அகில இந்திய முற்போக்கு பெண்கள் கழக விழுப்புரம் மாவட்ட 3ஆவது மாநாடு

அகில இந்திய முற்போக்கு பெண்கள் கழக விழுப்புரம் மாவட்ட 3ஆவது  மாநாடு 08.11.2013 அன்று நடந்தது. தோழர்கள் சக்தி, வேளாங்கண்ணி, கண்ணம்மாள் தலைமை தாங்கி நடத்தினர். மாநிலத் தலைவர் தோழர் தேன்மொழி துவக்கி வைத்தார். மாவட்டத் தலைவர் தோழர் சுசீலா உரையாற்றினார். மாலெ கட்சி மாவட்டச் செயலாளர் தோழர் வெங்கடேசன், மாநிலச் செயலாளர் தோழர் பாலசுந்தரம் வாழ்த்துரையாற்றினர்.

மாநாட்டில் தியாகிகளுக்கு அஞ்சலி செலுத்தப்பட்டது. தோழர் செண்கபவள்ளி மாவட்ட அறிக்கை முன்வைத்தார். அறிக்கை மீது தோழர்கள் விவாதித்தனர். அதிமுக அரசின் மக்கள் விரோதப் போக்கையும், பெண்கள் மீது ஏவப்படும் தாக்குதல்கள், பாலியல் வன்முறைகளைத் தடுத்து நிறுத்தாத ஜெயலலிதா அரசைக் கண்டித்தும், அடிப்படை வசதிகள் கேட்டும், ரேசன் விநியோகத்தை வாரம் முழுவதும் வழங்கக் கோரியும், அடிப்படைக் கோரிக்கைகளுக்காக பெண்கள் கழகம் தொடர்ந்து போராட வேண்டும் எனவும் விவாதம் எழுந்தது.

புதிய நிர்வாகிகள் 9 பேர் தேர்வு செய்யப்பட்டனர். தலைவராக தோழர் சுசீலா, செயலாளராக தோழர் செண்பகவள்ளி, மற்றும் சக்தி, வேளாங்கண்ணி, கண்ணம்மா, சுந்தரி, அம்சா, கலியம்மா, பவுனம்மாள் ஆகியோர் நிர்வாகிகளாகத் தேர்வு செய்யப்பட்டனர்.
   
மாநாட்டில் நிறைவேற்றப்பட்ட சில தீர்மானங்கள்

•    சட்டமன்ற, நாடாளுமன்றங்களில் பெண்களுக்கு 33% இட ஒதுக்கீடு சட்டத்தை உடனடியாக நிறைவேற்ற வேண்டும். உள்ளாட்சி அமைப்புகளில் உள்ள எழுத்தர் பணிகளுக்கும் இதர நிர்வாகப் பணிகளுக்கும் 50% பெண்களை நியமிக்க தமிழ்நாடு அரசு உத்தரவிட வேண்டும்.

பெண் உள்ளாட்சித் தலைவர்கள் பணிகளில் குறுக்கிடும் ஆண்கள் மீது கடும் நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டும். பெண் உள்ளாட்சித் தலைவர்கள் அச்சமின்றி சுதந்திரமாக செயல்பட உரிய பாதுகாப்பு நடவடிக்கைகளை அரசாங்கம் உடனடியாக அமல்படுத்திட வேண்டும்.

•    மாவட்டம் முழுவதும் உள்ள டாஸ்மாக் கடைகளை மூட வேண்டும். பொது விநியோக அங்காடிகள், பொதுக் கழிப்பிடம் உள்ளிட்ட அடிப்படை வசதிகளை மாவட்டம் முழுவதும் ஏற்படுத்த வேண்டும்.

கணவனால் கைவிடப்பட்டவர்கள், ஆதரவற்றவர்கள், விதவைகள் அனைவருக்கும் அனைத்து நலத்திட்ட உதவிகளும் கையூட்டின்றி கிடைக்க ஆவண செய்ய வேண்டும். லஞ்சம் வாங்கும் அதிகாரி கள் மீது கடும் நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டும்.

•    இருளர் பெண்கள் நால்வரை பாலியல் பலாத்காரம் செய்த போலீஸ்காரர்களை கைது செய்து  தண்டனை வழங்கி சிறையில் அடைக்க வேண்டும். கிடப்பிலுள்ள வழக்கை விரைவாக விசாரணை செய்து குற்றவாளிகளுக்கு தண்டனை வழங்க வேண்டும்.

பாலியல் வன்முறை களைத் தடுக்கும் விதிமுறைகள் என 15 கட்டளைகளை அறிவித்த முதலமைச்சர் அவை செயல்படுத்தப்பட்ட விதம் குறித்து வெள்ளையறிக்கை வெளியிட வேண்டும். பெண்கள் கூடும் இடங்களில், பணி செய்யும் இடங்களில் பாதுகாப்பை, கவுரவத்தை அச்சமற்ற சுதந்திரத்தை அரசு உத்தரவாதம் செய்ய வேண்டும்

•    மாவட்டம் முழுவதும் உள்ள ஊட்டச்சத்தில்லாத, ரத்தச் சோகையினால் பாதிக்கப் பட்ட ஏழைப் பெண்கள் நம்பியிருக்கும் விழுப்புரம் மருத்துவக்கல்லூரி மருத்துவமனை எந்த அடிப்படை வசதிகளும் இல்லாமல் உள்ளது. பால், ரொட்டி, மருந்துகள் கூட வழங்கப்படுவதில்லை.

மாநிலத்திலுள்ள பல மருத்துவக் கல்லூரி மருத்துவமனைகளுக்கு நிதி ஒதுக்கீடு செய்த முதல்வர் விழுப்புரம் மருத்துவக் கல்லூரி மருத்துவமனையைப் புறக்கணித்ததை மாநாடு வன்மையாகக் கண்டிக்கிறது.

உடனடியாக போதிய நிதி ஒதுக்கீடு செய்து ஏழைகளின் மருத்துவ உரிமையை பாதுகாக்க வேண்டுமென்று வலியுறுத்துகிறது. அனைத்து ஊராட்சிகளிலும் மகப்பேறு வசதி கொண்ட ஆரம்ப சுகாதார நிலையங்கள் ஏற்படுத்திட வேண்டும்.

•திருமாங்கல்யத் திட்டம் என்ற பெயரால் பெண்களின் உழைப்பைச் சுரண்டும் முதலாளிகள் மீது கடும் நடவடிக்கைகள் எடுக்க வேண்டும். குழந்தைத் தொழிலாளர் முறையை ஒழித்துக் கட்ட நடவடிக்கைகள் எடுக்க வேண்டும்.            

சீனப் புரட்சி மற்றும் அது தரும் பாடங்கள் பற்றிய ஒரு சுருக்கமான சித்திரம் - டி.பி.பக்ஷி

சீனப் புரட்சியின் முக்கிய கட்டங்களும் முக்கிய இயல்புகளும்

கியாங்சி மாகாணத்தில் இருந்து வடக்கில் இருந்த ஷென்சி மாகாணம் வரை 25,000 லி (12,000 கி.மீ) தூரத்தை செம்படையின் நீண்ட பயணம் கடந்தது. 1934 அக்டோபரில், சீனத் தொழிலாளர்கள் மற்றும் விவசாயிகள் செம்படையின் முதல், மூன்றாவது மற்றும் அய்ந்தாவது பிரிவு படைகள் (மய்ய செம்படை என்றும் இது அறியப்பட்டது) மேற்கு பூகினின் சேங்டிங் மற்றும் நிங்ஹுவாவில் இருந்தும் தெற்கு கியாங்சியின் ஜியுசின், யாட்டு மற்றும் பிற பகுதிகளில் இருந்தும் ஒரு பெரிய போர்த்தந்திர நகர்வை நிகழ்த்தின.

பனிபடர்ந்த செங்குத்தான மலைகள், பாதையில்லா புல்வெளிகள் ஆகியவற்றினூடே, சொல்ல முடியாத துன்பங்களை தாங்கிக்கொண்டு, அதே நேரம் எதிரியின் சுற்றி வளைப்புக்களை, தடைகளை, இடையூறுகளை முறியடித்து, செம்படை, பதினோரு மாகாணங்களை, 25,000 லியைக் கடந்து, 1935 அக்டோபரில் வடக்கு ஷென்சியில் இருந்த புரட்சிகர தளப்பிரதேசத்தை அடைந்தது.

நீண்ட பயணத்தின் முக்கியத்துவம் பற்றி தோழர் மாவோ சொன்னார்:

 ‘வரலாற்றில் இப்படி நடந்தது இதுவே முதல் முறை. அது ஒரு பிரகடனம். ஒரு பிரச்சார சக்தி. ஒரு விதைப்பு எந்திரம்.... நீண்ட பயணம் நமக்கு வெற்றியாகவும் எதிரிக்கு தோல்வியாகவும் முடிந்துள்ளது என்று சொல்லலாம்.... கம்யூனிஸ்ட் கட்சி இல்லாமல், இதுபோன்ற ஒரு நீண்ட பயணத்தை சிந்தித்துப் பார்த்திருக்கவே முடியாது.... இது கட்சியின் மத்திய கமிட்டி முன்னெடுத்த கடமையான வடகிழக்கு சீனத்தில் புரட்சியின் தேசியத் தலைமையகத்தை நிறுவுவது என்ற கடமைக்கு அடிக்கல் நிறுவியுள்ளது’.


5. சீனப் புரட்சியின் அடுத்த திருப்புமுனை 1930களின் நடுப்பகுதியில், சீனத்தை காலனி நாடாக மாற்ற எடுக்கப்பட்ட முதல் மூர்க்கத் தனமான முயற்சியான, சீனத்தின் மீது ஜப்பானிய படையெடுப்பு என்ற பின்னணியில் எழுந்தது. முதலாளித்துவ உலகின் ‘மாபெரும் நெருக்கடி’ என்ற வடிவத்திலான கடுமையான பொருளாதார நெருக்கடியின் போர்வையில் இரண்டாவது உலகப் போரை வடிவமைப்பது மற்றும் ஜெர்மனி, இத்தாலி, ஜப்பான் ஆகிய ஏகாதிபத்திய சக்திகள் உலகை புதிதாக மறு பங்கீடு செய்ய பாசிசத்தை வடிவமைப்பது நோக்கிய சர்வதேச சூழலுக்கேற்றவாறு இது அமைந்தது.
சீனத்தின் மீதான ஜப்பானிய தாக்குதல் உக்கிரமடைந்த இயக்கப்போக்கை பின்வரும் நிகழ்வுகள் காட்டுகின்றன:


•    1931, ஜனவரி 18க்குள் 21 நிபந்தனைகளை நிறைவேற்ற வேண்டும் என்று ஜப்பான் ஏகாதிபத்தியம் யுவான் ஷி - காய் அரசுக்கு கெடு விதித்தது. ஜெர்மனிக்கு இருந்த உரிமைகள் ஜப்பானுக்கு மாற்றப்பட வேண்டும் மற்றும் குடியிருப்புக்கள் கட்ட அல்லது தொழில், வர்த்தகம், ரயில்வே ஆகியவற்றில் ஈடுபட தெற்கு மன்சூரியாவில் குத்தகைக்கோ சொந்தமாகவோ நிலம் மற்றும் சுரங்க உரிமைகள், இரும்பு மற்றும் உருக்கு ஆலைகளை சீன - ஜப்பானிய கூட்டு நிறுவனமாக வளர்ப்பது, சீனக் கடலோரப் பகுதியில் துறைமுகங்களையோ, தீவுகளையோ எடுத்துக்கொள்வது அல்லது குத்தகைக்கு எடுப்பது போன்ற கூடுதல் உரிமைகள் வேண்டும் என்பதே இந்த நிபந்தனைகளின் சாரம்.

•    சீனத்தின் அரசியல், நிதி, ராணுவம் மற்றும் காவல்துறை விவகாரங்கள் மீதான கட்டுப்பாடு மற்றும் ஹ÷பே, கியாங்சி, குவாங்துங் மாகாணங்களை இணைக்கும் பெரிய இருப்புப் பாதைகள் போடுவது ஆகியவையும் இந்த நிபந்தனைகளின் மறுபக்கமாக இருந்தன.

•    1931, செப்டம்பர் 18 அன்று, வடகிழக்கு சீனத்தில் இருந்த ‘குவாங்டாங் படை’ என்ற ஜப்பானிய படை ஷென்யாங்கைக் கைப்பற்றியது. முற்றிலும் ‘எதிர்ப்பின்மை’ என்ற ஷியாங் கே ஷெக் ஆணைக்கேற்றபடி, வடகிழக்குப் பகுதியில் இருந்த சீனத் துருப்புக்கள் ஷன்ஹாய் குவானின் தெற்குப் பகுதிக்கு பின்வாங்கின. அதைத் தொடர்ந்து ஜப்பானியப் படைகள் லியோனிங், கிரின், ஹீலோங்கியாங் மாகாணங்களை ஆக்கிரமித்தன.

•    ஜப்பானின் தூண்டுதலின் பேரில், 1935, நவம்பர் 21 அன்று, குவாமின்டாங் துரோகி யின் ஜ÷கிங், கிழக்கு ஹோபீயின் 22 கவுன்டி களில் ‘கிழக்கு ஹோபீ கம்யூனிஸ்ட் எதிர்ப்பு சுயாட்சி நிர்வாகம்’ என்ற பெயரில் பொம்மை அரசாங்கம் நிறுவினார்.

•    ஷியாங் கே ஷெக் அரசாங்கம், ‘ஜப்பான் எதிர்ப்பு இயக்கத்தை நசுக்குவது, ஜப்பான், சீனா, ‘மன்சுகுவோ’ ஆகியவற்றுக்கிடையிலான பொருளாதார ஒத்துழைப்பு, கம்யூனிசத்திற்கு எதிராக சீன மற்றும் ஜப்பானிய கூட்டுப்படை ஆகிய சீனா பற்றிய மூன்று கோட்பாடுகள்’ என்ற ஜப்பான் முன்வைப்பை ஏற்றுக்கொண்டது.

•    1937 ஜூலையில் ஜப்பானிய ஆக்கிரமிப்புப் படைகள் பீஜிங்கின் தென்மேற்கு பகுதியில் 10 கி.மீ தொலைவில் உள்ள லக்கூசியோவில் சீனப் படைத்தளத்தை தாக்கின.

இது, சீனத்தில் ஜப்பான் ஏகாதிபத்தியத்தின் அனைத்தும் தழுவிய விதத்தில் ஆக்கிரமிப்பு என்பதன் துவக்கத்தைக் குறித்தது.

ஜப்பான் ஏகாதிபத்தியத்தால் சீனா காலனி மயமாக்கப்படும் கடுமையான அச்சுறுத்தலுக்கு மத்தியில், சீனக் கம்யூனிஸ்ட் கட்சி, சீன அரசியல் சூழலின் இந்த முக்கியமான கட்டத்தை ஆய்வு செய்து, புதிய கடமையை தீர்மானிக்க முடிந்தது. உள்நாட்டு வர்க்க மோதல் பின்னுக்குப் போய், ஜப்பான் ஏகாதிபத்தியத்துக்கும் சீன தேசத்துக்கும் இடையிலான மோதல் முன்னிறுத்தப்படுவதை நிர்ப்பந்தப்படுத்திய புதிய சூழலை சீன கம்யூனிஸ்ட் கட்சி புரிந்துகொண்டிருந்தது.

இந்த மதிப்பீட்டின் அடிப்படையில், சீனக் கம்யூனிஸ்ட் கட்சி, உள்நாட்டுப் போரை நிறுத்தி, ஜப்பானிய எதிர்ப்பு அலைகளுடன் இணைய ஜப்பான் ஏகாதிபத்தியத்திற்கெதிரான சாத்தியப்பட்ட அளவுக்கு பரந்துபட்ட சக்திகளை அணி திரட்டி ஒன்றுபடுத்த அழைப்பு விடுத்தது.

சீனக் கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் இந்தப் புதிய  கொள்கை, சீன சமூகத்தின் புறநிலை ரீதியான இயங்காற்றலால் மறுஉறுதி செய்யப்பட்டது.

1935ல் சீனா முழுவதும் வெகுமக்கள் தேசம் காக்கும் போராட்டங்களில் புதிய எழுச்சி காணப்பட்டது. டிசம்பர் 9 அன்று, ‘உள்நாட்டுப் போரை நிறுத்துவோம்’, ‘அந்நிய ஆக்கிரமிப்பை எதிர்க்க ஒன்றுபடுவோம்’, ‘ஜப்பான் ஏகாதிபத்தியம் வீழட்டும்’ போன்ற முழக்கங்களுடன்  பீஜிங் மாணவர்கள் சீனக் கம்யூனிஸ்ட் கட்சி தலைமையில் தேசம் காக்கும் ஆர்ப்பாட்டம் நடத்தினர். ஜப்பானிய ஆக்கிரமிப்பாளர்களுடன் சேர்ந்துகொண்டு குவான்மின்டாங் அரசாங்கம் திணித்த நீண்ட ஒடுக்குமுறை ஆட்சியை இந்த இயக்கம் கிழித்தெறிந்தது.

வெகுவிரைவாகவே, நாடு முழுவதும் மக்கள் ஆதரவைப் பெற்றது. ‘ஜப்பானிய எதிர்ப்பு தேசிய அய்க்கிய முன்னணி’ என்ற சீனக் கம்யூனிஸ்ட் கட்சி முன்வைப்பை தேசப்பற்றுமிக்க மக்களின் பொதுவான எதிர்ப்பு என்று மாற்றுவதில் இந்த இயக்கம் பங்காற்றியது. இதனால், துரோகத்தனமான கொள்கை கொண்ட ஷியாங் கே ஷெக் தனிமைப் படுத்தப்பட்டார்.

ஆனால், சீனத்தில் ஏற்பட்ட இந்தப் புதிய மாற்றத்தின் துவக்க கட்டத்தில், ஷியாங் கே ஷெக் ஆக்கபூர்வமாக பதில்வினையாற்றவில்லை. சீனக் கம்யூனிஸ்ட் கட்சி முன்வைப்பு, வெகுமக்களின் மனப்போக்கு ஆகியவற்றுக்கு எதிராக, சீனத்தை ஆக்கிரமிக்கும் ஜப்பான் ராணுவத் தாக்குதலின் முன் அப்பட்டமான ஊசலாட்டம் மற்றும் கூட்டு என்ற போக்கை வெளிப்படுத்தினார். ஷியாங் கே ஷெக்கின் இந்த அணுகுமுறையின் தாக்கத்தால், குவாமின்டாங் அணிகள் மத்தியில் மோதலும் குழப்பமும் தீவிரப்படுத்தப்பட்டது.

திடீரென நிகழ்ந்த சியான் சம்பவம், ஜப்பான் ஏகாதிபத்தியத்துக்கு எதிரான இயக்கத்தில் ஒரு புதிய திருப்புமுனையாக எழுந்தது.
சியான் சம்பவம் என்பது என்ன?

சீனச் செம்படை மற்றும் மக்களின் ஜப்பான் எதிர்ப்பு இயக்கத்தின் செல்வாக்கில், சேங் சூச் - லியாங் தலைமையிலான குவாமின்டாங் கின் வடகிழக்குப் படைகள், யாங் ஹு - சாங் தலைமையிலான 17ஆவது வழித்தடப்படை ஆகியவை, சீனக் கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் முன் வைப்பான ஜப்பானிய எதிர்ப்பு தேசிய அய்க்கிய முன்னணியை ஏற்றுக்கொண்டன; ஜப்பானை எதிர்க்க ஷியாங் கே ஷெக் சீனக் கம்யூனிஸ்ட் கட்சியுடன் இணைய வேண்டும் என்று வலியுறுத்தின. ஷியாங் கே ஷெக் இதை மறுத்ததுடன், இன்னும் வக்கிரத்துடன் கம்யூனிஸ்டுகளை ‘ஒடுக்க’ அவரது ராணுவ தயாரிப்புக்களை அதிகப்படுத்தினார். சியானில் மாணவர்களின் ஜப்பானிய எதிர்ப்பு இயக்கத்தின் மீது ஒடுக்குமுறையை ஏவினார்.

1936 டிசம்பர் 12 அன்று, சேங் சூச் - லியாங், யாங் ஹு- சாங் ஆகியோர் சியான் சம்பவத்தை நிகழ்த்தி ஷியாங் கே ஷெக்கை கைது செய்தனர். அதன்பின், சீனக் கம்யூனிஸ்ட் கட்சி, சேங் சூச் - லியாங், யாங் ஹு- சாங் ஆகியோரின் தேசம் காக்கும் நடவடிக்கைகளுக்கு உறுதியான ஆதரவு தெரிவித்தது. அதே நேரம், ஒற்றுமை மற்றும் ஜப்பான் எதிர்ப்பு என்ற அடிப்படையில் பிரச்சனை தீர்க்கப்பட வேண்டும் என்று வலியுறுத்தியது. டிசம்பர் 23 அன்று, ஷியாங் கே ஷெக், ஜப்பானுக்கு எதிராக, சீனக் கம்யூனிஸ்ட் கட்சியுடனான ஒற்றுமை பற்றிய நிபந்தனைகளை ஒப்புக்கொள்ள நிர்ப்பந்திக்கப்பட்டார். அதைத் தொடர்ந்து, அவர் விடுதலை செய்யப்பட்டு நான்கிங்குக்கு பின்வாங்கிச் செல்ல அனுமதிக்கப்பட்டார்.

உள்நாட்டுப் போர் முடிவுக்கு வந்ததை இது குறித்தது; ஜப்பானுக்கு எதிராக உண்மையான எதிர்ப்பை வடிவமைத்தது. சியான் சம்பவம் பற்றிய, குவாமின்டாங்கின் கொள்கையின் துவக்ககட்ட மாற்றங்களும் அதன் மத்திய செயற்குழுவின் மூன்றாவது மாநாடும் துவக்கமாக அமைந்தன.

ஜப்பான் எதிர்ப்பு பற்றிய, ஜூலை 17 அன்று வெளியிடப்பட்ட ஷியாங் கே ஷெக்கின் லுஷன் அறிக்கை மற்றும் தேசத்தின் பாதுகாப்பு தொடர்பான அவரது பல நடவடிக்கைகள், ஜப்பானுக்கு எதிரான இயக்கத்தில் முக்கிய ஆக்கபூர்வமான மாற்றங்களை பிரதிநிதித்துவப்படுத்துகின்றன.

இந்தப் பின்னணியில், ஜப்பானை முழுமையாக முறியடிப்பதை உறுதிசெய்ய, சீனக் கம்யூனிஸ்ட் கட்சி, 10 அம்ச தேசப்பாதுகாப்பு திட்டத்தை குவாமின்டாங்கிடம், நாட்டு மக்களிடம், அனைத்து அரசியல் கட்சிகளிடம், ஆயுதப்படைகளிடம் முன்வைத்தது.

