பொதுப்பணித்துறை கணக்கீட்டினடிப்படையில் கையகப்படுத்தப்பட்டபோது இடிக்கப்பட்டு அகற்றப்பட்ட வீடுகள் மற்றும் கட்டிடங்கள் 10,000க்கும் மேல். சேலம்-ஆத்தூர் சாலை நகர்ப்புறமயமான பகுதியானதால் இடிக்கப்பட்டவை பெரிதும் தார்சு வகை கட்டிடங்கள். ஒவ்வொரு வீடும் அல்லது கட்டிடமும் ரூ.10 லட்சம் முதல் ரூ.20 லட்சம் வரை மதிப்புபுள்ளவை. இடிக்கப்பட்ட கட்டிடங்கள், வீடுகளின் மதிப்பு ரூ.250 கோடிக்கும் மேல். அழிக்கப்பட்ட (மதிப்பு வாய்ந்த) பாக்கு, தென்னை போன்ற மரங்களின் எண்ணிக்கை 5 லட்சங்களுக்கும் மேல். ரூ.5000 வரை மதிப்பிடப்படுகிற விளைச்சல்மிக்க மரங்களின் மதிப்பு மட்டும் ரூ.250 கோடிக்கும் மேல். விவசாயத்திற்கான 1500 கிணறுகள் மூடப்பட்டன. கிணறு ஒன்றிற்கு ரூ.40,000 வீதம் மதிப்பிட்டால், ரூ.6 கோடி இவற்றின் மதிப்பு. விவசாயிகளின், பொது மக்களின் சொத்துக்களின் இழப்பீட்டு மதிப்பு (கணக்கில் எடுத்துக்கொள்ளப்படாத வேறு சில வகையினங்கள் உட்பட) ரூ.2000 கோடிக்கும் அதிகம்.
தரப்பட்டது எவ்வளவு?
விவசாய நிலங்களுக்கு சதுர அடிக்கு வெறும் ரூ.2 அல்லது ரூ.3 எனப் பரவலாக வழங்கியுள்ளனர். சதுர அடி ரூ.1000 முதல் 3000 வரை மதிப்புள்ள நகர்ப்புற வீட்டுமனைகளுக்கு, ரூ.100 முதல் ரூ.300 வரைதான் என்று வழங்கியுள்ளனர். அற்பத்திலும் அற்ப தொகைதான் பெரும்பான்மையான விவசாயிகளும், ஏழைகளும் பெற்றனர். ரூ.10 லட்சம் கட்டுமான செலவு செய்த வீடுகளுக்கு/கட்டிடங்களுக்கு ரூ.1 லட்சம் வரை மட்டுமே தந்தனர். பணப்பயிர் மரங்களுக்கு வெறும் ரூ.1000 வீதம் மட்டுமே வழங்கினர். அற்பசொற்ப இழப்பீடுகளை அள்ளி எறிந்து விட்டு, காலங்காலமாக காத்து வைத்திருந்த சொத்துக்களை சூறாவளியாக நாசம் செய்தது, தேசிய நெடுஞ்சாலைத் துறை ஆணையம். மாவட்ட நிர்வாகங்களைச் சேர்ந்த தனி மாவட்ட வருவாய் அலுவலர் தனி (நில எடுப்பு) தாசில்தார்கள், ரிலையன்ஸ் கம்பெனி அதிகாரிகளின் துணையோடு, போலீசை பயன்படுத்தி, அச்சுறுத்தி விவசாயிகளை நிலங்களில் இருந்தும், மக்களை வீடுகளில் இருந்தும் வெளியேற்றி சாலையை அமைக்கின்றனர். என்எச் 68 தேசிய நெடுஞ்சாலையில், பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு ஒதுக்கப்பட்ட மொத்த இழப்பீடு, வெறும் ரூ.250 கோடி மட்டுமே. சேலம் நகரத்தை ஒட்டியுள்ள சீலநாயக்கன்பட்டி (இதற்கு மட்டும் ரூ.60 கோடி), எருமாபாளையம், அம்மாபேட்டை ஆகிய 3 ரெவின்யூ கிராமங்களுக்கு மட்டும் ரூ.100 கோடி வரை இழப்பீடு தரப்பட்டது. 135க்கும் மேற்பட்ட கிராமங்களைச் சார்ந்த வர்களுக்கு ரூ.125 கோடி மட்டுமே வழங்கப்பட்டுள்ளது. வாழ்வுரிமை பறிக்கப்பட்டதுடன் மதிப்பு வாய்ந்த நிலங்களுக்கு, சொத்துக்களுக்கு நியாயமான இழப்பீடு இல்லாமல் வஞ்சிக்கப்பட்டார்கள். ரூ.2000 கோடி இழப்பிற்கு, வெறும் ரூ.250 கோடிதான் இழப்பீடா?
என்எச் 68ல் ரிலையன்சின் நுழைவு
அனில் அம்பானியின் ரிலையன்ஸ் குழுமம், 2002ல், பம்பாய் புறநகர் மின் விநியோகம் என்ற கம்பெனியை எடுத்துக் கொண்ட பின், ரிலையன்ஸ் எனர்ஜி  என்று பெயர் மாற்றிக் கொண்டது. சாலைக் கட்டுமான பணிகளிலும் இறங்கியது. மெட்ரோ ரெயில், விமான நிலையங்கள், பாலங்கள் அமைத்தல் போன்றவற்றிலும் ஈடுபட்டது. ஏப்ரல் 2008ல், ரிலையன்ஸ் எனர்ஜி தனது பெயரை ரிலையன்ஸ் இன்ஃப்ராஸ்ட்ரக்ச் சர் என மாற்றிக் கொண்டது. தற்சமயம் இது இந்தியாவில் ரூ.12,000 கோடி மதிப்புள்ள 1000 கி.மீ. நீளமுள்ள நெடுஞ்சாலை மற்றும் விரைவு வழிச்சாலைகளை கட்டமைத்து வருகிறது. 2006ல் தமிழ்நாட்டில், 2 திட்டங்கள் மேற்கொண்டது. 1. என்எச் 7ல், நாமக்கல் முதல் கரூர் வரையிலான 33.5 கி.மீ. சாலையை ரூ.205.60 கோடி மதிப்பில் அமைத்தது. சஓ டோல் பி.லிமிடெட் என்ற இந்த கம்பெனிக்கு, தேசிய நெடுஞ்சாலை ஆணையம் வழங்கிய மானியம் ரூ.24 கோடி. சுங்க வரி வசூலிக்க தரப்பட்ட காலம் 20 ஆண்டுகள். ஆகஸ்ட் 2009ல் செயல்படத் தொடங்கிய இச்சாலையில், ரிலையன்சின் ஒரு நாள் டோல் கேட் வருமானம் ரூ.4.45 லட்சமாக இருந்தது. தற்சமயம் இருமடங்காகியுள்ளது. 2. என்எச் 7ல், திண்டுக்கல் முதல் சமயநல்லூர் (மதுரை) வரையிலான 53 கி.மீ. சாலையை ரூ.283.50 கோடி செலவில் அமைத்தது. ஈந டோல் ரோடு பி.லிமிடெட் என்ற பெயரிடப்பட்ட இத்திட்டத்திற்கு, தேசிய நெடுஞ்சாலை ஆணையம் ரூ.31 கோடி ரூபாய் மானியம் வழங்கியது. 20 ஆண்டுகாலம் சுங்கவரி வசூலிக்க அனுமதி பெற்ற இந்த சாலை செப்டம்பர் 2009ல் திறக்கப்பட்டது. அப்போது ரிலையன்சின் ஒரு நாள் டோல்கேட் வசூல் ரூ.8.50 லட்சம். தற்போது கணிசமாக உயர்ந்துவிட்டது.
இந்தியாவிலேயே, தேசிய நெடுஞ்சாலை ஆணையத்திடம் 11 திட்டங்களைப் பெற்றுள்ள மிகப் பெரும் நிறுவனம் ரிலையன்ஸ் இன்ஃப்ராஸ்ட்ரக்ச்சர். தமிழ்நாட்டில் அதன் கைவசமுள்ள இரண்டு முக்கிய திட்டங்கள், திருச்சி-கரூர், 81கி.மீ. தூரத்தில் பஓ டோல் ரோடு பி.லிமிடெட் என்ற பெயரில், சஏ 67லும் சஏ 45ல், திருச்சி-திண்டுக்கல், 88 கி.மீ. தூரத்தில், பஈ டோல் ரோடு பி.லிமிடெட் என்ற பெயரிலும் செயல்படுகிறது.
நம டோல்ரோடு  பி.லிமிடெட் என்ற பெயரில் சஏ 68ல் சேலம்-உளுந்தூர்பேட்டைக்கு இடையில் 136 கி.மீ. சாலையை அமைக்க, 2007ல் அனுமதியளிக்கப் பட்ட, ரூ.941 கோடி மதிப்பிடப்பட்ட திட்டம். 25 ஆண்டு காலம் சலுகை காலம் அளிக்கப்பட்டு, 2032ல் முடித்துக் கொள்ளப்பட வேண்டும் எனக் கூறப்பட்டுள்ளது. 36 மாதங்களில் கட்டுமான வேலையை முடித்துக் கொள்ளலாம் எனக் கூறப்பட்டது. 100 கி.மீ.க்கு மேல் பில்ட் ஆப்பரேட் ட்ரான்ஸ்ஃபர் திட்டத்தின் அடிப்படையில்  இந்தியாவில், தேசிய நெடுஞ்சாலை ஆணையத்தால், வழங்கப்பட்ட முதல் திட்டம் இதுவே ஆகும். இதற்கு அரசாங்கம் வழங்கியுள்ள மானியம் மட்டும் ரூ.366 கோடிகளாகும். இது ரிலையன்சின் திட்ட மதிப்பீட்டில் 40% ஆகும். ரிலையன்சிற்கு வழங்கப்பட்ட மானியத்தின் அளவு கூட, பாதிக்கப்பட்ட மக்களுக்கு தேசிய நெடுஞ்சாலை ஆணையம் இழப்பீட்டு நிதி வழங்கவில்லை. வெறும் ரூ.250 கோடி ஒதுக்கியுள்ளது. காரிப்பட்டி, தலைவாசல், கள்ளக்குறிச்சி அருகே மூன்று டோல்கேட்களை அமைத்து வருகிறது. துவக்கத்தில் ஒரு டோல் கேட் வசூல் நாளொன்றுக்கு ரூ.10 லட்சத்தை கடக்கும் என மதிப்பிடப்பட்டுள்ளது. அதன் திட்டப்படி 2010லேயே சாலையை முடித்து, டோல்கேட் வசூலை துவக்கி இருக்க வேண்டும். சலுகை காலகட்டம் என்று குறிப்பிடப்படுகிற கால கட்டத்திற்குள், நான்கு வழிச் சாலையை விரைந்து முடித்து, சுங்க வரி வசூலை துவக்கிவிட்டால்தான் கொள்ளை கொள்ளையாக லாபம் பெறமுடியும். விவசாயிகளின் எதிர்ப்புகள், வழக்குகள் போன்றவற்றால், ரிலையன்ஸ் கம்பெனியினால் வேலைகளை முடிக்க முடியவில்லை. எனவே, வன்முறையை, குறுக்கு வழிகளை கையில் எடுத்துக் கொண்டது.
தேசிய நெடுஞ்சாலை ஆணையம்,
மாவட்ட நிர்வாகம், ரிலையன்ஸ் கூட்டுக் கொள்ளை மற்றும் தாக்குதல்
1956ம் வருடத்திய தேசிய நெடுஞ்சாலை சட்டத்தின்படி, ஆணையத்தின் மாவட்ட தலைவர் கலெக்டர் ஆவார். நேரடியாக, நிலம் கையகப்படுத்துவதை உறுதி செய்யும் அதிகாரம் படைத்தவர் மாவட்ட வருவாய் அலுவலர் (தனி-நிலம் எடுப்பு) ஆவார். அவரோடு தனித் தாசில்தார்கள், அவர்களால் நியமிக்கப்படும் பதிவு பெற்ற தனியார் தொகை மதிப்பீட்டாளர்கள் ஈடுபடுகிறார்கள். தேசிய நெடுஞ்சாலை ஆணையத்தின் திட்டஅதிகாரி (திரு.பொன்னையா ராஜ்) கையப்படுத்துதல் மற்றும் சாலை அமைத்தல் இரண்டு பணிகளிலுமே முக்கியத்துவம் மிக்கவர் ஆவார். ரிலையன்ஸ் சாலை அமைக்கும் பணிக்கு தனியொரு வேலைப்பட்டாளம் வைத்திருக்கும் அதே வேளையில், நிலம் கையகப்படுத்துதல் வேகமாக நடைபெறுவதற்கு ஓய்வு பெற்ற தாசில்தார்களை வேலைக்கு வைத்துள்ளது. அனைத்து தகிடுதத்தங்களையும் பிரயோகித்து, தேவையெனில் போலீசையும் துணைக்கு அழைத்து மிரட்டி விவசாயிகளை, மக்களை வெளியேற்றும் பணியில் இவர்கள் ஈடுபடுகிறார்கள். இழப்பீட்டுத் தொகையை (மதிப்பீட்டை) அதிகரிக்க ஒருபுறம் விவசாயிகளிடம் இருந்து, மக்களிடமிருந்து லஞ்சம் பெறுகின்றனர். மறுபுறம், ரிலையன்ஸ் கம்பெனியிடமிருந்து பணத்தை பெறுகின்றனர். கழிவுகளை, இடிபாடு களை பாதிக்கப்பட்டவர்களையே அகற்றச் சொல்லிவிட்டு, அவர்களிடமே சால்வேஜ் தொகையை பிடித்துக் கொள்கின்றனர்; தாங்கள் தனியாக இப்பணியை செய்ததாக கணக்கு காட்டி மக்கள் பணத்தை அதிகாரிகள் கொள்ளையடிக்கின்றனர்.
திட்ட அதிகாரி பொன்னையா நிலத்தின் மதிப்பை சதுர அடிக்கு ரூ.770 வரை உயர்த்திக் கொடுத்ததில், (சீலநாய்க்கன்பட்டி பகுதிக்கு மட்டும் ரூ.60 கோடி இழப்பீடு வழங்கப்பட்டது) கோடிக்கணக்கான ரூபாய் லஞ்சமாக பெற்றுக் கொண்டார். சஏ 7ல் தேசிய நெடுஞ்சாலை அமைத்தபோதும் திட்ட அதிகாரி இவரே. இவருடன் பணியாற்றிய தனியார் தொகை மதிப்பீட்டாளர் நாகராஜ÷ம் தாறுமாறாக மதிப்பிட்டு கொள்ளைய டித்தனர். ஏழைகளை வஞ்சித்தனர். 2009ல் பணியாற்றிய மாவட்ட வருவாய் அதிகாரி வெற்றிவேல் லஞ்சம் கொடுத்தவர்களுக்கு மதிப்பீட்டை உயர்த்தி போட்டார். 2010ல் பணியாற்றிய மாவட்ட வருவாய் அதிகாரி நாராயணமூர்த்தி வளர்ச்சிக் கட்டணம் என்ற பெயரால் மதிப்பிட்ட தொகைகளில் பிடித்தம் செய்தார். சாலை அமைத்து முடிக்கும் அவசரத்தில் ரிலையன்ஸ் இருந்த போது, 2011ல் மாவட்ட வருவாய் அதிகாரி ஜெயராமன், வலுக்கட்டாயமாக நிலத்தில்/கட்டிடத்தில் இருப்பவர்களை வெளியேற்ற, ஓர் இடத்திற்கு ரூ.25,000 என ரிலையன்சிடம் கையூட்டு வாங்கிக்கொண்டு, போலீஸ் உதவியுடன் வன்முறை செய்து வெளியேற்றினார். 2011-12ல் பணியாற்றிய மாவட்ட வருவாய் அதிகாரி கலையரசியும், தனித்தாசில்தார் புகழேந்தியும் பாதிக்கப்பட்டவர்களை வலுக்கட்டாயமாக வெளியேற்றினர். பணமே/இழப்பீடே வழங்கப்படாமல், 3ஜி அறிவிக்கை வெளியிடப்படுவதற்கு முன்னரே, சட்டவிரோதமாக ஆக்கிரமித்து சீலநாய்க்கன்பட்டி முதல் உடையாப்பட்டி வரை சாலை அமைத்து முடித்துவிட்டனர். சேலம் மாவட்ட ஆட்சியர் முதல் அதிகாரிகள் வரை ரிலையன்சிடம் லஞ்சம் வாங்கி ஏற்காட்டில் எஸ்டேட்டுகளாக, நிலங்களாக, வீடுகளாக அமைத்துக் கொண்டனர்.
1956ம் வருடத்திய தேசிய நெடுஞ்சாலை சட்டப் பிரிவுகள் 3(ஏ), 3(ஜி) அடிப்படையில், கையகப்படுத்த அறிவிக்கை தரப்பட்டது. ஆனால், அவற்றில் இருந்த விதிகள் பின்பற்றப்படவே இல்லை. பொது மக்கள் கருத்து கேட்கப்படவே இல்லை. தொகையை மதிப்பிட கமிட்டி அமைக்கவில்லை. குறை தீர்க்கும் அமைப்பை உருவாக்கவில்லை. பாதிக்கப்பட்ட ஒவ்வொருவருக்கும் விரிவான, தொகுப்பான அவார்டு காப்பி என்ற புத்தகம் தர வேண்டும். அது தரப்படவில்லை. இரண்டு பக்க நோட்டீசை மட்டுமே கொடுத்து அவார்டு காப்பி என்று மோசடி செய்தனர். கூடுதலான நிலங்களை கையகப்படுத்திவிட்டு (வழித்தடம், புறம்போக்கு என ஏதோ ஒரு சாக்கு போக்கு கூறிவிட்டு) குறைத்து மதிப்பீட்டை வழங்கினர். தமிழக அரசால் வழங்கப்பட்ட புறம்போக்கு நிலங்களில் குடியிருந்தவர்கள் ஆவணங்களை வழங்கியபோதும், அடாவடியாக அவர்களுக்கு நிலத்திற்கான தொகையையே வழங்கவில்லை. ஆயிரக் கணக்கான ஏழைகளுக்கு, அவர்களது நிலங்கள் கனவு போல மறைந்து போயின. போலீசின் மிரட்டலுக்கும், ரிலையன்ஸ் மிரட்டலுக்கும் பணிந்து போயினர் ஏழை மக்கள். சிலர் தற்கொலை செய்து கொண்டனர். சிலர் மனநோயாளிகளாக மாறினர். சிலர் ஏற்கனவே இருந்த வாழ்க்கைத் தரத்தை இழந்து பரம ஏழைகளாயினர்.
மறுமதிப்பீடு கோரி தரப்பட்ட ஆர்பிட்ரேசன் மனுக்கள் குப்பைத் தொட்டிக்கு போயின. ஒன்றரை ஆண்டு காலமாக இந்த வேலைகளை பார்க்க பணியா ளர் அமர்த்தப்படவில்லை என, பொறுப்பில்லாமல் (தகவலறியும் சட்டத்தின் கீழ் கேட்கப்பட்ட மனுவிற்கு) சேலம் மாவட்ட ஆட்சியர் பதில் அளித்துள்ளார். ஆர்பிட்ரேசன் கமிட்டி இதுவரை கூட்டப்படவில்லை.
உலக வங்கியும், தேசிய நெடுஞ்சாலை ஆணையமும்
கடந்த 2003ல் த.நா.விலுள்ள சஏ 7 திட்டத்திற்காக, ரூ.1392 கோடியை இந்திய அரசாங்கம் உலக வங்கியிடமிருந்து கையெழுத்திட்டு பெற்றது. செப்டம்பர் 2008ல் முடிக்கப்படும் போது, மொத்த தொகையானது ரூ.1800 கோடியாகும். மீதித் தொகை ரூ.408 கோடியை மாநில அரசாங்கம் வழங்கியது என்பதை கவனிக்க வேண்டும். இதே பாணிதான் அனைத்து திட்டங்களிலும் கடைபிடிக்கப்பட்டது. த.நா.விலும், இந்தியாவிலும் பல்வேறு சாலைப் போக்குவரத்து திட்டங்களுக்கு கடும் வட்டி விகிதத்தில் உலக வங்கி கடன் வழங்கியுள்ளது.
நிலம் கையகப்படுத்துவது, நிவாரணம் மற்றும் புனர்நிர்மாணம் போன்ற விசயங்களில் கடுமையாக நடந்து கொள்ளும்படி, இந்திய அரசாங்கத்திற்கு உலக வங்கி வலியுறுத்தியுள்ளது. ஆனால், வாங்குகிற கடனில் 40% தொகையை எடுத்த உடனே முதல் தவணையாக கட்டுமானக் கம்பெனிகளுக்கு வழங்கிவிட வேண்டும் என்றும் வழிகாட்டியுள்ளது. எனவேதான் தேசிய நெடுஞ்சாலை ஆணையம், மத்திய, மாநில  அரசாங்கங்கள், மாவட்ட நிர்வாகங்கள் விவசாயிகளுக்கான இழப்பீட்டை சந்தை மதிப்பில் தராமல் ஏமாற்றுகின்றன.
நாடு முழுவதும், நிலப்பறிக்கு எதிராக அல்லது நியாயமான இழப்பீட்டிற்காக விவசாயிகள் போராடி வருகின்றனர். என்எச் 68 நான்குவழிச் சாலையிலும் விவசாயிகள், ஏழை மக்கள் அகில இந்திய விவசாயிகள் மகாசபை தலைமையின் கீழ் தொடர் போராட்டங்களை கட்டமைத்து வருகின்றனர். 2007ல் துவங்கிய ரிலையன்சின் சாலையமைக்கும் திட்டம், 5 ஆண்டுகளாகியும் விவசாயிகளின் எதிர்ப்பால் முடிக்கப்படவில்லை. நியாயமான இழப்பீடு கோரி சேலம், விழுப்புரம் மாவட்டங்களில் பாதிக்கப்பட்ட விவசாயிகள், ஏழை மக்கள் போராட்டம் வலுப்பெறுகிறது.

பொது விசாரணை
சேலம் முதல் உளுந்தூர்பேட்டை வரையிலான தேசிய நெடுஞ்சாலை என்எச் 68 நான்கு வழிச்சாலை அமைப்பு பணிக்கு நிலங்கள் கையகப்படுத்தப்பட்டதால், வீடுகள் இடிக்கப்பட்டதால், பாதிக்கப்பட்ட சேலம் மற்றும் விழுப்புரம் மாவட்டங்களைச் சார்ந்த விவசாயிகளின், ஏழை மக்களின் கோரிக்கைகள் மீதான பொது விசாரணை நிகழ்ச்சி, அகில இந்திய விவசாயிகள் மகாசபை ஏற்பாடு செய்திருந்தது. ஆகஸ்ட் 5 அன்று சேலத்தில் நடைபெற்ற இந்த நிகழ்ச்சியில் 800க்கும் மேற்பட்டோர் பங்கேற்றனர்.
பொது விசாரணையை நடத்தும் நடுவர்களாக ஓய்வு பெற்ற இ.ஆ.ப. அதிகாரி எம்.ஜி.தேவசகாயம், காந்தி கிராம முன்னாள் துணை வேந்தர் ந,மார்கண்டன், தென்னை வளர்ச்சி ஆராய்ச்சி மய்ய உதவி பேராசிரியர் எம்.விஜயபாஸ்கர், உயர்நீதிமன்ற மூத்த வழக்கறிஞர் இரத்தினம், தமிழக விவசாயிகள் சங்கம் மாநிலத் தலைவர் எஸ்.ஏ.சின்னசாமி, அய்க்கிய விவசாயிகள் சங்க மாநில தலைவர் சி.வையாபுரி, தொழிற்சங்கத் தலைவர் எம்.பி.சதாசிவம் ஆகியோர் செயல்பட்டனர்.
750க்கும் மேற்பட்டோர் வாக்குமூலங்களை தாக்கல் செய்தனர். அவர்களில் 40க்கும் மேற்பட்டோர் நேரடியாக தங்களுடைய கோரிக்கைகளை நடுவர் குழுவிடம் முன்வைத்தனர். கையகப்படுத்தப்பட்ட தங்கள் நிலத்திற்கு, சொத்துக்களுக்கு நியாயமான இழப்பீடு கோருதல், கையகப்படுத்திய போது ஊழலில் ஈடுபட்ட, வன்முறையில் ஈடுபட்ட அரசாங்க அதிகாரிகள், காவல்துறையினர், ரிலையன்ஸ் கம்பெனி அதிகாரிகள் மீது குற்ற நடவடிக்கை எடுக்கக் கோருதல், தங்களுடைய இழப்பீடு மீதான கோரிக்கைகள் நிறைவேற்றி வைக்கப்படாத போது, கையகப்படுத்துதல் தற்போதும் நடந்து கொண்டிருக்கும்போது, சர்வீஸ் ரோடுகள் அமைக்கப்படாத நிலையில், ரிலையன்ஸ் நிறுவனம் இரண்டு டோல் கேட்டுகளை திறந்து சுங்க வரி வசூலிப்பதை அனுமதிக்கக் கூடாது போன்ற கோரிக்கைகளை முன்வைத்துப் பேசினர். உரிய இழப்பீடு தேவையான தருணத்தில் கிடைக்காததால் மருத்துவமனையிலிருந்த தன்னுடைய மகனுக்கு தகுந்த சிகிச்சை அளிக்க முடியாமல் இறந்து போன துன்பத்தை அம்மாபேட்டையைச் சேர்ந்த கோவிந்தம்மாள் கண்ணீர் மல்க விவரித்தார். தன்னுடைய விவசாய நிலத்திற்கு சதுர அடிக்கு ரூ.2 என மட்டுமே வழங்கினர். ஒரு டீ இன்று ரூ.7க்கு விற்கிறது. டீக்கு இருக்கும் மதிப்பு கூட எனது விவசாய நிலத்திற்குக் கிடையாதா? என்று கள்ளக்குறிச்சியைச் சார்ந்த விவசாயி பரமகுரு கேள்வி எழுப்பினார். அயோத்தியாபட்டினம் ராம் நகரைச் சேர்ந்த திருமதி.கஸ்தூரி கூட்டுறவு வங்கியில் ரூ.4 லட்சம் கடன் வாங்கி கட்டிய வீட்டை முழுமையாக இடித்துவிட்டு வெறும் ரூ.2 லட்சம் மட்டுமே இழப்பீடு வழங்கியதால் இருந்த சொத்துக்களையும் நகைகளையும் விற்று ரூ.2 லட்சம் கடனை அடைத்து கடனாளியாக நிற்கிறோம் என்றார்.
நிகழ்ச்சியில் நிறைவுரையாற்றிய அவிதொச அகில இந்திய துணைத் தலைவர் தோழர் பாலசுந்தரம், நிலம் கையகப்படுத்துவதற்கு எதிரான, பெருங்குழும கொள்ளைக்கு எதிரான, விவசாயிகளின் வாழ்வுரிமைக்கான, ஊழலுக்கு எதிரான நாடு தழுவிய ஆகஸ்ட் 31 சிறை நிரப்பும் போராட்டத்தில் விவசாயிகள் பங்கேற்று தங்கள் கோரிக்கையை வலுப்படுத்த வேண்டும் என அறைகூவல் விடுத்தார்.
நிகழ்ச்சிக்கு சேலம் மாவட்ட அமைப்பாளர் வி.அய்யந்துரை தலைமை தாங்கினார். பொது விசாரணையைக் கட்டமைப்பதிலும், அதற்கான பிரச்சார வேலையிலும் அகில இந்திய விவசாய மகாசபை நிர்வாகிகள் சி.செல்வராஜ், சண்முகம், கனகராஜ், சின்னதுரை, சுப்பிரமணி, தங்கவேல், பெரிய கிருஷ்ணாபுரம் கந்தசாமி, ராம்நகர் மகேஸ்வரன், லோகநாதன், மின்னாம்பள்ளி செந்தில், சேசன்சாவடி செல்லப்பன், கொத்தாம்பாடி பழனிச்சாமி, பழனிவேல், ஆத்தூர் தியாகராஜன், முல்லைவாடி கிருஷ்ணன் மற்றும் விழுப்புரம் மாவட்டத்தைச் சேர்ந்த வேல்முருகன், சோலை, கோபாலகிருஷ்ணன், சேலம் மாவட்ட மாலெ கட்சி செயலாளர் தோழர் மோகனசுந்தரம் ஆகியோர் சிறப்பாகப் பணியாற்றினர். இயக்கத்தை ஒருங்கிணைக்கும் வேலையில் கட்சி மாநிலக் குழு உறுப்பினர்கள் சந்திரமோகன் மற்றும் வெங்கடேசன் ஈடுபட்டனர்.