அ) ஜப்பானிய ஏகாதிபத்தியத்தை தூக்கியெறிவது
ஆ) நாட்டின் அனைத்து ராணுவ வல்லமையை யும் அணிதிரட்டுவது
இ) நாட்டு மக்கள் அனைவரையும் அணிதிரட்டுவது
ஈ) அரசு எந்திரத்தை சீரமைப்பது
உ) ஜப்பான் எதிர்ப்பு வெளியுறவு கொள்கைளை கடைபிடிப்பது
ஊ) போர்க்கால நிதி மற்றும் பொருளாதாரக் கொள்கைகளை கடைபிடிப்பது
எ) மக்கள் வாழ்வாதாரத்தை மேம்படுத்துவது
ஏ) ஜப்பான் எதிர்ப்பு கல்வி கொள்கையை கடைபிடிப்பது
ஐ) துரோகிகளையும் ஜப்பான் ஆதரவு சக்திகளையும் அழிப்பது
ஒ) ஜப்பானுக்கு எதிராக தேசிய ஒற்றுமையை எட்டுவது.

நாடு தழுவிய ஜப்பான் எதிர்ப்புப் போராட்டம் வடிவமெடுத்தபோது, சீனக் கம்யூனிஸ்ட் கட்சி, அந்தப் போராட்டத்தை அரசியல் மற்றும் ராணுவம் என்ற இரண்டு தளத்திலும் வழிநடத்தியது.

உதாரணமாக, நான்கு கடமைகளை சீனக் கம்யூனிஸ்ட் கட்சி முன்னகர்த்தியது.

அவை, அடுத்த இதழில்...

சம்பத் ஆணைய அறிக்கையும் கோபாலசமுத்திரம் கொலையும் - ஜி.ரமேஷ்

2011 செப்டம்பர் 11 அன்று பரமக்குடியில் இம்மானுவேல் சேகரன் நினைவிடத்தில் அஞ்சலி செலுத்தச் சென்ற மக்கள் மீது ஜெ. அரசின் காவல்துறை துப்பாக்கி சூடு நடத்தி 7 பேரைக் கொன்றது. துப்பாக்கிச் சூடு சம்பவம்  பற்றி விசாரிக்கப் போடப்பட்ட நீதிபதி சம்பத் ஆணையம் தனது அறிக்கையை 2013 மே மாதம் தமிழக அரசிடம் சமர்ப்பித்தது. 2013 அக்டோபர் 31 அன்று தமிழக சட்டமன்றத்தில் அது முன் வைக்கப்பட்டுள்ளது. அந்த அறிக்கை பரமக்குடி துப்பாக்கிச் சூடு சம்பவம் நடந்தவுடன் அது பற்றி 12.09.2011 அன்று சட்டமன்றத் தில் துப்பாக்கிச் சூட்டிற்குக் காரணமாக ஜெயலலிதா எதை முன்மொழிந்தாரோ அதையே வழிமொழிந்துள்ளது.

பரமக்குடி பச்சேரியில் 09.09.2011 அன்று கொலை செய்யப்பட்ட சிறுவன் பழனிக்குமார் வீட்டிற்கு இரங்கல் தெரிவிக்க ஜான்பாண்டியன் செல்லக்கூடாது என்று கூறி,  அவர் தூத்துக்குடி போலீசாரால் கைது செய்யப்பட்டார். அதன் காரணமாக பரமக்குடி அய்ந்து முனை சந்திப்பில் அவர் ஆதரவாளர்கள் கூடி கோஷம் போட்டு மறியல் செய்தார்கள். அப்போது மற்றொரு ஆதிதிராவிடர் தலைவர் கிருஷ்ணசாமியின் வருகை பதற்றத்தை மேலும் அதிகரித்தது. அதனால் கலவரம் ஏற்பட்டு வன்முறையாக மாறியது.

 கலவரக்காரர்கள் பொதுச் சொத்துக்களுக்குச் சேதம் விளைவித்தார்கள். காவல் துறை அதிகாரிகளைத் தாக்கிக் காயப்படுத்தினார்கள். காவலர்கள் பாதுகாப்பு முயற்சி மேற்கொள்ளாமல் இருந்திருந்தால், காவல்துறை துணைக் கண்காணிப்பாளர் கணேசன் உயிருடன் இருந்திருக்க மாட்டார்.

எல்லா முன்னெச்சரிக்கை நடவடிக்கை எடுத்தும் நிலைமை கட்டுக்கடங்காமல் போனதால் வேறுவழியின்றி துப்பாக்கிச் சூடு நடத்தப்பட்டது. வன்முறையைக் கட்டுப்படுத்தவும் பெரும் சேதங்கள் ஏற்படாமல் தடுக்கவும் கலவரம் தென் மாவட்டங்களின் மற்ற பகுதிகளுக்குப் பரவாமல் செய்யவும் இந்தியத் தண்டனைச் சட்டம் பிரிவு 96ன் கீழ் தற்காப்பு நடவடிக்கையாகவே துப்பாக்கிச் சூடு நடத்தப்பட்டுள்ளது.

இவ்வாறெல்லாம் ஜெயலலிதா சொன்னதற்கு கண் காது மூக்கு வைத்து, காவல்துறையினர் அத்துமீறவில்லை, சட்டப்படியே செயல்படுள்ளார்கள் என்று சப்பைக் கட்டுகட்டி போலீஸôருக்கு நற்சான்றிதழ் கொடுத்து அரசு பயங்கரவாதத்தை, போலீஸ் அத்துமீறலை நியாயப்படுத்தியுள்ளது சம்பத் ஆணையம்.

விசாரணை ஆணையம் என்றால், சம்பந்தப்பட்டவர்கள், பாதிக்கப்பட்டவர்கள் மற்றும் சம்பவம் தொடர்புடைய அனைவரிடமும் பாரபட்சமின்றி முழுமையாக விசாரித்து அதன் அடிப்படையில் அறிக்கை சமர்ப்பிக்கப்பட வேண்டும். ஆனால், கலவரத்திற்குக் காரணம் ஜான்பாண்டியன் பரமக்குடிக்குப் புறப்பட்டது என்று சொல்லும் சம்பத் ஆணையம் அவரிடம் விசாரணையே நடத்தவில்லை. மேலும், பரமக்குடி அய்ந்துமுனை சந்திப்பில் ஜான்பாண்டியன் ஆதரவாளர்கள் கூடியிருந்தபோது கிருஷ்ண சாமியின் வருகை பதற்றத்தை அதிகரித்தது என்று (சட்டசபையில் ஜெயலலிதா அளித்த விளக்கத்தில் கூட அவ்வாறு இல்லை) யாருமே சொல்லாத ஒரு புது விசயத்தைச் சொல்லியிருக்கிறது.

அடுத்து, தன்னுடைய பரிந்துரையில், இனி வரும் காலங்களில், இதுபோன்று கும்பல்களைக் கட்டுப்படுத்துவதற்குப் பெண் காவலர்களைப் பயன்படுத்தக் கூடாது என்று கூறியுள்ளது. இவையெல்லாம் உண்மையை மறைத்து பிரச்ச னையைத் திசை திருப்புவதற்கான முயற்சியாகவே தெரிகிறது.

எங்கெல்லாம் போலீஸின் அத்துமீறலால் அப்பாவி மக்கள் கொல்லப்படுகிறார்களோ அங் கெல்லாம் கலவரக்காரர்கள் பெண் காவலர்களிடம் தவறாக நடந்தார்கள் என்ற சித்திரத்தை உருவாக்கப் பார்க்கிறார்கள். தாமிரபரணிப் படுகொலை தொடர்பான மோகன் ஆணையமும் இதேபோன்றுதான் அன்று சொன்னது. திமுக ஆட்சியாக இருந்தாலும் அதிமுக ஆட்சியாக இருந்தாலும் தலித் மக்கள், சிறுபான்மை மக்கள், உழைக்கும் மக்கள் அரசு பயங்கரவாதத்தால், காவல்துறை அத்துமீறலால் பாதிக்கப்படும்போது, அரசால் போடப்படும் ஆணையங்கள் அனைத்தும் ஒரே மாதிரிதான் சிந்திக்கின்றன.

கலகக்காரர்கள் அப்பாவிகள், அவர்கள் அய்ந்துமுனை பகுதியில் இருந்து அடித்து விரட் டப்பட்டார்கள், அவர்கள் வாகனங்கள் தடை செய்யப்பட்டன, போலீசார் தாக்கினர் என்று சொல்லப்படுவதெல்லாம் கட்டுகதை என்கிறது சம்பத் ஆணையம். அதாவது முற்போக்கு ஜனநாயக அமைப்புகள் மற்றும் மும்பை உயர்நீதி மன்ற முன்னாள் நீதிபதி சுரேஷ் தலைமையில் நடந்த பொது விசாரணை (இந்தப் பொது விசாரணைக்கு துப்பாக்கிச் சூடு நடத்திய பரமக்குடி காவல் ஆய்வாளர் சிவகுமார் உயர்நீதிமன்றத்தில் தடை கோரினார்) மாலெ கட்சியின் உண்மை அறியும் குழு ஆகியவற்றின் முடிவுகளை மறுக்கிறது.


கலவரக்காரர்களின் நடத்தை மன்னிக்க முடியாதது, அவர்களைக் கண்டறிந்து தண்டனை வழங்கப்பட வேண்டும் என்று கூறிவிட்டு, கலவரத்தின்போது காவல்துறையினர் மிகவும் சுயகட்டுப்பாட்டுடன் இருந்தாலும் போலீசார் சிலர் காவல்நிலைய உத்தரவுகளுக்கு மாறாக, கலவரத்துக்குப் பிறகு சூழ்ந்துகொண்ட கலவரக்காரர்களை அடித்தது உகந்ததாக இல்லை என்று அறிக்கையில் சொல்லப்பட்டுள்ளது.

விசாரணை ஆணையம் மிகவும் நியாயமாக நடந்து கொண்டுள்ளதாக தோற்றத்தை உருவாக்குவதற்கு மட்டுமின்றி, அடித்தட்டு மக்களை அடித்து நொறுக்குவதற்கு, சுட்டுக் கொல்வதற்கு ஆணையிட்ட ஆட்சியாளர்களையும் அதிகார வர்க்கத்தினரையும் நல்லவர்களாகவும் நியாயவாதிகளாகவும் காட்டி, அடிமட்ட காவலர்கள் மீது பழிபோட்டுத் தப்பிக்கும் செயல் இது. அதைக்கூட அம்மா திமுக அரசால் தாங்கிக் கொள்ள முடியவில்லை.

சம்பத் ஆணையத்தின் அனைத்து பரிந்துரைகளையும் அரசு ஏற்றுக் கொள்கிறது. அதேவேளை, போலீசாரைப் பழிப்பதுபோல் கூறியுள்ளதை ஏற்றுக் கொள்ள முடியாது என தலைமைச் செயலர் ஷீலா பாலகிருஷ்ணன் தனது உத்தரவில் கூறியுள்ளார். அந்த அளவிற்கு கொஞ்சம் கூட குற்றமில்லாமல் காவல்துறை மிகவும் நேர்மையாக நடந்து கொண்டுள்ளது என்று தமிழக அரசு சொல்லப் பார்க்கிறது.

ஜெயலலிதா ஆட்சி அரியணை ஏறியது முதல் தமிழகத்தில் தலித் மக்கள் மீதான ஒடுக்குமுறையும் தாக்குதலும் காவல்துறையின் காட்டு தர்பாரும் அதிகரித்துக் கொண்டேதான் இருக்கிறது. 2012 நவம்பர் 7 அன்று நாயக்கன்கொட்டாய் நத்தம் காலனி சாதி வெறியர்களால் நாசமாக்கப்பட்டது.

இன்று வரை அங்குள்ள தலித் மக்கள் வீடில்லாமல் வீதியில் நின்று தவித்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள். தலித் தலைவர்கள் தர்மபுரி, விழுப்புரம் மாவட்டங்களுக்குள் நுழையத் தடை. காவல்துறையினர் ஆதிக்க சாதியினருக்கு ஆதரவாகச் செயல்படும் அவல நிலை.

இந்தச் சூழ்நிலையில் தேவர் குரு பூஜை முன்னிட்டு திருநெல்வேலி மாவட்டம் கோபாலசமுத்திரம் கிராமத்தில் முக்குலத்தோர் கொடியை யாரோ அவமதித்து விட்டதாகக் கூறி மறியல் நடக்கிறது. அதைத் தொடர்ந்து அங்கு 100க்கும் மேற்பட்ட போலீஸôர் குவிக்கப்படுகிறார்கள். போலீஸôர் ஊருக்குள் இருக்கும்போதே தீபாவளி அன்று காலை தர்மராஜ் என்கிற தலித் இளைஞர் ஆதிக்க சாதியினரால் படுகொலை செய்யப்பட்டுள்ளார்.

கோபாலசமுத்திரம் பள்ளியில் படித்துவரும் தலித் பெண் மாணவர் ஒருவரை தேவர் சாதியைச் சேர்ந்த மாணவர் ஒருவர் கேலி செய்ய அது தொடர்பாக தர்மராஜ் புகார் செய் துள்ளார். அதனால், அவர் மீது வன்மம் கொண்டு அவரைக் கொன்றுவிட்டனர்.

தர்மராஜ் கொலை செய்யப்பட்டதைத் தொடர்ந்து சம்பவ இடத்திற்கு தலித் மக்கள் செல்கிறார்கள். அங்கு காவலுக்கு நிற்கும் போலீசாரிடம் நாங்கள் கொலை செய்யப்பட்ட தர்மராஜைப் பார்க்க வேண்டும் எங்களுக்கு பாதுகாப்பு கொடுங்கள், எங்களுடன் வாருங்கள் என தலித் மக்கள் கேட்க, கண்டு கொள்ளவில்லை காவல் துறையினர். அது மட்டுமின்றி எதிர்த் திசையில் இருந்து ஆதிக்க சாதியினர் கம்பு, கடப்பாரை, மண்வெட்டி, அரிவாள் போன்ற ஆயுதங்களுடன் திரண்டு வர அவர்களைத் தடுக்காமல் வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டிருந்துள்ளார்கள் காவல்துறையினர்.

நடக்கப் போகும் அபாயம் கண்டு தலித் மக்கள் உயிரை பாதுகாத்துக் கொள்ள நாலா பக்கமும் சிதறி ஓடியுள்ளனர். அப்போது கடைசியாக நின்று கொண்டிருந்த 19 வயது கணேசனை மண்வெட்டியால் தலையில் வெட்டியுள்ளார்கள். இதையெல்லாம் வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டிருந்த போலீசார் நிதானமாக கணேசனை ஒரு ஆட்டோவில் ஏற்றி அனுப்பிவிட்டார்கள். மூளையினுள் எலும்பு குத்தி ஆபத்தான நிலையில் ஆபரேசன் செய்யப்பட்டு இன்னும் மருத்துவமனையில்தான் உள்ளார் கட்டிடத் தொழிலாளியான கணேசன். இவருடைய உழைப்பால்தான் வீட்டில் உள்ளவர்கள் உணவருந்தி வந்துள்ளார்கள். ஆனால், ஊடகங்களிலும் தினசரிகளிலும் தர்மராஜ் கொலை, தடுக்கப்போன கணேசனுக்கு வெட்டு என்று காவல்துறையினர் கதை எழுதி விட்டார்கள்.

ஓமநல்லூர் கிராமத்தில், தேவர் சமூகத்தைச் சேர்ந்தவர், தலித் சமூகத்தைச் சேர்ந்தவர் இடத்தை ஆக்கிரமிக்க முயல அதைக்கண்டித்த தலித் பெண் மீது தேவர் சமூகத்தைச் சேர்ந்த பெண் மோசமாகப் பேசித் தாக்க வர, தலித் சமூகப்பெண் முன்னீர்பள்ளம் காவல்நிலையத் தில் புகார் செய்துள்ளார். இதன் விளைவாக, தீபாவளிக்கு வந்திருந்த தலித் சமூகத்தைச் சேர்ந்த முருகனையும் அவர் மனைவியையும் மகன் இருவரையும் மகள் மற்றும் மருமகனையும் வெட்டித் தள்ளியுள்ளார்கள். முருகன் இறந்துவிட அவர் மனைவி ஆபத்தான நிலையிலும் மற்றவர்களும் மதுரை மருத்துவமனையில் உள்ளார்கள்.

கோபாலசமுத்திரத்தில்  குடும்பத்தகராறில் ஆதிக்க சாதிப் பெண்ணின் காதை அவருடைய மகனே அறுத்துவிட, அதற்கும் தலித் மக்கள் மீதே பழி போட முயன்றுள்ளார்கள். இப்படி சாதி வெறி கொண்டு அலையும் கும்பல்கள் இருக்கும் நிலையில், இரண்டு கொலைச் சம்பவங்க ளுக்கும் முன்பு, காவல்நிலையத்தில் தலித் சமூகத்தைச் சேர்ந்தவர்கள் புகார் கொடுத்தும் காவல்துறையினர் கண்டு கொள்ளாமல் மெத்தனமாக ஆதிக்க சாதியினருக்கு ஆதரவாகச் செயல்பட்டுள்ளார்கள். இதுவே கொலை நடக்கக் காரணமாகிவிட்டது.

இங்கும்கூட வழக்கம் போல் காவல்துறை அதிகாரிகள் மீது தாக்குதல், காவல்துறை வாகனங்கள் மீது கல் வீச்சு கலவரம் என்று சொல்லி கோபாலசமுத்திரத்திற்கு போக்குவரத்து துண்டிக்கப்பட்டுள்ளது. அரசியல் கட்சிகள், ஜனநாயக  சக்திகள் ஊருக்குள் போக அனுமதி மறுப்பு. கம்பு கடப்பாரையுடன் ஆட்கள் வந்த போது கண்டு கொள்ளாமல் நின்ற காவல்துறையினர் இப்போது ஊரைச் சுற்றி நின்று கொண்டு சோதனை நடத்திக் கொண்டிருக்கிறார்கள். வழக்கம்போல் சிலரை சரணடைய வைத்து வழக்கை ஜோடிக்கத் தொடங்கிவிட்டது காவல்துறை.
 
போலீசாருக்கு மிகவும் பொறுப்புள்ளவர்கள் என்று நற்சான்று கொடுத்த நீதிபதி சம்பத் ஆணைய அறிக்கை சட்டமன்றத்தில் முன்வைக்கப்பட்ட நேரத்தில் காவல்துறையினர் ஆதிக்க சாதியினர் கொடிக்கு பொறுப்புடன் காவல்காத்துக் கொண்டிருக்க, அவர்கள் கண் முன்னேயே தலித் இளைஞர்கள் தாக்கப்பட்டு கொலை செய்யப்படும்போதும் பொறுப்புடன் வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள். இதுதான் இன்றைய ஜெ அரசின் பொறுப்பான காவல்துறை.

சம்பத் அறிக்கையையும் சரி, கோபாலசமுத்திரம் கொலையையும் சரி திமுக, தேமுதிக, காங்கிரஸ், பாஜக, மதிமுக என எந்தக் கட்சியும் கண்டிக்கத் தயாராக இல்லை. பாமகவைச் சொல்லவே வேண்டாம். ஜான்பாண்டியன், கிருஷ்ணசாமி போன்றோர் ஜெயலலிதாவைக் கண்டிக்காமல் இது ஏதோ காவல்துறை அதிகாரிகளின் அத்துமீறல் என்ற அளவில் நிறுத்திக் கொள்கிறார்கள்.

ஜெயலலிதாவும் திட்டமிட்டு சம்பத் ஆணைய அறிக்கையை தேவர் குரு பூஜை தினத்தில் சட்டமன்றக் கூட்டத்தொடரின் கடைசி நாளில் முன்வைத்து தன் ஆதிக்க மனோபாவத்தை அழகாக அடையாளப்படுத்திக் கொண்டார்.

திராவிடக் கட்சிகளின் ஆட்சிகளில் தலித் மக்கள் மீதான ஒடுக்குமுறை ஒரு தொடர்கதை. போட்டி போட்டு ஒடுக்குவார்கள். தேர்தல் நேரத்தில் கருணாநிதியின் தாமிரபரணியை ஜெயலலிதாவும், ஜெயலலிதாவின் கொடியங்குளத்தை கருணாநிதியும், தங்கள் தொலைக்காட்சியில் காட்டி வாக்குக் கேட்பார்கள்.

நாடாளுமன்றத் தேர்தல் நெருங்குவதால் ஜெயலலிதா, கோபாலசமுத்திரம் மற்றும் ஓமநல்லூரில் இறந்துபோன இருவர் குடும்பத்திற்கும் தலா 3.75 லட்ச ரூபாய் இழப்பீடு அறிவித்துள்ளார். ஆனால், காயம்பட்டு மருத்துவமனையில் மரணப்படுக்கையில் இருப்பவர்களுக்கு ஏதும் அறிவிக்கவில்லை. இறந்தவர் குடும்பத்திற்கு 10 லட்ச ரூபாய் இழப்பீடும், அரசு வேலையும், காயம்பட்டு மருத்துவமனையில் உள்ளவர்களுக்கு தரமான முழுச் சிகிச்சையும் உரிய நிவாரணமும் வழங்க வேண்டும் என இகக (மாலெ) கோருகிறது.

உண்மை வெளி உலகிற்கு தெரிந்து விடக்கூடாது என்பதற்காக, அரசியல் கட்சிகளை, முற்போக்கு, ஜனநாயக அமைப்புகளை ஊருக்குள் விட மறுக்கும் தமிழக அரசையும் காவல் துறையையும் இகக (மாலெ) வன்மையாகக் கண்டிக்கிறது.

பரமக்குடி, தருமபுரி, மரக்காணம் வரிசையில் இப்போது கோபாலசமுத்திரமும் ஓமநல்லூரும் சேர்ந்து கொண்டுள்ளன. இந்த தலித் ஒடுக்குமுறைச் சம்பவங்களுக்கு பதில் சொல்லாமல் ஜெயலலிதா தப்பிவிட முடியாது.

மாதிரி பள்ளித் திட்டத்தின் மறுபெயர் காசுள்ளவர்க்கே கல்வி - கே.ஜி.தேசிகன்

மத்திய அரசு அறிவித்துள்ள புதிய மாதிரி பள்ளித் திட்டம் காசுள்ளவர்க்கு கல்வி என்று எந்த ஒளிவு மறைவுமின்றி சொல்கிறது. மட்டுமின்றி கல்வியை வணிகமயமாக்குவதுதான் அய்முகூ அரசாங்கத்தின் அடிப்படை கொள்கை என்பதை மறு உறுதி செய்கிறது. தனியார் கல்வி நிறுவனங்கள் தாங்களே உள்கட்டுமான வசதிகள் அனைத்துக்கும் செலவு செய்து பின் லாபம் பார்க்க வேண்டியிருக்கிற நிலை அய்முகூ ஆட்சியாளர்களை ஆழ்ந்த கவலையில் தள்ளியிருக்கிறது. அதனால் நிலம் உட்பட உள்கட்டுமான வசதிகளை அரசே பாதுகாப்பாக செய்துவிடத்தான் இந்தப் புதிய திட்டம்.