இலங்கை அகதிகள் முகாம்கள்:
கூரை மேல் கோழி

ஜி.ரமேஷ்

கூரையேறி கோழி பிடிக்க முடியாதவன் வானமேறி வைகுண்டம் போனானாம் என்று தமிழில் ஓர் எள்ளல் மொழி உண்டு. ஜெயலலிதாவுக்கும் கருணாநிதிக்கும் இது இன்றைய சூழலில் கனகச்சிதமாகப் பொருந்தும்.
தமிழக முதல்வரின் முழுச்சுகாதார காப்பீட்டுத் திட்டம் அகதிகள் முகாமில் உள்ளவர்களுக்கும் உண்டு. அதற்காக ரூ.25 கோடி ஒதுக்கியுள்ளேன் என ஜெயலலிதா பெருமையாக கடந்த மார்ச் மாதம் அறிவித்தார். எல்லாம் அறிவிப்போடு நிற்கிறது. போர் என்று வந்துவிட்டால் பொதுமக்கள் சாவது தவிர்க்க முடியாதது என்று சொன்னவர் ஓட்டுக்காக நான் ஆட்சிக்கு வந்தால் தனி ஈழம் அமைய இலங்கைக்கு படையனுப்புவேன் என்றெல்லாம் பேசினார். இப்போது இலங்கை விமானப்படை வீரர்களுக்கு தாம்பரத்தில் பயிற்சி அளித்துக் கொண்டிருந்தபோது கொடநாட்டில் உறங்கிக் கிடந்தார். மற்ற அமைப்புகளிடம் இருந்து எதிர்ப்புக் குரல் வந்தவுடன் உறக்கத்தில் இருந்து எழுந்து, இலங்கை வீரர்களை திருப்பி அனுப்பச் சொல்லி பிரதமருக்கு கடிதம் அனுப்பிவிட்டு தன் கடமையை முடித்துக் கொண்டார்.
தான் ஆட்சியில் இல்லாதபோதுதான், தமிழர்கள் மீதும் தமிழ் இனத்தின் மீதும் தனிப்பற்று வரும் கருணாநிதிக்கு. தனி ஈழம் காணாமல் நான் கண் மூடப்போவதில்லை. தனி ஈழம்தான் என் லட்சியம். வாழ்வது ஒரு முறை. வீழ்வதும் ஒரு முறை. அது ஈழத்திற்காக இருக் கட்டும் என்று வாய் கூசாமல் வசனம் பேசினார். அதற்காகவே டெசோ மாநாடு என்றார். செட்டிநாட்டுச் சீமான் சிதம்பரம் சென்னைக்கு வந்து சென்ற வேகத்தில் தனி ஈழமா, யார் சொன்னது, என்று அந்தர் பல்டி அடித்தார்.
இலங்கையில் தனிஈழம் அமைப்பது இருக்கட்டும். தமிழக அகதிகள் முகாம்களில் அடைக்கப்பட்டுள்ள ஈழத் தமிழர்களுக்கு இவர்கள் என்ன செய்துவிட்டார்கள்? இலங்கையில் இருந்து அகதிகள் 4 கட்டங்களாக தமிழகம் வந்துள்ளார்கள். 24.7.1983 முதல் 4.1.2010 வரை 3,03,076 பேர் வந்துள்ளதாகவும் அதற்குப் பின்னரும் வந்து கொண்டிருக்கிறார்கள் என்றும் தமிழக மறுவாழ்வுத்துறை சொல்கிறது.
தமிழ்நாட்டில் 26 மாவட்டங்களில் 414 அகதிகள் முகாம்கள் உள்ளன. இதில் பூந்தமல்லியிலும் செங்கல்பட்டிலும் இருப்பவை சிறப்பு முகாம்களாம். இந்த சிறப்பு முகாம்கள் எங்கிருக்கின்றன தெரியுமா? ஒன்று பூந்தமல்லி சப் ஜெயிலுக்குள் மற்றொன்று செங்கல்பட்டு சப் ஜெயிலுக்குள். இந்த சிறப்பு முகாம்கள் காவல் துறையின் கியூ பிராஞ்ச் கட்டுப்பாட்டிற்குள் உள்ளன. யாரெல்லாம் இலங்கையில் இருந்து தமிழகத்தின் ராமேஸ்வரம், மண்டபம் பகுதிக்கு வந்து இறங்குகிறார்களோ அவர்களைச் சோதனையிட்டு வந்த அகதிகளில் யாரேனும் புலிகள்(!) இருந்தால் அவர்களை இந்தச் சிறப்பு முகாம்களுக்கு கொண்டு சென்றுவிடுவார்கள் என்று சொல்லப்படுகிறது.
ஆனால், இந்த அரசாங்கத்திற்கும் காவல் துறைக்கும் ஈழத் தழிழர்கள் எல்லோருமே புலிகளாகவே தெரிகிறார்கள். குண்டு தயாரிக்க சைக்கிள் பால்ரஸ்களை வைத்து இருந்தார் என சம்பந்தமே இல்லாமல் ஏதாவது ஒரு வழக்கு போட்டு மண்டபம் முகாமில் இருந்து செங்கல் பட்டு சிறப்பு சிறை முகாமிற்குக் கொண்டு வந்து அடைத்துவிடுகிறார்கள். சில பேரை எந்த வழக்கும் இல்லாமல் இந்த சிறை முகாம்களுக்குள் அடைத்துவிட்டு பின்னர் வழக்கு போடுவது அல்லது வழக்கே போடாமல் இழுத்தடித்து சிறை முகாம்களுக்குள்ளேயே வைத்துச் சீரழிப்பதும் நடக்கிறது.
கடந்த மே மாதம் முதல் செங்கல்பட்டு சிறை முகாமிற்குள் பதினைந்து பேர் சாகும் வரை உண்ணாவிரதம் போராட்டம் நடத்தி வருகிறார்கள். எந்த வழக்கும் இல்லாத அல்லது பெயருக்கு ஏதோ வழக்கு போடப்பட்டுள்ள தங்களை இச்சிறை முகாமில் இருந்து திறந்த வெளி முகாமிற்கு மாற்ற வேண்டும் என்றும் தமிழக அரசு ஏற்கனவே முதலில் 15 பேரை ஜøன் 5ம் தேதிக்குள் இங்கிருந்து அனுப்புவதாகவும் பின்னர் மற்றவர்களையும் திறந்த வெளி முகாமிற்கு அனுப்பி விடுவதாகவும் வாக்குறுதி அளித்ததை நடைமுறைப்படுத்த வேண்டும் என்றும் கோரி பட்டினிப் போராட்டம் நடத்தி வருகிறார்கள். ஆனால், தமிழக அரசு 4 பேரை மட்டும் அனுப்பிவிட்டு மற்றவர்களை அனுப்ப மறுத்து வருகிறது. பட்டினிப் போராட்டத்தில் இருந்தவர்களில் பத்திற்கும் மேற்பட்டவர்கள் மிகவும் கவலைக்கிடமான நிலையில் மருத்துவ மனையில் அனுமதிக்கப்பட்டுள்ளனர். தொடர்ந்து உண்ணாவிரதம் இருப்பவர்களின் உடல்நிலை மோசமாகிக் கொண்டு வருகிறது. பல்வேறு அமைப்புகள் இந்த சிறை முகாமை மூட வேண்டும், எல்லோரும் திறந்த வெளி முகாமிற்கு அனுப்பப்பட வேண்டும் என்று ஆர்ப்பாட்டங்கள் போராட்டங்கள் நடத்தினார்கள். இருப்பினும் அரசு எதைப் பற்றியும் கவலைப்படாமல் ஆணவத்துடன் இருக்கிறது.
தமிழகத்தில் உள்ள சிறைகளை விட மோசமான நிலையில்தான் இந்த சிறை முகாம்கள் இருக்கின்றன. குடிக்க நல்ல தண்ணீர் கிடையாது. போதுமான கழிவறைகள், குளியல் அறைகள் கிடையாது. உணவு, உடைகள் எதுவும் முறையாக வழங்கப்படுவதில்லை. மற்ற முகாம்களில் உள்ளவர்கள் காலை 6 மணிக்கு வெளியில் சென்றுவிட்டு மாலை 6 மணிக்குள் வந்து விடவேண்டும் என்ற நிலைகூட இந்த சிறை முகாம்வாசிகளுக்குக் கிடையாது. இதில் காவல்துறையினரின் சித்திரவதை வேறு.
எல்லோரையும் இங்கிருந்து அனுப்பி விட்டால் யாரை வைத்து நாங்கள் இந்த முகாமை நடத்துவது என்று அதிகாரிகள் கேட்கிறார்களாம். அரசின் நோக்கம் முகாமை மூடுவது அல்ல. இந்த சிறை முகாமைத் தொடர்ந்து நடத்துவதுதான். மூன்று மாதத்திற்கு ஒருமுறை 3 பேரை இங்கிருந்து விடுவிப்போம், அதுவரை அவர்கள் பொறுத்துக் கொள்ள வேண்டும் என்கிறார்கள் அதிகாரிகள். இந்தக் கணக்கில் இப்போது செங்கல்பட்டு சிறை முகாமில் இருப்பவர்களை விடுவிக்க 6 ஆண்டுகள் ஆகும்.
சிறை முகாம்கள் வதை முகாம்களாக இருக்க, திறந்தவெளி முகாம்களில் இருப்பவர்களோ ஏன் இங்கு வந்தோம் என்று நொந்து கொண்டிருக்கிறார்கள். பத்துக்கு பத்தடி, இப்போது பத்துக்கு பனிரெண்டடி அறைதான் ஒரு வீடு. ஒரு புறம் 9 வரிகள் செங்கல்களை அடுக்கியும் மற்றொருபுறம் 14 வரி செங்கல்களை அடுக்கியும் சுவர் எழுப்பப்பட்டு ஓலைச் சாய்ப்பு அல்லது ஆஸ்பெட்டாஸ் சாய்ப்பு போடப்பட்டுள்ளது. யாராவது தனவான்கள் தயவு பண்ணினால் ஓட்டுச் சாய்ப்பு. பெயருக்கு ஒரு தகரக் கதவு. பெயருக்கு ஒரு தரை. ஆளும் கட்சி கவுன்சிலர் வீட்டு நாய்க்குக் கூட இதைவிடப் பெரிய அறை இருக்கிறது. திறந்த வெளி முகாம் என்பதாலேயே அவர்களுக்கு திறந்த வெளிக் கழிப்பிடங்கள்தான்.
திருநெல்வேலி கோபாலசமுத்திரம் அகதிகள் முகாமில் 235 வீடுகள். மொத்தம் 930 பேர் இருக்கிறார்கள். இந்த முகாம் 20 வருடங்களுக்கு மேலாக இருக்கிறது. பத்து பொதுக் கழிப்பிடங்கள் கட்டப்பட்டு எவ்விதப் பராமரிப்பும் இல்லாமல் பயனற்றுக் கிடக்கிறது. முகாமிற்குள் சாலை வசதி கிடையாது. கழிவு நீர் ஓடைகள் கிடையாது. காலை 6 மணிக்கு வெளியே போகும் ஆண்கள் கையெழுத்து போட்டுவிட்டுத்தான் வெளியே போக வேண்டும். மாலை 6 மணிக்குள் திரும்பி வந்து விட வேண்டும். வெளியில் தங்கக் கூடாது. முகாமிற்கு பொறுப்பாளரான தாசில்தாரோ காவல் அதிகாரியோ திடீர் என்று வந்து கணக்குப் பார்ப்பார்கள். யார் வருகிறார்கள் போகிறார்கள் என்று கியூ பிராஞ்ச் போலீசார் வேவு பார்ப்பது நித்திய நிகழ்ச்சி.
அகதிகள் முகாமில் உள்ளவர்களுக்கு பல வண்ணங்களில் அடையாள அட்டை கொடுக்கப்பட்டுள்ளதாக அரசு சொல்கிறது. ஆனால், அடையாள அட்டையின் ஜெராக்ஸ் நகல் மட்டுமே மக்களிடம் கொடுக்கப்பட்டுள்ளது. ரேசன் கார்டு கிடையாது. 40 பக்க கோடு போட்ட நோட்டுதான் அவர்களுக்கு ரேசன் வாங்க. அதில் வீட்டுக்குரிய எண்ணை எழுதியுள்ளார்கள். குடும்பத்திற்கு 12 கிலோ அரிசி இலவசம். இன்னொரு 24 கிலோ அரிசி கிலோ 55 பைசா கொடுத்து வாங்கிக் கொள்ளலாம். ரூ.150 கொடுத்துதான் 10 லிட்டர் மண்ணெண்ணெய் வாங்க வேண்டும். சர்க்கரையும் காசு கொடுத்துதான் வாங்க வேண்டும். குடும்பத் தலைவருக்கு மாதம் ரூ.1000மும் குடும்பத்தில் உள்ள பெரியவர்களுக்கு ரூ.800ம், குழந்தைகளுக்கு ரூ.375ம் அரசு கொடுக்கிறதாம். இதை வைத்துக் கொண்டுதான் இவர்கள் வாழ வேண்டும் என்கிறது. கூலி வேலை செய்து அன்றாடப் பாட்டைக் கழிக்கிறார்கள். பெண்கள் கூடை முடைதல் ஓலை பின்னல் வேலை பார்க்கிறார்கள். பீடித் தொழில்கூட இங்கு இல்லை. பல்வேறு சட்ட திட்டங்கள் கட்டுப்பாடுகள் இருந்தாலும் கந்துவட்டிக் காரர்களுக்கு மட்டும் தடையேதும் கிடையாது. முகாமிற்குள் மருத்துவரோ மருத்துவமனையோ கிடையாது. பல மைல் தூரம் போக வேண்டும். குழந்தைகள் பள்ளிகளும் அவ்வாறே.
என் தமிழ்நாடு என்று ஏக்கத்துடன் வந்தவர்களுக்கு ஏமாற்றமே மிச்சம். இரண்டு தலைமுறைகளாக இருபது ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக இந்த நாட்டில் வாழ்ந்து எவ்வித உரிமையும் கிடையாது. வாழ்க்கையில் எந்த முன்னேற்றமும் இல்லை.
செத்துச் செத்து பிழைப்பதை விட கடலில் செத்தாலும் பரவாயில்லை எங்கள் பிள்ளை களாவது நாளை நன்றாக இருக்க வேண்டும் என்று சொல்லி ஆஸ்திரேலியாவிற்கு ஒருவருக்கு 1 லட்ச ரூபாய் செலவு செய்து படகு ஏற்பாடு செய்து பயணப்பட்டவர்களையும் பிடித்துக் கொண்டு வந்து மீண்டும் முகாம்களில் அடைத்துவிட்டார்கள். ஆஸ்திரேலியாவிற்குச் சென்று விட்டால் 6 மாதத்தில் குடியுரிமை கொடுக்கிறார்கள். எங்களோடு இருந்தவர்கள் அங்கு போன பின் கார், பங்களா என்று வாழ்கிறார்கள். இந்தத் தமிழ்நாட்டில் தலைமுறையாய் வாழ்ந்தாலும் சீரழிந்த வாழ்க்கைதான் வாழ வேண்டியுள்ளது என்றனர் கடந்த ஜ÷ன் மாதம் கேரளா வழியாக ஆஸ்திரேலியா செல்ல முயன்றவர்கள். ஆஸ்திரேலியா போய்ச் சேர 29 நாட்கள் ஆகுமாம். இவர்கள் 151 பேர். பெண்களும் குழந்தைகளுமாக குடும்பத்துடன் இருந்தார்கள். கடலில் போய்க் கொண்டிருக்கும் போது கடற்படையால் பிடிக்கப்பட்டு பாளையங்கோட்டையில் ஒரு திருமண மண்டபத்தில் அடைத்து வைக்கப்பட்டார்கள். பின்னர் அவர்களை மதுரை, ராமநாதபுரம், திருவண்ணாமலை, வேலூர் முகாம்களுக்கு அனுப்பி வைத்தார்கள். அவர்கள் சிறுகச் சிறுகச் சேமித்துக் கொடுத்த பணமும் போய்விட்டது. இரண்டு நாட்கள் மண்டபத்தில் இருந்தவர்களுக்கு மாற்று உடையோ மருந்தோ கொடுக்கக் கூட அனுமதிக்கவில்லை அதிகாரிகள். 
வந்தாரை வாழ வைக்கும் தமிழகம் என வாய்கிழியப் பேசும் தமிழகத்தின் முன்னாள், இந்நாள் ஆட்சியாளர்கள், தமிழகத்தில் வாழ வழியில்லை, செத்தாலும் மேல் என்று சென்றவர்களைப் பிடித்து வந்து சித்திரவதை செய்து சீரழிக்கிறார்கள். தங்கள் வானளாவிய அதிகாரத்துக்குள் வாழ்கிற இலங்கைத் தமிழர்களின் கவுரவமான வாழ்க்கையை உறுதி செய்ய முடியாதவர்கள், உறுதி செய்ய மனமில்லாதவர்கள் வேடம் கட்டி ஏமாற்றுகிறார்கள்.
களம்
மக்கள் நலனே கட்சியின் நலன்
ஜுலை 28 மாநிலம் தழுவிய இயக்கம்
மக்கள் நலனே கட்சியின் நலன் என்று சொன்ன தோழர் சாருவின் நினைவு நாள் அனுசரிக்க மாநிலம் முழுவதும் உள்ள கட்சி உள்ளூர் கமிட்டிகள் மக்கள் கோரிக்கைகள் மீது இயக்கம் நடத்தி ஜுலை 28 அன்று மக்களை அணிதிரட்டி போராட்டங்கள் நடத்தின.
நெல்லை: தயாரிப்பு கூட்டங்களில் நமது கட்சி, நமது புரட்சி படிக்கப்பட்டது.  தேசிய ஊரக வேலைக்கு ரூ.132 அரசாணைப்படியான குறைந்தபட்சக் கூலி, கட்டுமான வாரியத்தில் 1% நலநிதி பிடித்தம், வீடு கட்ட மானியம், பட்டா ஆகிய கோரிக்கைகள் மீது 100 பேர் பிரச்சார வேலைகளில் ஈடுபட்டனர். 300 பேர் 6 மய்யங்களில் ஜுலை 28 அன்று பங்கேற்றனர். மனு தரும் நிகழ்ச்சியில்  மேயர் எரிச்சலுற்றார். அதிமுக கவுன்சிலர்கள் போட்டி இயக்கம் நடத்தி பட்டாவுக்கு பணம் கட்டுவதாக  கையெழுத்து கேட்டார்கள். தேர்தல் வாக்குறுதிப் படி இலவசப் பட்டா கேட்டு மனு தரும் போராட்டம் தொடர்கிறது.
சேலம்: 3 உள்ளூர் கமிட்டிகளில் மக்கள் கோரிக்கைகளில் கையெழுத்து இயக்கம் நடத்தப்பட்டது. ஜுலை 28 ஆர்ப்பாட்டங்களில் 3 மய்யங்களில் 150 பேர்  கலந்துகொண்டனர்.
திருவள்ளூர்: 5 உள்ளூர் கமிட்டிகளில், 15 கிளைகளில், 13 ஊராட்சிகள் மற்றும் 2 பேரூராட்களில், 250 உறுப்பினர்கள் பிரச்சார வேலைகளில் ஈடுபட்டனர். தேசிய ஊரக வேலைத் திட்டக் கூலி ரூ.132,  வேலை இல்லா காலப் படி கோரி கையெழுத்து இயக்கம் நடத்தப்பட்டது. ஒரே நாளில் 4 மய்யங்களில் 40 பேர் பிரச்சாரத்தில் ஈடுபட்டனர். பிரச்சாரத்தின் ஊடே அதிமுக ஆட்சி மீது மக்களுக்குள்ள சீற்றம் வெளிப்பட்டது. ஜுலை 28 அன்று ஆர்ப்பாட்டங்களில் 4 மய்யங்களில் 800 பேர்  கலந்துகொண்டனர். உள்ளூர் கமிட்டிகளின் சுதந்திரமான செயல்பாடு நம்பிக்கை தந்துள்ளது.
விழுப்புரம்: 17 கட்சிக் கிளைகள் கூட்டப்பட்டன. வீட்டுமனை, பொதுக் கழிப்பிடம், தானே புயல் நிவாரணம் ஆகிய பிரச்சனைகள் மீது பிரச்சாரம் நடத்தப்பட்டது. மேல்ஓலக்கூர் ஊராட்சியில் சத்துணவு அமைப்பாளர் நியமன முறைகேட்டுக்கு எதிராக தலையிட்டதால் ஜுலை 28 அன்று அனுமதி மறுக்கப்பட்டதை மீறி போராட்டம் நடந்தது. கோட்டக்குப்பத்தில் சுனாமி குடியிருப்பின் மோசமான நிலைகளுக்கு எதிராக மீனவர் மத்தியில் கையெழுத்து இயக்கம் நடத்தப்பட்டது. பேரூராட்சி ஆணையரிடம் மனு கொடுத்ததும் தண்ணீர் போன்ற அடிப்படை வசதிகள் செய்து தரப்பட்டன.
திருநாவலூரில் இலவச எரிவாயு அடுப்பு தரப்படாததைக் கண்டித்து கையெழுத்து இயக்கம் நடத்தப்பட்டு அதன் விளைவாய் எரிவாயு அடுப்பு மக்களுக்கு தரப்பட்டது.   சேந்தநாட்டில் வீட்டுமனைப்பட்டா வழங்கக் கோரி கையெழுத்து இயக்கம் நடந்தது.
வானாம்பட்டு ஊராட்சியில் முறைகேடு ஊழலுக்கு எதிரான கையெழுத்து இயக்கம் நடக்கும்போது. ஆளும் கட்சியினர் தாக்குதலில் ஈடுபட்டனர். ஊராட்சி மன்றத் தலைவர் காவல் நிலையத்திற்கு 100 பேரை அழைத்து வந்து கையெழுத்து வாங்கக் கூடாது என தகராறு செய்தார். காவல்துறையினர் நிலைமையை புரிந்து கொண்டு சமாதான நடவடிக்கை மேற்கொண்டனர். திருநாவலூரில் தலித் அல்லாதவர்கள் கணிசமாக கலந்து கொண்டனர். ஜுலை 28 நிகழ்ச்சிகளில் 500க்கும் மேற்பட்ட பெண்கள் உட்பட 1100 பேர்  அணிதிரண்டனர்.
புதுக்கோட்டை: தேசிய ஊரக வேலையில் அட்டைக் குறைப்பு அளவீட்டு முறைக்கு எதிராகவும், சட்டக்கூலி ரூ.132 கோரியும் பிரச்சாரம் மேற்கொள்ளப்பட்டது. 10 உள்ளூர் கமிட்டிகள் இயங்கின. கிளைகள் 2 முறை கூடின. ஊராட்சி மட்டத்தில் சொந்த போராட்டம், கையெழுத்து இயக்கம் உணர்வுபூர்வமாக நடந்தது. 2 ஊராட்சிகளில் ஊராட்சி மட்டத்தில் நிகழ்ச்சிகள் நடத்தப்பட்டன. புனல்குளத்தில் 150 பேர் பங்கேற்ற பொதுக் கூட்டத்தில் அனைத்து சமூகத்தினரும் கலந்து கொண்டனர். வீரடிப்பட்டியிலும் பிரச்சாரம் நடந்தது. மட்டங்காலில் ஊரக வேலை உறுதித் திட்டத்தில் சாதி பிரித்து வேலை வழங்குவது கண்டித்து சுவரொட்டி வெளியிடப்பட்டது. பெரியகோட்டையில் ஊரக வேலை உறுதித் திட்டத்தில் சில விசயங்கள் முறைப்படுத்தப்பட் டுள்ளன. தண்ணீர் பந்தல், மருத்துவம், குழந்தை பராமரிப்பு போன்ற ஏற்பாடுகள் விறுவிறுப்பாக நடக்கின்றன. கரம்பக்குடி புனல்குளம், நில ஆக்கிரமிப்பு எதிர்ப்புப் போராட்டத்தில் நிலம் அளந்து தருவதாக சொல்லப்பட்டுள்ளது. ஜுலை 28 அன்று 14 மய்யங்களில் அனைத்து சமூக மக்களும் கூடும் இடத்தில் கூட்டங்கள் போராட்டங்கள் நடந்தன. 1200க்கும் மேற்பட்டோர் அணிதிரண்டனர். பிரச்சாத்தின் ஊடே வேறு வேறு பிரச்சனைகளுடன் திரும்ப திரும்ப மக்கள் கட்சியை நாடி வருகிறார்கள். பிரச்சாரத்தில் 5000 குடும்பங்களை தோழர்கள் நெருக்கமாக சந்தித்துள்ளனர்.
குமரி: 23 கிளைகள் கூட்டப்பட்டன. 5 உள்ளூர் கமிட்டி கூடின. ஜீப் பிரச்சாரம் மேற்கொள்ளப்பட்டது. வீட்டுமனை உள்ளிட்ட வாக்குறுதிகளை நிறைவேற்றக் கோரி 7000 மனுக்கள் பெறப்பட்டன. 1 லட்சம் பேர் மத்தியில் செய்தி சென்றுள்ளது. செயல்படாத மாவட்ட கமிட்டி உறுப்பினர்களும் வேலைகளில் ஈடுபட்டனர். 60 ஊழியர்கள் செயல்பட்டனர்.  ஜுலை 31 அன்று முதலில் மனுக்கள் வாங்க மறுத்த அரசு நிர்வாகம் வாங்க வேண்டிய நிர்ப்பந்தம் உருவானது. ஜுலை 28 அன்று 7 மய்யங்களில் 1540 பேர் பங்கேற்றனர். இலக்குகளை எட்டாத உள்ளூர் கமிட்டிகள் ஆகஸ்ட் 31 போரட்டத்துக்கு கூடுதல் கவனம் செலுத்த அறிவுறுத்தப்பட்டுள்ளது.
நாகை - தஞ்சை: மாநில கமிட்டி உறுப்பினர்கள் 6 ஊராட்சிகளில் கவனம் செலுத்தினர். உள்ளூர் கமிட்டி அடிப்படையில் தயாரிப்பு வேலைகள் நடந்துள்ளன. ஜ÷லை 28 அன்று 830பேர்  அணிதிரண்டனர். தேசிய ஊரக வேலைத் திட்ட சட்டக் கூலி ரூ.132 கோரிக்கை மீது அழுத்தம் வைத்து இயக்கம் நடந்தது. வேப்பத்தூர் பேரூராட்சியில் 230 பேர் அணிதிரட்டலில் தலித் அல்லாதவர்கள் 100 பேர் பங்கேற்றனர். மணலூரில் கையெழுத்து இயக்கத்தில் 5 குடும்பம் தவிர வன்னியர்கள் கையெழுத்து போட்டனர். திருவலஞ்சுழியில் 100 பேர் பங்குபெற்றனர்.
கோவை: 5 உள்ளூர் கமிட்டிகள் பிரச்சார வேலைகளில் சுதந்திரமாக ஈடுபட்டன. குடிநீர், பிற அடிப்படை வசதிகள், பிளிச்சி (கிராமப்புற கமிட்டி)யில் தேசிய ஊரக வேலை திட்ட கூலி ரூ.132 கோரிக்கை மீது கையெழுத்து இயக்கம் என மக்கள் கோரிக்கைகள் முன் வைக்கப்பட்டன. சில பகுதிகளில் ஆர்ப்பாட்டத்துக்கு அனுமதி கிடைக்கவில்லை. ஜுலை 28 அன்று பெரியநாயக்கன்பாளையத்தில் 200 பேர் கலந்து கொண்ட ஆர்ப்பாட்டம் நடத்தப்பட்டது.
நாமக்கல்: 3 உள்ளூர் கமிட்டி இயங்கின. 23 கிளைகளில் 18 கிளைகள் கூட்டப்பட்டன. ஜுலை 28 அன்று நடத்தப்பட்ட நிகழ்ச்சிகளில் 150 பேர் வரை கலந்துகொண்டனர்.
சென்னை: ஜுலை 28 அன்று 7 மய்யங்களில் 580 பேர் கலந்துகொண்டனர். சென்னை அயனாவரம், வில்லிவாக்கம் பகுதியில் கட்டுமானத் தொழிலாளர் மத்தியில் குடியிருப்புப் பிரச்சனை, அடிப்படை வசதிகள், மின்வெட்டு, கட்டுமான தொழிலாளர்களுக்கு அறிவிக்கப்பட்ட ஓய்வூதியம் ரூ.1000 உடனடியாக வழங்கப்படுவது ஆகிய கோரிக்கைகள் மீது பிரச்சாரம் நடத்தப்பட்டது. ஜுலை 28 அன்று 75 பேர் கலந்துகொண்ட ஆர்ப்பாட்டம் நடத்தப்பட்டது.
திருபெரும்புதூரில் பன்னாட்டு உள்நாட்டு நிறுவனங்கள் பயிற்சியாளர்களை, ஒப்பந்த தொழிலாளர்களை வேலைக்கு அமர்த்தி சுரண்டுவதை கண்டித்தும், திருத்த மசோதா 47/2008க்கு குடியரசுத் தலைவர் ஒப்புதல் விரைந்து  பெற வேண்டும் என்ற கோரிக்கை மீதும், டிஅய்டிசி ஆலை கமிட்டி தோழர்கள் திருபெரும்புதூர் பகுதி ஏஅய்சிசிடியு தோழர்களுடன் இணைந்து பயிற்சியாளர் தங்கியுள்ள குடியிருப்புகளில் பிரச்சாரம் மேற்கொண்டனர். ‘பயிற்சியாளர் முறைக்கு முடிவு கட்ட வேண்டும்’ புத்தக வெளியீட்டு நிகழ்ச்சியாக ஜுலை 28  28 அனுசரிக்கப்பட்டது.    100 பேர் வரை கலந்துகொண்டனர்.
திருமுல்லைவாயில் பகுதியில் சரஸ்வதி நகரில் அடிப்படை வசதிகள் கோரி பிரச்சாரம் மேற்கொள்ளப்பட்டது. பகுதியில் சட்டவிரோதமாக அனுமதி பெறாமல் சிறுதொழிற் சாலைகள் பலவும் இயங்கி வருகின்றன. இவற்றால் தீ விபத்துக்கள் அடிக்கடி நடக்கின்றன. சுற்றுச்சூழல் மாசுபடுகிறது. நிலத்தடி நீர் கெடுகிறது. இந்தப் பிரச்சனை மீதும் பகுதியில் குடியிருக்கும் உழைக்கும் மக்களுக்கும், கட்டுமான தொழிலாளருக்கும் தேர்தல் வாக்குறுதிப்படி வீட்டுமனை வழங்க வேண்டும் என்றும் கோரி ஜ÷லை 28 அன்று ஆர்ப்பாட்டம் நடத்தப்பட்டது.
சென்னை மாநகராட்சியின் அம்பத்தூர் மண்டலத்தில் 86 வார்டில் பல வருடங்களாக குப்பை கொட்டி மலைபோல் குவிந்துள்ளது.   இந்தப் பிரச்சனை மீது 15.07.2012 அன்று பிரச்சாரம் செய்த போது ரூ.2500 வரை சில நிமிடங்களில் நிதி வசூலானது. ஜுலை 28 அன்று ஏரியில் கழிவு நீரை கலப்பதை உடனே தடுப்பது, தேர்தல் வாக்குறுதிப்படி குப்பை மலையை அகற்றுவது, வீட்டு மனை, பாதாள சாக்கடை போன்ற கோரிக்கைகளுடன் பொதுக்கூட்டம் நடத்தப்பட்டது.
அம்பத்தூர் தொழிற் பேட்டையின் அருகிலுள்ள மங்களபுரம், மண்ணூர்பேட்டை பகுதிகளில் ஜுலை 28 அன்று கண்டன கூட்டம் நடத்தப்பட்டது. 200க்கும் மேற்பட்டவர்கள் அணிதிரண்டனர்.
இடம் பெயர்ந்த தொழிலாளர்கள் ஏஅய்சிசிடியுவிலும் மாலெ கட்சியிலும் இணைந்துள்ளனர். பீகாரில் இருந்து வந்த ஒரு குழாம் இந்த இயக்கத்தில் இணைந்து கொண்டுள்ளது. திட்டமிட்டு தினந்தோறும் இடம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்ளை பணியிடங்களிலும் குடியிருப்புகளிலும் சந்தித்து பிரச்சாரம் செய்கிறது. இந்தியிலும் தமிழிலும் பிரசுரங்கள் வெளியிட்டது. அம்பத்தூரில் ஜுலை 28 அன்று ஆர்ப்பாட்டம் நடத்தியது. இடம் பெயர்ந்த தொழிலாளர் சட்டம் 1979ம் அதன் விதிகளும் கறாராக அமல்படுத்தப்பட வேண்டும், தமிழக அரசு தங்களை கணக்கெடுப்பு நடத்தி தங்களுக்கு தனி தொழிலாளர் ஆணையர் மற்றும் அலுவலர்களை நியமிக்க வேண்டும், கவுரவம் மரியாதை வேண்டும் என்று கோரும் ஆர்ப்பாட்டத்தில் கலந்துகொண்ட பிற மாநில தொழிலாளர் மத்தியில் இந்தியிலேயே தோழர்கள் உரையாற்றினர்.
சென்னை அம்பத்தூர் மண்டலத்தில் மார்கெட் கடை வீதிகள், அரசு அலுவலகங்கள், பேருந்து நிலையம், ரயில் நிலையம் இயங்கி வரும் மய்யமான மக்கள் நெருக்கம் அதிகமாக உள்ள 81, 82வது வார்டுகளில் அடிப்படை வசதிகள், சாராயக் கடை ஒழிப்பு, ரேசன் கடை, விபத்துக்கள் குறைப்பு கோரி,  தினமும் சில ஆயிரம் மக்கள் மத்தியில் பிரச்சாரம் மேற்கொள்ளப்பட்டது. ஜுலை 28 அன்று அம்பத்தூர் சந்தையில் பெரும்திரள் ஆர்ப்பாட் டம் நடத்தப்பட்டது. பிரதிநிதிகள் குழு மாநகராட்சி மண்டல அலுவலகம், மின் வாரிய அலுவலகம், ரேசன் மண்டல அலுவலகம் சென்று மனு கொடுத்தது
காஞ்சிபுரம்: வண்டலூரில் பஞ்சமி நிலத்தை ஆக்கிரமித்துள்ள கிரசன்ட் கல்லூரி முன்பு நிலத்தை உரியவர்களுக்கு திருப்பித் தரக் கோரி நடந்த ஆர்ப்பாட்டத்தில் 200க்கும் மேற்பட்டவர்கள் கலந்துகொண்டனர்.
கடலூர்: காட்டுமன்னார்குடி, விருதாச்சலம்   என 2 மய்யங்களில் ஆர்ப்பாட்டங்கள் நடத்தப்பட்டன.
திண்டுக்கல்: குஜிலியம்பாறையில், பொதுக் கூட்டம் நடந்தது.
விருதுநகர்: பொதுக் கூட்டம் நடத்தப்பட்டது.
மதுரை: வாடிப்பட்டியில் 3 இடங்களில் நிகழ்ச்சிகள் நடந்தன.

மாணவர் இளைஞர் நாடாளுமன்ற முற்றுகை
பெருநிறுவனக் கொள்ளைக்கு எதிராக அய்முகூ அரசாங்கத்தின் ஊழலுக்கு எதிராக பெருநிறுவனக்  கொள்ளையர்களே நாட்டை விட்டு வெளியேறுங்கள் என்ற முழக்கத்துடன் ஆகஸ்ட் 9 வெள்ளையனே தினத்தன்று அகில இந்திய மாணவர் கழக, புரட்சிகர இளைஞர் கழக மாணவர்களும் இளைஞர்களும் ஆயிரக்கணக்கில் அணிதிரண்டு நாடாளுமன்றத்தை முற்றுகையிட்டனர். முற்றுகைக்கு முன்பு நடந்த பொதுக் கூட்டத்தில் அகில இந்திய மாணவர் கழக, புரட்சிகர இளைஞர் கழக தேசியத் தலைவர்கள் உரையாற்றினர். நாடு முழுவதிலும் இருந்து வந்திருந்த மாணவர், இளைஞர் மத்தியில் உரையாற்றிய மாலெ கட்சிப் பொதுச் செயலாளர் தோழர் திபங்கர் பட்டாச்சார்யா, மதவெறிக் கொலைகாரர்களுடன் கூடிக் குலாவுகிற, ஆளும் வர்க்கக் கட்சிகளுடன் உடன்பாடுகள் காண்கிற, காவல்துறை தாக்குதல் முன் பதுங்கி ஓடிய பாபா ராம்தேவ் போன்றவர்களால் ஊழலுக்கு எதிரானப் போராட்டம் நடத்த முடியாது என்றும் ஊழலின் வேரான பெருநிறுவனக் கொள்ளையை குறிவைக்கத் தவறிய அன்னா ஹசாரே ஊழலுக்கெதிரான இயக்கத்தை முடித்துக்கொண்டார் என்றும் மாணவர்களும் இளைஞர்களும்தான் சென்ற ஆண்டும் இந்த ஆண்டும் நாடாளுமன்ற வீதிகளில் தடைகளைத் தகர்த்து பெருநிறுவனக் கொள்ளையை நேருக்குநேர் எதிர்கொள்கின்றனர் என்றும் வலியுறுத்திச் சொன்னார்.
மாணவர் இளைஞர் சட்டமன்ற முற்றுகை

ஸ்ருதியின் மரணம் தமிழ்நாட்டு மனசாட்சிக்கு கேள்விகள் பல எழுப்பிக் கொண்டிருந்த பின்னணியில், கும்பகோணம் குழந்தைகள் மீண்டும் ஒரு முறை கண்முன் வந்து நியாயம் கேட்ட பின்னணியில், தமிழக மக்களின் சீற்றம் கல்வி தனியார்மயத்துக்கு எதிராகத் திரும்பியிருந்த பின்னணியில், அகில இந்திய மாணவர் கழகமும் புரட்சிகர இளைஞர் கழகமும் இணைந்து ஸ்ருதியின் மரணத்துக்கு நீதி கேட்டு சட்டமன்றத்தை முற்றுகையிட்டனர். ஜுலை 30 அன்று திட்டமிடப்பட்டிருந்த முற்றுகை செய்தியை முன்னமே தெரிந்துகொண்டு போராட்டத்தை தடுத்து நிறுத்திவிட காவல்துறையினர் பெரிதும் முயற்சி செய்துப் பார்த்தனர். தோற்றுப் போயினர். சிவப்புச் சீருடையில் சட்டமன்றத்தை முற்றுகையிட்ட மாணவர்களும் இளைஞர்களும் கல்வி உரிமைச் சட்டத்தின் அமலாக்கம் கோரியும், தனியார் பள்ளிகளை அரசு ஏற்று நடத்த வேண்டும் என்று வலியுறுத்தியும் முழக்கங்கள் எழுப்பினர். அரை மணி நேர முற்றுகைக்குப் பின் அனைவரும் கைது செய்யப்பட்டு அன்று மாலை விடுவிக்கப்பட்டனர்.
புரட்சிகர இளைஞர் கழக மாநிலப் பொறுப்பாளர் தோழர் பாரதி, அகில இந்திய மாணவர் கழக மாநிலத் தலைவர் தோழர் மலர்விழி ஆகியோர் தலைமையில் நடந்த முற்றுகைப் போராட்டத்தில் மாணவர் கழக, இளைஞர் கழக மாநில நிர்வாகிகள் கலந்துகொண்டனர்.
ஜேப்பியார் கல்லூரியிலும் மெட்ரோ ரயில் திட்டத்திலும் கட்டுமானப் பணிகளில் விபத்துக்குள்ளாகி உயிரிழந்த பிற மாநிலத் தொழிலாளர் குடும்பங்களுக்கு ரூ.20 லட்சம் நட்ட ஈடு வழங்கக் கோரியும் பிற மாநில தொழிலாளர் நலன் காக்க அவர்களுக்கான சட்டங்களை கறாராக அமல்படுத்தக் கோரியும் விபத்துக்குக் காரணமான அனைவர் மீதும் நடவடிக்கை எடுக்கக் கோரியும் ஆகஸ்ட் 10 அன்று காஞ்சிபுரம் மாவட்ட ஆட்சியர் அலுவலகம் முன் ஏஅய்சிசிடியு ஆர்ப்பாட்டம் நடத்தியது. இந்தக் கோரிக்கைகளை வலியுறுத்தி ஏஅய்சிசிடியு மாநிலம் முழுவதும் சுவரொட்டி இயக்கம் நடத்தியது.
களச்செய்திகள் தொகுப்பு: எஸ்.சேகர்

மாலெ தீப்பொறி தொகுதி 11 இதழ் 1 2012, ஆகஸ்ட் 01 - 15

களம்

அப்பாவி இளைஞரை சுட்டுக் கொன்ற காவல் ஆய்வாளரை
கொலை வழக்கில் கைது செய்: இகக(மாலெ) கோரிக்கை

திருநெல்வேலி மாவட்டம் நாங்குநேரி அருகில் உள்ள கிராமம் மறுகால்குறிச்சி. நாங்குநேரி குளம் 1500 ஏக்கர் பரப்பளவு கொண்டது. 15க்கும் மேற்பட்ட கிராமங்கள் இந்த குளத்தை நம்பி இருக்கின்றன. இந்தக் குளத்தில் களி மண் வண்டல் மண் மற்றும் மணல் பெருளவில் உள்ளது. கடந்த காலங்களில் வீடுகளுக்கும் வயல்களுக்கும் களிமண்  தேவைப்படுவர்கள் எடுத்துச் செல்வார்கள். அதேபோல், வண்டல் மண் (செம்மண்) செங்கல் சூளை நடத்துபவர்கள் எடுத்துச் செல்வார்கள். கடந்த திமுக ஆட்சியில் செங்கல் சூளை நடத்துபவர்களுக்கு மண் குளத்தில் மண் எடுக்க கடவுச்சீட்டு (பாஸ்) வழங்கப்பட்டு மண் எடுத்து வந்துள்ளார்கள். ஒரு யூனிட் மண் எடுக்க ரூ.65 செலுத்த வேண்டும். திமுக ஆட்சியில் ஆற்று மணலை அள்ளிக் கொண்டிருந்த தால் மணல் கொள்ளையர்களும் ஆட்சியாளர்களும் குளத்து மண் மீது அதிக அக்கறை காட்டவில்லை. இப்போது ஆற்றில் மணல் அள்ள உயர்நீதிமன்றம் தடை விதித்துள்ளது. (தடையை மீறி ஆற்றில் மணல் அள்ளப்படுகிறது என்பது வேறு விசயம்). அ(ம்மா)திமுக ஆட்சியில் அக்கட்சியின் முன்னாள் எம்எல்ஏ மாணிக்க ராஜா, ஒன்றியச் செயலாளர் ஜெயராமன், காங்கிரûஸச் சேர்ந்த களக்காடு ரமேஷ் போன்றவர்கள் கூட்டணி அமைத்துக் கொண்டு குளத்தில் மண் எடுக்க தாங்கள் கையைக் காட்டும் நபருக்கு மட்டும் கடவுச்சீட்டு வழங்க வேண்டும் என்று கூறி அவர்களின் ஆட்கள் பெயரில் மண் எடுக்க பாஸ் வைத்துள்ளார்கள் என்றும் யார் வேண்டுமானாலும் மண் எடுக்கலாம். அவர்களுக்கு ரூ.300 ஒரு யூனிட்டுக்கு கொடுத்துவிட வேண்டும் என்றும் நாங்குநேரி காவல்துறை துணைக் கண்காணிப் பாளருக்கு மாதம் ரூ.35,000 மாமூல், நாங்குநேரி ஆய்வாளருக்கு மாதம் ரூ.15,000, வண்டி வாடகைக்கு அடிப்பவர்கள் காவல்துறைக்கு ரூ.100 கொடுக்க வேண்டும் என்றும் தராதவர்கள் வண்டியை காவல்துறை பறித்துவிடும் என்றும் சொல்லப்படுகிறது.
மறுகால்குறிச்சியைச் சேர்ந்த முருகன் காவல் துறைக்கு மாமூல் கொடுக்க மறுத்ததால் அவரை காவல் நிலையத்திற்கு அழைத்துச் சென்று வைத்துக் கொண்டு அவரிடம் இருந்த 7,000 ரூபாயையும் செல்போனையும் வண்டியை பிடுங்கி வைத்துக் கொண்டதாகவும் இது தொடர்பாக விசாரிக்க 24.07.2012 அன்று காவல்நிலையம் சென்ற முருகனின் அண்ணன் வானமாமலையை ஆய்வாளர் விஜயகுமார் சுட்டு விடுவேன் என்று மிரட்டிய தாகவும் அதன்பின் வானமாமலை மாலை 3 மணியவில் அய்யனார்கோவில் பக்கம் நண்பர்களுடன் நிற்கும் போது ஆய்வாளர் தன் காரில் வந்து வானமாமலையைப் பார்த்ததும் ஓடிவிடு இல்லை என்றால் சுட்டுவிடுவேன் என்றபோது, வானமாமலை சுடுங்கள் என்று சொன்னதும் ஆய்வாளர் வானமாமலையின் நெஞ்சில் சுட்டு அவரைக்  கொன்றதாகவும் அப்போது ஆய்வாளர் சீருடை இல்லாமலும் முழுபோதையிலும் இருந்ததாகவும் சொல்லப்படுகிறது.
இந்த காவல் ஆய்வாளரை காத்திருப்போர் பட்டியலில்தான் வைத்துள்ளனர்.. இதுவரை அரசு வேறு நடவடிக்கை எடுக்கவில்லை. ஆளும் கட்சியின் மணல் மாஃபியாக்களுக்காக முதல்வரும் வாய் திறக்கவில்லை.
இச்சம்பவம் பற்றி விசாரிக்க இகக(மாலெ)  நெல்லை மாவட்டச் செயலாளர் டி.சங்கரபாண்டியன், மாநிலக் குழு உறுப்பினர் ஜி.ரமேஷ், மாவட்டக் குழு உறுப்பினர்கள் கருப்பசாமி, சிவராமன் நேரில் சென்றனர். நாங்குநேரி காவல் ஆய்வாளர் விஜயகுமார் மீது கொலை வழக்கு பதிவு செய்து கைது செய்ய வேண்டும். நாங்குநேரி காவல்துறைக் கண்காணிப்பாளரை பதவி நீக்கம் செய்ய வேண்டும். மண் மாஃபியாக்கள் மாணிக்கராஜ், ஜெயராமன், ரமேஷ் கும்பல்களை கைது செய்ய வேண்டும். கனிம வளங்கள், நீர் ஆதாரங்கள் மணல் போன்றவை மாஃபியாக்கள், ஆட்சியாளர்கள், அதிகாரவர்க்கத்தின் பிடியிலிருந்து காப்பதற்கும் அவை ஏழை விவசாய மக்களின் பயன்பாட்டிற்கும் ஏற்ற வகையில் உரிய நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டும் என இகக(மாலெ) கோருகிறது.

கிருஷ்ணகிரியில் பெரியார் திராவிடக் கழக மாவட்டப் பொறுப்பாளர் பழனிச்சாமி படுகொலை செய்யப்பட்ட சம்பவத்தில் மாலெ கட்சி மாநிலக் குழு உறுப்பினர் தோழர் எ.கோவிந்தராஜ், தருமபுரி - கிருஷ்ணகிரி மாவட்டப் பொறுப்பாளர் தோழர் கே.கோவிந்தராஜ், மாவட்டக்குழு உறுப்பினர் சின்னசாமி ஆகியோர் கொண்ட மாலெ கட்சியின் உண்மையறியும் குழு சம்பவம் நடந்த இடத்திற்குச் சென்றது. கொலை செய்யப்பட்ட பழனிச்சாமியின் குடும்பம் இன்னும் ஊர் திரும்பவில்லை. சம்பவம் தொடர்பாக தளி இகக சட்டமன்ற உறுப்பினர் ராமச்சந்திரன் உட்பட 15 பேர் மீது வழக்கு பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது. வழக்கை மத்திய புலனாய்வுத் துறைக்கு மாற்ற வேண்டும் என்றும், பழனிச்சாமியின் குடும்பத்துக்கு பாதுகாப்பு வழங்கப்பட வேண்டும் என்றும், தளி இகக சட்டமன்ற உறுப்பினர் ராமச்சந்திரன் குடும்பத்தினர் ஏழை விவசாயிகளை மிரட்டி வாங்கி பினாமிகள் பெயரில் உள்ளதாக சொல்லப்படும் 2000 ஏக்கர் நிலம் பற்றி விசாரணை நடத்தப்பட வேண்டும் என்றும் மாலெ கட்சி கோருகிறது.

தலையங்கம்

ஆகஸ்ட் 31 சிறை நிரப்பும் போராட்டத்தை வெற்றிபெறச் செய்வோம்!