மாதிரி பள்ளிகள் எப்படி இருக்கும் என்று  அரசாங்கம் சில விசயங்கள் சொல்கிறது.

இங்கு ஆங்கில வழிக் கல்வி மட்டுமே தரப்படும். இந்தப் பள்ளிகள் அரசு - தனியார் கூட்டில் இயங்கும். சிபிஎஸ்இ பாடத்திட்டத்தின் அடிப்படையிலான கேந்திரிய வித்யாலயா பள்ளிகளின் தரத்தில் இருக்கும். இந்தியா முழுவதும் வட்டாரத்திற்கு (பிளாக் லெவல்) ஒன்று என்று முதலில் 2,500 பள்ளிகள் துவங்கப்படும். இதில் 356 பள்ளிகள் தமிழகத்தில் இருக்கும். இந்தப் பள்ளிகளில் உள் விளையாட்டரங்கம், வெளி மைதானம், நூலகம், மனமகிழ் மன்றம், பூந்தோட்டம் உட்பட அனைத்து உள் கட்டுமான வசதிகளும் ஏற்படுத்திக் கொடுக்கப்படும். கணினி பயிற்சிக்கென முழுநேர ஆசிரியர்கள் இருப்பார்கள்.

 பலவீனமான குழந்தைகளுக்கு சிறப்புப் பயிற்சி வகுப்புகள் இருக்கும். ஆசிரியர் மாணவர் விகிதாச்சாரம் 1:25 என்றிருக்கும். வகுப்பறையில் 40 மாணவர்களுக்குள் தான் இருப்பார்கள். கல்வித் திட்டத்தில், தலைமைப் பண்புகள், கூட்டு உணர்வு, மென்பொருள் திறன், எதையும் எதிர்கொள்ளும் திறமைகள் ஆகியவை இடம் பெறும். சுகாதார கல்வியும், மாணவர் உடல் பரிசோதனையும் பள்ளிகளில் அறிமுகப்படுத்தப்படும். மாற்றுத்திறன் கொண்ட குழந்தைகளுக்கென சிறப்பு ஆசிரியர்கள் பணிக்கமர்த்தப்படுவர்.

 கல்விச் சுற்றுலா செல்வது பாடத்திட்டத்தின் ஒரு பகுதியாக ஆக்கப்படும். மாணவர்கள் சுதந்திரமான தேர்வுமுறை மூலம் தேர்ந்தெடுக்கப்படுவார்கள். பள்ளி முதல்வரும், ஆசிரியர்களும் மாநில அரசாங்கத்தோடு கலந்தாலோசித்து சுதந்திர நெறிமுறை வழியாக தேர்வு செய்யப்படுவர்.

மாணவர்களுக்கு தேச உணர்வு ஊட்ட தேசிய பாதுகாப்பு படை இருக்கும். ஒழுக்க நெறி வாழ்க்கையை மாணவர்கள் ஏற்றுக் கொள்ள வைக்கப்படுவர்.
அனைத்து அம்சங்களும் அடங்கிய மாதிரி பள்ளி ஒன்று ஒரு வட்டாரத்திற்கு இருக்க வேண்டும் என்றும், மாணவர்களின் அனைத்தும் தழுவிய வளர்ச்சி அரசாங்கத்தின் நோக்கம் என்றும் சொல்லப்படுகிறது.


அரசு - தனியார் கூட்டின் நலன்களாக தனியார் போடும் மூலதனமிருப்பதால் அதிகமான பள்ளிகளை திறக்க வாய்ப்பு இருப்பதாகவும், தனியாரின் திறன் தரமான கல்வியை கொடுக்க உதவும் என்றும் அரசாங்கம் சொல்கிறது.
பள்ளிகளை தனியார் நடத்த வேண்டும். லாப நோக்கமில்லாத நிறுவனம், அறக்கட்டளை போன்ற எதுவாகவும் இருக்கலாம். அரசு, அரசாங்க ஒதுக்கீட்டில் படிக்கும் மாணவர்களுக்கான தொகையை அளிக்கும்; பள்ளி தனியார் நிர்வாகத்தில் நடக்கும். 

குறைந்தபட்சம் 3 ஏக்கர் நிலப்பரப்பில் பள்ளி அமைய வேண்டும். தனியார் நிலத்தை வாங்கிக் கொள்ள வேண்டும். மாநில அரசு அதற்கு உதவ வேண்டும்.
7ஆம் வகுப்பிலிருந்து 12ஆம் வகுப்பு வரையான வகுப்புகள் இருக்கும். மத்திய பாடத் திட்ட அடிப்படையான (சிபிஎஸ்இ) பள்ளிகளுக்கு தேவையான உள் கட்டமைப்புகள், ஆசிரியருக்கான வளங்கள் இருக்க வேண்டும்.


ஒரு வகுப்புக்கு 140 மாணவர்கள் அரசாங்க ஒதுக்கீட்டில் அனுப்பப்படுவார்கள். இதன் அதிகபட்ச எண்ணிக்கை 980 ஆக இருக்கும். ஒவ்வொரு மாணவருக்கும் ஆண்டொன்றுக்கு ரூ.22,000 கல்விச் செலவு நிறுவனத்துக்கு தரப்படும். தனியார் 1,500 மாணவர்கள் வரை, அவர்கள் நிர்ணயிக்கும் கட்டணத்தில் பள்ளியில் சேர்த்துக் கொள்ளலாம்.

வட்டாரத்தில் 5ஆம் வகுப்பு வரை படித்த மாணவர்கள் மட்டுமே அரசாங்க ஒதுக்கீட்டில் இடம் பெறுவர். நிர்வாக ஒதுக்கீட்டுக்கான அடிப்படைகள் எல்லாவற்றையும் அவர்களே தீர்மானித்துக் கொள்ளலாம். மாநில இட ஒதுக்கீட்டுக் கொள்கையோடு பெண் மாணவர்க ளுக்கு 33 சத இட ஒதுக்கீடும் பின்பற்றப்படும்.

8ஆம் வகுப்பு வரை அரசாங்க ஒதுக்கீட்டு மாணவர்களுக்கு கல்வி கட்டணம் இல்லை. அதற்குப் பிறகு இட ஒதுக்கீட்டில் படிக்கும் மாணவர்களுக்கு 25 ரூபாயும் மற்றவர்களுக்கு 50 ரூபாயும் வசூலிக்கப்படும். நிர்வாக ஒதுக்கீட்டு மாணவர்களுக்கான கட்டணத்தை நிர்வாகம் பொருத்தமான முறையில் தீர்மானித்துக் கொள்ளலாம். ஒரே நிறுவனம் இந்தியா முழுவதும் 50 பள்ளிகளை நடத்தலாம். ஒரு மாநிலத்தில் மட்டும் 20 பள்ளிகளை நடத்தலாம்.

இந்தப் பள்ளி மாணவர்களுக்கும், மாநில அரசு பள்ளி மாணவர்களுக்கு வழங்கப்படும் சீருடை, பேருந்து கட்டண சலுகை இன்னபிற சலுகைகள் எல்லாம் வழங்கப்பட வேண்டும். ஆனால் மாநில அரசாங்கத்தோடு தனியாக எதுவும் ஒப்பந்தம் செய்து கொள்ளத் தேவையில்லை. அரசு பள்ளி ஆசிரியர்களுக்கு இந்தக் கல்வி நிலையத்தில் வருடத்தில் 75 நாட்கள் பயிற்சி அளிக்கப்படும். கார்ப்பரேட் சமூக பொறுப்பின் அடிப்படையில் பள்ளி இயங்கி வரும் இடங்களில் இந்தப் பள்ளிகள் அனுமதிக்கப்பட மாட்டாது. இது பற்றி மாநில அரசுகளின் கருத்துக்கள் கேட்கப்பட்டுள்ளது.


தமிழ்நாட்டில் அமெரிக்கப் பள்ளிகள் அமைத்து அழகு பார்த்தவர் ஜெயலலிதா. அவருக்கு இந்தத் திட்டத்தில் வரவேற்பு தவிர வேறேதும் இருக்க இடமில்லை. தனியார் கல்வி மீதான அவரது அசைக்க முடியாத நம்பிக்கையை அவரது ஆட்சிக் காலத்தின் முதல் ஆண்டிலேயே தமிழக மக்கள் பார்த்துவிட்டார்கள்.
 
இப்போது, 2009 ஜூலையில், கருணாநிதி ஆட்சிக் காலத்தில்தான் மாதிரிப் பள்ளிகளுக்கு அனுமதி அளிக்கப்பட்டது என்றும், மாதிரி பள்ளிகள் அமைக்கும் ஒப்பந்தத்துக்கு விண்ணப்பிப் பதற்கான கடைசி தேதி 15.11.2013 என்றும் இதுவரை தமிழ்நாட்டில் இருந்து யாரும் விண்ணப்பிக்கவில்லை என்றும், எப்படியென்றாலும் பள்ளிகளை அடுத்த கல்வியாண்டில் தான் துவக்க முடியும், அதற்குள் தேர்தல் முடிந்து மத்தியில் புதிய ஆட்சி வந்துவிடும், பின், காவிரி, கச்சத்தீவு, முல்லைப் பெரியாறு, என்எல்சி போன்ற பிரச்சனைகளில் தமிழ்நாட்டின் நலன் காக்க நடவடிக்கைகள் மேற்கொண்டதுபோல், தமிழக மக்களின் நலனுக்கேற்றவாறு மாதிரிப் பள்ளிகள் பற்றி முடிவெடுக்கப்படும் என்றும் ஜெயலலிதா சொல்லியிருக்கிறார்.

தாய்மொழிக் கல்வி பற்றி பேசும் கருணாநிதி ஆங்கில வழிக் கல்வி மட்டுமே இருக்கும் மாதிரிப் பள்ளிகளுக்கு அன்று ஏன் அனுமதி கொடுத்தார் என்று கேள்வியும் எழுப்புகிறார்.

இந்திரா காந்தியின் அவசர நிலை காலத்தில்தான் கல்வி மாநில பட்டியலிலிருந்து மத்திய பட்டியலுக்கு மாற்றப்பட்டது. இந்திய அரசு அறிவியல்பூர்வ கல்வி திட்டத்தை கல்வியாளர்கள், ஆசிரியர், மாணவர் அமைப்புகள் ஆகியோரைக் கொண்டு உருவாக்குவதற்குப் பதிலாக அதே மெக்காலே திட்டத்தின் அடிப்படையிலான கல்வியையே அளித்து வருவதோடு, கல்வியை கடைச் சரக்காக்கியும்விட்டது.

உலகின் பல முன்னேறிய நாடுகளிலும் கல்வியை அரசே ஏற்று நடத்திக் கொண்டிருக்கும்போது, அரசு கஜானாவின் பெரும்பகுதியை ராணுவத்துக்கு செலவு செய்துவிட்டு கல்வி, மருத்துவம் போன்ற அத்தியாவசியத் துறைகள் தனியார் கொள்ளை லாபம் அடிக்க திறந்து விடப்படுகின்றன. இந்த மாதிரி பள்ளிகளும் அரசு பின்பற்றுகிற நவதாராளவாதக் கொள்கைகளின் அங்கமாகவே உள்ளன.

இதையே மாநில அரசாங்கங்களும் போட்டி போட்டு ‘மூலதன ஈர்ப்பு’ என்று கூறி அமல்படுத்தி வரும்போது, மாநில உரிமை பறிப்பு என்ற முகாந்திரத்திலிருந்து மட்டுமே இதை எதிர்க்கின்றன.

இந்திய கம்யூனிஸ்ட் கட்சி (மார்க்சிஸ்ட்)ன் இந்திய மாணவர் சங்கமும் (எஸ்எஃப்அய்) இதே முகாந்திரத்தில் இருந்து எதிர்ப்பதோடு அதிமுக போன்ற மாநில அரசாங்கங்களுக்கு முற்போக்கு சாயம் பூசுகிற வேலையையும் செய்துகொண்டு இருக்கிறார்கள்.

இதை தடுத்து நிறுத்த புது அவதாரம் எடுத்திருக்கிறார் கருணாநிதி. மாதிரிப் பள்ளிகளை மத்திய அரசுத் திட்டத்தில் மாநில அரசே நடத்த வேண்டும் என்கிறார். மக்கள் நம்பமாட் டார்கள். மத்திய அமைச்சரவையில் திமுக இருந்தபோது, அமைச்சரவை கூட்டங்களில் திமுக அமைச்சர்கள் கலந்து கொண்டு பெட்ரோல் விலை உயர்வு உட்பட எல்லா கொள்கை முடிவுகளிலும் உடன்பட்டுவிட்டு தமிழகத்திற்கு வந்து எதிர் அறிக்கை விடுவதைப் பார்த்து மக்கள் சலித்துப் போயிருக்கிறார்கள்.

சாதிய கழிசடை அரசியல் நடத்திவரும் பாமக உண்ணாவிரத போராட்டம் அறிவித்திருக்கிறது. இதைப் பாராட்டி மெச்சிப் புகழ்கிறார் கருணாநிதி. இவர்கள் இருவருக்கும் சமூக நீதிக்கும் சம்பந்தமில்லை என்பதை மக்கள் அறிவர்.

அரசாங்கத்தின் இந்த அரசு - தனியார் கூட்டு பிபிபி (பப்ளிக் - பிரைவேட் பார்ட்னர் ஷிப்) கொள்கை, எல்லா துறைகளிலும் அரசு முதலீட்டில் தனியார் கொள்ளை லாபம் அடிப் பது என்பதாகவே இருந்து வருகிறது. அது எண்ணெய் வளம் கண்டுபிடிப்பதாக இருந்தாலும், கனிம வளமாக இருந்தாலும், நெடுஞ்சாலையாக இருந்தாலும், கல்வியாக இருந்தாலும் இதுதான் நிலைமை.

உள்கட்டுமான வசதிகள் அனைத்தும் மக்கள் பணத்தில் இருந்து அரசு செய்து தர தனியார் லாபம் பார்ப்பார்கள். இன்று உலகம் முழுக்க காணப்படும் பொருளாதார நெருக்கடிக்கு காரணம் தனியாரின் லாப வெறி என்று அறியப்பட்ட நிலையிலும், இந்தியாவின் கல்வி நிறுவனங்களை தனியார்தான் சிறப்பாக நடத்துவர் என்பதாகவும், தனியாரால் தான் சிறந்த நிர்வாகம் தர முடியும் என்பதாகவும், இந்த ‘மாதிரி’யை எல்லா நிறுவனங்களும் பின்பற்ற வேண்டும் என்றும் அரசின் புதிய கொள்கை முன்வைக்கிறது.

நிர்வாக தரப்பு ஒதுக்கீட்டுக்கான கல்விக் கட்டணம், ஆசிரியர் நியமனம், ஊழியர் நியம னம் மற்றும் அவர்களின் ஊதியத்தை தனியார் நிர்வாகமே முடிவு செய்வது ஆகியவை கல்வி வியாபாரிகளுக்கு கட்டற்ற சுதந்திரத்தை வழங்குவதாகும். இதை அனுமதிக்கவே கூடாது.

நாட்டில் தாய்மொழி வழிக் கல்விக்காக இயக்கங்கள் நடந்துவரும் வேளையில், அறிவி யலுக்கு புறம்பான ஆங்கில வழிக் கல்வியை திணிப்பதோடு, மாணவர்கள் ஆங்கிலத்தில் பேசும் திறன் முக்கிய அளவுகோலாக அரசு மான்யம் வழங்கப் பரிசீலிக்கப்படும் என்ற கொள்கை முடிவு கடுமையாக எதிர்க்கப்பட வேண்டியதாகும். காங்கிரஸ்காரர்கள் இன்னும் பிரிட்டிஷ் அடிமைத்தனத்தில் இருந்து மீளவே இல்லை. தமிழ் மட்டும், தாய்மொழி மட்டும் தெரிந்திருப்பது இழிவு, அந்நிய மொழி உயர்வு என்ற அடிமை எண்ணத்தை இளைய தலை முறையிடம் ஆழமாக்க இந்தப் பள்ளிகள் உதவும். மெல்ல தமிழை இனி சாகடிக்கப் பார்ப்பார்கள். அத்துடன் அறிவின் இயல்பான வளர்ச்சியையும் தடுத்துவிடப் பார்ப்பார்கள்.

ஏற்கனவே கல்வி முதலைகள் அறக்கட்டளை பெயரில்தான் நிலத்தைக் குவித்து வைத் துள்ளார்கள். மாநில அரசுகள் நிலம் கையகப்படுத்த உதவ வேண்டும், நிலம் குத்தகைக்கு கொடுக்கப்படலாம், அறக்கட்டளை பெயரில் நிறுவனங்கள் நடத்தலாம் என்ற அறிவிப்புகள் தொழிலுக்கு சிறப்பு பொருளாதார மண்டலம் என்றால், கல்விக்கு மாதிரி பள்ளிகள் என்ற வகையில் அமைந்துள்ளன.

இங்கு, அடிமைத்தனம் இருக்கும். ஜனநாயகம் இருக்காது. இங்கு, லாபம் மட்டுமே நோக்கமாக இருக்கும். சமூக பிரக்ஞையுள்ள மாணவர்கள் உருவாக மாட்டார்கள். கார்ப்ப ரேட் நிறுவனங்களுக்கு வேலை செய்யும் எந்திரங்களாக உருவாக்கப்படுவார்கள். அருகமைப் பள்ளிகளில் கூட இவர்கள் சொல்லும் வறிய மாணவர் சேர்க்கை சமச்சீர் கல்வித் திட்டத்தின் கீழ் நடைபெறவில்லை, அல்லது சேர்ந்த சில மாணவர்களும் இரண்டாம் தரமாக நடத்தப் பட்டார்கள் என்பதுதான் செய்தி என்கிறபோது ‘மாதிரிப் பள்ளிகளில் உள்ளூர் மாணவர்கள் அரசு ஒதுக்கீட்டில் சேரும்போது’ நடைபெறும் அவலத்தை ஒருவர் ஊகிக்க முடியும்.

வாழ வழியின்றி கிடைத்த வேலைகளுக்குச் செல்ல நிர்ப்பந்திக்கப்படும் கோடானு கோடி இந்திய குழந்தைகளுக்கு அய்முகூ அரசாங்கம் எப்படி கல்வி தரப்போகிறது? அவர்களுக்கு என்ன பதில் வைத்திருக்கிறது?
மத்திய அரசு சொல்கிற மாதிரிப் பள்ளித் திட்டத்தின் மறுபெயர் காசுள்ளவர்க்கே கல்வி என்பதே. முற்றிலும் புதிய தளத்தில், அனைத்தும் தழுவிய விதத்தில் இதை அம்பலப்படுத்தி முறியடிப்பது புரட்சிகர ஜனநாயக சக்திகளின் தோள்களின் மீது சுமத்தப்பட்டுள்ளது.

பின்செய்தி

எச்சிஎல் நிறுவனர் சிவ் நாடாரின் மனிதாபிமான நிறுவனமான சிவ் நாடார் ஃபவுண்டே சன் அடுத்த அய்ந்து ஆண்டுகளில் வெவ்வேறு கல்வித் திட்டங்களில் ரூ.3,000 கோடி செலவிட இருக்கிறது. எச்சிஎல் நிறுவனத்தின் கார்ப்பரேட் சமூகப் பொறுப்பு நடவடிக்கைகள் வேறு, இது வேறு என்கிறார் சிவ் நாடார். (டெக்கான் கிரானிக்கிள், நவம்பர் 6, 2013). இதுபோன்ற மனிதாபிமான நடவடிக்கைகளுக்கும் மாதிரிப் பள்ளித் திட்டத்துக்கும் தொடர்பு இருக்கிறது என்று யாராவது கருதினால்....?

மோடியின் கர்ஜனை, சதித்தன்மை கொண்ட குண்டு வெடிப்புகள் ஆகியவற்றை மீறி இகக மாலெயின் எச்சரிக்கைப் பேரணி

பீகாரின் போராட்ட உறுதியை மறுஅறுதியிட்டது

அக்டோபரின் கடைசி வாரம் பாட்னாவைப் பொறுத்தவரை பேரணிகளின் வாரமாக இருந்தது. அக்டோபர் 25 அன்று இகக ‘மக்கள் சீற்றப் பேரணி’ நடத்தியது. கடந்த பத்து ஆண்டுகளில் அந்தக் கட்சியின் மிகப் பெரிய பேரணியாக அது இருந்தது. அந்தப் பேரணி, அதிகரித்து வரும் பாசிச அச்சுறுத்தலை எதிர்க்கும் உறுதி மற்றும் பீகாரின் செயலற்ற, மக்கள் விரோத நிதிஷ் குமார் ஆட்சி மீதான சீற்றம் என்ற, பீகாரின் இடது அணிகள் மற்றும் சாமான்ய மக்களின் மனப்போக்கை தெளிவாகப் பிரதிபலித்தது.    
இரண்டு நாட்கள் கழித்து பாஜக அதன் ‘கர்ஜனைப்’ பேரணியை நடத்தியது.

பீகாரில் பாஜக நடத்திய பேரணிகளில் இதுவே மிகப் பெரியது; டில்லி, உத்தரபிரதேசம் அல்லது மத்தியபிரதேசத்தில் நடந்த மோடியின் சமீபத்திய பேரணிகளை விடவும் இது நிச்சயம் பெரியது. அந்தப் பேரணி துவங்கியபோது, பேரணி நடந்த இடத்தைச் சுற்றி தொடர்ச்சியாக குண்டுகள் வெடித்தன. அதன் பிறகு பாஜக பேசும் அனைத்தும், அந்த குண்டு வெடிப்புகளைப் பற்றித்தான் இருந்திருக்கும்.

ஆனால், வியப்பேற்படுத்தும்விதம், பேரணி சாதாரணமாக நடந்தது; மோடி பீகாரின் புனைவு செய்யப்பட்ட வரலாற்றைப் பற்றி சொல்லிக் கொண்டிருந்தார்; மாநிலத்தின் செழிப்பான வரலாறு மற்றும் பாரம்பரியத்தை அறிந்த யாருக்கும் அவர் பேசியது அபத்தங்கள் நிறைந்ததாக இருந்திருக்கும்.
மோடியின் ‘வரலாற்று அபத்தங்கள்’ விசயத்தில், ராஜ்கிரில் நடந்த அய்க்கிய ஜனதா தளத்தின் சிந்தனை அமர்வில் நிதிஷ் குமார் விரைவாகவே மோடியை எதிர்கொண்டார். ஆனால், அவரது அரசாங்கம், குண்டு வெடிப்புகளுக்குப் பிந்தைய பீதி மற்றும் நிச்சயமின்மை யில் பாட்னாவை தள்ளிவிட்டது.