எதுவுமே செய்யாத ஜனாதிபதி மாளிகை குதிரைகளைப் பார்த்து ஏக்கமடைந்த ஒருவர், அடுத்த பிறவியில் அந்தக் குதிரைகளுள் ஒன்றாகப் பிறக்க வேண்டும் என்று விரும்பினார். அவர் இந்தப் பிறவியிலேயே ஜனாதிபதியாகிவிட்டார்! அவர் தான் பிரணாப் முகர்ஜி! அமெரிக்காவின் வலுவான கூட்டாளி என்றே ஹிலாரி கிளின்டனால் பாராட்டப்படும் இவரை எதுவுமே செய்ய முடியாதவர் என்று கூற முடியாது. கடந்த 20 ஆண்டுகளுக்கு மேலாக பேரழிவுமிக்க அமெரிக்க சார்பு நவதாராளவாதக் கொள்கைகளை உருவாக்குவதில் உரமாக்குவதில் முக்கியப் பங்காற்றியவர். எனவே ஆளும் கூட்டணிக்கும் பெரு முதலாளிகளுக்கும் பிரணாப் பொருத்தமான தேர்வாக இருக்கிறார். தேசத்தையே அதிர்ச்சியடையச் செய்யும் அசாம் சோக நிகழ்ச்சிக்கு மத்தியில் - 1,70,000 பேர் அகதிகள் முகாமில், 40க்கு மேற்பட்ட உயிர்ப் பலி, பல்லாயிரக்கணக்கான மக்கள் பரிதவிப்பு, 4 மாவட்டங்கள் தீப்பற்றி எரியும் அவலம்-ஜனாதிபதியாக பதவி ஏற்றுக் கொண்ட பிரணாப், அரசியல் சட்டத்தின் காவலனாக இருப்பேன் என்று உறுதியளித்துள்ளார். ஆனால் அரசியல் சட்டம் மக்களுக்கு பாதுகாவலாக இல்லை என்பதை அசாம் காங்கிரஸ் அரசாங்கம் நிரூபித்து விட்டது. லட்சக்கணக்கான மக்களின் உரிமைகளையும் உயிர்களையும் உடமைகளையும் கோகோய் அரசாங்கம் காக்கத் தவறி விட்டது.
திமுகவின் வெற்றிபோல் வெடி வெடித்துக் கொண்டாடுகிறார்கள்! தமிழ்நாட்டிலிருந்து பிரணாப் முகர்ஜிக்கு கிடைத்த வாக்குகள் மிகவும் குறைவு. சங்மா பெற்றுள்ள வாக்குகளே அதிகம். ஜெயலலிதா ஆட்சியில் பலமுனை தாக்குதலுக்கு உள்ளாகியுள்ள திமுக தன்னைத் தானே ஆறுதல்படுத்திக் கொள்வதற்கான கொண்டாட்டமாகும். சிறை நிரப்பும் போராட்டத்தில் கிடைக்காத வெற்றி, ஜனாதிபதி தேர்தலில் கிடைத்துவிட்டதாக எண்ணி கொண்டாடுகிறார்கள் போலும்! தேசிய அரசியல் செல்வாக்கு பெற பல வகையிலும் முயற்சித்து வரும் ஜெயலலிதாவுக்கு தேசிய அரசியலில் நாங்கள்தான் என்று காட்ட ஒரு வாய்ப்பாக, திமுக, ஜனாதிபதி தேர்தலைப் பயன்படுத்திக் கொண்டது.
ஜெயலலிதா-நவீன்பட்நாயக் அறிவித்த வேட்பாளர் சங்மாவை வேறு வழியின்றி பாஜக ஆதரித்தது, ஜெயலலிதா வுக்கு – வெளிப்படையாக காட்டிக்  கொள்ளாவிட்டாலும் – உள்ளூர மகிழ்ச்சிதான். சங்மா தோல்வி அடைந்ததைப் பற்றி ஜெயலலிதாவுக்கு பெரிதாக கவலை ஒன்றும் இல்லை.  அவரை முன்னிறுத்தி தேசிய அரசியலில் கவனிக்கப்படத்தக்க சக்தியாக உருவெடுத்துவிட்டதாக ஜெயலலிதா மகிழ்ச்சி அடைவார். 2014 தேர்தலுக்கு ஒரு முன்னோட்டமாகவே ஜனாதிபதி தேர்தல் பார்க்கப்படுகிறது. தமிழ்நாட்டில் திமுகவை விட அதிமுகவும் தானுமே பெரிய சக்தி என்று காட்டும் முயற்சியாகவே ஜனாதிபதி தேர்தலில் ஜெயலலிதா தீவிர அக்கறை காட்டியிருக்கிறார். மிகுந்த சிரமப்பட்டு கொடநாட்டிலிருந்து சென்னைக்கு பயணம் செய்து தனது கட்சிக்காரர்கள் வாக்களிப்பதை உத்தரவாதப்படுத்தியிருக்கிறார். திமுகவை மத்திய அரசிலிருந்து ஓரங்கட்டி, தான் அந்த இடத்தைப் பிடிக்கும் திட்டத்தை நிறைவேற்ற எதையும் செய்வார் ஜெயலலிதா. இந்த அச்சமும் திமுகவின் அறிவாலய கொண்டாட்டத்துக்கு ஒரு காரணம். சரத்பவாருடன் சேர்ந்து மூன்றாவது அணி அமைக்கும் திட்டம் எதுவும் இல்லை என அவசர அவசரமாக கருணாநிதி சொல்லியிருப்பதிலிருந்து புரிந்து கொள்ளலாம். ஊழல் வழக்குகளில் சிக்கியுள்ள இரண்டு கட்சிகளுக்கும் மத்திய அதிகாரத்தில் இருப்பது மிகவும் அவசியப்படுகிறது.
நிதி அமைச்சராக இருந்தபோது, ‘ஏழைகளுக்கான மானியத்தை நினைத்தால் எனக்கு தூக்கமே வரவில்லை’ என்று கூறிய பிரணாப் முகர்ஜி, ஜனாதிபதியானதும் ‘ஏழ்மை என்பது இழிவானது’, ‘வறுமையை அகராதியிலிருந்தே அகற்ற வேண்டும்’ என்றெல்லாம் பேசியிருக்கிறார்! ‘மேல் மட்டத்தில் ஏற்படும் வளர்ச்சி கசிந்து கீழே உள்ளவர்களுக்கு பலனளிக்கும் என்று கூறுவதெல்லாம் பொய்’ என்று கூட பேசியிருக்கிறார். வெகு சில பெருமுதலாளிளுக்கு ரூ.25 லட்சம் கோடி வரை மானியம் அளிக்கப்பட்டது பற்றி வாய் திறக்காதவர்தான் இந்த பிரணாப் முகர்ஜி! வறுமைக் கோட்டை உயர்த்தி வறியவர்களைக் குறைத்த மன்மோகன்சிங்-மான்டேக் கூட்டணி, பிரணாப் அறிவுரையை ஏற்று அகராதிகளிலிருந்து வறுமை என்ற வார்த்தையை  நீக்கிவிடுமாறு உத்தரவிடலாம். வறுமையே இல்லை என்று கூத்தாடலாம்! ஊழல் மண்டை ஓடுகள் வரிசையாக வந்து விழுந்த காலத்தில் அமைச்சராக இருந்த பிரணாப் முகர்ஜி, ‘நாட்டின் மனோநிலையையும் வளர்ச்சியையும் வீழ்த்திவிடும் கேடு ஊழல்’ என்று சாடியிருக்கிறார்! வேடிக்கை என்னவென்றால், பிரணாப் முகர்ஜி ஊழல் செய்துள்ளதற்கு ஆதாரம் இருப்பதாக அன்னா அசாரே குழு கூறி வருகிறது!
மக்கள் வாக்களிக்கும் தேர்தல்களில் தொடர்ந்து தோற்று வரும் காங்கிரஸ், கூட்டணி கட்சிகளின் முற்றுகைக்கு ஆளாகிவரும் காங்கிரஸ், நாட்டை நெருக்கடியில் தள்ளி விட்டுவிட்ட காங்கிரஸ், ஜனாதிபதி தேர்தல் வெற்றியை ஆதாயமாக்கிக் கொள்ள முற்படும். சரிந்து வரும் தோற்றத்தை மீட்டுக் கொள்ளவும் 2014 தேர்தலை எதிர்கொள்ளவும் அதே சமயம் நாட்டு மக்கள் மீது மேலும் தாக்குதல் தொடுக்கவும் முற்படும். ஏற்கனவே கட்சியிலும், ஆட்சியிலும் செயலூக்கமாக செயல்படப் போவதாக ராகுல்காந்தி அறிவித்திருக்கிறார். காங்கிரசின் இந்த முயற்சிகளை முறியடிக்கும் வேலைகளை புரட்சிகர இடதுகள் பல மடங்கு தீவிரப்படுத்தியாக வேண்டும்.
காங்கிரஸ் வேட்பாளருக்கு எதிராக போட்டி வேட்பாளரை நிறுத்தியதன் மூலம் காங்கிரஸ் - திமுக கூட்டணி ஆட்சியின் நவதா ராளவாத கொள்கைகளுக்கு எந்த எதிர்ப்பையும் ஜெயலலிதா காட்டவில்லை. அவர் அறிவித் திருக்கும் தொலைநோக்கு திட்டம் 2023, நவதாராளவாத பெருமுதலாளித்துவ வளர்ச்சிப் பாதைக்கான திட்டம். விவசாயத் தொழிலாளர் களை ஏழை விவசாயிகளை விவசாயத்திலிருந்து அப்புறப்படுத்தும் அவரது ‘இரண்டாம் பசுமைப் புரட்சி’, 60 லட்சம் நகர்ப்புறக் குடும்பங்களை வெளியேற்றும் திட்டத்தையும் கொண்டிருக்கிறது. டெல்டா மாவட்டங்கள் மட்டுமின்றி நெல்லை உள்ளிட்ட தமிழகம் முழுவதும் இந்தப் பருவ விவசாயம் பொய்த்து விட்டது. மாப்படுகை(மயிலாடுதுறை அருகில்) விவசாயி முருகேசன் கடன் தொல்லை தாங்காமல் தற்கொலை செய்து கொண்டு விட்டார். அவர் முதலமைச்சருக்கு எழுதிய கடிதத்துக்கு இதுவரை எவ்வித பதிலுமில்லை. ஜெயலலிதாவின் கடிதங்களை மத்திய அரசு கண்டு கொள்ளாதது போல இவரும் விவசாயி முருகேசனது கடிதத்தைக் கண்டுகொள்ளவில்லை. பதினோரு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு விவசாயிகள் மூன்று மடங்கு வருமானத்தைப் பெறுவார்கள் என்று ஜெயலலிதா கூறுகிறார். பல மடங்கு வருமானம் சரிந்துள்ள விவசாயிகள் அதுவரை உயிர் வாழ்வது எப்படி என்று தவிக்கிறார்கள்.
முதல்வரின் கனவுத் திட்டம், 2000 கி.மீ. 8 வழிச் சாலை, துறைமுகம், விமான நிலையம், உலகத் தரம் வாய்ந்த 10 நகரங்கள் எனப் பேசுகிறது. இத் திட்டங்கள் நிலங்களைப் பறிக்கும் சாகுபடிப் பரப்பைக்  குறைக்கும். விவசாய நெருக்கடியை மேலும் தீவிரப்படுத்தும். 93.5% நிதி உள்கட்டமைப்புக்கு ஒதுக்கப்படும் என்று கூறும் கனவுத்திட்டம், விவசாயத்துக்கு 2.6% முதலீடு செய்வதன் மூலம் எப்படி இரண்டாம் பசுமைப் புரட்சியைக் கொண்டுவர முடியும்? விவசாயத்தை தொலைத்துக் கட்டுவதுதான் முதலமைச்சரின் கனவுத் திட்டம் போலும்!
உரம் மற்றும் ரசாயனத்துறை அமைச்சகம் அழகிரியிடம் சிக்கிக் கொண்டதால் தான் உர விலை உயர்ந்து, விவசாயிகள் நிலைமை சீரழிய காரணம் என்று கூறுகிறது நமது எம்ஜிஆர் ஏடு. உண்மைதான். மத்திய உரம் மற்றும் ரசாயனத் துறை அமைச்சகம், கடலூர், நாகை மாவட்ட கடலோரப் பகுதிகளில் ரூ.92000 கோடியில் 257 சதுர கி.மீ. (ஏறத்தாழ 64000 ஏக்கர்) சுற்றளவில் பெட்ரோலிய, ரசாயன உரத் தொழிற்சாலை கொண்டு வரவிருக்கிறது. அக்டோபரில் வேலை தொடங்கும் என்று அழகிரி கூறுகிறார். இந்த திட்டத்துக்கு முதலமைச்சரின் கனவுத் திட்டம் (தொலை நோக்கு 2023) ரூ.8000 கோடி ஒதுக்கியிருக்கிறது. இதுதான் இவரது மத்திய அரசு எதிர்ப்பு!
எல்லாரும் எல்லாமும் பெறும் கனவுத் திட்டத்தைக் கொண்டிருக்கும் முதல்வர், ஓராண்டில் நூறாண்டு பேசும் சாதனை செய்து விட்டதாகக் கூறுகிறார். பின் ஏன் 11 ஆண்டுகால கனவுத் திட்டம்? குடிசை இல்லா கிராமங்கள், சேரிகள் இல்லாத நகரங்கள், திறந்த வெளியை கழிப்பிடமாக கொள்ளாத, வறுமை இல்லாத தமிழகம் 11 ஆண்டுகளில் வரும் என்றும் கூறுகி றார். இதற்கு பெருமுதலாளித்துவ வளர்ச்சிதான் ஒரே தீர்வு என்றும் கூறுகிறார். பெரும் ஊழல் செய்து வழக்கையே வாழ்க்கையாகக் கொண்டிருக்கும் ஜெயலலிதா, சுரண்டலே வாழ்க்கை என்று வாழ்ந்து கொண்டிருக்கும் பெருமுதலாளிகள் வளர்ச்சிப் பாதையை கனவுத் திட்டமாக அறிவித்துள்ள ஜெயலலிதா, ‘பணமே வாழ்க்கையாகிவிடக் கூடாது’ என்று மக்களிடம் குட்டிக் கதை சொல்கிறார்!
2023ல் வறுமை இல்லாத தமிழகத்தை, தமிழ்நாட்டில் யாரும் விடுபட்டுப் போகாத பொருளாதார வளர்ச்சியைக் கொண்டு வரப் போவதாக கூறும் ஜெயலலிதா, ஏன் பல எளிய விசயங்களை செய்யக் கூடாது? நிலமற்றவர்க ளுக்கு 2 ஏக்கர் நிலத்தை, வீட்டு மனை இல்லாதவர்களுக்கு 5 சென்ட் வீட்டுமனையை, 300 நாட்களுக்கு நாளொன்றுக்கு ரூ.300 சம்பளத்தில் தேசிய ஊரக வேலைத் திட்டத்தை, தொழிற்சங்க அங்கீகார சட்டத்தை ஏன் தரக் கூடாது? பயிற்சியாளர் சட்டத் திருத்தம் எல்ஏ பில் 2008க்கு ஜனாதிபதி ஒப்புதல் ஏன் பெற்றுத் தரக் கூடாது? தலித்துகளையும் பெண்களையும் ஒடுக்கும் ஆதிக்க சக்திகளையும் போலீஸ்காரர்களையும் சிறைக்குள் தள்ளி, தலித்துகள் பெண்களின் கவுரவத்தையும், பாதுகாப்பபையும் ஏன் உறுதி செய்யக் கூடாது? பட்டப்பகலில் சுட்டுத் தள்ளும் போலீஸ்காரர்களின் கைகளை ஏன்  கட்டிப் போடக் கூடாது? மின்வாரியம் உள்ளிட்ட அரசு மற்றும் கூட்டுறவுத் துறையிலுள்ள லட்சக்கணக்கான காலிப் பணியிடங்களை நிரப்பி வேலையில்லா இளைஞர்களுக்கு வேலைவாய்ப்பை ஏன் வழங்கக் கூடாது? வெளிநாட்டு தொழிற்சாலைகளுக்கு தடையில்லா விலையில்லா மின்சாரத்தை ரத்து செய்து, மக்களின் மின்கட்டண சுமையை ஏன் குறைக்கக் கூடாது? பால் கட்டண, பஸ் கட்டண உயர்வை ரத்து செய்து விலைவாசி உயர்வால் துயரப்படும் சாமான்யர்களின் சுமையை ஏன்  குறைக்கக் கூடாது? அணுசக்தி ஆபத்தில்லாத தமிழகம் என்ற நம்பிக்கையை உருவாக்க கூடங்குளம் அணு உலைகளை வேண்டாமென ஏன் முடிவெடுக்கக் கூடாது? கோட்டை தொடங்கி குக்கிராமம் வரை ஊழலை ஒழித்து கட்டும் சட்டத்தை ஏன் கொண்டு வரக் கூடாது? பீடி, கட்டுமானம் உள்ளிட்ட அமைப்புசாரா தொழிலாளர்களின் வேலை, கூலி பாதுகாப்பை ஏன் உறுதி செய்யக் கூடாது? விசைத்தறி தொழிலை தொழிற்சாலை சட்டத்தின் கீழ் ஏன் கொண்டு வரக் கூடாது? ஏழை எளிய சாமான்ய மக்களுக்கு கல்வி, மருத்துவம் ஏன் இலவசமாக தரக் கூடாது?

ஜூலை 28 தோழர் சாருமஜூம்தார் நினைவு நாளில் மக்களை திரட்டும் பிரச்சார நிகழ்ச்சிகளில் இந்தக் கேள்விகளைத்தான் எழுப்புகிறோம். இவற்றைத்தான் மக்கள் எதிர்பார்க்கிறார்கள். அணி திரள்கிறார்கள்.
மத்தியிலும் மாநிலத்திலும் அதிகாரத்தில் உள்ள (காங்கிரஸ்-திமுக, அதிமுக) ஆட்சியாளர்கள் 2014 நாடாளுமன்றத் தேர்தலை நோக்கி தயாராகிறார்கள். இவர்களின் மக்கள் விரோத கொள்கைகளை, அரசியலை முறியடிக்க மக்கள் அமைப்புகள் முழுமூச்சுடன் களத்தில் இறங்க வேண்டும். ஜூலை 28ன் தொடர்ச்சியாக, மாலெ கட்சி அழைப்பு விடுத்துள்ள ஆகஸ்ட் 31 அகில இந்திய சிறை நிரப்பும் போராட்டத்துக்கு தயாராக வேண்டும். ஏஅய்சிசிடியு, அவிதொச, பெண்கள், மாணவர் இளைஞர் கழகங்கள் தயாராக வேண்டும். ஆட்சியாளர்கள் பெருமுதலாளித்துவ வளர்ச்சிப் பாதையை மக்கள் முதுகில் சுமத்தும் முயற்சிகளை உழைக்கும் மக்கள் நிமிர்ந்து நின்று முறியடித்தாக வேண்டும். உழைக்கும் மக்களின் அணிதிரட்டலை, அரசியலை ஓங்கி ஒலிக்கச் செய்ய வேண்டும். மார்க்சிஸ்ட்-லெனினிஸ்ட் கட்சியும் மக்கள் அமைப்புகளும் களத்தில் இறங்க வேண்டும். பெருமுதலாளித்துவ வளர்ச்சிப் பாதையை (ஊழல், கார்ப்பரேட் கொள்ளை, ஜனநாயக உரிமைகள் பறிப்பு) முறியடிக்க மக்கள் சார்பு வளர்ச்சிக்கான போராட்டத்தை உயர்த்திப் பிடிக்க வேண்டும்.

கட்டுரை

மாருதி வெடிப்பு சொல்லும் செய்தி என்ன?

“ஆயிரம் தொழிலாளர்கள் தலைமறைவு, “3000 பேர் மேல் கொலை முயற்சி வழக்கு” “1000 பேருக்கு மேல் வேலை நீக்கம் செய்யப்படுவார்கள்”, “ஒரு வருடத்திற்கு மேல் (பெயில்) பிணை கிடைக்காது” “தீவிரவாத ஊடுருவலால் கட்டுக்கடங்காத வன்முறை வெறியாட்டம்” “முதலீட்டாளர்கள் கவலையால் நாட்டிற்குப் பெரும் பாதிப்பு” “கொலையல்ல விலை”, இப்படியாக, 18.07.2012 அன்று மாருதியில் நடந்த வெடிப்பு பற்றி, பல செய்திகள் தலையங்கங்கள் ஏதேதோ சொல்கின்றன.
மாருதி வெடிப்பு பற்றி யாராவது ஏதாவது கருத்து சொல்ல வேண்டுமென்றால், அவர் முதலில், நடந்த கொலையை, நிகழ்ந்த வன்முறையைத் திட்டவட்டமாக நிபந்தனை இன்றிக் கண்டனம் செய்துவிட்டுத்தான், அடுத்து ஏதும் பேசலாம் என நினைக்க வைக்கிறார்கள்.
நாம் தி இந்து மற்றும் தினமணி நாளேடுகளின் தலையங்கங்களில் இருந்து சில பகுதிகளைக் காண்போம்.
“குர்கான் மனேசர் போக திருப்பெரும்புதூர் தொழில் தாழ்வாரம், பெங்களூரு, புனே போன்ற இடங்களிலும் சங்கம் அமைப்பதை நிர்வாகங்கள் விரும்புவது இல்லை. அது போக, தொழிலாளர்கள் மீது தமது பிடியை வலுப்படுத்திக் கொள்ள ஒப்பந்தத் தொழிலாளர் களையே பணிக்கு அமர்த்துகிறார்கள். இந்தப் பகுதி முழுவதும் தொழிலாளர்கள் அதிருப்தி அடைந்து உள்ளனர். அரியானா அரசாங்கம் அக்கறையுடன் நடந்து கொண்டிருந்தால், இந்த நிலை ஏற்பட்டிருக்காது”. - தி இந்து.
“உலகச் சந்தையில் நிலவும் தொழில் போட்டிகள் காரணமாகவும், அந்நிய முதலீட்டை அனுமதிக்கும் போக்கு அதிகரித்து விடுவதாலும், இன்றைய இந்தியத் தொழில் சூழல், முதலீட்டாளர்களுக்கு ஆதரவாகத்தான் இருக்கிறது என்பதும் தொழிலாளர்களுக்கு ஆதரவாக இல்லை என்பதும் வெளிப்படை. இந்தச் சூழலை எதிர்கொள்ள, அகிம்சை வழிப் போராட்டங்கள் மட்டுமே பலன் தரும். வன்முறை, தொழிலாளர் குடும்பங்களைத்தான் பாதிக்கும்”. - தினமணி.
தமிழகத்தில் இருந்து வரும் இந்த இருபெரும் பத்திரிகைகளும், தாங்கள் ஏதோ ஒருபக்கச் சாய்வு இல்லாமல், பாரபட்சமின்றி எழுதுவதாக ஒரு தோற்றம் தரப் பார்க்கிறார்கள். தி இந்து நாளிதழ் அரியானா அரசாங்கம் அக்கறையுடன் நடந்து கொண்டிருக்க வேண்டும் என்றும் அப்படி நடந்திருந்தால் இந்த நிலைமை வந்திருக்காது என்றும் சொல்கிறது. அக்கறையுடன் என்ன செய்திருக்க வேண்டும் என இந்து நாளேடு எதுவும் சொல்லவில்லை.
தினமணி, இந்தியத் தொழில் சூழல், முதலீட்டாளர்களுக்குத்தான் சாதகமாக உள்ளது, தொழிலாளர்களுக்குச் சாதகமாக இல்லை என்ற, அனைவர்க்கும் தெரிந்த உண்மையைச் சொல்லி, பேச்சுவார்த்தைகளை, அகிம்சை வழியில் நடத்திக் கொண்டே இருங்கள் எனத் தொழிலாளர்களுக்குப் போதனை சொல்கிறது.

ஜூலை 18 அன்று மனேசர் மாருதி வெடித்தது. ஓர் உயர் அதிகாரி மரணம் அடைந்தார். பல அதிகாரிகள் காயம் அடைந்தனர். தொழிற் சாலையின் ஒரு பகுதி தீயில் எரிந்தது. தொழிலாளர் தரப்பில், குண்டர்கள் காவல் படை தாக்குதல் நடந்ததாகவும், தாங்கள் வேட்டையாடப்படுவதாகவும் சொல்கிறார்கள்.
காவல்துறை, மூவாயிரம் பேரைத் தேடுவதாகவும், பெயர் தெரியாத பலர் என்ற முதல் தகவல் அறிக்கைப்படி மூவாயிரம் தொழிலாளர்களுக்கு மேல் வருவார்கள் என்றும், ஒரு வருடத்திற்கு எவருக்கும் பிணை கிடைக்காது என்றும், முதலாளிகளின் தனியார் படை போல் உருமுகிறது. நீதிபதிகள் பிணை மனுக்களை ஒரு வருடம் வரை அனுமதிக்கக் கூடாது என சமிக்ஞை செய்கிறது.
மாருதி நிர்வாக இயக்குநர், பார்கவா எங்கள் ஊழியர்களுக்கு (எம்ப்ளாயீஸ்) பாதுகாப்பு வேண்டும் என்பதால், 1000 பேருக்கு மேல் வேலை நீக்கம் செய்யப்படுவார்கள் என முழங்குகிறார். உள்ளூர் நில உடைமையாளர்களை குலாக்குகளை மேல்நிலைப் பிரிவினரை, மாருதியின் பக்கம் திரட்டிக் கொள்ள, அரியானாவில் இருந்து வெளியேறி குஜராத் போவோம் எனப் பயம் காட்டுகிறார். பார்கவா தமது ஊழியர்களைப் பாதுகாப்பது பற்றிப் பேசும்போது, மாருதி தொழிலாளர்களைப் பற்றிப் பேசவில்லை என்பது கவனிக்கத்தக்கது.
அரியானா முதல்வர் ஹ÷டாவும் அரசாங்கமும் மாருதி நிர்வாகம் கேட்டதை எல்லாம், கேட்காதவற்றையும் தரும்போது, அப்பட்டமாக மாருதி நிர்வாகம் சொல்வதை எல்லாம் செய்யும் போது, குர்கானில் தாய் பிளாண்ட் இருக்கும்போது, மனேசரிலிருந்து மாருதி, குஜராத் செல்ல, வாய்ப்புக்கள் குறைவே. மத்தியிலும் மாநிலத்திலும் காங்கிரஸ் ஆட்சி இருக்கும் போது, தலைநகர் தொழில் மண்டலத்தில் இருக்கும் பெருமைக்குரிய ஆபரணமான மாருதியை, அவ்வளவு சுலபத்தில், மனேசரில் இருந்து இடம் பெயர விட்டுவிட மாட்டார்கள்.

மனேசர் மாருதி ஜூலை வெடிப்பு துவக்கமும் அல்ல, முடிவும் அல்ல

தலைநகர் மூலதன மண்டலத்திலும், குர்கான் மனேசர் பகுதிகள் வருகின்றன. 2005ல் ஹோண்டா மோட்டார்ஸ் அண்ட் ஸ்கூட்டர்ஸ் தொழிலாளர் போராட்டம், குரூரமான காவல்துறை ஒடுக்குமுறையைச் சந்தித்தது. நூற்றுக்கணக்கான தொழிலாளர்களை மண்டியிட வைத்து அடித்துத் துவைத்த காட்சியைத் தேசிய ஊடகங்கள் படம் பிடித்துக் காட்டின. அரசுகளின் முதலாளித்துவ விசுவாசத்தை நாடே கண்டு கொதித்தது. மக்கள் பிரச்சனைகளைப் பற்றிப் பேச வக்கற்ற நாடாளுமன்றமும் கூட, சில நாட்கள் சம்பவம் பற்றிப் பேசும் கட்டாயம் ஏற்பட்டது. நாடெங்கும் கண்டனக் குரல்கள் எழுந்தன. ஒருமைப்பாட்டுக் கரங்கள் திருவொற்றியூர் வரை நீண்டன.
2008ல் கிரேட்டர் நோய்டாவின் கிராசியானோ டிரான்ஸ்மிஷன்ஸ் சம்பவத்தில் நிர்வாக இயக்குநர் உயிரிழந்தார். வழக்கம் போல், வன்முறை, வன்முறை என ஊளையிட்டனர். பைக்குள்ளிருந்து பூனையை மத்தியத் தொழிலாளர் அமைச்சரான ஆஸ்கர் ஃபெர்னான்டஸ் திறந்து விட்டார். கிராசியானோ டிரான்ஸ்மிஷன்சின் 136 தொழிலாளர்கள் வேலை நீக்கத்தையொட்டியே கிளர்ச்சி வெடித்தது. ஆஸ்கர் பெர்னான்டஸ், ஆச்சரியப்படத்தக்க வகையில், பேசாப் பொருளைப் பேசத் துணிந்தார். கிராசியானோ போன்ற நிறுவனங்கள், வழமையாகத் தொழிலாளர் சட்டங்களை மீறுபவர்கள், குறைந்தபட்ச சம்பளம், வேலை நேரம், சங்க உரிமை, ஒப்பந்தத் தொழிலாளர் குறித்த சட்ட வரையறைகள், பணியிடங்களில் தொழிலாளர்களின் அடிப்படை மனித உரிமைகள், சுதந்திரங்கள் போன்ற அனைத்தையும் மீறுபவர்கள் என்று சொல்லி, தலைமை நிர்வாக அலுவலர் அடித்துக் கொல்லப்பட்டது, தொழிலதிபர்கள் திருந்துவதற்கான ஓர் எச்சரிக்கை எனத் தெரிவித்தார். உண்மையை ஜீரணிக்க முடியாத அரசாங்கமும், பெருமுதலாளித்துவக் கூட்டமும் தந்த நிர்பந்தத்தால், பின்னர், ஆஸ்கர் மன்னிப்பு கேட்க நேர்ந்தது.
செப்டம்பர் - அக்டோபர் 2009. ரிக்கோ ஆட்டோ இண்டஸ்ட்ரீசில் 17 தொழிலாளர்கள் வேலை நீக்கம் செய்யப்பட்டதால், வேலை நிறுத்தம் வெடித்தது. ஒரு தொழிலாளி கொல்லப்பட்டார். நேஷனல் கேப்பிட்டல் ஜோன் நெடுக வேலை நிறுத்தங்கள் வெடித்தன. ஒரு லட்சம் பேர் வேலை நிறுத்தம் செய்தனர்.
2011 - 2012. மனேசர் மாருதியில் திரும்பத் திரும்ப போராட்டங்கள் வெடித்தன. ஒப்பந்தத் தொழிலாளர் நிரந்தரத் தொழிலாளர் ஒற்றுமை, போராட்டத் தீயில் வலுப்பட்டது. மூலதனம் மருண்டது. பல வித முயற்சிகளில் ஒரு முயற்சியாக, முன்னணிகளுக்குக் கணிசமான தொகை கொடுத்து கணக்கு முடித்தார்கள். சிலர் பிரச்சனை தீர்ந்தது. பல ஆயிரம் பேர் பிரச்சனை தொடர்ந்தது.
இந்தப் பகுதியில் சங்கம் சேர முயற்சிக்கிறார்கள் எனத் தெரிந்த உடனேயே முன்னணிகள் வேலை நீக்கம் செய்யப்படுவார்கள். முதலாளிகளுக்கு விசுவாசமான தொழிலாளர் துறை ஏதேதோ காரணம் சொல்லி சங்கப் பதிவு கூட செய்யாமல் இழுத்தடிப்பார்கள். முதலாளிகளுக்குத் துப்பு கொடுப்பார்கள். ஒரு வேளை தப்பித்தவறி சங்கம் பதிவானால், முன்னணிகள் வேலை நீக்கம் என்ற கதை திரும்பவும் நடக்கும். ஆனால் ஒழுங்கீனங்கள் எனப் பட்டியல் போட்டு நியாயம் சொல்வார்கள்.
மாருதியில் இம்முறை சங்கம்பதிவு செய்யப்பட்டது. பேச்சு வார்த்தைகளும் நடந்தன. ஆனால் 25 முறை திரும்பத் திரும்ப பேசியும் எந்த முன்னேற்றமுமில்லை. இந்தப் பின்னணியில்தான் ஜூலை 18 நடைபெற்றது. ஜூலை 18 விரியும் நீளும் திரைப்படத்தில், ஓர் உறைய வைக்கப்பட்ட (Fr eeze Shot  ) காட்சியே ஆகும்.
திரும்பவும் கைதுகள், வேட்டையாடல், வேலை நீக்கங்கள், பிணை மறுப்பு, ஆயிரக்கணக்கானவர்கள் வேலை நீக்கம், ஒப்பந்தத் தொழிலாளர்கள் கொண்டு உற்பத்தி, காவல்துறை மற்றும் குண்டர்கள் துணை கொண்டு நிறுவனம் இயக்குதல் என்பதுதான் தொடரும் என்றால், மயான அமைதி உருவாகலாம். ஆனால் எப்போது வேண்டுமானாலும் போராட்ட ஆவிகள் திரும்பவும் வேறு வேறு வடிவங்களில் மூலதனத்தைத் விரட்டவே செய்யும்.

ஓடப்பர் உதையப்பராவது எப்போது?

பாரதிதாசன்,
“ஓடப்பராயிருக்கும் ஏழையப்பர்
உதையப்பராகிவிட்டால், ஓர் நொடிக்குள்
ஓடப்பர் உயரப்பர் எல்லாம் மாறி
ஒப்பப்பர் ஆய்விடுவார் உணரப்பா நீ “ எனப் பாடினார்.
1847ல் மார்க்ஸ் தன் உரையில் குறிப்பிட்டார்:
“உற்பத்தித் திறனுள்ள மூலதனத்தின் துரித வளர்ச்சி, அதே அளவுக்குத் துரிதமாகச் செல்வத்தையும் ஆடம்பரத்தையும் சமூகத் தேவைகளையும் சமூக நுகர்வின்பத்தையும் அதிகரிக்கச் செய்கிறது. இவ்விதம் தொழிலாளியின் நுகர்வின்பம் அதிகரித்திருக்கிறது என்றாலும் கூட, அதனால் உண்டாகும் சமூக மன நிறைவு, தொழிலாளிக்கு எட்டாதபடி மிகமிகச் கூடுதலாகிவிட்ட முதலாளியின் நுகர்வின்பத்துடன் ஒப்பிடுகையிலும், பொதுவில் சமுதாயத்தின் வளர்ச்சி நிலையுடன் ஒப்பிடுகையிலும் குறைந்துவிடுகிறது.
நமது விருப்பங்களும் இன்பங்களும் சமுதாயத்திலிருந்தே எழுகின்றன. ஆகவே சமுதாயத்தைக் கொண்டே நாம் அவற்றை அளவிடுகிறோமே அல்லாது, அவற்றைப் பூர்த்தி செய்ய உதவும் பொருட்களைக் கொண்டு அல்ல. இவை யாவும் சமூகத் தன்மை வாய்ந்தவையாய் இருப்பதால், இவை ஒப்பு இயல்பு உடையவையாகும்.
மார்க்ஸ் இதை ஒட்டியே ஓர் உவமை சொல்கிறார்:
“ஒரு வீடு பெரியதாகவோ சிறிதாகவோ இருக்கலாம். சுற்றிலுமுள்ள வீடுகளும் அதே போல் சிறிதாய் இருக்கும் வரை, குடியிருப்புக்குரிய சமூகக் கோரிக்கைகள் யாவையும் அந்த வீடு நிறைவு செய்கிறது. ஆனால் அந்தச் சிறிய வீட்டிற்குப் பக்கத்தில் ஒரு பெரிய மாளிகை எழுந்தால், உடனே அந்த சிறிய வீடு, ஒரு குடிசையாய்ச் குறுகிப் போய்விடுகிறது. அதன் சொந்தக்காரர் உரிமை கொண்டாடக் கூடியது சொற்பம்தான் அல்லது எதுவும் இல்லை என்பதை, இப்பொழுது, அந்தச் சிறிய வீடு புலப்படுத்தும். நாகரீக முன்னேற்றத்தைத் தொடர்ந்து, அது எவ்வளவுதான் உயரமாய் வளர்ந்திடினும், பக்கத்தில் இருக்கும் மாளிகையும் அதே அளவுக்கோ, இன்னும் கூட அதிக அளவுக்கோ வளர்ந்து செல்லுமாயின், ஒப்பளவில் சிறிதாயிருக்கும் அந்த வீட்டில் இருப்பவர், மேலும் மேலும் நலம் குன்றி, திருப்தி இல்லாதவராகவும் அதன் நான்கு சுவர்களுக்குள் கட்டுண்டு நெருக்கப்படுகிறவராகவும் குறைபட்டுக் கொள்வார்”.
இதுதான், இன்று இந்தியாவின் ஆட்டோமொபைல் துறைத் தொழிலாளர்களின் மன நிலை. ஹுண்டாயின் ஓராண்டு கார் விற்பனை மதிப்பு ரூ.30,000 கோடி, 10,500 தொழிலாளர்களின் ஆண்டு வருமானம் ரூ.107 கோடி என்றால், அங்கேதான் சமூகப் பதட்டத்தின் ஊற்றுக்கண் உள்ளது. கிரேட்டர் நோய்டா, காசியாபாத், குர்கான், மனேசர் எல்லாமே, சமூகச் செல்வங்கள் தனியார் கைகளில் குவிந்து கண்ணைப் பறிக்கும் விதம் பளபளக்கும் தலைநகர் டெல்லிக்குப் பக்கத்தில்தான் உள்ளன. கிராசியானோ, ஹோண்டா, ரிக்கோ, மாருதி தொழிலாளர்கள், நலம் குன்றித் திருப்தி இல்லாதவர்களாக, கட்டுண்டு நெருக்கப்படுவர்களாக உணர்கின்றனர். அவர்களது சங்க உரிமையும் கூட்டுபேர உரிமையும் காலில் போட்டு மிதிக்கப்படும்போது, அந்தக் கடைசி வாய்ப்பும் இல்லாதபோது, வெடிப்புக்கள் நிகழ்கின்றன. முதலாளிகள் அத்துமீறல்களையே விதியாக மாற்றும்போது, தொழிலாளர்கள் தரப்பில் விதிவிலக்காக அத்துமீறல்கள் நடக்கின்றன.

எல்லாம் விவாதிக்கலாம், வன்முறை நியாயமா என முதலில் சொல்லுங்கள்?

ஏன் இந்தக் கேள்விக்கு, இடதுசாரி இயக்கங்களை மட்டும் போராடும் தொழிலாளர்களை மட்டும் பதில் சொல்லுமாறு கேட்கிறார்கள்?
மத்திய அரசு கொள்கைகளால் இது வரை 2.50 லட்சத்திற்கும் மேற்பட்ட விவசாயிகள் தற்கொலை செய்துள்ளனர். இது முதலாளித்துவச் சமூக அமைப்பு செய்த கொலைதானே! நாடெங்கும் கொடுமையான முதலாளித்துவ அமைப்பால், பல லட்சக்கணக்கானவர்கள் வேலையின்மையால், குறை வருமானத்தால், வருமானமின்மையால், பசியால் பட்டினியால் செத்து மடிகிறார்களே. இவை முதலாளித்துவப் படுகொலைகள்தானே? ஆயுதப் படைகள் சிறப்பு அதிகாரங்கள் சட்டம், பசுமை வேட்டை, காவல் கொலைகள் என இன்று வரை பல லட்சக்கணக்கானவர்கள் படுகொலை செய்யப்படுவது வன்முறைதானே? உச்சநீதிமன்ற நீதிபதி கிருஷ்ண அய்யர் வேலை நீக்கம் என்பது பொருளாதார மரண தண்டனை என்றார். ஒவ்வொரு நாளும் இந்தியாவெங்கும் முதலாளிகள் பொருளாதார மரண தண்டனை வழங்குவது வன்முறைதானே?
மார்க்ஸ், அரசு என்பதே வர்க்க ஆட்சியின் கருவி என்றும், இக்கருவி மூலம் ஒரு வர்க்கம் இன்னொரு வர்க்கத்தை ஒடுக்கித்தான் ஆள்கிறது என்றும் சொல்கிறார். பலாத்காரம், வன்முறை ஆகியவற்றின் துணை கொண்டு நடைபெறும் முதலாளித்துவ ஆட்சி, ஜனநாயக முகமூடி அணிந்து கொண்டு, தான் ஒடுக்குபவர்களிடமும், தனது ஒடுக்குமுறையை எதிர்ப்பவர்களிடமும், வன்முறை பற்றிக் கேள்வி கேட்பதை, எப்படி ஏற்றுக் கொள்ள முடியும்? வேறு பதில்களுக்கு அவசியம் இல்லை என அறுதியிட்டுப் பதில் சொல்வோம்.
மாருதி வெடிப்பு, முதலாளிகளுக்கு, அரசாங்கங்களுக்கு, சமூகத்திற்கு, ஒரு செய்தி சொல்கிறது. முதலாளிகள், முதலாளித்துவ அமைப்பின், தொழிலாளர் சட்டங்கள் மற்றும் அரசியலமைப்புச் சட்டப்படியான முழுமையான உரிமைகளை சுதந்திரங்களை, தொழிலாளர்களுக்கு வழங்குவதுதான், வெடிப்புக்களைத் தவிர்ப்பதற்கான சரியான வழியாகும். 

சிறப்புக் கட்டுரை

ரன்வீர் சேனா பற்றிய மறுவாசிப்பு
நிலப்பிரபுத்துவ - குலக் அதிகாரமும் லாலு - நிதிஷ் தொடர்நிகழ்வும்

திபங்கர் பட்டாச்சார்யா

ஜூலை 28 2012, எகனாமிக் அண்டு பொலிடிகல் வீக்லி பத்திரிகையில் வெளியான கட்டுரை

சமீபத்திய இரண்டு சம்பவங்கள், 1990களின் இறுதிப்பகுதி முதல் 21ஆம் நூற்றாண்டின் துவக்கம் வரை பீகாரை விரட்டிக் கொண்டிருந்த ரன்வீர் சேனா பக்கம், புதுப்பிக்கப்பட்ட ஊடக, கல்வியாளர் மற்றும் அரசியல் கவனத்தை ஈர்த்துள்ளன. முதல் சம்பவம் 1996, ஜூலை 11 அன்று நடந்த மிருகத்தனமான பதானி தோலா படுகொலை வழக்கில், கீழ்நீதிமன்றத்தில் தண்டனைக்கு உள்ளாக்கப்பட்ட ரன்வீர் சேனாவைச் சேர்ந்த 23 பேர், பாட்னா உயர்நீதி மன்றத்தால் அதிர்ச்சிக்குரியவிதத்தில் விடுதலை செய்யப்பட்டது; மற்றொன்று, ரன்வீர் சேனாவை நிறுவி, கிட்டத்தட்ட 20 ஆண்டு காலமாக அதை வழிநடத்திய, 22 படுகொலை வழக்குகளில் முக்கிய குற்றவாளியான, கடந்த ஓராண்டு காலமாக பிணையில் இருக்கிற, உயர்நீதிமன்றம் விடுதலை அளித்து சொன்ன தீர்ப்புக்கெதிராக உச்சநீதிமன்றத்தில் மேல் முறையீடு செய்யக்கூடாது என பீகார் அரசாங்கத்துக்கு எச்சரிக்கை விடுத்த, பிரம்மேஷ்வர் சிங் கொல்லப்பட்டது.
சிங் கொல்லப்பட்டதையடுத்து, அவரது ஆதரவாளர்கள் வெறிபிடித்தவர்கள் போல் ஆனார்கள்; கண்மூடித்தனமான வன்முறை வெறியாட்டத்தில் ஈடுபட்டார்கள்; தலித் குக்கிராமங்கள் மீது, தலித் மாணவர்கள் விடுதிகள் மீது புதுப்பிக்கப்பட்ட தாக்குதலை நடத்தினார்கள். பீகார் அரசாங்கம், ‘அரசு தர்மம்’ அல்லது ‘ஆளுகை’ பற்றிய மோடியின் கருத்துக்களில் இருந்து பாடங்கள் பெற்று, வெறியாட்டத்தில் ஈடுபட்ட சேனாவின் சுதந்திரமான தாக்குதல் நடவடிக்கையை அனுமதித்தது. அதே நேரம், ஆளுங்கட்சி, எதிர்க்கட்சி பிளவுகளுக்கு அப்பால், பீகாரின் முக்கியமான அரசியல் தலைவர்கள் சிங்குக்கு இறுதி மரியாதை செலுத்தினர்; பீகார் பாஜகவின் ஒரு மூத்த அமைச்சர், சிங் ஓர் உண்மையான காந்தியவாதி என்று வருணிக்கும் அளவுக்குச் சென்றார்! ரன்வீர் சேனா தலைவரின் தகனமும் இறுதிச்சடங்குகளும் அரசு மரியாதையுடன் நடந்தன என்று சொல்லப்படக்கூடிய அளவுக்கு, நிதிஷ் அமைச்சரவையின் பல்வேறு அமைச்சர்களும், பாஜகவின் மூத்த தலைவர்களும், பாஜக, அய்க்கிய ஜனதா தளம், ராஷ்ட் ரீய ஜனதா தளம் மற்றும் காங்கிரஸ் ஆகிய கட்சிகளின் நாடாளுமன்ற, சட்டமன்ற உறுப்பினர்களும் கலந்துகொண்டனர்.
சுவாரசியமாக, லாலுவும் ராம் விலாஸ் பாஸ்வானும் சிங் கொலையில் மத்திய புலனாய்வுத் துறை விசாரணை வேண்டும் என்று உடனே கோரினர். நிகழ்ச்சிநிரல் ஏதுமில்லாத எதிர்க்கட்சிகளுக்கு மத்திய புலனாய்வுத் துறை விசாரணை கோருவது ஒரு புதுமையான பிடித்தாட்டும் கோரிக்கை என்று மறுத்துவிடுவதில், கேலிபேசுவதில் அளவற்ற ஆனந்தமடையும் நிதிஷ்குமார் அரசாங்கம், இந்தக் கோரிக்கையை உடனடியாக ஏற்றுக் கொண்டது. சமீபத்திய சில மாதங்களில் 5 சம்பவங்களில், பீகார் சமூகத்தின், பீகார் அரசியல் கருத்துக்களின் பெரும்பகுதியினர் மத்திய புலனாய்வுத் துறை விசாரணை கோரி, அரசாங்கத்தால் நிராகரிக்கப்பட்டது குறிப்பிடத்தக்கது.
மிகப்பெரிய கருவூல மோசடி, ஆதர்ஷ் நில மோசடி மற்றும் ஸ்பெக்ட்ரம் போன்ற, பீகார் தொழிற்மண்டல வளர்ச்சிக் கழகம் நிலம் ஒதுக்கீடு செய்ததில் வேண்டப்பட்டவர்களுக்கு ஒதுக்கப்பட்டது ஆகிய மிகப்பெரிய நிதி மற்றும் வழிமுறை முறைகேடுகள் நடந்தன. 2011 ஜுன் 23 அன்று போர்ப்ஸ்கஞ்ச் காவல்துறை துப்பாக்கிச்சூடு நடந்தது. மாநிலத்தில் நடந்த இந்த மிகவும் கொடூரமான காவல்துறை ஒடுக்குமுறையில், பீகார் காவல்துறையினர், 4 அப்பாவி இசுலாமியர்களை மிக அருகில் இருந்து சுட்டனர். 2012 மார்ச் மாதத்தில், பரவலான கண்டனத்துக்கு உள்ளான இரண்டு அரசியல் படுகொலைகள் பீகாரில் நடந்தன. இந்திய கம்யூனிஸ்ட் கட்சி (மார்க்சிஸ்ட் - லெனினிஸ்ட்)யின் ரோதாஸ் மாவட்டச் செயலாளரும் மக்கள் போராட்டங்களின் பிரபலமான தலைவருமான பய்யாராம் யாதவ்  மார்ச் 14 அன்று படுகொலை செய்யப்பட்டார். அவுரங்காபாத் மாவட்டத்தின் சோன்ஹட்டு ஊராட்சியின் தலைவர் ராஷ்ட்ரீய ஜனதாதள ஆதரவாளர் தேவேந்திர சிங் என்கிற சோட்டு குஷ்வாஹா மார்ச் 29 அன்று சுட்டுக் கொல்லப்பட்டார். இந்தப் படுகொலை சக்திவாய்ந்த சமூக மற்றும் அரசியல் எதிர்ப்புக்களை உருவாக்கியது. இந்த எந்த சம்பவத்திலும் மத்திய புலனாய்வுத் துறை விசாரணைக்கு பரிந்துரைக்க நிதிஷ்குமார் பிடிவாதமாக மறுத்ததை, பிரம்மேஷ்வர் சிங் கொலை வழக்கை மத்திய புலனாய்வுத் துறை விசாரணைக்கு பரிந்துரைத்த அவசர கவனத்துடன் ஒப்பிட்டால், பீகாரின் அதிகாரத் தாழ்வாரங்களில் ரன்வீர் சேனாவுக்கு தொடர்ந்து இருக்கிற மிகப்பெரிய செல்வாக்கு மிகத்தெளிவாகத் தெரிகிறது.

அரசின் ஆதரவு பெற்ற தனியார்படை
உண்மையில், ரன்வீர் சேனா ஒரு வகை மாதிரி தனியார் படையாக இருந்ததில்லை. மாறாக, அது துவங்கப்பட்டது முதல், அரசின் ஆதரவு பெற்ற தனியார்படைக்கு எடுத்துக்காட்டாக, அரசு - தனியார் கூட்டு பாணியில்தான் அது இயங்கி வந்தது. ரன்வீர் சேனாவை, நவீனகால பீகாரில் அரசை, மேலோங்கிய அரசியல் பொருளாதாரத்தை புரிந்துகொள்வதில் இது மய்யமான முக்கியத்துவம் வாய்ந்தது.
1970களில், 1980களில் காங்கிரஸ் ஆட்சியிலான பீகார் பல சேனைகளைக் கண்டுள்ளது. இந்த சேனாக்கள் பலவும் - பாட்னா மற்றும் ஜெகனாபாதின் பூமி சேனா, பலாமு மாவட்டத்தின் சன்லைட் சேனா, நாலந்தாவின் லோரிக் சேனா மற்றும் பல - ஓரிரு மாவட்டங்களை மட்டுமே பாதிக்கும் உள்ளூர்மட்ட நிகழ்வுப்போக்குகளே. இவை அந்தந்த பகுதிகளின் கிராமப்புற வறியவர்களுடனான தீவிரமான மோதல் மற்றும் அவர்களுடைய வளர்ந்து வந்த அறுதியிடல் ஆகியவற்றால் சில வருடங்களில் மறைந்து போயின. ரன்வீர் சேனா, காங்கிரசுக்குப் பிந்தைய பீகாரில், சமூக நீதி மற்றும் வறிய மக்கள் கவுரவம் என்ற கவர்ச்சிகரமான வாய்வீச்சுடன் லாலு அரசியல் ரீதியாக மேலெழுந்து வந்தபோது உருவானது.
பின்தங்கிய சாதிகள், தலித்துகள் மற்றும் சிறுபான்மையினரின் சமூகக் கூட்டணியின் அரசியல் அறுதியிடலுடன் அடையாளப்படுத் தப்படுகிற அரசாங்கம், ஒரு மேல்சாதியின் ஆதரவு கொண்ட ஒரு தனியார் படையை முளையிலேயே கிள்ளியெறிந்துவிடும் என்று ஒருவர் எதிர்ப்பார்த்திருக்கலாம். ஆனால் ரன்வீர் சேனா வலுப்பெறவும் தண்டனை பற்றிய அச்சமின்றி படுகொலைகளை நடத்தவும் அனுமதிக்கப்பட்டது. நன்கறியப்பட்ட ரன்வீர் சேனாவினருடன் லாலு வெளிப்படையாக மேடையை பகிர்ந்துகொண்டார். அவர் கட்சியின் நாடாளுமன்ற உறுப்பினரும் அப்போதைய அய்க்கிய முன்னணி அரசாங்கத்தில் அமைச்சராகவும் இருந்த சந்திர தியோ வர்மா, இககமாலெயை எதிர்கொள்ள பிசாசுடனும் கரம் கோர்க்கத் தயார் என்று அறிவித்ததுடன், சேனா மீதான தடை விலக்கப்பட வேண்டும் எனவும் அழைப்பு விடுத்தார்.
பாஜக - அய்க்கிய ஜனதா தள கூட்டணி ஆட்சிக்கு வந்தபோது, ரன்வீர் சேனாவின் பின்புலம் மேலும் வெளிப்படையானது. நிதிஷ்குமார் தனது முதல் ஆட்சிக் காலத்தின் துவக்கத்திலேயே, தனது நிலைப்பாட்டை மிகவும் தெளிவாக்கினார்; ரன்வீர் சேனாவின் அரசியல் தொடர்புகள் பற்றிய விசாரணையை மண்ணோடு புதைத்துவிட, டிசம்பர் 1997ல் அவப்பெயர் பெற்ற லக்ஷ்மண்பூர் பாதே படுகொலையைத் தொடர்ந்து அமர்த்தப்பட்ட நீதிபதி அமீர்தாஸ் ஆணையத்தை, நிதிஷ்குமார் அரசாங்கம் கலைத்தது. 2010 சட்டமன்ற தேர்தல்களுக்கு முன்பு, பிரம்மேஷ்வர் சிங் அர்ரா சிறையிலேயே அடைக்கப்பட்டிருந்தபோது, அவர் தலைமறைவாக இருப்பதாக சொல்லப்பட்டு, அர்ரா நீதிமன்றத்தில் நடந்து கொண்டிருந்த பதானி தோலா மற்றும் லக்ஷ்மண்பூர் பாதே படுகொலைகள் மீதான விசாரணைகளில் இருந்து பிரம்மேஷ்வர் சிங் பெயர் நீக்கப்பட்டது! தேர்தல்கள் நிதிஷ் குமாருக்கு புதுப்பிக்கப்பட்ட முடிவுகளை தந்தன. பிரம்மேஷ்வர் சிங் பிணையில் விடுதலையாவதை அவரது அரசாங்கம் பார்த்துக் கொண்டது. இப்போது படுகொலை குற்றவாளிகள் உயர்நீதிமன்றத்தால் முறைசார்ந்த விதத்தில் விடுதலை செய்யப்படுகிற அதிர்ச்சி தருகிற காட்சியை நாம் பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறோம்.