குண்டு வெடிப்புகள் நிகழ்ந்து 50 மணி நேரத்துக்கும் பிறகும், பாட்னாவில் பெரிய பேரணிகள் நடக்கும் இடமான, இகக மாலெயின் அக்டோபர் பேரணி நடக்கும் இடமான காந்தி மைதானத்தை மாநில அரசாங்கம் அச்சுறுத்தலற்ற இடமாக ஆக்க முடியவில்லை. மொத்த ஊடகங்களும் குண்டு வெடிப்புச் சம்பவத்தில் மூழ்கிப் போயின. பீகார் அச்சுறுத்தலிலும் பீதியிலும் ஆழ்ந்து விட்டதாகத் தெரிந்தது. இகக மாலெ பேரணி தள்ளிப்போடப்படும் என்பது கிட்டத்தட்ட ஒரு முடிந்துபோன முடிவாகக் கருதப்பட்டது.

ஆனால், பீகாரின் கிராமப்புற வறியவர்களும், மாநிலம் முழுவதும் பரந்துள்ள இகக மாலெயின் வலைப்பின்னலும் நேரத்துக்கேற்ப செயலாற்றின; பேரணியை பெருவெற்றியாக்க, மிகப்பெரிய உறுதியை, அச்சமற்ற உறுதியை வெளிப்படுத்தின.

சில விவரங்கள் இதை விளக்கும். அக்டோபர் 29 அன்று காலை 7 மணிக்கு பாட்னா மாவட்ட நிர்வாகம், காந்தி மைதானம் பாதுகாப்பானது அல்ல என்றும் எனவே அந்த இடத்துக்கான அனுமதி ரத்து செய்யப்படுகிறது என்றும் தெரிவித்தது. அது வரை, மேடை அமைப்பது மற்றும் பிற அலங்கார வேலைகள் காந்தி மைதானத்தில் நடந்து கொண்டிருந்தன. அன்று இரவே, ஆர் பிளாக் சாலைக் குறுக்கில் தரப்பட்ட மாற்று இடத்தில் மேடை அமைக்கப்பட்டது. பேரணியில் கலந்து கொள்ள, அக்டோபர் 29 அன்று, நாள் முழுவதும் வந்துகொண்டிருந்த தோழர்கள், அந்த இரவை, வெட்ட வெளியில் சாலையில் கழித்தார்கள். நம்பிக்கை மற்றும் உறுதி உணர்வு மேலெழுந்து விட்டபோது, பீதி மற்றும் அச்சத்தின் திரை அகன்றது.

வரலாற்றின் பல்வேறு திருப்புமுனைகளில் பல பெரிய பேரணிகளைக் கண்ட பாட்னா வுக்கு, எச்சரிக்கைப் பேரணி, இதுவரை கண்டிராத ஒரு காட்சியை முன் நிறுத்தியது; நகரத்தின் சாலைகள் சிவப்பு அலைகளால் தகதகத்தன. ஆர் பிளாக் சாலைக் குறுக்கில், 1857 வீரத் திருவுருவான வீர் குன்வர் சிங் சிலையில் இருந்து, 1974ன் மகத்தான தலைவரான ஜெயபிரகாஷ் நாராயணன் சிலை இருக்கும் இன்கம்டாக்ஸ் திருப்பம் வரை, ஒரு மனிதக் கடல் காணப் பட்டது. 1974 நவம்பர் 4 அன்று, ஜெயபிரகாஷ் நாராயணன் தலைமையில் நடந்த பேரணியில், அவர் உட்பட பேரணியில் கலந்துகொண்ட பலரும் காவல்துறை தடியடியால் படுகாயமுற்ற நிகழ்வை மூத்தவர்கள் சிலர் எண்ணிப் பார்த்துக் கொண்டனர். அதற்குப் பிறகு, இப்போதுதான் அவ்வளவு பெரிய கூட்டத்தை அந்த இடம் பார்க்கிறது.

பீகாரில் ஒரு மூர்க்கத்தனமான காவிமயத்தின் இறுதி முழக்கம் மோடியின் ‘கர்ஜனை தான்’ என்று கருதியவர்களுக்கு, எச்சரிக்கைப் பேரணி ஓர் உறுதியான எதிர்ப்பு பற்றிய வலுவான செய்தி சொன்னது. பீகாரில் மதவெறியை தூண்டிவிடும் காவிச் சதியை முறியடிப்பதில் எச்சரிக்கையாக இருக்கும் அதேநேரம், பதானி, பாதே மற்றும் மியான்பூர் படுகொலைகளில் தப்பிப் பிழைத்தவர்களுக்கு நீதி கேட்க, பீகாரின் நீதி விரும்பும் மக்கள் பெரும் அளவில் அணிதிரள வேண்டும் என்று பேரணி அறை கூவல் விடுத்தது. மாநிலம் முழுவதும் பல லட்சக்கணக்கான கையெழுத்துக்கள் பெறப்பட்டு, தோழர் வினோத் மிஸ்ராவின் 15ஆவது நினைவு நாளான டிசம்பர் 18 அன்று, டில்லியில் குடியரசுத் தலைவரிடம் ஒப்படைக்கப்படும்.

தற்செயலாக, அதே நாளில், டில்லியில் மதவாத எதிர்ப்புக் கருத்தரங்கம் நடத்தப்பட்டது. இகக மாவும் அதன் இடது முன்னணி கூட்டாளிகளும் காங்கிரஸ் அல்லாத, பாஜக அல்லாத பத்து பிராந்திய கட்சிகளுடன் அன்று ஒரே மேடையை பகிர்ந்து கொண்டனர். கருத்தரங்கை ஏற்பாடு செய்தவர்களும் அதில் கலந்துகொண்டவர்களும், அந்தக் கூட்டம் ஒரு மூன்றாவது அணியை உருவாக்கும் முயற்சி என்ற தோற்றத்தை மறுக்க முனைந்தனர்; மதவெறிக்கு எதிராக ஒரு பரந்துபட்ட அணிதிரட்டலை முன்னகர்த்துவதே நோக்கம் என்றனர். ஆனால், கருத்தரங்கின் எல்லையில் இருந்து, திட்டமிட்டே விலக்கி வைக்கப்பட்ட சக்திகளைப் பார்த்தால், அந்த மாபெரும் மதவெறி எதிர்ப்புக் கூற்றின் உள்ளீடற்ற தன்மை வெளிப்பட்டுவிடும்.

மதச்சார்பின்மையின் மிகவும் கடப்பாடுமிக்க, போர்க்குணமிக்க பாதுகாவலாளியான இகக மாலெ தவிர, வெறும் அதிகாரப் பகிர்வு மட்டுமின்றி, நிலப்பிரபுத்துவ மதவெறி சக்திகள் தாக்குதல் நிலை எடுப்பதை அனுமதித்து, பீகாரில் பாஜக வலுப்பெற நேரடி பொறுப்பாக்கப்பட வேண்டிய அய்க்கிய ஜனதா தளத்தை விட, வலுவான மதவெறி எதிர்ப்பு தகுதிகள் கொண்ட ராஷ்ட்ரிய ஜனதாதளம் மற்றும் லோக் ஜனசக்தி கட்சி ஆகியவையும் விலக்கி வைக்கப்பட்டிருந்தன.

தேர்தல்கள் நெருங்க நெருங்க, பாஜக மதவெறியைத் தூண்டிவிட கடுமையாக முயற்சிக்கிறது; நாட்டின் ஜனநாயக இயக்கத்தின் கடமை தெளிவாக முன்னிற்கிறது. நமது கடுமையான உடனடி பிரச்சனைகளுக்கு ‘மந்திரத் தீர்வு’ தேடும் மாயையான தேடலில் பாசிசம் செழிக்கிறது. ஆனால், பாசிச அச்சுறுத்தலை எதிர்க்கும், முறியடிக்கும் சவாலை, தேர்தல் ரீதியாகவோ, பிற வழியிலோ, எந்த ‘எதிர் மந்திரத்தாலும்’ நிறைவு செய்ய முடியாது. அதற்கு, ஒரு ஜனநாயக ரீதியான தீர்வுக்கான, மக்களின் துணிச்சலான, கட்டமைக்கப்பட்ட நீடித்த அணிதிரட்டல் மற்றும் அறுதியிடல் தேவை.

ஒடுக்கப்பட்ட வறிய மக்கள், புரட்சிகர கம்யூனிஸ்டுகள் தலைமையில், வலிமை, உறுதி, துணிச்சலுடன் இந்தப் போராட்டத்திற்கு பங்களிக்க முடியும் என்பதை எச்சரிக்கைப் பேரணி காட்டியுள்ளது.

சாராயக்கடை அகற்றப்பட்டது ஆர்ஒய்ஏ போராட்டம் வெற்றி

கோவை, பெரியநாயக்கன்பாளையம் எல்எம்டபிள்யூ பிரிவு எதிரில் உள்ள சாமையன் நகர், பெரியநாயக்கன்பாளையம் பேருந்து நிலையத்தில் உள்ள இந்திரா வணிக வளாகம் மற்றும் கூடலூர் கவுண்டம்பாளையம் விஜயலட்சுமி நகர் பேருந்து நிறுத்தம் ஆகிய பகுதிகளில் செயல்படும் டாஸ்மாக் கடைகளை அகற்ற கோரி உயர்நீதி மன்றத்தில் வழக்கு தொடர்ந்தும், பல்வேறு கட்ட போராட்டங்களையும் ஆர்ஒய்ஏ நடத்தி வந்தது.

எல்எம்டபிள்யூ பிரிவு எதிரில் உள்ள சாமையன் நகர் டாஸ்மாக் கடை அகற்றப்பட்டு வேறு இடத்திற்கு மாற்றப்பட்டது. இந்த போராட்டத்தின் வெற்றி செய்தியையும், மற்ற இரு கடைகளை உடனடியாக அகற்ற வேண்டுமெனவும், சாராயக்கடை இல்லாத தமிழ்நாட்டை உருவாக்க ஆர்ஒய்ஏவின் அடுத்த கட்ட போராட்டத்திற்கு ஆதரவு கேட்டும் பிரச்சாரம் செய்யப்பட்டது.

காமன்வெல்த் மாநாட்டில் இந்தியா கலந்து கொள்ளக் கூடாது

இலங்கையில் நடைபெறும் காமன்வெல்த் மாநாட்டில் இந்தியா கலந்துகொள்ளக் கூடாது என்று வலியுறுத்தி நவம்பர் 10 அன்று ஆர்ப்பாட்டம் நடத்த காவல்துறை அனுமதி கோரப்பட்டது.

பெரியநாயக்கன்பாளையம் காவல்துறை ஆர்ஒய்ஏ நிகழ்ச்சிகளுக்கு அனுமதி மறுப்பது, அல்லது திட்டமிட்ட நாளில் நடத்தவிடாமல் வேறு நாளில் அனுமதி வழங்குவது என தொடர்ந்து செயல்பட்டு வருகிறது. இந்த முறையும் நவம்பர் 10 அன்று ஆர்ப்பாட்டத்திற்கு கடைசி நேரத்தில் அனுமதி மறுக்கப்பட்டது. எனவே தடையை மீறி ஆர்ப்பாட்டம் நடத்தப்பட்டது. ஆர்ப்பாட்டத்தில் கலந்துகொண்ட தோழர்கள் கைது செய்யப்பட்டனர்.

ஆர்ப்பாட்டத்திற்கு மாவட்ட அமைப்பாளர் தோழர் ராமச்சந்திரன் தலைமை தாங்கினார். மாநிலக்குழு உறுப்பினர் தோழர் ரதீஷ்குமார், தேசியக்குழு உறுப்பினர் தோழர் வெங்கடாசலம், மாலெ கட்சி உள்ளூர் கமிட்டி செயலாளர் தோழர் சக்திவேல் மற்றும் வழக்குரைஞர் லூயிஸ் உள்ளிட்ட தோழர்கள் கலந்துகொண்டனர்.

நாமக்கல் மற்றும் கரூர் மாவட்டங்களில் மாலெ கட்சி ஆர்ப்பாட்டங்கள் நடத்தியது.

யாரந்த படேல்?

அமெரிக்காவில் உள்ள லிபர்டி சிலையின் உயரம், அது நிறுத்தப்பட்டுள்ள தூணையும் சேர்த்து 93 மீட்டர். அதைப் போல் இரண்டு மடங்கு உயரமுள்ள, உலகிலேயே மிக உயரமான சிலை ஒன்று இந்தியாவில் நர்மதை நதிக்கரையில் வரப் போகிறது.

வரப்போகிற வல்லபபாய் படேல் சிலையின் உயரம் 182 மீட்டர். இரும்பாலும் வெண்கலத்தாலும் செய்யப்படவிருக்கும் இந்த சிலைக்காக ரூ.2074 கோடி செலவிடப்படும். இதற்கான நிதி மக்களிடம் திரட்டப்படும். மீதியை குஜராத் அரசாங்கம் ஏற்கும். உணவுக்குப் பஞ்சம் என்றாலும் உயரமான சிலை கிடைக்கப் போகிறதே, இந்தியர்கள் பெருமைப்பட்டுக் கொள்ள வேண்டும்.

காங்கிரசுக்கும் பாஜகவுக்கும் ஒன்றை ஒன்று கொள்கைரீதியாக எதிர்க்க ஏதுமில்லை என்பதால், புதிய விவாதங்கள் தேடுகிறார்கள். நவதாராளவாதக் கொள்கைகளை விட்டுக்கொ டுக்காமல் அமலாக்குவதில் பளிச்சென வெளிப்படும் கருத்தொற்றுமை போல், அந்தக் கொள் கைகள் தொடர்பான பிரச்சனைகள் மேலெழுந்து விடாமல் திசைதிருப்பும் முயற்சியிலும் இரண்டு கட்சிகளும் ஒத்திசைந்து செயல்படுகின்றன. மோடிக்கு தனது ரத்தக்கறை படிந்த கரங்களை மறைக்க வேண்டியிருக்கிறது; காங்கிரசுக்கு தான் மக்களுக்கு இழைத்துக் கொண்டி ருக்கிற துரோகங்களுக்கு திரை போட வேண்டியிருக்கிறது.

இரண்டு கட்சிகளுமாகச் சேர்ந்து நாட்டுப்பற்று நாடகம் ஒன்று நடத்திக் கொண்டிருக்கி றார்கள். நாடகத்தின் நாயகனையும் மிகச் சரியாகவே தேர்ந்தெடுத்துள்ளார்கள். சுதந்திர இந்தியாவின் முதல் உள்துறை அமைச்சரான, இரும்பு மனிதர் என்று போற்றப்படுகிற வல்லபபாய் படேல் தான் தற்போதைய நாடகத்தின் நாயகன்.

காங்கிரஸ் படேலை புறக்கணித்துவிட்ட தாகவும், மோடி வடிவில் படேல் மரபை மீட்டெடுக்கப் போவதாகவும் பாஜக சொல்கிறது. துவக்கமாக, படேலுக்கு அவர் சொந்த மாநிலமான குஜராத்தில், ஒரு சிலை வரப்போகிறது. அன்று கோயில். அதைக் கட்ட கரசேவை. நாளை சிலை. சிலை எழுப்ப மக்கள் மத்தியில் நிதி கேட்டுச் செல்லப் போகிறார்கள். பாஜகவின் வரலாறு இந்திய மக்களை எச்சரிக்கையாக இருக்கச் சொல்கிறது.

படேலுக்கு சிலை அமைக்கும் வேலையை படேலின் 138ஆவது பிறந்த நாளன்று மோடி அடிக்கல் நாட்டி துவக்கி வைத்தார். இதையொட்டி நடந்த நிகழ்ச்சியில் மன்மோகனும் கலந்துகொண்டார். நாட்டை ஒன்றுபடுத்திய படேல் இருந்த கட்சியில் தானும் இருப்பதற்கு பெருமைப்பட்டுக் கொண்டார்.

மோடி இந்தியாவை பிளவுபடுத்துகிறார், காங்கிரஸ் நாட்டை ஒன்றுபடுத்துகிறது என்ற காங்கிரஸ்காரர்கள் கூற்றுக்கு மோடி படேல் சிலையில் பதில் தேடுகிறார். படேல் நாட்டை ஒன்றுபடுத்தினார், நாம் நாட்டை புகழுறச் செய்வோம் என்பது படேல் தொடர்பான மோடி யின் முழக்கம். இந்தச் சிலை எழுந்து நிற்கும் போது மொத்த உலகமும் இந்தியாவைத் திரும்பிப் பார்க்கும் என்கிறார் மோடி. படேல் எங்களுக்குச் சொந்தம் என்று காங்கிரஸ்காரர்கள் குரல் எழுப்புகிறார்கள்.

நாட்டை ஒன்றுபடுத்தியதுதான் படேலின் பெருமை என்று காங்கிரசும் பாஜகவும் சொல் கின்றன என்றால், அந்த ஒன்றுபடுத்துதல் நடந்த முறை பற்றி வரலாறு எழுப்பிக் கொண்டிருக் கும் கேள்விகளை புறந்தள்ளிவிட முடியாது.

சுதந்திரம் பெற்றபோது, இந்தியாவுடன் சேராமல் சுயாட்சி விரும்பிய சமஸ்தானங்களை இந்தியாவுடன் இணைக்க வல்லபபாய் படேல் கடுமையான முயற்சிகள் மேற்கொண்டார். காங் கிரசுக்கும் மன்னராட்சி முறைக்கும் உள்ளார்ந்த பிணக்கு ஏதும் இல்லை என்று தெளிவுபடுத்தி னார். சமஸ்தானங்களுடன் பேச்சுவார்த்தைகளில் துவங்கி, அது வெற்றி பெறாதபோது, இந்திய ராணுவத்தின் வல்லமையை பயன்படுத்தித்தான், படேல் அந்த ஒற்றுமையை கொண்டு வந்தார்.

இன்றைய ஜம்மு காஷ்மீரின் தலைநகரான ஸ்ரீநகர் படேல் முயற்சியில் ராணுவத்தின் மூலம் தான் இந்தியாவுடன் இணைக்கப்பட்டது.
அய்தராபாத் நிஜாம் பாகிஸ்தானுடன் சேர விரும்பியபோது, ராணுவம் கொண்டு ரசாக்கர் களை ஒடுக்கி, அய்தராபாதை இந்தியாவுடன் இணைத்தபோது, தோல்வியுற்ற நிஜாமை சிறையில் அடைக்காமல் அவருக்கு தக்க சன்மானம் கொடுத்து தக்கவைத்துக் கொண்டார் படேல்.

அய்தராபாதில் இன்னும் பெரிய பிரச்சனை ஒன்றை அவர் எதிர்கொள்ள வேண்டியிருந்தது. தெலுங்கானாவில் நில உடைமையாளர்களுக்கு எதிராக கம்யூனிஸ்டுகள் தலைமையில் வெற்றி கரமான போராட்டம் மக்கள் அதிகாரப் பகுதிகளை உருவாக்கிக் கொண்டிருந்தது. ரசாக்கர்களை ஒடுக்கிய இந்திய ராணுவம், நில உடைமையாளர்கள் ஒடுக்குமுறைக்கும் முடிவு கட்டும் என்று எதிர்பார்த்த தெலுங்கானா மக்களை முழுமையான ஏமாற்றத்தில் தள்ளி, நிஜாமை வென்றகையுடன், நில உடைமையாளர்கள் பக்கம் உறுதியாக நின்று கம்யூனிஸ்டுகள் தலைமையிலான இந்திய சாமான்ய மக்கள் போராட்டத்தை சுதந்திர இந்தியாவின் ராணுவ வல்லமை கொண்டு ஒடுக்கியதும் படேல்தான்.

தனிச்சொத்தைப் பாதுகாக்கும் முதலாளித்துவ அரசின் கொள்கைகளை அமலாக்கும் அதி காரிகள் தேவையை நிறைவு செய்ய இந்திய ஆட்சிப் பணியை உருவாக்கியது படேல்தான்.

பிரிட்டிஷ் அரசு முன்வைத்த நாட்டுப் பிரிவினையில் படேல் அணுகுமுறை பற்றி இன்னும் விவாதங்கள் நடந்துகொண்டிருக்கின்றன.
இரும்பு மனிதர் என்ற பட்டப்பெயருக்குள் அனைத்தும் தழுவிய ஒடுக்குமுறையாளர் என்ற பொருள் பொதிந்திருக்கிறது. எழுந்துவந்த முதலாளிகளுக்கு தொழில் நடத்தத் தேவையான கட்டுப்பாடான களத்தை உருவாக்கியவர் என்ற உட்பொருள் இருக்கிறது.

இன்று கார்ப்பரேட் கொள்ளைக்கு களம் அமைத்துக் கொடுப்பதில் போட்டிபோடுகிற பாஜகவும் காங்கிரசும் நிச்சயமாக படேலின் உண்மையான வாரிசுகள்தான். மக்கள் மீது ஒடுக்குமுறையை ஏவி, ஆளும் வர்க்கங்களின் நலன் காப்பதில் படேல் வழியை இன்று வரை இரண்டு கட்சிகளுமே பின்பற்றி வருகின்றன.மீட்டெடுக்கப்பட வேண்டியது, முதலாளிகள் நிலப்பிரபுக்கள் நலன் காக்க நாட்டை ஒன்றுபடுத்திய படேல் மரபு அல்ல; உண்மையான சுதந்திரம் மக்கள் அதிகாரமே என்று சொன்ன பகத்சிங் மரபு.

இல்லப் பணியாளர்கள் காயமே இது மெய்யடா...

ஆஸ்திரேலியாவில் உள்ள வாக் ஃப்ரீ பவுண்டேஷன் என்ற அமைப்பு சமீபத்தில் நடத்திய ஆய்வொன்றில் சர்வதேச அடிமை குறியீட்டெண் ஒன்றை உருவாக்கியிருக்கிறது. கடன் கொத்தடிமை முறை, கட்டாயத் திருமணம், மனிதர்கள் கடத்தப்படுவது, கட்டாய உழைப்பு ஆகியவற்றை நவீன அடிமை முறை என்று வரையறுக்கிறது.

அதன் படி, உலகம் முழுவதும் 3 கோடி பேர் நவீன அடிமைகளாக உள்ளனர். இந்த நவீன அடிமைகள் உருவாக்கும் சொத்து மதிப்பு ஆண்டொன்றுக்கு 32 பில்லியன் டாலர் என்று மதிப்பிடப்படுகிறது. நாகரிகம் மிதமிஞ்சிவிட்ட இங்கிலாந்தில் கூட 4,200 முதல் 4,600 பேர் இந்த வரையறைக்குள் வருகிறார்கள்.

162 நாடுகளில் நடத்திய ஆய்வின் அடிப்படையில் உருவாக்கப்பட்டுள்ள சர்வதேச அடிமை குறியீட்டெண் 2013ன் படி, இந்தியா 1 கோடியே 47 லட்சம் நவீன அடிமைகளுடன் முதல் இடத்தில் உள்ளது.