ரன்வீர் சேனாவின் வளர்ச்சி
ஆக, காங்கிரசுக்குப் பிந்தைய பீகாரில்,  நிலப்பிரபுத்துவ முகாமுக்கும், மண்டல் அலையால் துரிதம் பெற்ற சமூகக் கடைசலில் இருந்து உருவான அரசியல் மேட்டுக் குடியினர்க்கும் இடையில் உருவான ஒரு விசித்திரமான கூட்டணியின் கதையே ரன்வீர் சேனா நிகழ்வுப்போக்கின் வளர்ச்சி. 1994ல் போஜ்பூரில் மாலெ கட்சியின் தலைமையிலான கம்யூனிச இயக்கத்தை அழித்தொழிப்பது என்ற அது ஒப்புக்கொண்ட நோக்கத்துடன் சேனா உருவானது. சேனாவின் துவக்ககால துண்டறிக்கை ஒன்று இறுமாப்புடன் சொல்கிறது: ரஷ்யாவாகவோ, சீனாவாகவோ போஜ்பூர் மாறுவதை நாங்கள் அனுமதிக்க மாட்டோம்; எங்கள் துப்பாக்கிகள் கொண்டு, போஜ்பூரில் இருந்து மட்டுமின்றி, ஒட்டுமொத்த நாட்டில் இருந்தே செங்கொடியின் அனைத்து அடையாளங்களையும் அகற்றுவோம்; நமது மூதாதையர்களின் சமூக முறையை நாங்கள் மீண்டும் உருவாக்குவோம்; பழைய மரபுகளை, சட்டங்களை மீட்டெடுப்போம்.
ரன்வீர் சவுத்ரி அல்லது பாபா ரன்வீர், ராஜ்புத் மேட்டுக்குடியினரின் சமூக மேலாதிக்கத்தை எதிர்த்துப் போராடிய பூமிஹார் சாதியின் உள்ளூர் கதாநாயக திருவுரு. ஆனால், தலித் மக்கள், மிகவும் பின்தங்கிய சாதிகள், இசுலாமிய சமூகத்தினர் கொண்ட கிராமப்புற வறியவர்களின் அதிகரித்து வருகிற சமூக மற்றும் அரசியல் அறுதியிடலை நசுக்குகிற வெளிப்படையான நோக்கத்துடன் ரன்வீர் சேனா உருவாக்கப்பட்டது.
நிலச்சொந்தக்காரர்களான மேல்சாதியினர் மாநில அதிகாரத்தில் இருந்து வெளியேற்றப்பட்டதாக, முன்னேறி வருகிற மாலெ கட்சியால் உள்ளூர் அளவில் பின்னுக்குத் தள்ளப்பட்டுவிட்டதாக உணர்ந்த ஓர் அரசியல் சூழலில், ரன்வீர் சேனா, தனது சொந்த உள்ளூர் அடிப்படையிலான குறுகிய அடித்தளத்துக்கும் அப்பால் இன்னும் பெரிய பிரிவினரின் ஆதரவையும் பெற்றது. வெகு விரைவிலேயே அதன் நடவடிக்கை அடித்தளம், கிட்டத்தட்ட சோனே ஆற்றின் இரண்டு கரைகளிலும் ஷாஹாபாத் மற்றும் மகத் பிராந்தியங்களை கொண்ட முன்னாள் மத்திய பீகார் முழுவதும் பரவியது. மண்டலுக்குப் பிந்தைய பீகார் அரசியல் ஒழுங்கின் மீது உயர்சாதியினர் கொண்ட விரக்தியில் இருந்து சேனா ஆற்றல் பெற்றது என்றாலும், கிராமப்புற வறியவர்களின் அதிகரித்து வருகிற அரசியல் அறுதியிடல் மற்றும் மாலெ கட்சியின் அரசியல் எழுச்சி ஆகியவற்றை கட்டுப்படுத்த சேனாவுடன் இணைவதில் புதிய ஆட்சியாளர்களும் மகிழ்ச்சியே அடைந்தனர். பாஜக ஆதரவு கொண்ட ரன்வீர் சேனாவை, ராஷ்ட்ரீய ஜனதா தளமும் அய்க்கிய ஜனதா தளமும் போட்டி போட்டுக் கொண்டு மகிழ்ச்சியடையச் செய்ததால், இந்த கொலைகார தனியார் படைக்கு சட்டரீதியான தடை இருந்தும், அதற்கு இதுவரை காணாத சுதந்திரமும் அங்கீகாரமும் கிடைத்தது. இந்த அரசியல் ஒன்றுகுவிப்பு, அழுகி வருகிற நிலப்பிரபுத்துவ சக்திகளுக்கும் மேல்சாதி தலைமையிலான முகாம்கள் மற்றும் மேலோங்கிய பிற்படுத்தப்பட்ட சாதிகள் மத்தியில் இருந்து எழுந்து வருகிற குலக் பிரிவினருக்கும் இடையிலான வர்க்க நலன்கள் களத்தில் சந்தேகத்துக்கிடமின்றி ஒன்றுகலத்தலையும் குறிக்கிறது.

சமூக ஒடுக்குமுறை மற்றும் அரசியல் வெளியேற்றம்
எதிர்பார்த்தபடி, ரன்வீர் சேனாவின் ஆதரவாளர்கள் சேனாவின் சாரமான நிலப்பிரபுத்துவ இயல்பை அங்கீகரிக்க மறுக்கின்றனர். இந்த விசயத்தில் பீகாரைச் சேர்ந்த நியாயமான கருத்துக்கள் கொண்ட பலரும் கூடுதலான அளவில்  குழப்பத்தையே  வெளிப்படுத்துகின்றனர். நிலப்பிரபுத்துவமும் பெரிய அளவில் நிலஉடைமையும் சமமானவை என்று புரிந்துகொள்வதில் இந்தக் குழப்பத்தின் வேர் உள்ளது. பீகாரில் சம்பரன் அல்லது புர்னியா மாவட்டங்களிலோ, இந்தியாவின் பல்வேறு பிற பகுதிகளிலோ இன்னும் காணப்படுவது போன்ற நிலஉடைமைக் குவிப்பை இன்றைய போஜ்பூரில் காண முடியாது என்பது உண்மைதான். பல பத்தாண்டுகால சக்தி வாய்ந்த நிலப்போராட்டங்களும், பிராந்தியத்தில் வரலாற்றுரீதியாகக் காணப்படுகிற சமூக பொருளாதார வளர்ச்சி இயங்காற்றலும், அதுபோன்ற நிலப்பிரபுத்துவ நிலக்குவியலை கணிசமான அளவு தகர்த்துள்ளன. ஆனால் ஒட்டுமொத்த சித்திரத்தைக் காண நாம் தவறக்கூடாது. ஏனென்றால் நிலப்பிரபுத்துவ அதிகாரம், நிலத்தின் மீதான கட்டுப்பாட்டின் மூலம் மட்டும் செலுத்தப்படுவதில்லை. மாறாக, முதன்மையாக பொருளாதாரத்துக்கு அப்பாற்பட்ட நிர்ப்பந்தங்கள் மூலம் அது செலுத்தப்படுகிறது; மறுஉற்பத்தி செய்யப்படுகிறது. சாதி, வர்க்கம், பாலினம் ஆகிய அம்சங்கள் கிட்டத்தட்ட எப்போதும் ஒன்றிணைந்த சமூக ஒடுக்குமுறை, வெவ்வேறு வகையிலான, அளவிலான அடிமைத்தனம் மற்றும் அரசியல்ரீதியான வெளியேற்றம் ஆகியவை உலகம் முழுவதும் வரலாற்றுரீதியாக நிலப் பிரபுத்துவ மேலாதிக்கத்தின் அடையாளங்களாக இருப்பதை நாம் மறந்துவிடக் கூடாது.
உண்மையில், பீகாரில் மாலெ கட்சி வளர்ச்சியின் வரலாற்றில், நிலம், கூலி, சமூக கவுரவம் ஆகிய பிரச்சனைகளுக்கு அக்கம்பக்கமாக வாக்களிக்கும் உரிமையும் தீவிரமான போராட்டங்களுக்கான பிரச்சனைகளில் ஒன்றாக இருந்தது. உண்மையில், போஜ்பூரில் இககமாலெ எழுச்சிக்குப் பின்னால், தோழர் ராம்நரேஷ் ராம் மார்க்சிஸ்ட் கட்சியின் வேட்பாளராக போட்டியிட்ட 1967 சட்டமன்ற தேர்தல்களும்,  ஒடுக்கப்பட்ட மக்களின், பின் தங்கிய மக்களின் ‘அரசியல் துணிச்சலை’ சீரணித்துக் கொள்ள முடியாத நிலப்பிரபுத்துவ ஆதரவு சக்திகளால் அவரும் அவரது நெருங்கிய தோழர்களும் கடுமையாக தாக்கப்பட்டதற்கும் துன்புறுத்தப்பட்டதற்கும் காரணங்களாக இருந்தன.
சில வருடங்களுக்குப் பிறகு, 1989 மக்களவை தேர்தல்களில் பெரும் எண்ணிக்கையிலான தலித் மக்கள் முதல்முறையாக வெற்றிகரமாக தங்கள் வாக்குரிமையை பிரயோகித்து, தோழர் ராமேஷ்வர் பிரசாத், அர்ராவில் இருந்து முதல் நக்சலைட் நாடாளுமன்ற உறுப்பினராக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டபோது, தேர்தல் நடந்துமுடிந்த உடனேயே, தன்வர் - பிடா கிராமத்தில் ஒரு ரத்தக் குளியல் நடந்தது. வாக்குரிமைக்கு விலையாக 22 பேர் தங்கள் உயிரைத் தந்தார்கள்.
1996 ஜூலையில் நடந்த பதானி தோலா படுகொலைக்கும் இதே போன்றதொரு பின்னணிதான் இருந்தது. 1978 உள்ளாட்சித் தேர்தல்களில், சாஹர் ஒன்றியத்தின் கரோன் ஊராட்சியில் முகமது யூனஸ் தலைவராக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். பகுதியின் நிலப்பிரபுத்துவ மதவெறி சக்திகள் பெரும் விரக்திக்கு உள்ளானார்கள். இந்தப் பிரபலமான ஊராட்சித் தலைவரின் தலைமையில், கரோன் மற்றும் அதைச் சுற்றியுள்ள பகுதிகளைச் சேர்ந்த வறிய இசுலாமிய மக்கள் இககமாலெ யில் பெரும் எண்ணிக்கையில் இணைந்தார்கள். 1995ல் சாஹர் (தனி) சட்ட மன்ற தொகுதியிலும், அருகில் உள்ள சந்தேஷ் தொகுதியிலும் முதல் முறையாக இககமாலெ வெற்றி பெற்றது. 1967ல் மார்க்சிஸ்ட் கட்சியின் வேட்பாளரும் இப்போது இககமாலெயின் முக்கிய தலைவருமான தோழர் ராம்நரேஷ் ராம் மற்றும் அர்ராவின் முன்னாள் இந்திய மக்கள் முன்னணியின் மக்களவை உறுப்பினர் தோழர் ராமேஷ்வர் பிரசாதும்தான் இந்தத் தொகுதிகளில் வெற்றி பெற்ற வேட்பாளர்கள்.

மரணத்தின் கொடூரமான நடனம்
நிலப்பிரபுத்துவ சக்திகள் பதைத்துப் போனார்கள். மூர்க்கத்தனமான நிலைக்குப் போனார்கள். பீகார் மண்ணில் இருந்து இகக மாலெயை ஒழித்துக்கட்டுவது என்ற அறிவிக்கப்பட்ட நோக்கத்துடன் ரன்வீர் சேனா உருவாக்கப்பட்டது. கரோனில் மதவெறி அணிதிரட்டல் துவங்கியது. இமாம்பாடா மற்றும் கர்பாலா நிலங்கள் மீது இசுலாமியர்களுக்கு இருந்த பாரம்பரிய, அனுபவ உரிமை மறுக்கப்பட்டது. தங்கள் நிலத்தை, உரிமையைப் பாதுகாக்க நடத்திய போராட்டத்தின் ஊடே பல இசுலாமிய குடும்பங்கள் வெளியேற்றப்பட்டன. கரோன் ஊராட்சியின் பதானி தோலாவில் தலித் குடியிருப்பில் அவர்கள் குடியேறினார்கள். இந்த தலித் மற்றும் இசுலாமிய கிராமப்புற வறிய மக்கள் குடும்பங்களின் இந்த ஒன்றுபட்ட குடியிருப்புதான், 1996 ஜ÷லை 11 அன்று மரணத்தின் கொடூரமான நடனத்தை காண நேர்ந்தது.
சேனா நடத்திய படுகொலைகளை ஆதரிக்கும் அளவு எந்த பிரதான நீரோட்ட வர்ணனையாளரும் செல்லவில்லை என்றாலும், சேனாவுக்கு ஏதோ ஒரு நியாயம் கற்பிக்கும், இககமாலெயின் அதீத, அதிதீவிர நடவடிக்கைகளால் ஒரு மூலைக்குத் தள்ளப்பட்ட பாதிப்புற்ற விவசாய சமூகத்தின் கடைசி முயற்சியாக ஒருவிதமான பதில்வினைதான் அது என்று நியாயப்படுத்தும் முயற்சிகளுக்குப் பஞ்சமில்லை. சாதாரண பூமிஹார் விவசாயிகளை நிலப்பிரபுக்கள் என்று கருதுவது என்றுமே இகக மாலெயின் கொள்கையாக இருந்ததில்லை. ரன்வீர் சேனாவின் பதாகையின் கீழ் வறியவர் எதிர்ப்பு, எதிர்ப்புரட்சி நிலப்பிரபுத்துவ - குலக் அணிதிரட்டலின் முதல் அறிகுறிகள் தெரியத் துவங்கியபோது, இகக மாலெ, விவசாய சமூகத்தின் பரந்த மக்கள் மத்தியில் சென்றது; அமைதியை நிலைநாட்ட சம்பந்தப்பட்ட அனைவருக்கும் வேண்டுகோள் விடுத்தது. பதானி தோலா படுகொலைக்கு முந்தைய நாட்களில், கட்சி அமைதிக்காக எடுத்த முயற்சிகள் பற்றி 1996ல் இககமாலெயின் மத்திய கமிட்டி வெளியிட்ட பிரசுரம் குறிப்பான விவரங்கள் தருகிறது. 1996 செப்டம்பர் லிபரேஷன் இதழில் வெளியிடப்பட்ட அந்த விவரங்களை மீண்டும் சொல்வது பயிற்றுவிப்பதாக இருக்கும்.
பிடாவில் (பாட்னா) விவசாய மகாசபை நடத்திய சுவாமி சஹாஜானந்த் சரஸ்வதி நினைவுதின நிகழ்ச்சியில், நாங்கள் எங்கள் அமைதிப் பேச்சுவார்த்தைகளைத் துவக்கினோம். திருமதி தாரகேஸ்வரி சின்ஹா மற்றும் திரு லலிதேஷ்வர் ஷாஹி ஆகியோர் பூமிஹார் சாதியைச் சேர்ந்த சில மதிப்பிற்குரிய நபர்களுடன் பேச்சுவார்த்தையில் பங்கேற்றனர். எங்கள் சார்பாக மத்திய கமிட்டி உறுப்பினரும் முன்னாள் மாநிலச் செயலாளருமான பவன் சர்மா கலந்துகொண்டார். பேச்சுவார்த்தைகள் ஆக்கபூர்வமாகவே அமைந்தன. இந்தப் பேச்சு வார்த்தைகளுக்குப் பிறகு சரியாக இரண்டு நாட்கள் கழித்து கட்சிப் பொதுச் செயலாளர் அர்ராவில் பத்திரிகையாளர் சந்திப்பில் அமைதிக்காக வேண்டுகோள் விடுத்தார். இந்த வேண்டுகோள் பத்திரிகைகளில் நன்கு முன்னிறுத்தப்பட்டது. அமைதி விரும்பும் மக்கள் அனைவரும் அதை வரவேற்றனர். ரன்வீர் சேனாவிடம் இருந்தும் சாதகமான பதில் வரும் என நாங்கள் எதிர்ப்பார்த்தோம். அடுத்து, சமரச தூதுவராக இருந்த ஒரு நண்பர் மூலம், ரன்வீர் சேனா ஏதாவது அறிக்கை வெளியிட வேண்டும் என்றும் அதன் பிறகு அடுத்த கட்டத்துக்குச் செல்லலாம் என்றும் நாங்கள் ஒரு செய்தியை அனுப்பினோம். அந்த நண்பர் எங்கள் செய்தியை சேர்த்துவிட்டார். ஆனால் பதில் ஏமாற்றம் தருவதாய் இருந்தது. அமைதிக்கான எங்கள் முயற்சி தோல்வியுற்றது.
பகுதியில் வளர்ச்சி நடவடிக்கைகளை மேற்கொள்ள அங்கு அமைதி நிலைநாட்டப்படுவது அவசர அவசியமாக இருந்தது. இந்த முறை நாங்கள் மீண்டும் வேறு வழியில் முயற்சி செய்தோம். பொது மக்களை திரட்டுவதன் மூலம் பொது மக்கள் நிர்ப்பந்தத்தை உருவாக்க நினைத்தோம். அரசு நிர்வாகம் எங்களுக்கு உதவும் என்றும் நாங்கள் நம்பினோம். ஜ÷ன் 1996ல், நாங்கள் அமைதிக்கான இயக்கத்தை துவங்கினோம்; முக்கிய சந்தையில், கிராம சாவடிகளில் பல பொதுக் கூட்டங்கள் நடத்தினோம்; அமைதிக்கான முயற்சியில் மக்கள் முன்வர வேண்டும் என்று சொன்னோம். அதே சமயத்தில், அய்ந்து கிராமங்களில் ரன்வீர் சேனா விவசாயிகளுக்கும் எங்கள் மக்களுக்கும் இடையிலான முரண்பாடுகளுக்கு தீர்வு காணப்பட்டது. இந்த இயக்கத்தின் ஊடே வளர்ச்சி என்ற பிரச்சனை காத்திரத் தன்மை பெற்றது. தராரி ஒன்றியத்தில் போர்க்குணமிக்க உள்ளிருப்பு இயக்கத்தை துவக்கினோம். அந்த இயக்கம் பெருவெற்றி பெற்றது.
அர்ராவில் அமைதிப் பிரச்சனையை மய்யப்படுத்தி ஒரு கருத்தரங்கம் நடத்தினோம். அதில் மதிப்பிற்குரிய அறிவுஜீவிகள், அமைதி விரும்பும் பிரபலங்களுடன் பொது மக்களும் கலந்துகொண்டனர். ரன்வீர் சேனா அமைதி விரும்பும் மக்களின் விருப்பங்களை மதிக்காமல் எங்கள் அமைதி இயக்கம் நெடுக வன்முறை மூலம் பதில்வினையாற்றியது  துரதிர்ஷ்டவசமானது. இவ்வாறாக, எங்கள் இரண்டாவது முயற்சியும் தோல்வியுற்றது. ரன்வீர் சேனா தனது துண்டறிக்கையில் இந்த அமைதி இயக்கத்தில் இருந்து விலகி நடந்து கொண்டிருக்கிற போரில் இணைய மக்களுக்கு வேண்டுகோள் விடுத்தது. பதானி தோலா மூலம் அமைதி இயக்கத்துக்கு பரிசளிக்கப்பட்டதற்கு இது காரணமாக இருக்கலாம்.
கிராமப்புற வறிய மக்கள் மீது ரன்வீர் சேனா கொண்டுள்ள வெறுப்பும், அதன் விளைவாக, இககமாலெயை அதன் ஆதரவாளர்களை அழித்துவிடும் இயக்கமும் சந்தேகத்துக்கு இடமற்ற விதத்தில் வெளிப்படுத்தும் அதன் நிலப்பிரபுத்துவ பிற்போக்கு இயல்புதான், அதுதான் மிகவும் முக்கியமான அம்சம். ஆயினும், ரன்வீர் சேனாவை விவசாயமயப்படுத்தும் முயற்சிகள் விசித்திரமான வாதங்களுடன் தொடர்ந்தன. பிரபல பொருளாதார அறிஞரும் வளர்ச்சி மற்றும் நல்லாட்சி என்ற நிதிஷ்குமார் வரையறையின் தீவிர ரசிகருமான ஷய்பல் குப்தா, அது ஒரு லும்பன் சமூக உருவாக்கம் என்று பழித்தாலும் நவீன அமெரிக்க வரலாற்றில் அதிதீவிர வெள்ளையின மேலாதிக்க அமைப்பான படுமோசமான கு, கிளக்ஸ், கிளான் (கேகேகே) போன்றது என்று ஒப்பிட்டாலும், சாரத்தில், சஹாஜானந்த் சரஸ்வதியின் இயக்கத்தின் அவசியமற்ற நீட்டிப்பு என்று ரன்வீர் சேனாவை விவரிக்கிறார் (இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸ், 4 ஜுன் 2012).

சரஸ்வதியும் சிங்கும்
வரலாற்று மாணவர்களைப் பொறுத்தவரை சஹாஜானந்த் சரஸ்வதியும் பிரம்மேஷ்வர் சிங்கும் மிகத் தெளிவாக இரு வேறு உலகத்தினர். அவர்கள் இருவரையும் இணைக்கும் ஒரே மெல்லிய இழை அவர்களின் சாதிக் குறியீடுதான். தீவிரமான விவசாய இயக்கம் என்ற சஹாஜானந்த் நீரோட்டம் துணிச்சலான இடதுசாரி திசைவழிக்கு, விவசாயிகள் விவசாயத் தொழிலாளர்களுடன் ஒன்றுபட வேண்டும் என சக்திவாய்ந்த விதத்தில் முன்வைத்ததற்கு பெயர் பெற்றது. ஒரு தனி விவசாயத் தொழிலாளர் அமைப்பு உருவாக்குவது என்ற போலித்தனமான காங்கிரஸ் பின்புலம் கொண்ட முயற்சியை சஹாஜானந்த் எதிர்த்தார். விவசாயத் தொழிலாளர்கள் ஒரு தனி வர்க்கமாக இல்லை என்பதற்காகவோ, அவர்கள் அமைப்பாக்கப்பட வேண்டியதில்லை என்பதற்காகவோ அவர் எதிர்க்கவில்லை; விவசாய அமைப்பு விவசாயத் தொழிலாளர்களின் நலன்களுக்கு, கோரிக்கைகளுக்கு அதன் சொந்த உள்ளார்ந்த நிகழ்ச்சிநிரலின் ஒரு பகுதியாக முக்கியத்துவம் தர வேண்டும் என்பதற்காகவும், நிலப்பிரபுத்துவ நலன்கள் மற்றும் அவர்களின் காலனிய எசமானர்களிடம் இருந்து முழுமையாக பிரித்து நிறுத்தும்விதமும் அவர்களுக்கு கூர்மையான எதிர்ப்பாகவும் ஒரு நெருக்கமான உயிரார்ந்த விவசாயி - விவசாயத் தொழிலாளர் ஒற்றுமைக்காகவும் எதிர்த்தார்.
சஹாஜானந்த் வழிமரபின் எதிர்துருவம் என்றே பிரம்மேஷ்வர் சிங் வழியை விவரிக்க முடியும். சேனாவால் கட்டவிழ்த்துவிடப்பட்ட கொடூரமான வன்முறை, மோசமான இன வழிப்பு மற்றும் மனிதப் படுகொலை சம்பவங்களை ஒத்தது; பெண்களை கொன்றுவிட வேண்டும், ஏனென்றால் அவர்களை நக்சலைட்டுகளைப் பெற்றெடுப்பார்கள், குழந்தைகளை அழித்துவிட வேண்டும், அப்போதுதான் அவர்கள் நக்சலைட்டுகளாக வளர மாட்டார்கள் என பெண்களை, குழந்தைகளை படுகொலை செய்வதை நியாயப்படுத்த அது முன்வைத்த வாதங்கள் அதன் கொடூரமான மனநிலையை உலகுக்கு அம்பலப்படுத்தின. சேனாவின் பல அறிவிப்புகள் பளிச்செனத் தெரியும்விதம் இந்துத்துவா ஆதரவானவை. கடுமையான கம்யூனிச எதிர்ப்பு தவிர, அரசியலமைப்புச் சட்டப்பிரிவு 370 ரத்து செய்யப்படுவது, பசுவதைத் தடை போன்ற அதன் தீவிரமான கூக்குரல்கள் அனைத்தும் வகைமாதிரி ஆர்எஸ்எஸ் இலக்கியத்தைப் போன்றவையே. பிரம்மேஷ்வர் சிங் இறப்பதற்கு சில நாட்கள் முன்பு, ஒரு சமீபத்திய நேர்காணலில், குழந்தைப் பருவம் முதல் தான் ஓர் ஆர்எஸ்எஸ் ஊழியராக இருந்ததாக வெளிப்படையாக ஒப்புக்கொண்டார்; நரேந்திர மோடியை பிரதமராகப் பார்க்க வேண்டும் என்ற அவரது விருப்பத்தையும் அறிவித்தார்.
உண்மையில், மத்திய பீகாரில், இககமாலெயின் எழுச்சி, இககமாலெ/இந்திய மக்கள் முன்னணி/விவசாயிகள் சங்கப் பதாகையில் கிராமப்புற வறிய மக்களின் போர்க்குணமிக்க அறுதியிடல், நிலம், கூலி, கவுரவம், அரசியல் பிரதிநிதித்துவம் என்ற பொருளில் அவர்கள் பெற்ற வெற்றி ஆகியவற்றால், வால்டர் ஹாசர், அர்விந்த் என்.தாஸ் போன்ற கல்வியியலாளர்கள் மற்றும் எழுத்தாளர்கள், தீவிரமான விவசாயப் போராட்டங்களின் சஹாஜானந்த் வழிமரபின் வழித்தோன்றலாக இககமாலெயை பார்த்தனர். 1970கள் மற்றும் 1980களில் புரட்சிகர விவசாயப் போராட்டங்கள் பற்றிய இககமாலெயின் சொந்தப் புரிதலும் இந்த வரலாற்றுத் தொடர் நிகழ்வையே முன்னிறுத்தியது. விவசாயிகளின் நோக்குநிலையில் இருந்து கிராமப்புற வறியவர் களை சென்றடைவது என சஹாஜானந்த் அழைப்பு விடுத்ததும் கிராமப்புற வறிய மக்களின் நிலைப்பாட்டில் இருந்து விவசாயிகளை சென்றடைவது என இககமாலெ அழைப்பு விடுப்பதும்தான் ஒரே ஒரு வேறுபாடு. சஹாஜானந்த் முதல் இககமாலெ வரை, சாதி - வர்க்கம் என்ற பொருளில் இயல்பாக ஒரு தீர்மானகரமான மாறிச்செல்லல் இருந்தது. வரலாற்றின் வளர்ச்சியை சாதி என்ற  பல்பிம்பக் கண்ணாடி மூலம் அல்லாமல், வர்க்கப் போராட்ட விழிஆடி மூலம் பார்த்தால், பிந்தைய ஒரு கட்டத்தில், வேறொரு பின்னணியில் சமூக விழிப்புணர்வின் ஒரு மகத்தான கட்டத்தின் சாதி அடிப்படையிலான உயிர்ப்பித்தலுக்காக வீணாகக் காத்திராமல், இருபதாம் நூற்றாண்டின் இறுதி காலத்து பீகாரில், ராம் நரேஷ் ராமில் சஹாஜானந்த் உணர்வை நிச்சயம் அங்கீகரிக்க முடியும்.