இந்தியாவில், நாட்டுக்குள்ளேயே அவர்கள் அடிமைப்படுத்தப்படுவதால் நவீன அடிமைகள் எண்ணிக்கை அதிகமாக உள்ளதாக ஆய்வு வியாக்கியானப்படுத்துகிறது. இந்த அடிமை முறையும் தலைமுறை தலைமுறையாக தொடர்கிறது என்றும் இந்த மறைக்கப்பட்டுள்ள குற்றத்தைத் தடுக்க அரசாங்கங்களுக்கு தங்கள் ஆய்வு உதவும் என்றும் வாக் ஃப்ரீ பவுண்டேஷன் சொல்கிறது.

சர்வதேச தொழிலாளர் அமைப்பும் உலகம் முழுவதும் கட்டாய உழைப்பில் ஈடுப டுத்தப்படுபவர் எண்ணிக்கை 2 கோடியே 10 லட்சம் என்று ஏற்கனவே மதிப்பிட்டுள்ளது.

பகுஜன் சமாஜ் கட்சி நாடாளுமன்ற உறுப்பினரான தனஞ்சய் சிங்கும் பல்மருத்துவரான அவரது மனைவி ஜாக் ருதியும் தங்கள் வீட்டில் வேலை செய்தவரை கொலை செய்த தற்காகவும், வேலை செய்த இன்னொருவரை கொலை செய்ய முயற்சித்ததற்காகவும் அவர்கள் இருவரையும் அறைக்குள் பூட்டி வைத்ததற்காகவும் கைது செய்யப்பட்டுள்ளனர்.

வாக் ஃப்ரீ பவுண்டேஷனும் சர்வதேச தொழிலாளர் அமைப்பும் சொல்வதை ஒரு நாடாளுமன்ற உறுப்பினர் உறுதி செய்துள்ளார். அந்த இல்லப் பணியாளர் கீழே விழுந்து அடிபட்டதில் இறந்து விட்டார் என்று தனஞ்சய் சிங் ஊடகக் கேமரா முன் சொன்னார். ஜாக்ருதி தனது வீட்டில் வேலை செய்பவர்களை துன்புறுத்துவதும் தாக்குவதும் அன்றாட நடப்பு, அனைவரும் அறிந்தது என்று காவல்துறையினர் சொல்கின்றனர்.

2011 பிப்ரவரியில், கேரளாவில் வழக்கறிஞர் ஒருவர் வீட்டில் வேலை செய்து கொண்டிருந்த தமிழ்நாட்டைச் சேர்ந்த தனலட்சுமி என்ற சிறுமி கொடுமைப்படுத்தப்பட்டு, பின் மருத்துவமனையில் இறந்த செய்தி அதிர்ச்சி ஏற்படுத்தியது.

அதிகாரிகள், அரசியல்வாதிகள், இன்னும் பெரும்பணக்காரர்கள் வீடுகளில்தான் பெண்கள், சிறுமிகள், சிறுவர்கள் நிரந்தரமாக வீட்டு வேலைகளுக்கு அமர்த்தப்படுகிறார்கள். இவர்கள் பற்றிய விவரங்கள், உண்மைகள் பெரும்பாலும் வெளியே வருவதில்லை.

தேசிய மாதிரி ஆய்வு அமைப்பின் 2007 - 2008 விவரப்படி இந்தியாவில் இடம்பெயரும் தொழிலாளர்களில் 80% பேர் பெண்கள். ஒன்றரை கோடி பேர் குழந்தைகள். 15 வயது முதல் 29 வயதுக்குள்ளானோர் 30%. நாட்டின் 10 கோடி பேர் வேலை நிமித்தமாக இடம் பெயர் கின்றனர். இவர்களில் பெரும்பாலானோர் இல்லப் பணியாளர்களாக முடிகின்றனர்.

டில்லியில் அதிகாரிகள் மற்றும் அரசியல்வாதிகள் வீடுகளில் வேலை செய்யும் பெண்கள் அல்லது சிறுமிகள் பெரும்பாலும் சட்டிஸ்கர் மற்றும் ஜார்க்கண்ட் மாநிலத்தில் இருந்து வரு கின்றனர். ஏஜென்சிக்கள் மூலம் வேலைக்கு அமர்த்தப்படுகின்றனர். அவர்களை வேலைக்கு அனுப்பும் சில ஏஜென்சிக்கள் தங்களுக்கு கமிசன் கிடைத்த பிறகு அனுப்பப்பட்டவர்கள் என்ன ஆனார்கள் என்று கவனிக்கத் தவறி விடுகின்றன.

இதற்கு முன்பு டில்லியிலேயே, 2013 அக்டோபரிலேயே இல்லப் பணியாளர்கள் கொடுமை செய்யப்பட்ட அடுத்தடுத்த சம்பவங்கள் வெளிச்சத்துக்கு வந்தன. இதில், ஒரு சம்பவத்தில், அந்தச் சிறுமியை வீட்டில் பூட்டி வைத்துவிட்டு வெளிநாட்டுக்கே சென்று திரும்பினர். அந்தச் சிறுமி வெளியே தப்பிச் செல்லக் கூடும் என்று ஆடைகளைப் பறித்துக் கொண்டனர். அந்தச் சிறுமிக்கு ஓராண்டு காலமாக சம்பளம் தரப்படவில்லை.

ஒரு பன்னாட்டு நிறுவனத்தில் அதிகாரியாக இருப்பவர் வீட்டில் வேலை செய்த அந்தச் சிறுமி, சிறுநீரைக் குடிக்க நிர்ப்பந்தப்படுத்தப் பட்டார். சூடான கடாய் கொண்டு தாக்கப் பட்டார். அந்தச் சிறுமியின் அலறல் கேட்டு அக்கம் பக்கத்தார் காவல்துறையில் புகார் செய்ததன் பேரில் அந்த அதிகாரி கைது செய்யப்பட்டார். அந்த அதிகாரியின் வழக்கறிஞர் அந்தச் சிறுமி மனநலம் பாதிக்கப்பட்டிருந்ததாகச் சொல்கிறார். அந்த வீட்டில் அந்தச் சிறுமிக்கு முன்பு வேலை செய்துகொண்டிருந்த பெண் சொல்லாமல் கொள்ளாமல் போய் விட்டார். ஏன் போனார் என்று காவல்துறை விசாரிக்க முயற்சி செய்கிறது.

இன்னொரு சம்பவத்திலும் 13 வயதுச் சிறுமி கடுமையான கொடுமைகளுக்கு ஆளாக்கப்பட்டு, எப்படியோ தப்பினார். சமாஜ்வாதி கட்சித் தலைவர் ஹாஜி பாபுவின் நெருங்கிய உறவினர் வீட்டில் வேலை செய்த தாயும் மகளும் கொடுமைப்படுத்தப்பட்டதாக புகார் எழுந்தது. அவர்கள் இருவரும் நவம்பர் 4 அன்று மருத்துவ மனையில் அனுமதிக்கப்பட்டனர். அவர்களை மெழுகுவர்த்திகளால் சுட்டிருக்கிறார்கள்.

இவர்கள் மீது வேறுவேறு சட்டங்களில் வழக்கு பதிவு செய்ய முடியும். இந்த வழக்குகளில் குற்றவாளிகள் பெரும்பாலும் பெரிய இடம் என்று அறியப்படுபவர்கள். செல்வாக்கு உள்ளவர்கள். பல ஆண்டுகளுக்கு இழுத்தடிக்கப்படும் வழக்கு, அது வரை பிணை என்று எப்படியும் தப்பித்துவிடுவார்கள்.

முதலாளித்துவ ஜனநாயகத்தில் இது சகஜம். முதலாளித்துவத்தில் புதிய வகை தொழிலாளர்கள் உருவாகிக் கொண்டிருப்பதும் சகஜம். வீட்டு வேலைகள் பெண்களுடையவை என்ற ஆணாதிக்க இறுக்கம் இன்னும் தளராத நிலையில், பெண்கள் வேலைக்குச் செல்வதால், வீட்டு வேலைகளுக்கு பெருமளவில் இல்லப் பணியாளர்களைச் சார்ந்திருக்க வேண்டியிருக்கிறது.

எனவே இல்லப் பணியாளர்கள் என்ற பிரிவு ஆகப்பெரியதாக வளர்ந்து நிற்கிறது. இன்னும் வளரும். இவர்கள் எண்ணிக்கை பற்றி அரசிடம் எந்த விவரமும் இல்லை. தொண்டு நிறுவனங்கள் சில விவரங்கள் முன்வைக்கின்றன. அதன்படி, 25 லட்சம் முதல் 40 லட்சம் வரை அவர்கள் எண்ணிக்கை உள்ளது.

இந்தப் பிரிவினர் நலன் காக்க, அவர்கள் மீதான கொடுமை, கொத்தடிமை முறை ஆகிய வற்றில் இருந்து பாதுகாக்க, குறைந்தபட்ச சம்பளம், விடுப்புகள், தொழிலாளர் அந்தஸ்து, இன்ன பிற சட்ட உரிமைகள் ஆகியவற்றை உறுதிப்படுத்த, இல்லப் பணியாளர்களுக்கென தனிச்சட்டம் மிகமிக அவசியம் என்பதை டில்லி சம்பவங்கள் அழுத்தமாகச் சொல்கின்றன.

கர்நாடகா, மகாராஷ்டிரா, கேரளா மாநிலங்களில் இல்லப் பணியாளர்களுக்கென குறைந்த பட்ச ஊதியம் நிர்ணயிக்கப்பட்டுள்ளது. 2011ல் சர்வதேச தொழிலாளர் அமைப்பு நிறைவேற்றிய இல்லப் பணியாளர் கன்வென்சனை இந்தியா இன்னும் ஏற்றுக்கொள்ளவில்லை.

அந்த ஒப்பந்தத்தை ஏற்றுக்கொண்டாலோ, இல்லப் பணியாளர்களுக்கென தனிச்சட்டம் இயற்றப்பட்டாலோ, அவர்களை பணிக்கமர்த்தும் ‘பெரிய மனிதர்கள்’ சங்கடத்துக்குள்ளாகும் வாய்ப்புக்கள் அதிகம். இல்லப் பணியாளர்களுக்கு தனிச் சட்டம் இயற்றுவதில் காட்டப்படும் அலட்சியத் துக்கு இது கூட காரணமாக இருக்கலாம்.

நிலப்பிரபுத்துவ தொழில் உறவுகளிலிருந்து இன்னும் விடுபடாத இல்லப்பணியாளர்களுக்கு ஏற்படுகிற, பதிவு செய்யப்பட்ட, பதிவு செய்யப்படாத மெய்க்காயங்கள் பேசத் துவங்கியிருக்கின்றன. இந்தக் குரல் இந்தத் தொழிலில் உள்ள நிலப்பிரபுத்துவ முறைக்கு முடிவு கட்டுவதாக வளர்த்தெடுக்கப்பட வேண்டும்.

சங்கங்களை ஜனநாயகப்படுத்துவோம்! தொழிலாளர்களை அரசியல்படுத்துவோம்!

(நவம்பர் 10, 2013 அன்று சென்னையில் நடைபெற்ற ஏஅய்சிசிடியு மாநில செயற்குழு கூட்டத்தில் ஏஅய்சிசிடியு அகில இந்தியத் தலைவர் தோழர் குமாரசாமி ஆற்றிய உரையின் சாரம்)

வரவிருக்கின்ற நாடாளுமன்றத் தேர்தலுக்கு நாடு தயாராகிக் கொண்டிருக்கிறது. தேர்தல் என்றால் அது அரசியல் சண்டை. தொழிற்சங்க சண்டை அல்ல. இந்தச் சண்டையில் முதலாளித்துவ கட்சிகள் உக்கிரமாக மோதிக் கொள்வார்கள். அவர்கள் முதலாளித்துவ அரசியலை பிரச்சாரம் செய்வார்கள்.

அதிமுக, திமுக, தேமுதிக இன்ன பிற கட்சிகள் நம்மைப் போல் சங்க உறுப்பினர் போடமாட்டார்கள். வீதிவீதியாகச் சென்று கையெழுத்து இயக்கம் நடத்த மாட்டார்கள். ஆனால் அவர்களுக்கு ஓட்டு விழும். அவர்கள் அரசியலுக்கு கை மேல் பலன் கிடைக்கும். நாம் நடத்துகிற வர்க்கப் போராட்ட அரசியலுக்கு, வாக்கு வாங்குவது அவ்வளவு சுலபம் அல்ல. நாம் கடினப்பட்டுத்தான் பயணித்தாக வேண்டும்.

இன்று உலக அளவில், சிரியா விசயத்தில் அய்க்கிய அமெரிக்கா பலத்த அடி வாங்கியிருக்கிறது. அய்க்கிய அமெரிக்கா இன்று உலகின் பல நாடுகள் மீது தாக்குதல் நடத்தி வருகிறது. ஆப்கானிஸ்தானில், ஈராக்கில் போர் தொடுத்தது. பாகிஸ்தான் நட்பு நாடுதான் என்ற போதிலும், அந்நாட்டுக்குள் சென்று ட்ரோன் தாக்குதல் நடத்தியது. லிபியாவின் கடாபியைக் கொன்றது. ஆனால் இன்று சிரியா விசயத்தில் ஒன்றும் செய்ய முடியவில்லை. ஒபாமா ஒரு சிவப்புக் கோடு போடுகிறார்.

புராணத்தில் இலட்சுமண ரேகை என்று சொல்கிறார்கள். இலட்சுமணன் போட்ட கோட்டை சீதை தாண்டியதால்தான் பிரச்சனையே ஏற்பட்டது என்று சொல்வார்கள். இரசாயன ஆயுதங்கள் பயன்படுத்தினால் நான் கை வைப்பேன், தாக்குதல் தொடுப்பேன் என்று ஒபாமா சொல்கிறார். அன்று ஆணாதிக்கக் கோடு. இன்று ஏகாதிபத்தியம் போட்ட கோடு. சின்னஞ்சிறு வியட்நாம் அய்க்கிய அமெரிக்காவிற்கு பாடம் கற்பித்தது. இப்போது சிரியாவிலும் அடி விழுகிறது. இன்று உலக அரங்கில் ஏகாதிபத்தியம் நெருக்கடியில் சிக்கியுள்ளது.

இந்திய ஆளும் வர்க்கங்களும் நெருக்கடியில் உள்ளன. டாடா தொடுத்த வழக்கில் திருப்பமாக உச்சநீதிமன்றம் ராடியா ஒலி நாடாவை விசாரித்து அறிக்கை தாக்கல் செய்யச் சொல்லியுள்ளது. இது பெருந்தொழில் குழும - ஆளும் வர்க்க அரசியல் கட்சிகள் - உயரதிகாரிகள் கூட்டை அம்பலப்படுத்தும். இன்று இந்தியாவில் கார்ப்பரேட் பாசிசம், கார்ப்பரேட் ஊழல், மதவெறி பாசிசம் ஆகியவை மிகப் பெரிய பிரச்சனைகள்.

பலரும் ‘மதம் ஒரு அபின்’ என்ற மார்க்ஸ் கூற்றின் ஒரு பகுதியை மட்டுமே சொல்லி விட்டு விட்டுவிடுகின்றனர். ஆனால் இதைச் சொல்லும்போது மார்க்ஸ், மதம் ஒடுக்கப்பட் டோரின் நெடுமூச்சு, அது தலைகீழ் உலக பிரக்ஞை என்றும் சொல்லியிருக்கிறார். லௌகீக உலகில் துன்பப்படுகிற மக்கள் ஆன்மீக சுகம் காண்கிறார்கள் போலும்.

இந்தியாவில் காங்கிரஸ் தலைமையிலான அய்முகூ ஆட்சி நடக்கிறது. மதவெறி பாசிசம் எழுந்து வருகிறது. பாசிசம் எப்போதும் மந்திரத் தீர்வுகளுக்கான ஏக்கத்தை திருப்திப்படுத்தப் பார்க்கும். மோடி ஆட்சிக்கு வந்தால், பாகிஸ்தான், சீனா வாலை சுருட்டிக் கொள்ளும் என்று சொல்கிறார்கள். நாடு முன்னோக்கிப் போகும் என்கிறார்கள். மாற்று மந்திரத் தீர்வை, மதச்சார்பின்மை என்ற பெயரால் முன்வைக்கிறார்கள்.

இந்திய கம்யூனிஸ்ட் கட்சி (மார்க்சிஸ்ட்) மதவெறிக்கெதிராக டெல்லியில் கருத்தரங்கம் நடத்தியது. அதில் நேற்று வரை, பீகாரில் ஆட்சியில் பாஜகவுடன் கூட்டணியில் இருந்த நிதீஷ்குமார், கரசேவைக்கு செங்கல் அனுப்பிய ஜெயலலிதா, பாஜகவுடன் கரம் கோர்த்திருந்த ஒடிஷாவின் நவீன் பட்நாயக் போன்றோரை அழைத்திருந்தார்கள்.

இந்தியாவின் இயற்கை வளங்களை கொள்ளையடிப்பது, கருவூலத்தை கபளீகரம் செய்வது, மக்களின் உழைப்பால் உருவான செல்வங்களை வாரி சுருட்டிக் கொள்வது என்ற விசயங்களில் முதலாளித்துவ கட்சிகள் ஓரணியில் உள்ளன.

இந்த செல்வங்கள் மீது இந்திய மக்களுக்கு பாத்தியதையில்லை. ஆகவே நமது முழக்கம் இயற்கை வளங்கள் மீதும், தேசத்தின் கருவூலத்தின் மீதும், சமூக செல்வங்கள் அனைத்தின் மீதும் மக்களுக்கு பாத்தியதை கோருவதாக இருக்க வேண்டும். மக்கள் அணிதிரட்டலில், மக்கள் அறுதியிடலில் நிஜத் தீர்வு உள்ளது.

மக்கள் நேரடியாக அரசியலுக்கு வர மாட்டார்கள் என்ற கருத்து சிலரிடம் உள்ளது. மக்களின் உடனடி, அன்றாட தேவைகள் மீது அவர்களை ஈர்த்து, பிடிமானம் வந்த பின்பு நம் அரசியலைக் கொண்டு செல்வது என்ற பார்வை தவறானது. நம்மிடம் தொழிற்சங்கவாத, பொருளாதாரவாத அரசியலும் உள்ளது. ஆனால் நிஜ வாழ்க்கையில் மக்கள் அரசியல் கட்சிகளுக்கு படிப்பினை தந்து கொண்டுதான் இருக்கிறார்கள்.

கருணாநிதியை, ஜெயலலிதாவை தேர்தலில் தோற்கடிக்கிறார்கள். பிரச்சனை என்னவென்றால், நாம் அரசியல் மாற்றாகச் செல்லவில்லை. அரசியலை கொண்டு செல்பவர்களிடம் பிரச்சனை இருக்கிறது. அமைப்பாக்கப்பட்ட விதத்தில் வேலை செய்வதில், நமது அர்ப்பணிப்பில் பிரச்சனை உள்ளது.


முதலாளித்துவத்தை வீழ்த்த வேண்டும் என்று பேசும்போது அதில் தாக்குதல் தன்மை இருக்க வேண்டும். அது வெறும் போராட்ட வடிவம் தொடர்பானதல்ல. ஆளும் வர்க்கங்கள் தமது பலவீனங்களாலேயே தாக்குதல்களை தீவிரப்படுத்தியுள்ளனர், நிச்சயம் பெரும்பான்மை சிறுபான்மையை வீழ்த்தும், அந்த நாளைப் பக்கத்தில் கொண்டு வர இன்றே போராடுவோம் என்ற நிலை எடுப்பதில்தான் தாக்குதல் தன்மை உள்ளது.

ஜெயலலிதா முன் போல் இல்லை. அவரிடம் அரசியல் முதிர்ச்சி இருக்கிறது. தோற்ற அளவிலேனும் நெளிவுசுளிவாக இருக்கிறார். இந்தியாவில், தமிழகத்தில் எங்கு குண்டு வெடித்தாலும் இந்தியன் முஜாகிதீன் (அய்எம்) என்று சொல்லி விடுகிறார்கள். புத்தூரிலும், இசுலாமிய பயங்கரவாதிகளோடு மோதல் எனச் சொல்லப்பட்டது. நீதிமன்ற விசாரணை முடியும் முன்னரே இசுலாமிய பயங்கரவாதிகள் என்று முடிவு செய்கிறார்கள்.

இந்த ஆப்பரேஷனில் ஈடுபட்ட காவல்துறையினருக்கு பதவி உயர்வும், பதக்கமும் வழங்கப்படுகிறது. இங்கு தான் கருணாநிதியின் மதச்சார்பின்மையைப் பார்க்க வேண்டும். விடுபட்டுப் போன இன்னும் சில காவலர்களுக்கு பரிசும் பதவி உயர்வும் ஏன் வழங்கவில்லை என்பது அவரின் கவலையாக இருக்கிறது. பிறகு, நீதிமன்றம் பிடிபட்டவர்களுக்கும் சுமத்தப்பட்ட குற்றங்களுக்கும் தொடர்பில்லை என்று சொன்னால், என்ன செய்வார்கள்? பதக்கத்தை பதவி உயர்வை திரும்பப் பெறுவார்களா?

தமிழகத்தில் பாஜக தேவையில்லை. அந்த வேலையை ஜெயலலிதா பார்த்துக் கொள்வார். அய்க்கிய அமெரிக்கா மற்றும் இந்தியாவின் சர்வதேச இசுலாமிய பயங்கரவாத எதிர்ப்புப் போரில் ஜெயலலிதா நிச்சயமான ஒரு கூட்டாளி ஆவார். இந்துத்துவா விசுவாசியான ஜெயலலிதாவிடம் இயல்பாக உள்ள தலித் விரோதத் தன்மை பரமக்குடி, தருமபுரி, மரக்காணத்தில் வெளிப்பட்டது.

இடதுசாரி முகாமில் இகக(மா) தனது மேற்கு வங்க தோல்விக்கு காரணமாக, நவதாராளவாத பொருளாதார கொள்கைகளை தீவிரமாக அமல்படுத்தியது, அதிகார மமதை ஆகியவற்றை ஏற்றுக் கொள்வதில்லை என்பதை நாம் கவனப்படுத்திக் கொள்ள வேண்டும். இந்த விசயம் ஜெயலலிதாவுக்கும் பொருந்தும்.

தமிழகத்தில் ஆட்டோமொபைல் தொழில் பொது பயன்பாட்டு சேவை என அறிவிக்கப் பட்டது முக்கியமான விசயமாகும். 2007ல் ஹுண்டாயுடன் கருணாநிதி புரிந்துணர்வு ஒப்பந்தம் போட்டார். அப்போதே, அவசியம் வந்தால் ‘பொது பயன்பாட்டு சேவை’ என்ற அறிவிப்பு தருவேன் என்றார். பொது பயன்பாட்டு சேவை என்று அறிவிக்க (பப்ளிக் எமர் ஜென்சி, பப்ளிக் சர்வீஸ்) பொது அவசரம், பொது நலன் என்ற அம்சங்கள் இருக்க வேண்டும். அது இல்லாதபோதும் அறிவிப்பு செய்வேன் என்பது முதலாளித்துவ விசுவாசத்தைக் காட்டுகிறது.

09.08.2012 முதல் 08.02.2013 வரை ஆறு மாதங்களுக்கு மட்டுமே, எப்படி, ஆட்டோமொபைல் தயாரிக்கும் தொழில் பொது அவசரம் அல்லது பொது நலன் கருதி வேலை நிறுத்தங்களை தடை செய்யும் பொது பயன்பாட்டு சேவையாக இருந்தது, அதற்குப் பிறகு, இன்று வரை, எப்படி பொது அவசரம், பொது நலன் இல்லாமல் போனது என்ற கேள்விகளுக்கு ஆகப்பெரிய அறிவாளியான ஜெயலலிதாவிடம் பதில்கள் இல்லை. ஆட்டோமொபைல் துறையை பொதுப் பயன்பாட்டு சேவை என அறிவிப்பதை நீட்டிக்கக் கூடாது என்பது திருபெரும்புதூரில் புரட்சிகர இளைஞர் கழகம் நடத்தவிருக்கும் கையெழுத்து இயக்க கோரிக்கையாக வர வேண்டும்.

ஏகாதிபத்தியம் இஸ்லாத்தை சாத்தானாக கற்பிதம் செய்கிறது. இன்னொரு பக்கம் இஸ்லாமியர்களை தங்களுக்குள் சுருங்கி நிற்க வைக்க முயற்சிக்கிற போக்கு இருப்பதையும் பார்க்கிறோம். ஜனநாயகத்துக்கான போராட்டத்தில் அனைவரோடும் அவர்களும் இணைந்து வர வேண்டும் என்பதுதான் நமது நிலைப்பாடு.

செயற்குழு திட்டமிட்டிருக்கிறபடி உறுப்பினர் சேர்ப்பது, அமைப்பாக்குவது, கையெழுத்து இயக்கம், மக்கள் சாசனம், அணி திரட்டல் போன்ற வேலைகளை எடுத்துச் செல்ல வேண்டும். தங்கியிருந்து வேலை செய்வதில் தோழர் மணிவேல் தனது அனுபவங்களை எழுதலாம். இது தவிர சென்னை மற்றும் கோவையில் கருத்தரங்குகளுக்கு ஏற்பாடு செய்யலாம். மற்ற இடதுசாரிகளையும் அழைக்கலாம்.

நம்மைப் பொறுத்தவரையில் தொழிலாளர்களை அரசியல்படுத்துவதும் சங்கங்களை ஜனநாயகப்படுத்துவதும் நம்முன் உள்ள மய்யமான கடமைகளாகும். தமிழகத்தில் தொழிலாளர் வர்க்கத்துக்கு உரிய இடத்தை கோருவதோடு, அரசியல்படுத்துவது தொடர்புடையதாகும். சங்கங்களின் எல்லா நடவடிக்கைகளிலும் ஆகக் கூடுதலான தொழிலாளர்களை தொடர்ச்சியாக பங்கேற்க வைப்பது சங்கங்களை ஜனநாயகப்படுத்துவதற்கான அளவுகோலாகும்.

தமிழகத்தில் நகர்மயமாதலும் தொழில்மயமாதலும் அதிகமாக அதிகமாக, நகர்ப்புற, நாட்டுப்புற தொழிலாளர் எண்ணிக்கையும் அதிகமாகிறது. வேறுவேறு வகைப்பட்ட தொழி லாளர்கள் எண்ணிக்கைரீதியாக இன்று ஒரு மிகப்பெரிய சக்தியாகியுள்ளனர். தலைமை தோழர்கள், நடைபெற்றுக் கொண்டிருக்கும் தொழிலாளர் வர்க்க இயக்கத்தை உன்னிப்பாக கவனிப்பதும், அதன் மீது வினையாற்றுவதும், உரிய நேரங்களில் உரிய தலையீடுகள் செய்வதும் மிகமிக முக்கியமானவை ஆகும்.

இறுதி ஆராய்ச்சியில், தமது போராட்ட அனுபவங்களால், வரலாற்றால், பெற்ற வெற்றிகளால், படிப்பினைகளால், அமைப்பாக்கப்பட்ட தொழிலாளர்களே, தொழிலாளர் வர்க்கத்தின் கருவாவார்கள். தமிழகத்தில் ஏறத்தாழ 85,000 பேர் பணியாற்றும் மின்வாரியத்தில் இரண்டு ஆண்டுகளாக ஊதிய உயர்வு ஒப்பந்தம் போடப்படவில்லை. ஒரு லட்சம் பேருக்கு மேல் பணியாற்றும் போக்குவரத்து கழகத்திலும் ஊதிய உயர்வு ஒப்பந்தம் இழுத்தடிக்கப்படுகிறது.

கூட்டு பேரம், பேச்சுவார்த்தைகள் போன்றவற்றின் சுவடுகளே இல்லாமல், அரசே ஒருதலைபட்சமாய் சம்பளத்தை அறிவிக்கும் ஆபத்து நிலவுகிறது. மாதிரி (மாடல்) வேலையளிப்பவர், தனியார் துறைக்கு முன்னுதாரணமாய் இருக்கிறார். முருகப்பா குழும கார்பரண்டம், ஓசூரில் மாறுகிற பஞ்சப்படி வேண்டாம் என்ற புரிந்துணர்வு ஒப்பந்தம் போட்டு, அதனை அரசின் முன்பு போடுகிற, ஏற்காதவர்களையும் கட்டுப்படுத்தும் 12(3) பிரிவு ஒப்பந்தமாக மாற்றப் பார்க்கிறது.

திருபெரும்புதூர் மண்டலத்தில், குறைகூலி, ஒப்பந்த முறை பயிற்சியாளர் முறை ஆகியவற் றின் மூலம் கூலி மீது தாக்குதல் தொடுக்கப்பட்டுள்ளது. சங்க அங்கீகார உரிமை மறுப்பு, அந்த வகையில் கூட்டுபேர உரிமை மறுப்பு என, கூலி உயர்வு போராட்டத்தின் மீது கை வைக்கப்பட்டுள்ளது. ஒப்பந்த, பயிற்சியாளர் முறைகளால், தொழிற்சங்க இயக்கம் உற்பத்தியின் மீது கட்டுப்பாட்டை இழந்து, கூலிஉயர்வு, பணிநிலைமைகள் முன்னேற்றத்துக்கான பேர ஆற்றலில் அடிமேல் அடி வாங்கி நிற்கிறது.

மூலதனத் திரட்சிக்கு முதலாளித்துவ வளர்ச்சிக்கு, வேலையின்மை - தொழிற்துறை சேமப் பட்டாளம் - உபரி மக்கள் தொகை நிலவுவது நல்ல நெம்புகோலாகும். முற்றிவரும் விவசாய நெருக்கடி, தாறுமாறான ஏற்றத்தாழ்வான நகர்மய தொழில்மய வளர்ச்சி, தமிழகத்தின் சிறிய மற்றும் பெரிய நகரங்களை, உழைக்கும் மக்கள் வீசியெறியப்பட்டுள்ள குப்பை கூடங்களாக்கியுள்ளன. தமிழ்நாட்டில் இருபெரும் வர்க்கங்கள் மோதி நிற்கின்றன.

கோவையில் திருபெரும்புதூரில் அம்பத்தூரில் அமைப்பாக்கப்பட்ட தொழிலாளர்களை கருவாகக் கொண்டு, அவர்களைச் சுற்றி அமைப்பாக்கப்படாத முறைசாராத தொழிலாளர்களை, வறியவர்களை, கீழ்நடுத்தர மக்களை திரட்டிக் கொண்டு தொழிலாளர் வர்க்கப் போராட்டப் பகுதிகள் கட்டப்பட வேண்டும்.

தமிழகத்தில் இந்தியாவில் அரியணையில் உள்ள கொள்கைகள் மூலதனத்திற்கே சேவை செய்கின்றன, முதலாளித்துவ வளர்ச்சிக்கே ராஜபாட்டை போடுகின்றன; உழைக்கும் மக்கள் அரசியலின் நடுநாயகத்துக்கு வருவோம், எங்கள் காலம் வந்துவிட்டது; எங்களுக்கு பதில் சொல்லியாக வேண்டும் என்ற திசையில் தொழிலாளர் வர்க்கப் பயணத்தை செலுத்த பாடுபடுவோம்.

இலங்கைத் தமிழர்களுக்காக இந்திய மீனவர்களுக்காக குரல் எழுப்ப வேண்டியது ஒரு ஜனநாயகக் குடியரசின் கடமை

காமன்வெல்த் மாநாட்டில் இந்தியப் பிரதமர் கலந்து கொள்ளப் போவதில்லை. தமிழக அரசியல் கட்சிகள் கிட்டத்தட்ட அனைத்தும் எழுப்பிய ஒன்றுபட்ட குரலால் இது வரை சாத்தியமானது. காமன்வெல்த் மாநாட்டை இந்தியாவில் இருந்து யாரும் கலந்துகொள்ளாமல், கருணாநிதி மொழியில் சொல்ல வேண்டும் என்றால், ஒரு துரும்பு கூட கலந்து கொள்ளாமல், முழுக்கமுழுக்க புறக்கணிக்க வேண்டும் என்ற கோரிக்கை நிறைவேற்றப்படும் வாய்ப்புக்கள் தெரியவில்லை.

உள்துறை அமைச்சர் கலந்துகொள்வது விவாதத்துக்குரியது என்று சொல்லி, கருணாநிதி வழக்கம்போல் அம்பலப்பட்டு நிற்க, ஜெயலலிதா, அவசர சட்டமன்ற கூட்டம் நடத்தி, மனவேதனை மேலிட, இன்னும் ஒரு சட்டமன்ற தீர்மானம் நிறைவேற்றி, தமிழர்களின் தனிப்பெரும் தலைவர் தான் என்று சொல்லிக் கொண்டார்.

காமன்வெல்த் மாநாட்டில் பிரதமர் கலந்துகொள்ளாமல் போவதால் இரு நாட்டு உறவுகள் பாதிக்கப்பட்டு அதனால், இலங்கைத் தமிழர்களுக்கும் இந்திய மீனவர்களுக்கும் கிடைக்க வேண்டிய நல்வாழ்க்கையும் பாதுகாப்பும் கெட்டுப்போய்விடும் என்ற பொருள்பட இந்து பத்திரிகை தலையங்கம் எழுதுகிறது.  தமிழ்நாட்டின் காங்கிரஸ் தலைவர்கள் சிலரும் இதே கருத்தைச் சொல்கின்றனர். இதுபோன்ற கருத்தை முன்வைப்பவர்கள் யாரை மிரட்டுகிறார்கள்? அல்லது யாரை ஏமாற்றுகிறார்கள்?

இத்தனை ஆண்டு காலம் காத்த நல்லுறவால் எத்தனை மீனவர்கள் உயிர்கள் பாதுகாக்கப்பட்டன? எத்தனை மீனவர்கள் தாக்குதலுக்கு ஆளாகாமல் தப்பினார்கள்? இலங்கைத் தமிழர்கள் எத்தனை பேர் படுகொலையில் இருந்து, சித்தரவதையில் இருந்து பாதுகாக்கப்பட்டார்கள்? தொலைந்துபோன இலங்கை தமிழர்கள் மீட்கப்பட்ட செய்தி ஏதும் உண்டா? உறவினர் ஒன்று சேர்ந்த காட்சிதான் கண்டோமா?

இலங்கையுடன் நல்லுறவு பேண வேண்டியதில்லை என்பதல்ல வாதம். அய்க்கிய அமெரிக்கக் கட்டளைகளுக்கு அடிபணியாமல் அண்டை நாடுகளுடன் நல்லுறவு பேண இந்திய ஆட்சியாளர்கள் தொடர்ந்து தவறுவதுதான், தேவையே இல்லாமல் பகை பாராட்டுவதுதான், நாட்டில் பல எதிர்ப்புப் போராட்டங்களைச் சந்திக்கிறது.

இலங்கையுடனும் நல்லுறவு பேணலாம். அது போர்க்குற்றம் புரிந்த அரசாக இல்லாமல் இருந்திருந்தால். அது அப்பாவி மக்களை கொன்று குவிக்காமல் இருந்திருந்தால். அது சரணடைந்தவர்களை துப்பாக்கி குண்டுகளால் துளைக்காமல் இருந்திருந்தால். திட்டமிட்ட இனவழிப்பு நடவடிக்கைகளில் ஈடுபடாமல் இருந்திருந்தால்.

இப்போது இலங்கை மீது போர் தொடுக்கச் சொல்லி யாரும் கேட்கவில்லை. நடந்த போர்க் குற்றத்துக்கு நியாயம் கேட்கச் சொல்கிறார்கள். இருக்கிற தமிழர்கள் உரிமைகள் பாதுகாக்கப் பட வேண்டும் என்கிறார்கள். போர்க் குற்றம் செய்த அரசு நடத்தும் நிகழ்ச்சிக்குச் சென்று அந்த அரசுக்கு அங்கீகாரம் தர வேண்டாம் என்கிறார்கள். நிகழ்ச்சிக்குச் செல்லாமல் எதிர்ப்பைப் பதிவு செய் என்கிறார்கள். இப்படிச் செய்வது எந்த விதத்தில் தமிழ்நாட்டு, இலங்கை தமிழர் நலன்களுக்கு ஊறு விளைவிக்கும்?

இலங்கைத் தமிழர்களுக்காக, இலங்கைக் கடற்படையால் தாக்கப்படும் கொல்லப்படும் சொந்த நாட்டு மீனவர்களுக்காக குரல் எழுப்ப வேண்டியது ஒரு ஜனநாயகக் குடியரசின் கடமை. அதை செய்யத் தவறுகிறது அய்முகூ அரசாங்கம்.

ஓர் அரசாங்கம் சாதாரணமாக செய்ய வேண்டிய ஒன்றை செய்யச் சொல்ல இங்கு தீக்குளித்துச் செத்து எதிர்ப்புத் தெரிவிக்க வேண்டியிருக்கிறது. இலங்கைத் தமிழர்களுக்கும் இந்திய மீனவர்களுக்கும் நியாயம் வேண்டும் என்று கேட்பவர்கள், மத்திய அரசின் செயலின்மைக்கு, போர்க்குற்றம் புரிந்த அரசின்பால் அது காட்டுகிற கரிசனத்துக்கு, பொறுப்பாக முடியாது.

பிரதமர் இலங்கைக்குச் செல்லவில்லை என்றால் சீனா அங்கே மனைபோட்டு அமர்ந்து விடும் என்று அபாய எச்சரிக்கைபோல் ஏதோ சொல்கிறார்கள். இலங்கைத் தமிழர்களை சாகடிக்க இந்தியா செய்யாத எந்த உதவியை எந்த உலக நாடு இனி இலங்கைக்குச் செய்துவிட முடியும்? அன்று படை அனுப்பியது முதல் இன்று போர்க்கப்பல் அனுப்புவது வரை, இந்திய அரசு இலங்கை அரசுக்கு உதவுவதில் என்ன குறை வைத்துவிட்டது?

சமீபத்தில் இலங்கை சென்ற சல்மான் குர்ஷீத் இலங்கை அரசுடன் ஒன்பது ஒப்பந்தங்கள் போட தயாரிப்புக்கள் செய்துவிட்டு, சிலவற்றில் கையெழுத்தும் போட்டுவிட்டுத்தானே வந்தார்? இதற்கும் மேல் இலங்கையை கூட வைத்துக்கொண்டு சீனா இந்தியாவை என்னதான் செய்துவிடும்?

அண்டை நாடு என்ற அடிப்படையில் இலங்கையுடனான நல்லுறவை வலியுறுத்த இன்னொரு அண்டை நாடான சீனத்தை பகை நாடாக ஏன் காட்ட வேண்டும்? தர்க்கத்துக்கு ஒத்துவரவில்லையே? பாகிஸ்தான் நட்பு நாடு என்று ஒருபுறம் சொல்லிக்கொண்டு மறுபுறம் அந்த நாட்டின் மீதே ட்ரோன் தாக்குதல் நடத்தும் அய்க்கிய அமெரிக்கா போன்ற ஒரு நாட்டுடன் அளவுகடந்த நட்புறவு கொண்டாடும்போது சீனம் மட்டும் எப்படிப் பகையாகும்?

இலங்கையுடனான தொழில் உறவுகளுக்கு பங்கம் வந்துவிடும் என்று யாரும் கவலைப்பட வில்லை. ஏனென்றால் மன்மோகன் போகாததால் அந்தத் தொழில் உறவுகளுக்கு எந்தப் பாதிப்பும் ஏற்படப் போவதில்லை. அவர் வராததால் எந்தப் பிரச்சனையும் இல்லை என்று ராஜ பக்சே கூட சொல்லும்போது, அது பெரிய பிரச்சனையாகிவிடும் என்று இங்கிருப்பவர்கள் சொல்வதன் உள்நோக்கம் என்ன?

இலங்கை தமிழர் மனித உரிமை மீறல்கள் தொடர்பாக இந்திய அரசு இனியும் பாராமுகம் காட்ட ஒரு சாக்கு. இதுவரை இந்திய அரசு செய்த தவறுகளைத் திருத்திக் கொள்ள இந்திய அரசுக்கு ஒரு வாய்ப்பு மறுக்கப்பட்டது என்று ஒரு நியாயம். போர்க்குற்றம் புரிந்த, இனவழிப்பு செய்கிற ராஜபக்சே அரசாங்கத்தை கண்டிக்காமல், தண்டிக்காமல், நல்லுறவுகளை மட்டும் தொடர்வதற்கு அங்கீகாரம்.

மறுபுறம், எந்த சக்திகள் இன்று இலங்கை தமிழர் உரிமைகளுக்காக குரல் எழுப்புகின்றனவோ அந்த சக்திகள் தான் இலங்கைத் தமிழர் பிரச்சனைகள் தீராமல் தொடர காரணம் என்று பழிசொல்வது. இப்படியாக ராஜபக்சேயின் இனவழிப்பு நடவடிக்கைகளுக்கு பச்சைக் கொடி காட்டுவது.

அய்முகூ அரசாங்கத்தின் துரோகங்களை இந்த ஒரு தளத்தில் இருந்து மட்டும் தமிழக கட்சிகளும் ஜனநாயக இயக்கங்களும் எதிர் கொண்டுவிட முடியாது. அதை முழுமையாக பலவீனப்படுத்த அதன் அனைத்து விதமான துரோகங்களுக்கும் எதிர்ப்பு அவசியமாகிறது.

மொத்த பிரச்சனைக்கும் பார்த்தே ஆக வேண்டிய இன்னொரு பக்கம் உள்ளது. அதிமுகவும் திமுகவும் மாறிமாறி ஆட்சி செய்கிறார்கள். தமிழினத் தலைவர் பட்டத்துக்கு போட்டி போடுகிறார்கள். இருவரும் இலங்கை தமிழர் விசயத்தில் செய்த துரோகங்களை நாம் மறக்கப் போவதில்லை.

தமிழ்நாட்டில் அகதிகளாக இருக்கும் இலங்கைத் தமிழர்கள் நல்வாழ்வை உறுதிசெய்வதில் இவர்களை யார் தடுத்தது? ஜெயலலிதாவும் கருணாநிதியும் பாடுகிற தமிழர் ஆதரவுப் பாட்டுக்குப் பின் 2014 தேர்தல் என்ற விசை இருக்கிறது. இங்குள்ள தமிழர் களை இவர்கள் இருவருமே இத்தனை ஆண்டுகளாக எப்படிப் பாதுகாக்கிறார்கள் என்று பார்த்துக் கொண்டுதான் இருக்கிறோம்.

காமன்வெல்த் மாநாட்டில் இந்தியா கலந்து கொள்ளக் கூடாது. இனவழிப்பு ராஜபக்சே அரசுக்கு அங்கீகாரம் தரக்கூடாது. சட்டமன்றத்  தீர்மானம் நிறைவேற்றுவதால் மட்டும் அதிமுக தமிழர் பாதுகாவலாளி ஆகாது.

புதுக்கடை தியாகிகள் நினைவு உறுதியேற்பு நிகழ்ச்சி

1956 நவம்பர் 1 அன்று குமரி மாவட்டம் திருவிதாங்கூர் சமஸ்தானத்தில் இருந்து விடுதலை பெற்று தமிழ்நாட்டுடன் இணைக்கப்பட்டது. ஆங்கிலேயர் ஆட்சியில் இருந்து மட்டுமல்ல, மன்னர் ஆட்சிக் கொடுமைகளில் இருந்தும் விடுதலை பெற வேண்டும் என்ற வேட்கையுடன் குமரி மாவட்டத்தில் சாதி, இனம், மதத்தை கடந்து உழைக்கும் மக்கள் ஒன்றுபட்டுப் போராடினர். அந்தப் போராட்டத்தை திருவிதாங்கூர் சமஸ்தானம் ஒடுக்கியது.

புதுக்கடையில் 1956 ஆகஸ்ட் 11 அன்று துப்பாக்கிசூடு நடத்தியது. அதில் 36 பேர் கொல்லப்பட்டனர் என்று சொல்கிறார்கள். ஆனால், 11 பேர் பெயர்கள் மட்டுமே இப்போது சொல்லப்படுகிறது.

ஆங்கிலேயர் ஆட்சி மற்றும் மன்னராட்சிக் கொடுமைகளை எதிர்த்துப் போரிட்டு உயிர் நீத்த அந்த தியாகிகளின் நினைவு போற்றும் அதேவேளை, இன்றும் அவர்கள் எதற்காகப் போராடினார்களோ அந்த வாழ்வுரிமைகள் இன்றைய கார்ப்பரேட் சார்பு ஆட்சியாளர்களால் மறுக்கப்பட்டும் குமரி மாவட்டத்தின் சுற்றுச்சூழலை மாசுபடுத்தி, மக்கள் வாழ்வாதாரங்களை மணல் மாஃபியாக்கள், அணுசக்தி வியாபாரிகள் அழித்துக் கொண்டும் இருக்கும் நிலையில், கார்ப்பரேட் நலன்களைப் பாதுகாக்க மதவெறி சக்திகள் உழைக்கும் மக்களைப் பிளவுபடுத்தும் நிலையில், புதுக்கடை தியாகிகளின் லட்சியத்தை நிறைவேற்ற உறுதியேற்கும் வகையில் குமரி மாவட்டம் புதுக்கடையில் இகக(மாலெ) 01.11.2013 அன்று உறுதியேற்பு நிகழ்ச்சி நடத்தியது.