அவசியமற்ற நீட்டிப்பு
கருத்தியல், அரசியல் பொருளில் ரன்வீர் சேனாவை சஹாஜானந்த் இயக்கத்துடன் சேர்த்துக் காண முடியாது என்று ஷய்பல் குப்தா நன்கறிவார். எனவே அவர் தனது கட்டுரையில், ரன்வீர் சேனா சஹாஜானந்த் இயக்கத்தின் அவசியமற்ற நீட்டிப்பு என்ற தனது ஆய்வுக்கு ஆதாரமாக ஓர் அருவமான பொருளாதாரப் பின்னணியை முன்வைக்கிறார். அவர் சொல்கிறார்:
நிலப்பிரபுக்கள் அரசியல்ரீதியாக ஓரங்கட்டப்பட்டது மற்றும் விவசாயத்தில் கிடைக்கும் வருமானத்தின் சரிவு ஆகியவற்றின் விளைபொருளே ரன்வீர் சேனா. அதிகரித்து வருகிற இடுபொருட்கள் விலை மீது நிலப்பிரபுக்களுக்குக் கட்டுப்பாடு இல்லாதபோது விவசாயத்தில் கிடைக்கும் வருமானத்தின் சரிவை, கிடைக்கிற வருவாயில் விவசாயத் தொழிலாளர்களின் நியாயமான பங்கைக் குறைப்பதன் மூலம்தான் சமாளிக்க முடியும். முன்னாள் பூமிஹார் குத்தகைதாரர்கள் மத்தியில் இருந்து படைகளை உருவாக்குவதன் மூலமும் அதிதீவிர வலதுசாரி மற்றும் இனவெறி வாய்வீச்சை பயன்படுத்துவதன் மூலமும்தான் இதைச் செயல்படுத்த முடிந்தது.
அதிகரித்து வருகிற இடுபொருட்கள் விலை மற்றும் விவசாயத்தில் கிடைக்கும் வருமானத்தின் சரிவை சமாளிக்க ஒரு கொலைகாரப் படையை உருவாக்குவதா? அப்போதுதான் துவங்குகிற ஒரு விவசாய நெருக்கடியை சமாளிக்கத்தான் அது உண்மையிலேயே முயற்சி செய்து கொண்டிருந்தது என்றால், இகக மாலெயை குறிவைப்பது, கிராமப்புற வறியவர்களை வெட்டிக்குவிப்பது என்பதைத் தவிர ரன்வீர் சேனா ஏன் வேறேதும் செய்யவில்லை என்பது வியப்பூட்டுகிறது. அதிகரித்து வருகிற இடுபொருட்கள் விலைஉயர்வுக்கு எதிராக, விளைபொருட்களுக்கு கட்டுப்படியாகும் விலையைப் பெற, அல்லது ஆழமாக வேரூன்றியுள்ள புறக்கணிப்புக்கு விவசாயம் உள்ளாக்கப்படுவதற்கு எதிராக, விவசாயிகள் நாடு முழுவதும் வீரஞ்செறிந்த போராட்டங்கள் நடத்தினார்கள். அதே நேரத்தில்தான், பீகாரில் ரன்வீர் சேனா அதன் அருவருப்பான தலையை உயர்த்தியபோது, நாட்டில் விவசாயிகள்/சாகுபடியாளர் தற்கொலைகள் என்ற மிகவும் துரதிர்ஷ்டவசமான, ஆனால் அதிர்ச்சிதருகிற யதார்த்தமான நிகழ்வுப்போக்கை நாமும் பார்த்தோம். இதுவும் ஒரு தீவிரமான எதிர்ப்பின் வடிவம்தான். அதிகரித்துவருகிற இடு பொருட்கள் விலை மற்றும் வீழ்ந்து வந்த விவசாய வருமானம் ஆகியவற்றுக்கான விவசாய பதில்வினைதான் ரன்வீர் சேனா என்று ஷய்பல் குப்தா அதை நியாயப்படுத்துவதை, நாம் ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டுமா?
பீகாரில் விவசாயத்தில் அரசு முதலீடு நீண்டகாலமாக இல்லை என்பது உண்மைதான். ஆனால், விவசாய உபரியை விவசாயத்தில் இருந்து வேறு விதத்திலான செல்வக்குவிப்புக்கு, பீகாரில் விவசாயத்தை விட கூடுதல் வருமானத்தை உத்தரவாதம் செய்வதாக அறியப்படுகிற, குற்றம், ஊழல், அரசியல் உட்பட்ட வழிகளில் விடாப்பிடியாக திருப்பிவிடுவதும், இதே அளவுக்கு உண்மையானது, இதில் இருந்து பிரிக்க முடியாதது. 1990களின் துவக்கத்தில் அர்விந்த் என் தாஸ் எழுதிய பிரபலமான புத்தகத்தின் பெயரான பீகார் குடியரசு என்ற பெயரை பயன்படுத்துவோமா னால், அது பற்றி எழுதிய பல உள்ளுணர்வு மிக்க ஆய்வாளர்களும் எழுத்தாளர்களும், இந்த அம்சம் பற்றி நெருக்கமாக கண்காணித்து விவாதித்துள்ளனர். ரன்வீர் சேனாவே, இந்த வழியிலான விவசாயம் சாராத செல்வக்குவிப் பின் ஒரு மாதிரியை பிரதிநிதித்துவப்படுத்து கிறது. ஷய்பல் குப்தாவே அங்கீகரிப்பதுபோல், ரன்வீர் சேனாவுக்கு சர்வதேச நிதி ஆதரவு இருந்தது. சேனாவிடம் பல பத்து கோடி ரூபாய் அளவுக்கு மிகப்பெரிய நிதி இருப்பதாகவும் அதை யார் கட்டுப்படுத்துவது என்பது சேனா வட்டங்களுக்குள் போட்டிக்குரிய விசயமாக இருக்கிறது என்றும் இப்போது ஊடக செய்திகள் வருகின்றன.
ஒரு செயல்படுகிற அரசாங்கம் இல்லாத தன் விளைவால், ரன்வீர் சேனா மாதிரி சமூக சமனிலைப்படுத்துதல் செழித்தது என்றும் நிதிஷ்குமாரும் வளர்ச்சி மற்றும் நல்லாட்சி பற்றிய அவரது செயல்வடிவமும் தோன்றிய பிறகு அது மறைந்தது என்றும் ஷய்பல் குப்தா வாதிக்கிறார். எனவே, பிரம்மேஷ்வர் சிங் கொல்லப்பட்டதில், நிதிஷ் குமார் அரசாங்கத்தின் மீது நம்பிக்கை இழக்கச் செய்யும், அவரது வளர்ச்சி நிகழ்ச்சிநிரலை தடம்புரளச் செய்யும் ஓர் அரசியல் சதி இருப்பதாகப் பார்க்கிறார். நிதிஷ் குமாரின் வளர்ச்சி மற்றும் நல்லாட்சி மாதிரியை பெருமைப்படுத்தும் போக்கில், இந்த வாதம், சமூக சமநிலை பேணுவது என்ற முறையில் சேனா நடத்திய படுகொலைகளுக்கு ஒரு புறநிலைரீதியான, வரலாற்றுரீதியான நியாயத்துக்கான கூறு ஒன்றை சேர்க்கவும் முனைகிறது. படுகொலைகளை சமூக சமநிலை பேணும் முறைகளாகக் கருதுவதன் ஆபத்தான விளைவுகளுக்கு அப்பால், ரன்வீர் சேனா நிகழ்வுப்போக்கு பற்றிய மதிப்பீடு மற்றும் இன்றைய பீகாரில் நிதிஷ்குமார் தலைமையிலான ஆட்சியின் இயல்பு மற்றும் பாத்திரம் பற்றிய மதிப்பீடு என்ற இரண்டு பொருளிலும் இந்த வாதம் முழுவதுமாக அடிப்படையற்றது.
நாம் ஏற்கனவே பார்த்ததுபோல், அரசு ஆதரவாகவும் உடந்தையாகவும் இருந்ததால்தான் ரன்வீர் சேனா செழித்து வளர்ந்ததே தவிர, அரசின் ஊகிக்கப்பட்ட இன்மையாலோ அல்லது பலவீனத்தாலோ அல்ல. பீகாரில் ரன்வீர் சேனா வெறியாட்டம் போட்டபோது, உள்ளூர் மற்றும் பிராந்திய அரசு நிர்வாகம் சேனாவுக்கு உடந்தை என்பது அம்பலப்படுத்தப்பட்டபோது, அகில இந்திய அரசு, சரிசெய்யும் நடவடிக்கைகள் எடுப்பது ஒருபுறம் இருக்கட்டும், கரிசனம் கூட தெரிவிக்கவில்லை என்பதை குறிப்பிடுவது பயிற்றுவிப்பதாக இருக்கும். 1978ல் கண்கவர் விதத்தில், பெல்ச்சிக்கு இந்திரா காந்தி வந்தார்; அப்போது, கிராமப்புற பாட்னாவில் தலித் படுகொலை நடந்த ஓர் இடத்துக்கு யானை மீது சவாரி செய்து வந்தார். ராகுல் காந்தியின் மிகச்சமீபத்திய பட்டா பர்சால் விஜயம் மிகவும் பிரபலப் படுத்தப்பட்டது. இவற்றுக்கு நேரெதிராக, எந்த மூத்த காங்கிரஸ் தலைவரோ, சந்திரசேகர், வி.பி.சிங் போன்ற முன்னாள் பிரதமர்களோ, பதானி தோலாவுக்கோ, லக்ஷ்மண்பூர் பாதேவுக்கோ வர அக்கறை காட்டவில்லை. இந்தப் படுகொலைகள் உச்சநீதிமன்றத் தரப்பில் எந்த நீதித்துறை தலையீட்டையோ செயலூக்கத்தையோ உருவாக்கவில்லை. குடியரசுத் தலைவர் கே.ஆர்.நாராயணன்தான் பாதே படுகொலை தேசிய அவமானம் என்று விவரித்தார். ஆனால், அதையொட்டி நியமிக்கப்பட்ட நீதிபதி அமீர்தாஸ் ஆணையம் 2006ல் கலைக்கப்படும்வரை கிடப்பில் போடப்பட்டது.

அரசுக்குள் ஒரு மினி அரசு
ஆக, ரன்வீர் சேனா அரசுக்குள் ஒரு மினி அரசாக செயல்பட அனுமதிக்கப்பட்டது. சேனா மறைந்தது அரசால் அல்ல; அரசு இருந்தும் அது மறைந்தது. நிதிஷ் குமார் அதிகாரத்துக்கு வரும் முன்னரே சேனா காணாமல்போய்விட்டது. இதற்கும் வளர்ச்சி நிகழ்ச்சிநிரல் என்று அழைக்கப்படுவதற்கும் எந்தத் தொடர்பும் இல்லை. சேனாவின் சீரான சரிவு மற்றும் தனிமைப்படுதலுக்குப் பின்னால், கிராமப்புற வறியவர்களின் நீடித்த போராட்டமும்  இககமாலெ மற்றும் பல்வேறு ஜனநாயக சக்திகளின் எதிர்ப்பும், அதனுடன் தொடர்புடைய, சேனாவின் அணிகள் மற்றும் முன்னாள் ஆதரவாளர்கள் மத்தியில் உருவான அதிகரித்த அளவிலான மாயை விலகலும் அதிருப்தியும் உள்ளன. இககமாலெ தலைமையில் கிராமப்புற வறியவர்கள் நடத்திய போராட்டங்கள், கண்மூடித்தனமான எதிர்-வன்முறையாக ஒருநாளும் சீரழியவில்லை என்பதையும் இங்கு குறிப்பிட்டாக வேண்டும்.  ஆனால், மாவோயிஸ்டுகள், ஒரு குறுகிய காலத்தில், தலையிட முனைந்து, ரன்வீர் சேனா வழியிலேயே ரன்வீர் சேனாவுக்கு பதிலடி கொடுப்பது என்ற பெயரில் 1999 மார்ச் 18 அன்று ஜெகனாபாத் மாவட்டத்தின் பூமிஹார் கிராமமான சேனாரியில் 34 அப்பாவி மக்களை படுகொலை செய்தனர். இககமாலெ திட்டவட்டமாக மாவோயிஸ்டுகள் செய்த இந்தப் படுகொலையை கண்டித்தது. ரன்வீர் சேனா போன்ற தனியார் படைகள் போல் நடந்துகொள்வதல்ல, அவற்றை தனிமைப்படுத்துவதன், கிராமப்புற வறியவர்களையும் உழைக்கும் விவசாயிகளையும் சாதி அடிப்படையில் பிளவுபடுத்துவதற்கு பதிலாக, அவர்களுடைய பொதுவான வர்க்க நலன்களின் அடிப்படையில் அவர்களை ஒன்றுபடுத்துவதன் அவசியத்தை வலியுறுத்தியது.
தனது ஆட்சிக் காலத்தில் திட்டமிட்ட விதத்தில் எடுக்கப்பட்ட சேனா ஆதரவு நடவடிக்கைகள் மூலம் சேனாவை பாதுகாக்கவும் அதன் ஆயுளை நீட்டிக்கச் செய்யவும் முயற்சித்ததுதான் நிதிஷ்குமார் செய்தது. அவருடைய வளர்ச்சி நிகழ்ச்சிநிரல், பீகார் பொருளாதாரத்திலும் அரசியலிலும் நிலப்பிரபுத்துவ - குலக் செல்வாக்கை பலவீனப்படுத்துவ தற்கு மாறாக, பீகாரில் நிலப்பிரபுத்துவ - குலக் அதிகாரத்தை மறுஉறுதி செய்யவே முனைந்தது. விவசாயத்தில் கூடுதலாக அரசு முதலீடு செய்வது இந்த அரசாங்கத்தின் முன்னுரிமையாக இல்லை; பொருளுள்ள நிலச் சீர்திருத்தம் முழுமையாக தடை செய்யப்பட்டதாக இருந்தது. நிலச்சீர்திருத்த ஆணையத்தின் பரிந்துரைகள் எந்த கவனமும் இன்றி கிடப்பில் போடப்பட்டன; பீகாரில் மிகப்பரந்து காணப்படுகிற, துரிதமாக வளர்கிற சாகுபடி முறை என்று சொல்லக்கூடிய குத்தகை முறையை முறைப்படுத்துவதற்கான சாதாரண பரிந்துரைகள் கூட நிலப்பிரபுத்துவ வெறி கொண்ட ஆட்சேபணைகளால் கைவிடப்பட்டன. நில நிர்வாகம் பற்றி பேசும் ஷய்பல் குப்தா நிலச்சீர்திருத்தம் பற்றி ஏதும் குறிப்பிடாததில் வியப்படைய ஏதுமில்லை.
பீகாருக்குள் பாயும் நிதியின் அளவு அதிகரிப்பது பற்றியும் அதன் விளைவான வளர்ச்சி அதிசயம் பற்றியும் நிதிஷ்குமார் ஆதரவாளர்கள் விரிவாகப் பேசுகிறார்கள். மத்தியில் இருந்தோ, உலகவங்கியிடம் இருந்தோ, அது போன்ற நிறுவனங்களிடம் இருந்தோ வருகிற கூடுதல் நிதி, கட்டுமானத் துறைக்கும் வேறுபல ஒப்பனை திட்டங்களுக்கும் செல்வதும், அதில் பெரும்பகுதி நேராக ஒப்பந்தக்காரர்களின், அரசு அதிகாரிகளின், ஆளுங்கட்சி அரசியல் வாதிகளின், குற்றச்செயல்களில் ஈடுபடுபவர்கள், லும்பன்கள் மத்தியில் உள்ள அவர்களுடைய அடியாட்களின் ஊழல் பைகளுக்குச் செல்வதும் நன்கறியப்பட்ட விசயமே. பீகாரில் லாலு - ராப்ரி சகாப்தம் என்று ஜனரஞ்சகமாக அறியப்படுகிற, 15 ஆண்டுகால ஜனதா தள/ராஷ்ட்ரீய ஜனதா தள ஆட்சியில், ஒரு பொருளாதார ஸ்தம்பிப்பு நிலைக்கு வந்துவிட்டது. நிதிஷ் குமார் செய்வதெல்லாம், சந்தை அடிப்படைவாதத்தின் நவதாராளவாத பிரதான நீரோட் டத்தோடு பீகாரை மறுஒன்றிணைப்பு செய்வதுதான். இது பொருளாதார வளர்ச்சி பற்றிய துவக்கப் பெருங்கூச்சலை உருவாக்கியது; ஆனால் வாய்வீச்சை யதார்த்தம் மூடிமறைத்த போது, பெருங்கூச்சல் காற்றில் கரைந்துவிட்டது. திட்டக்கமிஷனின் கேலிக்குரிய தாழ்வான வறுமைக் கோட்டு வரையறையின்படியே, பீகாரின் வறிய மக்கள் தொகை கணக்கு கடந்த 5 வருடங்களில் 50  லட்சம் அதிகரித்துள்ளது என்பது கவனத்தில் வராமல் இல்லை.

நிலப்பிரபுத்துவ - குலக் அணிதிரட்டல்
ஷய்பல் குப்தா, சேனா ஒருவிதமான பண்டைய கால, நீண்டகாலத்துக்கு முந்தைய பீகாரில் வெறியாட்டம் போட்டது என்ற ஓர் உணர்வை முன்வைக்கிறார். நல்லது. அவரே குறிப்பிட்ட அமெரிக்க எடுத்துக்காட்டில், கேகேகே என்று அழைக்கப்படுகிற மோசமான வெள்ளை மேலாதிக்க, நிறவெறி கொண்ட, கம்யூனிச எதிர்ப்பு அமைப்பு, அமெரிக்காவில், நீண்ட காலத்துக்கு முந்தைய 19ஆம் நூற்றாண்டில் செழித்திருக்கவில்லை; சமீபத்திய காலம் வரை, இருபதாம் நூற்றாண்டின் இறுதி வரை, தனியார் படைகள் என்ற நிகழ்வுப்போக்கும் அதன் பின் உள்ள நிலப்பிரபுத்துவ - குலக் அணிதிரட்டலும் நவீன கால பீகாரின் பிரிக்க முடியாத பகுதியாகவே இருக்கின்றன. உண்மையில், தங்கள் வாக்குரிமையை பயன்படுத்த தலித் கிராமப்புற வறிய மக்கள் நடத்திய போராட்டத்தை ரத்தத்தில் மூழ்கடிக்க நடந்த வெறித்தனமான நிலப்பிரபுத்துவ முயற்சிகளை பீகார் பார்த்தது போல, ஆப்பிரிக்க அமெரிக்கர்களின் குடியுரிமை இயக்கத்துக்கு மிகச்சரியான பதில்வினையாக கேகேகே 1960களில் மீட்டெடுக்கப்பட்டது. 
சாதி என்ற பல்பிம்பக் கண்ணாடி மூலம் பீகாரைப் பார்க்கும் வர்ணனையாளர்கள், பீகாரை சாதி என்ற அளவுகோல் கொண்டே அளக்கப் பார்க்கிறார்கள். ஆனால் பீகாரின் ஒடுக்கப்பட்ட கிராமப்புற வறிய மக்கள், தீவிரமான நிலப்பிரபுத்துவ - குலக் வன்முறையும் அரசு ஒடுக்குமுறையும் இருந்தபோதும், கவுரவத்துக்கான, உரிமைகளுக்கான தங்கள் போராட்டங்களில் மகத்தான சாதனைகள் செய்திருக்கிறார்கள். இந்தப் போராட்டம்தான் பீகாரை முன்நகர்த்திச் செல்லும் முக்கியமான உந்துசக்தியாக இருந்துவருகிறது. பீகாரின் ஒட்டுமொத்த அதிகார சமனிலையிலும் மாநிலத்தின் வழித்தடத்திலும் காணப்படுகிற நிலப்பிரபுத்துவ - குலக் மேலாதிக்கத்தின் அளவின் அடிப்படையில் பார்த்தால், பிரம்மேஷ்வர் சிங்கின் வெளியேற்றமும், பீகாரில் அமைப்பாக்கப்பட்ட நிலப்பிரபுத்துவ - குலக்  வன்முறையின் நிகழ்வுப்போக்கும் ஒரு தீர்மானகரமான முடிவுக்கு வந்துவிட்டது என்று சொல்வதற்கு இன்னும் காலம் வரவில்லை. ஒரு புதுப்பிக்கப்பட்ட நிலப்பிரபுத்துவ வெறியாட்டத்தை தூண்டி விடுகிற ஒன்றுபட்ட முயற்சிகளை பீகாரில் இப்போதே காண முடிகிறது. ஆனால், பீகாரின் ஒடுக்கப்பட்ட வறிய மக்கள், ஜனநாயகத்துக்கான, கவுரவத்துக்கான, நீதிக்கான தங்கள் நீண்ட போராட்டத்தில், வரலாற்றுரீதியாக வெளிப்படுத்துகிற விடாப்பிடி தன்மை, துணிச்சல், உறுதி ஆகியவற்றின் மீது நாம் நிச்சயம் நம்பிக்கை கொள்ள முடியும். பீகாரிலும், அதற்கு அப்பாலும், ரன்வீர் சேனா போன்ற ஒரு தனியார் படை புத்துயிர் பெறும் எந்த சாத்தியப்பாட்டையும் தடுக்கும் பரந்த ஜனநாயகப் பிரிவினரின் அறிவாற்றல் மற்றும் மனசாட்சி மீதும் நாம் நிச்சயம் நம்பிக்கை கொள்ள முடியும்.

களம்

சட்டக்கூலி ரூ.132 வழங்கு!
வேலை அட்டைகளைக் குறைக்காதே!
அளவு முறையை கைவிடு!

கந்தர்வகோட்டை ஒன்றியத்தில் மொத்தம் உள்ள குடும்பங்கள் 15,000. இவற்றில் 2011ல் ஊரக வேலை உறுதித் திட்டத்தில் 26,000 வேலை அட்டைகள் வழங்கப்பட்டன. 2012ல் வேலை அட்டைகள் எண்ணிக்கை 14,000 எனக் குறைக்கப்பட்டுவிட்டது. கிட்டத்தட்ட 50% குறைப்பு. வேலை உறுதித்திட்டத்தில் வேலை உறுதி செய்யப்படுவதை விட வேலைக் குறைக்கப்படுவதுதான் நடக்கிறது. எந்த அடிப்படையில் வேலை அட்டைகள் குறைக்கப்பட்டன என்ற மக்களின் கேள்விக்கு அதிகாரிகள் சொல்கிற காரணங்கள் விசித்திரமானவை. தகுதி படைத்தவர்கள், தொடர்ச்சியாக வேலை செய்யக் கூடியவர்கள், திறன்மிக்க வேலை செய்யக்கூடியவர்கள், திடகாத்திரமானவர்கள் என்று பார்த்து அட்டையை குறைத்தார்களாம். இவற்றுக்கு என்ன வரையறை என்ற கேள்விக்கு அதிகாரிகள் பதில் தேடிக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.
அக்கச்சிப்பட்டி ஊராட்சியில் மொத்த குடும்பங்கள் 348. இவற்றில் 2011ல் 300 வேலை அட்டைகள் வழங்கப்பட்டன. 2012ல் அது 200 என குறைக்கப்பட்டுள்ளது. மட்டங்கால் ஊராட்சியில் மொத்த குடும்பங்கள் 648. இவற்றில் 2011ல் 1120 வேலை அட்டைகள் வழங்கப்பட்டன. 2012ல் அது 400 என குறைக்கப்பட்டுள்ளது. புதுப்பட்டி ஊராட்சியில் மொத்த குடும்பங்கள் 654. இவற்றில் 2011ல் 950 வேலை அட்டைகள் வழங்கப்பட்டன. 2012ல் அது 200 என குறைக்கப்பட்டுள்ளது. சங்கம்விடுதி ஊராட்சியில் மொத்த குடும்பங்கள் 567. இவற்றில் 2011ல் 1200 வேலை அட்டைகள் வழங்கப்பட்டன. 2012ல் அது 400 என குறைக்கப்பட்டுள்ளது. கல்லாகோட்டை ஊராட்சியில் மொத்த குடும்பங்கள் 856. இவற்றில் 2011ல் 1360 வேலை அட்டைகள் வழங்கப்பட்டன. 2012ல் அது 700 என குறைக்கப்பட்டுள்ளது.
வேலை உறுதித்திட்டத்தில் நடக்கிற தொடர் முறைகேடுகளைக் கண்டித்தும் வேலை அட்டைகளை குறைக்கக் கூடாது, சட்டக்கூலி ரூ.132 வழங்க வேண்டும், அளவு முறையை கைவிட வேண்டும் போன்ற கோரிக்கைகளை வலியுறுத்தியும் ஜுலை 19 அன்று புனல்குளத்தில் பொதுக் கூட்டம் நடைபெற்றது. ஊராட்சி மட்டத்தில் நடந்த இந்தக் கூட்டத்தில் 150க்கும் மேற்பட்டடோர் கலந்துகொண்டனர். கட்சி மாவட்டச் செயலாளர் தோழர் ஆசைத்தம்பி தலைமை தாங்கிய கூட்டத்தில் அரசியல் தலைமைக் குழு உறுப்பினர் தோழர் எஸ்.குமாரசாமி சிறப்புரையாற்றினார்.

கேப்டன் லட்சுமி செகால் மறைவுக்கு அஞ்சலி

முதுபெரும் சுதந்திரப் போரட்டத் தலைவரும், இந்திய தேசிய ராணுவத்தின்
பெண்கள் படைத் தலைவராக இருந்தவருமான கேப்டன் லட்சுமி செகால் ஜுலை 23 அன்று காலமானார். அவருக்கு வயது 97. டாக்டர் பயிற்சி பெற்ற அவர் சிங்கப்பூரில் டாக்டராக பணிபுரியும் போது சுபாஷ் சந்திரபோசுடன் தொடர்பு ஏற்பட்டது. அவர் 1943ல் இந்திய தேசிய ராணுவத்தின் ராணி ஜான்சி பெண்கள் படைக்கு தலைமை ஏற்றார். 1946ல் பிரிட்டிசாரால் கைது செய்யப்பட்டு இந்தியாவுக்கு கொண்டுவரப்பட்டார். அய்என்ஏ படையிலிருந்த தோழர் பிரேம் செகாலை திருமணம் செய்து கொண்டார்.
கான்பூரில் மருத்துவராக பணியாற்றிய அவர் தனது ஓயாத உழைப்பால் அப்பகுதி வறிய மக்களுக்கு, குறிப்பாக பெண்கள் மற்றும் குழந்தைகளுக்கு சிறந்த மருத்துவ சேவையை அளித்தார். பெண்கள் விடுதலைக்காக தன்னை அர்ப்பணித்துக் கொண்ட அவர் தனது வாழ்நாள் முழுவதும் இடதுசாரி இயக்கத்தோடு கடப்பாடு கொண்டிருந்தார். 2002ல் குடியரசுத் தலைவர் தேர்தலில் இடதுசாரி வேட்பாளராக போட்டியிட்டார்.
கேப்டன் லெட்சுமி, அவருடைய எளிமை, ஏகாதிபத்திய எதிர்ப்பில் அவர் பாத்திரம் மற்றும் உத்வேகமூட்டும் பொதுச் சேவை ஆகிய பண்புகளுக்காக இந்திய மக்களால் என்றென்றைக்கும் நினைவு கொள்ளப்படுவார். சமூக மாற்றத்திற்கான, புரட்சிகர போராட்டங்களில் அவருடைய தடுமாற்றம் இல்லாத கடப்பாடு இடதுசாரி அணிகளுக்கு என்றென்றும் உத்வேகமூட்டும். இகக(மாலெ) செங்கொடி தாழ்த்தி வீரவணக்கம் செலுத்துகிறது. அவர் குடும்பத்தாருக்கும் தோழர்களுக்கும் ஆழ்ந்த இரங்கலைத் தெரிவித்துக் கொள்கிறது.