நிகழ்ச்சிக்கு மாலெ கட்சியின் குமரி மாவட்டச் செயலாளர் தோழர் எஸ்.எம்.அந்தோணிமுத்து தலைமை தாங்கினார். புதுக்கடை தியாகிகள் நினைவுச் சின்னத்திற்கு கட்சியின் மாநிலச் செயலாளர் தோழர் பாலசுந்தரம், மாநிலக்குழு உறுப்பினர்கள் எஸ்.எம்.அந்தோணிமுத்து, ஜி.ரமேஷ், மேரிஸ்டெல்லா, மாவட்டக்குழு உறுப்பினர்கள் சந்திரமோகன், சுசிலா, புதுக்கடை போராட்ட தியாகி கொடிக்கால் சேக்அப்துல்லா மற்றும் தியாகிகள் குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவர்கள், கட்சி முன்னணியினர், பொதுமக்கள் வீர வணக்க அஞ்சலி செலுத்தினர்.

பின்னர் உறுதியேற்பு நிகழ்ச்சி பொதுக் கூட்டம் நடைபெற்றது. கூட்டத்தில் இயற்கை மற்றும் சுற்றுச் சூழல் விஞ்ஞானி லால்மோகன், மனிதநேய மக்கள் கட்சியின் பொதுச் செயலாளர், மதச்சார்பற்ற ஜனதாதளத் தலைவர் அருள்ராஜ், சமூகநீதிப் பேரவை அமைப்பாளர் டாக்டர் ராஜன், சிபிஅய் (எம்எல்) சிவப்பு நட்சத்திரம் கட்சியின் அமைப்பாளர் பால்ராஜ், ஒளிவெள்ளம் பத்திரிகை ஆசிரியர் பிதலீஸ், குமரி மாவட்ட பாசனத் துறைத் தலைவர் வின்ஸ் ஆன்றோ உட்பட முற்போக்கு ஜனநாயக சக்திகள் கலந்து கொண்டு உரையாற்றினர்.

மாலெ கட்சியின் மாநிலச் செயலாளர் தோழர் பாலசுந்தரம் பேசும்போது “இந்த நாள் தமிழகத்துடன் குமரி மாவட்டம் இணைக்கப்பட்ட நாள் என்று சொல்வதைக் காட்டிலும் தொட்டால் பாவம், பார்த்தால் தீட்டு, மாராப்பு வரி என பல்வேறு கொடுமைகளை அரங்கேற்றி வந்த மன்னராட்சியில் இருந்து மக்கள் விடுதலை பெற வேண்டும் என்பதற்காகத் தியாகிகள் தங்கள் இன்னுயிரைத் தந்து விடுதலை வாங்கித் தந்த நாள் ஆகும். இந்த நாளை அரசு விழாவாக நடத்த வேண்டும் என்று இகக(மாலெ) கோரிக்கை வைத்து தொடர் இயக்கங்களை நடத்தியது. அதன் விளைவாக தமிழக அரசு நவம்பர் 1 அரசு விழாவாக நடத்த அறிவிப்பு செய்துள்ளது. ஆனபோதும் இன்றைக்கும் அந்த மன்னராட்சிக் கொடுமைகள் கார்ப்பரேட் உலகிலும் தொடர்கின்றன. உரிமைகள் மறுக்கப்படுகின்றன.

மதவெறி பிஜேபி  மக்களைப் பிளவுபடுத்துகிறது. பாட்னாவில் மோடி கூட்டத்தில் குண்டு வெடிக்க, குமரியில் பேருந்துகள் அடித்து நொறுக்கப்படுகின்றன. அதிமுக அரசு அந்தக் கயவர்களை கைது செய்யாமல் வேடிக்கை பார்க்கிறது. அவர்களுக்கு மறைமுகமாக ஆதரவளிக்கிறது.

சிறுபான்மை, தலித் மக்களுக்கு அதிமுக ஆட்சியில் பாதுகாப்பில்லை. ஆகவே, புதுக்கடை தியாகிகள் லட்சியத்தை நிறைவேற்ற இன்றைய ஆட்சியாளர்களின் மக்கள் விரோதக் கொள்கைகளுக்கு எதிராக நாம் ஒன்றிணைந்து போராட உறுதியேற்போம்” என்று கூறினார்.

கோவையில் தீப்பொறி வாசகர் வட்டம்

‘தற்கால இயக்கத்தின் பலம் மக்களின் விழிப்பிலே (முதன்மையாக, தொழில்துறைப் பாட்டாளி வர்க்கத்தின் விழிப்பிலே) அடங்கி இருக்கிறது, அதன் பலவீனம் புரட்சிகரமான தலைவர்களின் உணர்வின்மையிலும் முன்முயற்சியின்மையிலும் அடங்கியுள்ளது.’  - லெனின்

நீண்ட நாட்களாக தீப்பொறி வாசகர் வட்டம்  பற்றி பேசிக்கொண்டே இருக்கிறோம். ஓர் அமைப்பின் சாரம் அதன் நடைமுறைகளால்தான் தீர்மானிக்கப்படுகிறது என்பதை நாம் அறிந்திருக்கிறோம். அய்ன்ஸ்டீன், ‘ஒரு டன் தியரி ஒரு பரிசோதனைக்கு சமம்’ எனச் சொல்லக் கேள்விப்பட்டிருக்கிறோம்.

தீப்பொறி வாசகர் வட்டம் துவக்கியே ஆகவேண்டும் என்பதற்காக முன்னணி ஊழியர்களைக் கொண்டு அலுவலகத்தில் தீப்பொறி வாசிப்பு துவங்கியது. அந்த வாசகர் கூட்டத்தில் வாசகர் வட்டம் பகுதிகளில் நடத்த வேண்டும் என்ற கருத்துமுன் வந்தது.

சாந்தி கியர் தொழிலாளர்கள் மத்தியில் 161 தீப்பொறி சந்தா இருக்கிறது. கட்சி அமைப்பில்லை. கட்சி உறுப்பினர்கள் இல்லை. ஏஅய்சிசிடியு சங்கம் இருக்கிறது.  சாந்தி கியர்ஸ் தொழிலாளர் சங்கம் ஏஅய்சிசிடியுவுடன் இணைந்த சங்கம். ஏஅய்சிசிடியுவுக்கு சிபிஅய் (எம்எல்) தான் தலைமை தாங்குகிறது என்பது வெளிப்படையானது. சாந்தி கியர்ஸ் சங்க நிர்வாகிகள் கூட்டத்தில் தீப்பொறி வாசகர்வட்டக் கூட்டம் கூட்ட திட்டவட்டமான முடிவு எடுக்கப்பட்டு அமலாக்கப்பட்டது. அக்டோபர் 20 மற்றும் 27 தேதிகளில் நான்கு கூட்டங்கள் நடத்தப்பட்டன.

அக்டோபர் 20 அன்று சிங்காநல்லூரில் நடந்த கூட்டம் குறித்த நேரத்தில் துவங்கியது. 52 பேர் கலந்து கொண்டனர். தலையங்கம், தோழர் திபங்கர் கட்டுரை, கோவை நாடாளுமன்ற தொகுதி ஒரு பார்வை, ஆகிய மூன்று கட்டுரைகள் படிக்கப்பட்டன.

வெளியில் தண்ணீர் பாட்டில் ரூ20க்கு விற்கும் போது அம்மா தண்ணீர்பாட்டில் ரூ10க்கு விற்பது நல்லதுதானே, ஏற்காடு தொகுதியில் சிபிஅய், சிபிஅய்(எம்.) எப்படி அஇஅதிமுகவை ஆதாரிக்கலாம், சங்கம் துவங்கும்போது கட்சி சார்பற்றது என்று சொல்லப்பட்டது, ஆனால் கட்சி அரசியலை புகுத்துவது எப்படி சரியாகும் போன்ற கேள்விகள் எழுப்பப்பட்டன. வாசகர் மத்தியிலிருந்தே கேள்விகளுக்கு பதில்களும் வந்தன.

வாசகர்கள் விவாதம் மக்கள் பிரச்சனைகள் மீது இயக்கம் கட்டுவது நோக்கி முன்னேறியது. கோவை விமான நிலைய விரிவாக்கத்தால் ஆயிரக்கணக்கான வீடுகளை இடித்துத் தள்ள இருக்கின்றனர். இந்தப் பிரச்சனையில் தலையிட வேண்டுமென கருத்து முன்வந்தது.

அதே தேதியில் ஒண்டிபதூரில் நடந்த வாசகர் வட்டக் கூட்டத்தில் 30 பேர் கலந்து கொண்டனர். இங்கு இரண்டு கட்டுரைகள் படிக்கப்பட்டன. ஒரு தோழர் அனைத்து தீமைகளுக்கும் அரசே காரணம் என்றார். மற்றொரு தோழர் அரசியல் கட்சிகள் அனைத்தும் ஃபிராடுகள், நமது சங்கம், கட்சி எந்த கட்சியுடனும் கூட்டணி சேரக்கூடாது, தனித்து போட்டியிட வேண்டும், தொழிலாளர் ஒருவரை நாடாளுமன்றத் தேர்தலில் நிறுத்த வேண்டும் என்றார்.

பகுதி மக்கள் கோரிக்கைகளும் முன் வந்தன. இருகூர் பாலம் உடனே திறக்கப்பட வேண்டும் அல்லது நாமே திறக்க வேண்டும், டோல்கேட் கட்டணத்திற்குப் பயந்து லாரிகள்  சாலைகளை நாசமாக்குவதை கண்டித்து இயக்கம் நடத்தவேண்டுமெனக் கோரிக்கைகள் முன் வந்திருக்கின்றன.

அக்டோபர் 27 அன்று சூலூரிலும், குரும்பபாளையத்திலும் முறையே 23 பேர், 42 பேர் கலந்து கொண்ட இரண்டு வாசகர் வட்டக் கூட்டங்கள் நடத்தப்பட்டன. ஒரு வார இடைவேளையில் ஆலைக்குள் வாசகர் வட்டக் கூட்டங்கள் பற்றிய விவாதங்கள் அதில் விவாதிக்கப்பட்ட கேள்விகளுடன் பங்கு பெற்றனர். இங்கும் சுற்றுசூழலை மாசுபடுத்தும் ஆலையை மூட இயக்கம் நடத்த வேண்டுமென கருத்துக்கள் முன்வைத்தனர்.

வாசகர் வட்டக் கூட்டங்களில் ஏஅய்சிசிடியு மாநிலத் தலைவர் தோழர் என்.கே.நடராஜன், மாவட்ட சிறப்புத் தலைவர் தோழர் தா.சந்திரன், மாலெ கட்சி மாவட்டச் செயலாளர் பாலசுப்பிரமணியன், மாநிலக் குழு உறுப்பினர் ஆர்.தாமோதரன், மாவட்டக் குழு உறுப்பினர் தோழர் ஜானகிராமன் ஆகியோர் பங்கேற்றனர்.

விழுப்புரத்தில் சில தலையீடுகள்

விழுப்புரம் மாவட்டம், மாம்பலப்பட்டு ஊராட்சியில் குடிதண்ணீர், பொதுக் கழிப்பிட வசதி, விலையில்லா மிக்சி கிரைண்டர், பொது சுகாதாரம் உள்ளிட்ட பல்வேறு உள்ளூர்மட்ட கோரிக்கைகள் மீது அகில இந்திய முற்போக்கு பெண்கள் கழகம் மற்றும் அனைத்திந்திய விவசாயத் தொழிலாளர் சங்கம் இணைந்து கையெழுத்து இயக்கம் நடத்தி, 21.10.2013 அன்று தர்ணா போராட்டம் கட்டமைத்தது. தோழர் கண்ணம்மாள் தலைமையில் நடந்த  போராட்டத்தில் 150 பேர் கலந்து கொண்டனர்.

இகக(மாலெ) மாவட்டச் செயலாளர் தோழர் வெங்கடேசன், முற்போக்கு பெண்கள் கழகத் தோழர் மாநிலச் செயலாளர் தோழர் செண்பகவள்ளி மற்றும் நுகர்பொருள் வாணிபக் கழக சங்க தோழர் கணேசன் உரையாற்றினர்.

விழுப்புரம் நகராட்சிக்கு உட்பட்ட வலதுரெட்டி பகுதியில் இதே கோரிக்கைகள் மீது அக்டோபர் 18 முதல் 23 வரை கையெழுத்து இயக்கம் நடத்தப்பட்டு, தோழர்கள் செண்பகவள்ளி, கண்ணம் மாள், சுந்தரி, மாரிமுத்து மோகனவள்ளி ஆகியோர் தலைமையில் 30 பேர் கொண்ட பெண்கள் குழு மாவட்ட ஆட்சியரை நேரில் சந்தித்து மனு அளித்தது. கோரிக்கைகள், சம்பந்தப்பட்ட துறைகளுக்கு அனுப்பப்பட்டு நடவடிக்கை எடுக்கப்படும் என ஆட்சியர் உறுதியளித்தார்.

கோவையில் வர்க்கப் போராட்டத்தை முன்னெடுத்துச் செல்ல மற்றொரு முனை

13.10.2013 அன்று சாந்தி கியர்ஸ் ஆலையின் 4 யூனிட்களில் கொடியேற்று விழா நடைபெற்றது. சின்னியம்பாளையம் தியாகிகளுக்கு அஞ்சலி செலுத்திவிட்டு, பிரிக்கால் தொழிலாளர்களுடன் 500க்கும் மேற்பட்டவர்கள் அறிவிக்கப்படாத பேரணியாய் நீண்ட தூரம் பயணித்து கொடியேற்றினர். நிகழ்ச்சிகளுக்கு ஏஅய்சிசிடியு மாநிலச் செயலாளர் தோழர் என்.கிருஷ்ணமூர்த்தி தலைமை தாங்கினார். தேசியத் தலைவர் தோழர் குமாரசாமி கொடியேற்றி வைத்தார்.

கோவை மாவட்ட சாந்தி கியர்ஸ் தொழிலாளர்கள் நல சங்கத்தின் தலைவர் மற்றும் பொதுச் செயலாளர்களான தோழர்கள் கோபால்சாமி, பாலமுருகன்  வரவேற்பு மற்றும் நன்றி உரையாற்றினர். கொடியேற்று விழா இறுதியில் சாந்தி கியர்ஸ் மற்றும் பிரிக்கால் தொழிலாளர்கள் கலந்து கொண்ட கூட்டம் நடைபெற்றது.

தோழர் குமாரசாமி உரையாற்றினார். எல்எம்டபுள்யூ தொழிலாளர் சங்கத்தில், துணைத் தலைவராக, பொருளாளராக இருந்த தோழர் சந்திரன் மாவட்ட ஏஅய்சிசிடியுவின் சிறப்பு தலைவராக அறிமுகப்படுத்தப்பட்டார். ஏஅய்சிசிடியு மாநிலத் தலைவர் தோழர் என்.கே.நடராஜன், மாலெ கட்சி மாவட்டச் செயலாளர் தோழர் பாலசுப்பிர மணியன், ஏஅய்சிசிடியு மாவட்டத் துணைத்தலைவர் தோழர் ஜானகிராமன் உரையாற்றினர்.

சீனப் புரட்சி மற்றும் அது தரும் பாடங்கள் பற்றிய ஒரு சுருக்கமான சித்திரம்

சீனப் புரட்சியின் முக்கிய கட்டங்களும் முக்கிய இயல்புகளும்

இருபதாம் நூற்றாண்டின் 1930களின் துவக்க காலகட்டத்தில் கம்யூனிஸ்ட் கட்சிக்கு எதிராக, செம்படையையும் அடித்தளங்களையும் நொறுக்க, அடுத்தடுத்து அய்ந்து சுற்றி வளைப்பது மற்றும் தாக்குவது இயக்கங்களை சியாங்கே ஷெக் நடத்தினார்.

முதல் இயக்கத்தில், செம்படையின் தளப்பிரதேசத்துக்கு எதிராக, கியான் - சென்னிங் வழியில் இருந்து தெற்கு நோக்கி முன்நகர எட்டு பிரிவுகளாக பிரிக்கப்பட்ட கிட்டத்தட்ட 1 லட்சம் பேர் கொண்ட படைகளை எதிரி ஏவினான். ஒடுக்கும் சக்திகள் எவையும் சியாங்கே ஷெக்கின் சொந்தத் துருப்புக்கள் அல்ல. ஏ - பி குழு (போல்ஷ்விக் எதிர்ப்புக் குழு), சில பிராந்தியங்களில் மக்களை தவறாக வழிநடத்துவதன் மூலம் இயக்கத்தை ஒருங்கிணைத்தன. கியாங் சி மாகாணத்தில் குவிந்திருந்த செம்படையின் எண்ணிக்கை கிட்டத்தட்ட 40,000 என இருந்தது.

கம்யூனிஸ்ட் கட்சியால் வழிநடத்தப்பட்ட எதிர்ப்பியக்கம், சேங் ஹுயி - சேனின் பிரதான படைக்கு எதிராக தனது முதல் போரை நடத்த முடிவு செய்தது. அதன் கோட்டத் தலைமையகம் உட்பட இரண்டு பிரிவுகளை வெற்றிகரமாக தாக்கியது. 9000 பேர் கொண்ட அந்த மொத்த படை பிரிவும் அழிக்கப்பட்டது; அந்தப் பிரிவின் தளபதி பிடிக்கப்பட்டார்; ஒரு படைவீரர், ஒரு குதிரை கூட தப்ப முடியவில்லை.

இந்த வெற்றி, டேன் பிரிவையும் சூ பிரிவுகளையும் ஓடச் செய்தது. டேன் பிரிவை விரட்டிச் சென்ற செம்படை அதில் பாதியை அழித்தது. 1930, டிசம்பர் 27 முதல் 1931, ஜனவரி 1 வரையிலான அய்ந்து நாட்களில் இரண்டு பெரிய போர்கள் நடத்தப்பட்டன; தோற்றுப் போய்விடுவோம் என்று நினைத்த எதிரிப் படைகள் தாறுமாறாக பின்வாங்கின. முதல் இயக்கம் இங்கு முடிந்தது.

இரண்டாவது இயக்கத்தில் சியாங்கே ஷெக் 1 லட்சம் பேர் கொண்ட படைகளை இறக்கினார். எதிர்ப்பியக்கத்தில், கம்யூனிஸ்டுகள் தலைமையிலான செம்படைகள் 15 நாட்களில் (1931, மே 16 முதல் 30 வரை) 700 லிக்கள் முன்னேறியது; 5 போர்கள் நடத்தியது; 20,000க் கும் மேற்பட்ட துப்பாக்கிகளை பறிமுதல் செய்தது; ஒடுக்குமுறை இயக்கத்தை முழுவதுமாக நொறுக்கியது.

மூன்றாவது இயக்கத்தின் தளபதியாக சியாங்கே ஷெக்கே நேரடியாக தலைமை தாங்கினார். அவருக்கு கீழே ஒவ்வொரு பிரிவுக்கும் பொறுப்பாளராக மூன்று படைத் தலைவர்கள் இருந்தனர்; ஒடுக்குமுறை படைகளின் எண்ணிக்கை 3 லட்சமாக இருந்தது. (இதில் 1 லட்சம் பேர் கொண்ட படை சியாங்கே ஷெக்கின் சொந்தப் படை). செம்படையின் எண்ணிக்கை 30,000. அவர்களுக்கு போதுமான ஓய்வும் கிடைக்கவில்லை; மாற்றுப் படைவீரர்களை அமர்த்த வாய்ப்பும் இல்லை. இதனால், எதிர்ப்பியக்கம் மிகவும் கடினமானதாக இருந்தது. மேலும் செம்படையின் முதல் கட்ட திட்டம் வெளிப்பட்டுவிட்டதால், புதிய திட்டத்துக்கு மாற வேண்டியிருந்தது.

உண்மையில், செம்படையின் குவிக்கப்பட்ட சக்திகளின் அடிப்படை திசைவழி, இருளைப் பயன்படுத்தி, இரவில் வேகமாக முன்னேறுவது என்பதன் மூலம் மாற்றப்பட்டது. இறுதியாக, முதல் தாக்குதலாக, அய்ந்து நாட்களுக்குள் செம்படை, மூன்று போர்களில் வெற்றி பெற்றது; 10,000க் கும் மேற்பட்ட துப்பாக்கிகளை பறிமுதல் செய்தது; அதே நேரம், மலைகளின் ஊடே மறைந்து செல்வதையும் செய்தது. இந்த நேரத்தில் செம்படையை கண்டுபிடித்த எதிரிகள் அதற்கேற்றாற்போல் தங்கள் இயக்கத்தை மாற்றியமைத்தனர்.

இப்போது, செம்படையினருக்கு 15 நாட்கள் ஓய்வு இருந்தது; ஆனால், எதிரிப் படைகள் பசியுற்று, களைப்புற்று, சோர்வுற்று இருந்தன; அவை போருக்கு தயார் நிலையில் இல்லை. எதிரி பின்வாங்கியதை பயன்படுத்தி, செம்படை எதிரியை தீர்மானகரமான விதத்தில் தாக்கியது.

இதேபோல், நான்காவது இயக்கமும் மூன்று பிரிவுகளை முன்னிறுத்தி நடத்தப்பட்டது; கிழக்குப் பிரிவு முக்கியமான பிரிவாக இருந்தது; மேற்குப் பகுதியின் இரண்டு பிரிவுகள் செம்படைகளுக்கு தெரியும்படி இருந்தன. இந்த வாய்ப்பைப் பயன்படுத்தி மேற்குப் படைகள் முதலில் தாக்கப்பட்டு, ஒரே தாக்குதலில் இரண்டு பிரிவுகளும் ஒழிக்கப்பட்டன. இதன் பிறகு, கிழக்குப் பிரிவின் இரண்டு பிரிவுகள் அனுப்பப்பட்டபோது, அவையும் செம்படைகளால் நொறுக்கப்பட்டன. இந்த இரண்டு போர்களிலும் 20,000க்கும் மேற்பட்ட துப்பாக்கிகள் பறிமுதல் செய்யப்பட்டன; இறுதியில் இயக்கமே அழிக்கப்பட்டது.

இதே நேரத்தில் லி லி ஷான் பிரதிநிதித் துவப்படுத்திய சந்தர்ப்பவாத இடதுசாரி வழி, கம்யூனிஸ்ட் கட்சிக்குள் அறுதியிடத் துவங்கி, ‘ஒன்று அல்லது அதற்கு மேற்பட்ட மாகாணங் களில் வெற்றி பெறுவதற்கான போராட்டத்துக்கான கட்சியின் தீர்மானம்’ பிரசுரிக்கப்பட்ட பிறகு 1932 துவக்கத்தில் உறுதிபட்டது.

சாரத்தில், சந்தர்ப்பவாத இடதுசாரி வழி, கெரில்லாவாதமாக நடந்துகொண்டிருந்த நடைமுறையின் மூலம் பரிசோதிக்கப்பட்ட புரட்சிகரப் போரின் சரியான கோட்பாடுகளை நிராகரித்து, முறையான கோட்பாடுகள் என்று அழைக்கப்பட்டதை முன்வைத்தது.