கல்வி

என்ன செய்ய வேண்டும் நூலை இறுகப் பற்றிக் கொள்ள என்ன செய்ய வேண்டும்? (பகுதி 2)

காம்ரேட்

என்ன செய்ய வேண்டும் நூல் ஏன் எழுதப்பட்டது? இஸ்க்ரா என்ன செய்தது?
இங்கு ரஷ்ய சமூக ஜனநாயகவாதத்தின் கட்டங்களை லெனின் பிரித்ததைக் காண்பது அவசியம்.

கட்டம் 1
1884-1894: சமூக ஜனநாயகத்தின் தத்துவமும் திட்டமும் எழுந்து உறுதிப்பட்ட கட்டம். பின்பற்றியவர்கள் சிலரே. சமூக ஜனநாயகம் தொழிலாளி வர்க்க இயக்கம் இல்லாமல் இருந்தது. ஓர் அரசியல் கட்சி என்பதாக அது கருநிலை வளர்ச்சியினூடே சென்று கொண்டிருந்தது.


கட்டம் 2
1894-1898. ஒரு சமூக இயக்கமாக, மக்கள் திரள் எழுச்சியாக ஓர் அரசியல் கட்சியாக, அது, அரங்கிற்கு வந்தது. இக்கட்டம் அதன் குழந்தைப் பருவம். விடலைப் பருவம்.
அறிவாளிகள் நரோதியத்திற்கு எதிராகப் போராடவும் தொழிலாளர்கள் மத்தியில் செல்லவும் பெருவிருப்பம் கொண்டிருந்தனர். தொழிலாளர்கள் வேலை நிறுத்த நடவடிக்கை நோக்கிச் சென்றனர். இயக்கம் பாய்ச்சலில் சென்றது. தலைவர்களில் பெரும்பாலானவர்கள் இளைஞர்கள். நடைமுறைப் பயிற்சி குறைவு. வெகுவேகமாக களத்தில் இருந்து வெளியேறினர். பலரது வேலைகளின் செயற்பரப்பு விரிவாய் இருந்தது. பெரும்பாலானவர்கள், தமது இளம்பருவத்தில், பயங்கரவாத நாயகர்களை வழிபட்டவர்கள். கவர்ந்திழுக்கும் வீர மரபுகளில் இருந்து விட்டு விலகுவதற்கு, தாம் ஆழமாக மதித்தவர்களிடமிருந்து பிரிய, கடுமையான போராட்டம் தேவைப்பட்டது. போராட்டத்தில் கற்றனர். பாதைக்கு ஒளியூட்டிய மார்க்சிய தத்துவத்தையோ, சுயேச்சதிகாரத்தை வீழ்த்தும் கடமையையோ, ஒரு கணமும் மறவாமல், சமூக ஜனநாயகவாதிகள் தொழிலாளி வர்க்க இயக்கத்திற்குள் சென்றனர். 1898ன் வசந்தத்தில் சமூக ஜனநாயகக் கட்சி உருவானது, இக்கட்டத்தின் மிகவும் கவனிக்கத்தக்க நடவடிக்கை. அதுவே இக்கட்டத்தின் கடைசி நடவடிக்கையும் கூட,

கட்டம் 3
1897ல் தயாரான இக்கட்டம், இரண்டாவது கட்டத்தை மாற்றீடு செய்தது. 1898ல் துவங்கியது எப்போது முடியும்? இது ஒற்றுமையின்மை கலைப்பு மற்றும் ஊசலாட்டத்தின் கட்டம். குரல் உடையும் விடலைப்பருவம். சமூக ஜனநாயகத்தின் குரல் உடைந்தது. பொய்க் குரல் ஒலித்தது. தலைவர்கள் தனித்துத் திசையின்றிப் பின்நோக்கிச் சென்றனர். இயக்கமோ வளர்ந்து வேகமாய் முன்னேறியது.
பாட்டாளி வர்க்கப் போராட்டம் தொழிலாளர்களின் புதிய பகுதிகளுக்குப் பரவி ருஷ்யாவெங்கும் விரிந்தது. அதே நேரம் அது மாணவரிடையேயும் மக்களின் பிற பகுதியினரிடையேயும் ஜனநாயக உணர்ச்சி மீண்டும் தலையெடுக்கத் தூண்டிவிட்டது.
இருந்த போதும், தன்னியல்பான எழுச்சியின் விரிவுக்கும் வலுவுக்கும் முன்னே தலைவர்களின், அரசியல் உணர்வு மண்டியிட்டது. சமூக ஜனநாயகவாதிகளிடையே, ‘சட்டபூர்வமான ’ மார்க்சியத்தை மட்டுமே படித்துப் பயிற்சி பெற்ற ஊழியர்கள், ஆதிக்க நிலைக்கு வந்துவிட்டனர்; எவ்வளவுக்கெவ்வளவு மக்களின் தன்னியல்பு தலைவர்களிடமிருந்து அதிகமாக அரசியல் உணர்வைக் கோரியதோ அவ்வளவுக்கவ்வளவு இந்த இலக்கியம் தனது போதாமையைக் காட்டிக் கொண்டது. தலைவர்கள் தத்துவ விஷயத்திலும் (‘விமர்சன சுதந்திரம்’) நடைமுறை விஷயத்திலும் (பக்குவமின்மை) பின்னடைந்தது மட்டுமின்றி எல்லாவிதமான படாடோபமான வாதங்களைக் கொண்டு தம் பிற்படுத்தப்பட்ட நிலையை நியாயப்படுத்தவும் முயன்றனர். சமூக ஜனநாயகவாதத்தைத் தொழிற்சங்கவாதத்தின் தரத்திற்குத் தாழ்த்திவிட்டனர். ‘முழு முற்றூடானதை’ (அப்சொல்யூட்) வணங்கும் ஒருவன் நடைமுறை வேலைபால் காட்டும் இறுமாந்த இளக்காரம் அல்ல, சின்னத்தனமான நடைமுறையும் தத்துவத்தின்பால் முற்றான உதாசீனமும் கலந்த கலவைதான், இந்தக் காலப் பகுதியை இனம் குறித்துக் காட்டுகிறது. இதற்கு ரபோச்சியோ தேலோ, ஒரு சரித்திரக் குறிப்பொருளாகும்.
‘வர்க்கப் போராட்டம்’ என்ற முழக்கம் மென்மேலும் விரிவான முனைப்பான நடவடிக்கைக்குத் தூண்டிவிடவில்லை. ‘பொருளாதாரப் போராட்டம் அரசியல் போராட்டத்துடன் பிரிக்க முடியாதபடி பிணைக்கப்பட்டுள்ளது’ என்ற அவர்கள் கருத்து குடிக்கும் இதமான இனிப்பு மருந்தானது. கட்சி என்ற கருத்து புரட்சியாளர்களின் ஒரு போர்க்குணமிக்க அமைப்பைப் படைப்பதற்காக அல்லாமல், ஒரு விதமான ‘புரட்சிகரமான அதிகாரத்துவத்தை’ நியாயப்படுத்தவும் ‘ஜனநாயக’ வடிவங்களில் குழந்தைத்தனமாக விளையாடவுமே பயன்படுத்தப்பட்டது.
மூன்றாவது கட்டம் எப்போது முடியும் நான்காவது எப்போது துவங்கும் என நாம் அறியோம். நாம் வரலாறு என்ற கட்டத்திலிருந்து, நிகழ்காலம் என்ற கட்டத்திற்குள்ளும் ஒரு பகுதி எதிர்காலம் என்ற கட்டத்திற்குள்ளும் செல்கிறோம்.
ஆனால் நாம், நான்காவது கட்டம், போர்க்குணமிக்க மார்க்சியம் உறுதிப்படுவதற்கும், ரஷ்ய சமூக ஜனநாயகம் நெருக்கடியில் இருந்து பலப்பட்டு முழு ஆற்றலோடு எழுவதற்கும், மிகவும் புரட்சிகரமான வர்க்கத்தின் உண்மையான முன்னணிப் பிரிவு, சந்தர்ப்பவாதப் பிரிவின் ‘இடத்தைப் பிடிப்பதற்கு’ இட்டுச் செல்லும் எனவும், உறுதியாக நம்புகிறோம்.
என்ன செய்ய வேண்டும்? மூன்றாவது கட்டத்திற்கு முடிவு கட்ட வேண்டும்.   
அந்த மூன்றாவது கட்டத்திற்கு முடிவு கட்டத்தான், லெனின், இஸ்க்ரா பத்திரிகையை வெளியிட முடிவு செய்தார். லெனினும் அவரோடு வெளிநாடுகளில் இருந்தவர்களும் தொடர் முயற்சிகள் எடுத்து, டிசம்பர் 1900ல் இஸ்க்ரா வெளியிட்டனர். ஆசிரியர் குழுவில் லெனின், பிளக்கனவ், மார்டோ, ஆக்சல்ராட், போட்ரசேவ் மற்றும் சாசுலிச் இருந்தனர். சைபீரியாவில் சிறை வைக்கப்பட்டவர்கள் கவிஞர் புஷ்கினுக்கு எழுதிய பதிலில், “தனி ஒரு தீப்பொறி பெருந்தீயை உருவாக்கும்” என்ற வரிகள் இருந்தன. இஸ்க்ரா இந்த வாசகத்தோடு வெளியிடப்பட்டது. தீப்பொறி பெருந்தீயை உருவாக்கியது. அதில் நிலஉடைமை பிரபுக்களின் ஜாரிச முடியாட்சியும் முதலாளித்துவ அதிகாரமும் எரிந்து சாம்பலாயின.
“பொருளாதாரவாதத்திற்கும் சமூக ஜனநாயகத்திற்கும் இடையிலான அடிப்படை வேறுபாடுகளை எளிய நடையில் எண்ணற்ற ஸ்தூலமான வாதங்களோடு முறையாகக் கணக்குத் தீர்க்க வேண்டி இருந்தது. இயல்பான ‘அப்பாவித்தனமான’ ‘விமர்சன சுதந்திரம்’ போன்றதொரு முழக்கம் நமக்கு எப்படி ஒரு போராடும் சவாலாகிறது, தன்னெழுச்சியான மக்கள் இயக்கத்தோடு உள்ள உறவில் சமூக ஜனநாயகவாதிகளின் பாத்திரம் என்ன, போன்ற அடிப்படையான கேள்வியில் கூட, நாம் ஏன் ஓர் ஒத்த புரிதலுக்கு வர முடியவில்லை என விளக்க வேண்டி இருந்தது. மேலும், அரசியல் கிளர்ச்சியின் இயல்பு மற்றும் சாரம் பற்றிய நமது கருத்தை விளக்கும்போது, அது, தொழிற்சங்கவாதக் கொள்கைக்கும் சமூக ஜனநாயகக் கொள்கைக்கும் இடையிலான வேறுபாட்டை விளக்குவதானது. அமைப்புக் கடமைகளை நாம் விவரிக்கப் போனது, பொருளாதாரவாதிகளைத் திருப்திப்படுத்தும் கற்றுக்குட்டி முறைகளுக்கும் நம் கருத்தில் தவிர்க்கவே முடியாதது என நாம் கருதும் ஒரு புரட்சியாளர்களின் அமைப்பிற்கும் இடையிலான வேறுபாட்டை விளக்குவதாக அமைந்தது. கடைசியாக அதில் ரஷ்ய அரசியல் செய்தித்தாள் பற்றிய திட்டத்தை விளக்க நேர்ந்தது.
என்ன செய்ய வேண்டும் நூலை ஏன் எழுத நேர்ந்தது என பிப்ரவரி 1902ல் லெனின் எழுதிய மேற்கூறிய விஷயங்கள் எல்லாம், இஸ்க்ரா நடத்திய கருத்துப் போராட்டங்களின் தொடர்ச்சியே ஆகும். இஸ்க்ரா ரஷ்யப் பாட்டாளி வர்க்க முன்னோடிகள் மேல் செலுத்திய தாக்கம் கவனிக்கத்தக்கது. ஆகஸ்ட் 1901, இஸ்க்ராவில் ஒரு ஜவுளி மில் தொழிலாளியின் கடிதம் வெளியானது. “நான் என் சக தோழர்களுக்கு இஸ்க்ராவைக் காட்டினேன். அது படிக்கப்பட்டு கிழிந்துவிட்டது. நாங்கள் அதனைப் பொக்கிஷமாய்க் கருதுகிறோம். .............. மக்கள் மத்தியில் கனன்று கொண்டிருக்கும் நெருப்பைப் பற்ற வைக்க ஒரு தீப்பொறி போதும் .............. கடந்த காலத்தில் வேலை நிறுத்தங்கள் முக்கிய நிகழ்ச்சிகள். இப்போது அவை போதாது. இப்போது நாம் எல்லா சக்திகளையும் திரட்டி விடுதலைக்காகப் போராட வேண்டும்............... நாங்கள், எப்படித் துவங்குவது என்பது பற்றி மட்டுமல்லாமல், எப்படி வாழ வேண்டும் எப்படிச் சாக வேண்டும் எனக் கற்றுக் கொடுங்கள் எனக் கேட்க இஸ்க்ராவுக்குக் கடிதம் எழுதுகிறோம்”. டிசம்பர் 11, 1901லிருந்து நவம்பர் 1, 1903 வரை இஸ்க்ரா தன் புரட்சிகரப் பணிகளை ஆற்றியது. கட்சியின் இரண்டாவது காங்கிரசுக்குப் பிறகு போல்ஷ்விக் பத்திரிகையாக செயல்பட்டது.

இஸ்க்ரா - கட்சியின் இரண்டாவது காங்கிரஸ் - ஓரடி முன்னால் ஈரடி பின்னால்
தொழிலாளி வர்க்க எழுச்சி அலைகளும், பார்த்த மாத்திரத்தில் தெரிகிற மாதிரி புரட்சி நெருங்கி இருந்ததும், புரட்சிகர இயக்கத்திற்குத் தலைமை தாங்கும் ஆற்றலுடைய, ஓர் ஒன்றுபட்ட மத்தியத்துவப்படுத்தப்பட்ட தொழிலாளி வர்க்கக் கட்சியைக் கோரின. ஆனால், உள்ளூர் மட்ட கட்சி அமைப்புக்கள், கட்சி கமிட்டிகள், குழுக்கள், வட்டங்கள் பரிதாபகரமான நிலையில் இருந்ததாலும், அவர்களது அமைப்பு ஒற்றுமையின்மையும் கருத்தியல் வேற்றுமைகளும் மிகவும் ஆழமாக இருந்ததாலும், அப்படிப்பட்ட ஒரு கட்சியைக் கட்டுவது, மிகமிகக் கடினமான பணியாய் இருந்தது.
ஜார் அரசாங்கம், இந்த அமைப்புக்களின் ஆகச்சிறந்த தொழிலாளர்களை, தனது கொடூரமான ஒடுக்குமுறைத் தீயில், கைது செய்தது, நாடு கடத்தியது, கடுங்காவல் தண்டனையில் வைத்தது; பெரும்எண்ணிக்கையிலான உள்ளூர் கமிட்டிகளும் அவற்றின் உறுப்பினர்களும், அற்பத்தனமான உள்ளூர்மட்ட நடவடிக்கைகள் தாண்டி வேறு ஏதும் செய்வதில்லை; கட்சிக்குள் அமைப்புரீதியான கருத்தியல்ரீதியான ஒற்றுமை இல்லாமையின் தீங்கை அவர்கள் உணரவில்லை; உள்ளே நிலவிய ஒற்றுமையின்மை கருத்தியல் குழப்பம் அவர்களுக்குப் பழகிப் போய் இருந்தது; ஒன்றுபட்ட  மத்தியத்துவப் பட்ட கட்சி இல்லாமலே அடுத்தடுத்து செல்ல முடியும் என அவர்கள் நம்பினர்; இவை கட்சி கட்டும் பணியை மேலும் கடினமாக்கின.
லெனின், இஸ்க்ரா மூலம் ஒரு நாடு தழுவிய மத்தியத்துவப்படுத்தப்பட்ட கருத்தியல் போராட்டத்தை, குறிப்பாக, பொருளாதாரவாதிகளுக்கு எதிராக நடத்துவது, அடுத்த கட்சி காங்கிரஸ் கூட்டுவதற்கு முன் நடக்க வேண்டும் எனக் கருதினார்.
கட்சியில் ஒற்றுமையை நாம் சாதிக்கும் முன், நாம் ஒன்றுபடுவதற்காக, நாம், முதலில் உறுதியான திட்டவட்டமான பிரித்து நிறுத்துகிற எல்லைக்கோடுகளை வரையறுக்க வேண்டும் என லெனின் கருதினார். புரட்சிகரக் கருத்துக்களும், வால்பிடிக்கும் சந்தர்ப்பவாதக் கருத்துக்களுக்கும் இடையிலான கருத்தியல் போராட்டம் எல்லா விசயங்களிலும் இஸ்க்ரா மூலம் நடத்தப்பட்டது.
இஸ்க்ரா என்ற எலும்புக் கூட்டிற்கு நிஜவாழ்வின் புரட்சிகர நடவடிக்கைகள் மூலம் ரத்தமும் சதையும் தர வேண்டும் எனவும், இஸ்க்ரா, பிரச்சாரகராக கிளர்ச்சியாளராக அமைப்பாளராகச் செயல்படும் என்ற கருத்தை நடைமுறைப்படுத்தவும் செய்தார். இஸ்க்ராவைச் சுற்றி தொழில் முறைப் புரட்சியாளர்கள் அணிதிரட்டப்பட்டனர். பாட்டாளி வர்க்கப் புரட்சிகர இயக்கத்தின் இறுதி லட்சியம் மற்றும் இந்த இறுதி லட்சியத்தை அடையும் வழியில் கட்சி போராடுவதற்கான கோரிக்கைகள் ஆகியவை அடங்கிய நகல் திட்டத்தை இஸ்க்ரா பிரசுரித்தது.

கட்சியின் இரண்டாவது காங்கிரஸ்
17.07.1903 அன்று பிரஸ்ஸல்ஸ் நகரில் துவங்கிய காங்கிரஸ், காவல்துறை தொந்தரவால், லண்டன் நகரில் தொடர்ந்தது. 26 அமைப்புக்கள் 43 பிரதிநிதிகளை அனுப்பின. அவர்களிடம் 51 வாக்குகள் இருந்தன.
இஸ்க்ராயிஸ்ட்களிடம் 33 வாக்குகள் இருந்தன. லெனின் ஆதரவு வாக்குகள் 24, மார்டோவ் ஆதரவு வாக்குகள் 9 இருந்தன. நடுநிலையாளர்கள் வாக்குகள் 10 இருந்தன. இஸ்க்ரா எதிர்ப்பாளர்கள், 3 பொருளாதாரவாதிகள் 5 பண்டிஸ்ட்கள் என 8 வாக்குகள் இருந்தன. இந்த காங்கிரசில்தான், நடந்த வாதங்கள், பரிமாறிக் கொள்ளப்பட்ட கருத்துக்கள், அமைப்பு தொடர்பான அணுகுமுறை வாக்களித்த விதம் ஆகியவற்றின் அடிப்படையில், போல்ஷ்விக் மென்ஷ்விக் துருவச் சேர்க்கை ஏற்பட்டது. போல்ஷ்விக் பெரும்பான்மை மென்ஷ்விக் சிறுபான்மை என்றானது. இரண்டாவது காங்கிரசில் தோழர் லெனின் தலைமையிலான போல்ஷ்விக்குகள் முன்வைத்த கட்சித் திட்டம் நிறைவேற்றப்பட்டது. அவர்கள் முன்வைத்தபடி மத்தியக் குழுவும் இஸ்க்ரா ஆசிரியர் குழுவும் தேர்வு செய்யப்பட்டன. இரண்டாவது காங்கிரசில் யார் கட்சி உறுப்பினர் என்ற அடிப்படையான விதியைத் தீர்மானிப்பதில் கட்சி அமைப்பு ஒன்றின் கீழ் செயல்படுபவர்தான் கட்சி உறுப்பினர் என்ற லெனின் முன்வைப்பு தோற்கடிக்கப்பட்டது. இரண்டாவது காங்கிரஸ் முடிந்த பிறகு, மென்ஷ்விக்குகள் கட்சி அமைப்புக் கோட்பாடுகளுக்கு மாறாகச் செயல்பட்டனர். தோழர் லெனின் இஸ்க்ரா ஆசிரியர் குழுவில் இருந்து விலக நேர்ந்தது. காங்கிரஸிலும் காங்கிரசுக்குப் பிறகு நடந்த விசயங்கள் பற்றியும் லெனின் 1904 பிப்ரவரி - மே மாதங்கள் வாக்கில் ஓரடி முன்னால் ஈரடி பின்னால் நூலை எழுதினார்.

ஓரடி முன்னால் ஈரடி பின்னால் சொன்ன விசயங்கள்
• ஒரு ரகசியக் கட்சி, தலைமறைவு இருள் வாழ்க்கையில் இருந்து வெளியே வருவதில் வெற்றி பெற காங்கிரஸ் உதவியது.
• காங்கிரஸ், மொத்தக் கட்சியின் இயல்பையும், அதன் கவனிக்கத்தக்க ஒவ்வொரு பிரிவுக்கும் இடையிலான, திட்டம் செயல்தந்திரங்கள் மற்றும் அமைப்பு தொடர்பான, உட்கட்சிப் போராட்டத்தின் பயணப் பாதையையும் விளைவுகளையும், பட்டப்பகல் வெளிச்சத்தில் கொண்டு வந்து நிறுத்தியது.
• முதன்முறையாக, தமக்குள் போரிட்டுக் கொண்டிருந்த டசன் கணக்கான குழுக்களை, ஒரு கருத்தின் சக்தியால் மட்டுமே இணைக்கப்பட்டிருந்த குழுக்களை ஒன்றுபடுத்தி, அவர்கள் மத்தியிலான வட்டவாதத் தளர்வு, புரட்சிகர பாமரத்தனம் ஆகியவற்றைக் கைவிட வைப்ப தில் வெற்றி கிட்டியது. அவை எல்லாமே இப்போது, தங்களது குழுக்களின் தனித்திருத்தலை, குழு சுதந்திரத்தை, தாங்கள் முதன் முறையாக உருவாக்கிக் கொண்டிருந்த, ஒரு மகத்தான முழுமைக்காக, கட்சிக்காக, தியாகம் செய்ய (கோட்பாட்டளவில்) தயாரானார்கள்.
ஆனால், அரசியலில் எந்த வெற்றியும் இலவசமாகக் கிடைப்பதில்லை. போரிட்டுத்தான் வென்றாக வேண்டும். பலவாக இருந்த அமைப்புக்களை அழிக்கும் போராட்டம் மிகவும் உக்கிரமாக இருந்தது. சுதந்திரமான பகிரங்கமான போராட்டக் காற்று சூறாவளி யாய் மாறியது. அந்தச் சூறாவளி, எல்லா வட்ட நலன்களையும், உணர்வுகளையும், மரபுகளையும் பிடுங்கி எறிந்தது. முதன்முறையாக, உண்மையான கட்சி நிறுவனங்களை உருவாக்கியது. எவ்வளவு நல்ல விஷயம்!
ஆனால், ஒருவர் தம்மை ஒரு பெயர் சொல்லி அழைத்துக் கொள்வது ஒரு விஷயம், அந்தப் பெயருக்கேற்ப நடந்து கொள்வது வேறு விசயமல்லவா? கோட்பாட்டளவில் கட்சிக்காக வட்டமுறையைத் தியாகம் செய்வது ஒரு விசயமாகவும், தமது சொந்த வட்டத்தைத் தியாகம் செய்வது வேறு விசயமாகவும் இருந்தது.
• வீசிய சூறாவளி, கட்சி நீரோட்டத்தின் அடியில் இருந்த சேற்றையும் கசடையும் எல்லாம் மேலே கொண்டு வந்தது.
• சேறும் கசடும் பழிவாங்கின.
• பழைய கேடுகெட்ட வட்ட உணர்வு, புதிய இளைய கட்சி உணர்வை வீழ்த்தியது. சந்தர்ப்பவாதப் பிரிவு தற்காலிக வெற்றி பெற்றது
ஓரடி முன்னால், ஈரடி பின்னால். அவ்வாறு, தனி நபர்களின் வாழ்க்கையில், தேசங்களின் வரலாற்றில், கட்சிகளின் வளர்ச்சியில் நிகழ்ந்துதான் இருக்கிறது. புரட்சிகர சமூக ஜனநாயகத்தின், பாட்டாளி வர்க்க அமைப்பின், கட்சி கட்டுப்பாடு தொடர்பான கோட்பாடுகளின், தவிர்க்க முடியாத முழுமையான வெற்றியை, ஒரு கணமேனும் சந்தேகப்படுவது, குறை இயல்புடைய கோழைத்தனமாகும். அமைப்பு, திட்டம், செயல்தந்திரங்கள் விசயத்தில், பரிதாபமாக முதலாளித்துவ உளவியலிடம் சரணடையும், விமர்சனமேதுமின்றி முதலாளித்துவ ஜனநாயகத்தின் நோக்குநிலையை மேற்கொள்ளும், பாட்டாளி வர்க்கத்தின் வர்க்கப் போராட்டத்தை முனைமழுங்கச் செய்யும் சந்தர்ப்பவாதத்திற்கான எல்லா காரணங்களையும், அதனுடன் நமது எல்லா வேறுபாட்டுக் கட்டங்களையும் அதன் பேரழிவுத் தன்மையையும் பற்றிய, ஒரு முழுமையான உணர்வுபூர்வமான புரிதலை, விடாப்பிடியான முறைசார்ந்த வேலைகள் மூலம், எல்லா கட்சி உறுப்பினர்க்கும், குறிப்பாகத் தொழிலாளர்களுக்கும் தர வேண்டும்.
நாம் ஏற்கனவே நிறைய வென்றுள்ளோம். தோல்வி கண்டு துவளாமல் போராட வேண்டும். வட்டக்குழு சச்சரவு என்ற பாமர முறைகளை வெறுத்து ஒதுக்கி, எல்லா சமூக ஜனநாயகவாதிகளையும், ஒரு கட்சி என்ற பிணைப்பில், நாம் போராடிக் கொண்டு வந்ததைப் பாதுகாக்க வேண்டும்.
இப்படித்தான் அசைக்க முடியாத நம்பிக்கையுடனும், பற்றுறுதியுடனும், தொலை நோக்குப் பார்வையுடனும் ரஷ்யாவின் பாட்டாளி வர்க்கக் கட்சியும் புரட்சியாளர்களும், 1905 புரட்சி, 1917 மார்ச், நவம்பர் புரட்சிகள் நோக்கி முன்னேறினார்கள்.