அவர்கள் வாதம்: எதிரியை ஆழமாகக் கவர்ந்திழுப்பது தவறு, ஏனென்றால் நாம் நமது எல்லையின் பெரும்பகுதியை கைவிட வேண்டியிருந்தது. இந்த முறையில் போர்களில் வெற்றி பெற்றிருந் தாலும், இப்போது நிலைமை மாறியுள்ளதா? சியாங்கே ஷெக்குக்கு எதிரான நமது போர், இரண்டு அரசுகளுக்கு இடையிலான, இரண்டு பெரிய படைகளுக்கு எதிரான போராக மாறியுள்ளது; வரலாறு மீண்டும் நிகழக்கூடாது.

கெரில்லாவாதம் தொடர்பான அனைத்தும் கை விடப்பட வேண்டும். பத்து பேருக்கு எதிராக ஒருவரை நிறுத்துவது, நூறு பேருக்கு எதிராக பத்து பேரை நிறுத்துவது, அனைத்து முனைகளிலும் தாக்குதல் நடத்துவது, முக்கிய நகரங்களை கைப்பற்றுவது, இரண்டு முஷ்டிகளாலும் இரண்டு திசைகளில் தாக்குவது, எதிரியை வாயிற் கதவுக்கு அப்பால் எதிர்கொள்வது என்பவை புதிய கோட்பாடுகளாக இருக்க வேண்டும்.

கம்யூனிஸ்ட் கட்சியில் இந்த சந்தர்ப்பவாத இடதுசாரி வழியை சிறிது காலம் பின்பற்றியது, முதல் கட்டத்தில் ராணுவ சாகசவாதமாகவும் இரண்டாவது கட்டத்தில் ராணுவ பழைமை வாதமாகவும் மூன்றாவது அல்லது இறுதிக் கட்டத்தில் விரைந்தோடும் வாதமாகவும் முடிந்தது.

சியாங்கே ஷெக் தொடுத்த அய்ந்தாவது சுற்றி வளைத்து ஒடுக்கும் இயக்கத்துக்கு, லி லி ஷானின் தவறான வழியால் வெற்றி கிட்டியது. இந்த இயக்கத்தில், தடுப்பு வீடுகள் கட்டும் புதிய போர்த்தந்திரத்துடன் முன்னேறிய எதிரிகள் முதலில் லிசுவான் பகுதியை ஆக்கிரமித்தனர்.

லிசுவான் பகுதியை மீட்க, தளப் பிரதேசத்துக்கு வெளியில் எதிரியை எதிர் கொண்டு லிசுவான் மீது தாக்குதல் நடத்தி யதில் செம்படை தோல்வியடைந்தது. பிறகு, வெண்மை பகுதியில் எதிரியின் வலுவான புள்ளி மீது நடத்தப்பட்ட இன்னொரு தாக்குதலும் தோல்வியுற்றது. போரை தொடர்ந்ததில் செம்படை எதிரிப்படைகளுக்கும் தடுப்பு வீடுகளுக்கும் இடையில் சிக்கி, முழுமையாக தனது முன்முயற்சியை இழந்தது.

அய்ந்தாவது இயக்கம் ஓராண்டு காலம் நீடித்தபோதும், செம்படையிடம் ஓரளவு முன்முயற்சியோ, உந்துதலோ கூட இல்லாமல் போனது; இறுதியில், ராணுவம், தளப்பிரதேசம் ஆகியவற்றில் மிகப் பெரிய இழப்புடன், கியாங்சி தளப்பிரதேசத்தில் இருந்து அது பின்வாங்க நேரிட்டது.

1935 ஜனவரியில் சுனாயியில் மத்திய கமிட்டி அரசியல் தலைமைக் குழுவின் விரிந்த கூட்டம் நடத்தியது; இந்த தவறான சந்தர்ப்பவாத இடதுசாரி வழி திவாலானது என்று அறிவிக்கப்பட்டது; பழைய வழியின் சரியான தன்மை மறு உறுதி செய்யப்பட்டது.

ஆனால், என்ன விலை தர நேர்ந்தது?

அய்ந்தாவது ஒடுக்குமுறை இயக்கத்தில் தீர்மானகரமான தோல்வி அடைந்த பிறகு, எஞ்சியுள்ள சக்திகளை பாதுகாக்க, நீண்ட பயணத்தின் ஊடே அவற்றை வளர்த்தெடுக்க, திட்டமிட்டவிதத்தில், கட்டமைக்கப்பட்ட விதத்தில் பின்வாங்க நேர்ந்தது.

தமிழ்நாட்டில் பெண்கள்: சில காட்சிகள்

தமிழக மக்களின் வாங்கும் சக்தி கடுமையாக குறைந்திருப்பதை அங்கீகரித்து துவங்கப் பட்ட அம்மா உணவகங்களில் உணவு வழங்கப்படும் நேரங்களில் கடுமையான நெரிசல் காணப்படுகிறது. உழைத்து களைத்து உண்ண வருபவர்களைக் காக்க வைக்காமல், குறித்த நேரத்தில் உணவு தர வேண்டியது அங்கு வேலை செய்கிற பெண்களின் கடமை. செய்கிறார்கள்.

திருப்பூரில் உள்ள ஓர் உணவகத்தில் சாந்தா என்கிற தொழிலாளி சோறு வடித்த போது கொதிக்க கொதிக்க சோறு அவர் மேலேயே கொட்டி விட்டது. அரசு மருத்துவ மனையில் அனுமதிக்கப்பட்ட அவருக்கு முதல் கட்ட மருத்துவம் மட்டுமே பார்க்கப்பட்டது. அதற்கு மேல் மருத்துவம் பார்த்துக் கொள்ள வசதியில்லாத நிலையில், மாநகராட்சியை அணுகியபோது, அந்தத் தொழிலாளி ஒப்பந்தத் தொழிலாளி என்றும் மாநகராட்சி, மருத்துவத்துக்கு பொறுப்பேற்க முடியாது என்றும் சொல்லிவிட்ட பிறகு அந்தத் தொழிலாளி வீடு திரும்பிவிட்டார். ஓரிரு பத்திரிகைகளில் மட்டும் செய்தி எப்படியோ வெளியாக, இப்போது மாநகராட்சி நிர்வாகம், அவர் தனியார் மருத்துவமனையில் மருத்துவம் செய்து கொள்ள ஏற்பாடு செய்துள்ளது.

அம்மா உணவகம் ஜெயலலிதா மக்கள் மீது கொண்டுள்ள அக்கறையின் அதிசிறந்த வெளிப்பாடு என்று அதிமுககாரர்கள் சொல்லிக் கொண்டிருக்கும்போது, அங்கு வேலை செய்த ஒரு பெண் தொழிலாளி விபத்துக்குள்ளாகி மருத்துவத்துக்கு காத்திருந்ததும், அலைகழிக்கப் பட்டதும், திட்டத்தின் பின் உள்ள தேர்தல் நோக்கிய குறுகிய நோக்கத்தை தெளிவாகக் காட்டுகிறது.

அம்மா உணவகத்தில் வேலை வேண்டும் என்றால் ரூ.10,000, ரூ.20,000, ரூ.30,000 தர வேண்டும் என்று வதந்திகள் உலவுகின்றன. இந்த வேலைக்கும் மாநகராட்சிகளுக்கும் எந்தத் தொடர்பும் இல்லை என்று திருப்பூர் விபத்து சம்பவத்தில் மாநகராட்சியே ஒதுங்கி விட்டது.

ஜெயலலிதாவின் இந்தக் கனவுத் திட்டத்திலும் ஒப்பந்தமயம் தொழிலாளர்களை பாதுகாப்பற்றவர்களாக்கி இருக்கிறது. திருப்பூரிலேயே அனுப்பர்பாளையம் என்ற பகுதியில் உள்ள அம்மா உணவகத்திலும் மாவு அரைக்கும் எந்திரத்தால் மின் அதிர்ச்சிக்கு உள்ளாகி ஒரு தொழிலாளி மருத்துவமனையில் அனுமதிக்கப்பட்டுள்ளார்.

திருச்சியில் கட்டுமானப் பணியில் ஈடுபட்டிருந்த மூன்று பெண் தொழிலாளர்கள் பக்கத் தில் இருந்த உணவு விடுதியின் சுவர் இடிந்து விழுந்ததில் உயிரிழந்தனர்.

காஞ்சிபுரம் மாவட்டத்தில் நூறு நாள் வேலைத் திட்டத்தில் வேலை செய்து கொண்டி ருந்த பெண்களில் 17 பேர் மின்னல் தாக்கி மயங்கி விழுந்தார்கள். அவர்களை உடனடியாக மருத்துவமனைக்கு எடுத்துச் செல்ல 108 அவசர வண்டியை அழைத்தும் வராததால், அங்கு வேலை செய்பவர்கள் தங்கள் இருசக்கர வாகனங்களில் அந்தப் பெண்களை மருத்துவமனைக்கு எடுத்துச் சென்று அனுமதித்தனர். பணியிடத்து விபத்துக்கள் நடந்தால் அதற்கு அரசோ, வேலை யளிப்பவரோ பொறுப்பில்லை என்பது தமிழ் நாட்டில் எழுதப்படாத சட்டமாகியுள்ளது.

தமிழ்நாட்டில் சமீபத்தில் ராமநாதபுரத்தில் கவுரவக் கொலைக்கு ஓர் இளம்பெண் பலியாகி யுள்ளார். ஜெயலலிதா ஆட்சிப் பொறுப்பேற்ற இரண்டு ஆண்டுகளில் கவுரவக் கொலைகள் எண்ணிக்கை அதிகரித்து வருகிறது. தருமபுரியும் நீதி கேட்டு காத்துக்கொண்டிருக்கிறது. பொன் னேரியில் சிறுமி பாலியல் வன்முறை, நல்லூரில் சிறுமி பாலியல் வன்முறை என்ற செய்திகள் தொடர்ந்து வந்துகொண்டு இருக்கின்றன.

தரமணியில் தகவல் தொழில்நுட்ப நிறுவனத்தில் வேலை செய்த ரேஷ்மா என்ற பெண் 10ஆவது மாடியில் இருந்து குதித்து செத்துப் போனார். ஏன் அப்படிச் செய்தார் என்ற விவரங்கள் இன்னும் சரியாக மக்களுக்குச் சொல்லப்படவில்லை. அவர் வேலை செய்த நிறுவனம் அவர் மாடியில் இருந்து குதித்தது பற்றி எந்தத் தகவலும் சொல்லவில்லை. அவர் உடலை எடுத்துச் சென்ற பெற்றோர்களும் எந்தத் தகவலும் சொல்லவில்லை.

குடும்ப வன்முறை புகார்களில் தமிழ்நாடு முதலிடம் வகிக்கும் செய்தி சில மாதங்களுக்கு முன் வந்த போது தமிழ்நாட்டில் பெண்கள் துணிச்சலுடன் வந்து புகார் செய்யும் சூழல் இருப்பதாகவும் அதனால் புகார்களின் எண்ணிக்கை கூடுதலாக இருப்பதாகவும் சொல்லப்பட்டது. அப்படியா னால் ரேஷ்மா எப்படி, ஏன் இறந்தார் என்பது பற்றி ஏன் யாரும் சொல்ல மறுக்கின்றனர்? அது முதலாளிகள் தொடர்பானது என்பதாலா?

தமிழகத்தில் உள்ள 2500 பஞ்சாலைகளில் லட்சக்கணக்கான சிறுமிகள் சுமங்கலித் திட்டத் தின்கீழ் சுரண்டப்படுவது கட்டமைக்கப்பட்ட விதத்தில் தொடரும்போது, தமிழ்நாடு பஞ்சா லைகள் சங்கம் தமிழ்நாட்டில் எந்தப் பஞ்சாலையிலும் அதுபோன்ற ஒரு முறையே இல்லை என்று வாதிடுகிறது. யார் தந்த துணிச்சல்?

பெண்கள் பாதுகாப்பு, பெண் தொழிலாளர் நலன் எல்லாம் காற்றில் பறக்கும்போது, புண்ணுக்கு புனுகு பூசி தனது குற்றமய அலட்சியத்தை மூடிமறைக்கப் பார்க்கிறார் ஜெயலலிதா. 1000 பெண் தொழிலாளர்களுக்கு தங்கும் விடுதிகள் கட்ட நிதி ஒதுக்கி ஜெயலலிதா அறிவிப்பு வெளியிட்டுள்ளார்.

தமிழ் நாட்டில் திருபெரும்புதூர் பகுதியில், அம்பத்தூர் மற்றும் மஹிந்திரா சிட்டியின் ஏற்றுமதி ஆடை நிறுவனங்களில், திருப்பூர் மற்றும் கோவையில் லட்சக்கணக்கான பெண் தொழிலாளர்கள் வேலை செய்கின்றனர். இவர்களில் பலரும் வெளியூர்களைச் சேர்ந்தவர்களே. இப்போதுதான் ஆயிரம் பெண் தொழிலாளர்களுக்கு விடுதி வசதி பற்றி பேசத் துவங்கியிருக்கிறது ஜெயலலிதா தலைமையிலான தமிழக அரசு.

மத்திய அரசை விமர்சிப்பதற்கு கொஞ்சமும் தயக்கமின்றி ஜெயலலிதா பயன்படுத்தும் மாற்றாந்தாய் எனும் சொல் பெண்கள் பற்றிய ஜெயலலிதாவின் ஆணாதிக்கப் பார்வையை வெளிப்படுத்துகிறது என்றால், தமிழக பெண்கள் மீது அவர் காட்டுகிற அக்கறைக்கு சிறந்த சான்று ஒன்றை அவரே நிகழ்த்திக் காட்டினார்.

கருணாநிதிக்கு சரி போட்டியாக திரைப்பட நூற்றாண்டு விழாவை நடத்திக் காட்டிய ஜெயலலிதா நேரம் ஒதுக்கி அனைத்து நிகழ்ச்சிகளையும் அரங்கில் அமர்ந்திருந்து பார்த்தார். அந்த பிரம்மாண்ட மேடையில் பெண்கள் அரைகுறை ஆடைகளுடன், ஆபாசமான அங்க அசைவுகளுடன் ஆட, அந்த நிகழ்வுகளை முதலமைச்சர் புன்னகையுடன் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்.

ஓர் ஆடல் காட்சியில், கார்த்திகா என்ற நடிகர் தனது கணவரிடம் கடுமையாக நடந்து கொள்வதால் அவர் வேறொரு பெண்ணை தேடிச் செல்கிறார்; அந்த வேறொரு பெண் வேடத்தில் ராதா என்ற நடிகர் நடித்தார். யதார்த்தத்தில் கார்த்திகா, ராதாவின் மகள். இன்றைய தமிழ் திரைப்பட உலகின் அதிஅற்புத கற்பனைகளில் ஒன்றான இதையும் புன்னகையுடன் பார்த்தார் முதலமைச்சர்.

திரைப்பட நூற்றாண்டு விழாவில் முதலமைச்சர் முன் நடத்தப்பட்ட அந்த நிகழ்ச்சிகள் முகம் சுளிக்க வைப்பவை. எந்த நாகரிக வரம்புகளுக்குள்ளும் அவற்றை நிறுத்த முடியாது. ஒவ்வொரு நிகழ்ச்சிக்கு இடையிலும் முன்னும் பின்னும் ஒருவர் ஜெயலலிதாவுக்கு புகழ் பாடுவது மட்டுமே அவருக்கு போதுமானதாக இருந்ததே தவிர, அங்கே பெண்கள் காட்சிப் பொருளாக முன்னிறுத்தப்பட்டு இழிவுபடுத்தப்பட்டதைப் பற்றி ஜெயலலிதா சாதாரண கண்டனம் கூட தெரிவிக்கவில்லை.

மாறாக, அந்த இழிவுபடுத்துதல்களை ஆமோதிப்பதாக அவற்றை பார்த்துக் கொண்டிருந்தார். ஜெயலலிதா கலந்துகொள்ளச் செல்லும் கூட்டங்களில், அவருக்கு வரவேற்பு அளிக்க, அதிமுககாரர்கள் ரிக்கார்டு டான்ஸ் என்ற பெயரில் இளம் பெண்களை ஆட வைக்கிறார்கள். இதற்கும் இதுவரை, ஜெயலலிதா எந்தக் கண்டனமும் தெரிவித்ததில்லை.

நவதாராளவாதக் கொள்கைகளால் உந்திச் செலுத்தப்படுகிற ஜெயலலிதா, படுமோசமான ஆணாதிக்க அணுகுமுறையும் உடன் சேர்ந்து கொள்ள தமிழகப் பெண்கள் பற்றி ஒரு நாளும் உண்மையான அக்கறை காட்டப்போவதோ, அவர்கள் நலன்களுக்கான நடவடிக்கைகள் எடுக்கப்போவதோ இல்லை.

தமிழகப் பெண்களுக்கு கடுமையான போராட்டங்களுக்கான காலம் எதிர்வருகிறது.

பொது விநியோகத்தைச் சுமப்பவர்களுக்கு நியாயம் வேண்டும்! - சங்கரபாண்டியன்

உணவுப் பாதுகாப்பு அவசரச் சட்டத்தை அய்முகூ அரசாங்கம் கொண்டுவந்தபோது, அதனால் தமிழகத்தின் பொது விநியோகம் பெரிதும் பாதிக்கப்படும், தமிழ்நாட்டில் உள்ள 1,97,82,593 அட்டைதாரர்கள் பெரிதும் பாதிக்கப்படுவார்கள் என்று, தமிழக மக்களின் ஏக போக நல்மேய்ப்பராக ஜெயலலிதா பொங்கி எழுந்தார்.

இப்போது, தமிழக மக்கள் அனைவ ருக்கும் இருக்கிற பொது விநியோகத் திட்டம் மத்திய அரசின் உணவுப் பாதுகாப்புச் சட்டத்தால், கிராமப்புறங்களில் 2.33 கோடி பேர், நகர்ப்புறங்களில் 1.32 கோடி பேர் என சுருங்கி விடும் என, இப்போதுள்ள நிலைமைகளிலேயே மாதமொன்றுக்கு 20,000 டன் அரிசி கூடுதலாக வாங்க வேண்டியுள்ள நிலையில் உணவுப் பாதுகாப்புச் சட்டம் அமல்படுத்தப்பட்டால் மத்திய அரசின் ஒதுக்கீடு குறைந்து இன்னும் கூடுதல் பற்றாக்குறை ஏற்படும் என, அரசுக்கு கூடுதலாக ரூ.3000 கோடி செலவாகும் என கவலைப்பட்டார். என்ன நேர்ந்தாலும் அனைத்தும் தழுவிய பொது விநியோக முறை இப்போது இருப்பதுபோலவே தொடரும் என உறுதியும் அளித்தார்.

தமிழ்நாட்டில் மாறிமாறி ஆட்சி செய்யும் கழகங்கள் பொது விநியோகத் திட்டத்தில் குளறுபடி செய்தால் தமிழக மக்கள் பலமாக அடி கொடுப்பார்கள் என்பதை நன்கறிந்தவை. கிட்டத்தட்ட அவர்கள் ஆட்சியின் அஸ்திவாரமாக இருப்பது பொது விநியோகத் திட்டம். இந்தத் திட்டத்தை தங்கள் தோள்களில் சுமக்கிறார்கள் நுகர்பொருள் வாணிபக் கழக சுமை தூக்கும் தொழிலாளர்கள் 7000 பேர்.

இவர்கள் வேலை செய்தால்தான் ஜெயலலிதாவும் கருணாநிதியும் தங்கள் பெருமை என்று சொல்லிக் கொள்ளப் பார்க்கும் பொது விநியோகத் திட்டத்தில் உணவுப் பொருட்கள் கிட்டங்கிகளில் இருந்து ரேசன் கடைகளுக்குச் செல்லும்.

உணவுப் பொருட்கள் ரேசன் கடைகளுக்கு வந்தால்தான் அவற்றை ஜெயலலிதா படம் போட்ட பையிலோ, கருணாநிதி படம் போட்ட பையிலோ போட்டு விநியோகிக்க முடியும். அப்படி விநியோகித்தால்தான் நான் தான் தமிழக மக்களின் பாதுகாவலர் என்று அவர்கள் பேசிக் கொள்ள முடியும்.

ரத்தத்தின் ரத்தங்களும் உடன்பிறப்புக்களும் துதிபாட முடியும். சுமைதூக்கும் தொழிலாளர் பணியில் சற்று மாற்றம் ஏற்பட்டாலும் கழக ஆட்சியாளர்களின் கனவுகள் அனைத்தும் நொறுங்கிப் போகும்.

தமிழ்நாட்டு அரசியலை கிட்டத்தட்ட தீர்மானிக்கும் நிலையில் இருக்கும் இந்தத் தொழி லாளர்கள் சில பத்தாண்டுகள் சேவைக்குப் பிறகும் இன்று வரை நிரந்தரமற்ற தொழிலா ளர்களாக, பீஸ் ரேட் முறையில் சம்பளம் பெறுகிறார்கள்.

பொது விநியோகத் திட்டத்தை பாதுகாப்பது, தானே என்று சொல்லும் ஜெயலலிதா ஆட்சியில், இந்த அத்தியாவசிய தொழிலாளர் கள் குறைந்தபட்ச உரிமையான காலமுறை  ஊதியம் கூட இல்லாமல் பிழைப்பு நடத்திக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.

பல பத்தாண்டுகளாக நுகர்பொருள் வாணிபக் கழக ஊழியர் மத்தியில் சங்கங்கள் நடத்தும் கழகங்கள் இந்த சுமைதூக்கும் தொழிலாளர்களை ஒரு பொருட்டாகவே மதித்ததில்லை. இந்த சுமைதூக்கும் தொழிலாளர்கள் பிரச்சனைகளை கையில் எடுத்தால் ஆட்சியாளர்களின் கொள்கைகளுக்கு சவால் விடுக்க வேண்டியிருக்கும்.


பொது விநியோகத் திட்டத்தில் உணவுப் பொருட்கள் தங்குதடையின்றி மக்களுக்குச் சென்று சேர்வதை உறுதி செய்ய தமிழ்நாட்டில் கூடுதலாக 47 கிட்டங்கிகள் அமைக்கப்படும் என்று சமீபத்தில் ஜெயலலிதா அறிவித்தார். அதாவது, அய்முகூ அரசாங்கம், உணவுப் பாது காப்பு பற்றி அக்கறையின்றி இருக்கும்போது, தமிழ்நாட்டில் அதற்கு நேரெதிராக பொது விநியோக முறை கட்டிக் காக்கப்படுகிறது என்பது ஜெயலலிதா சொல்ல வரும் உள்செய்தி.

நுகர்பொருள் வாணிபக் கழக சுமை தூக்கும் தொழிலாளர்கள் சமீபத்தில் ஜெயலலிதாவை நோக்கி ஒரு கேள்வி எழுப்பினார்கள். அய்முகூ அரசாங்கத்தைப் பற்றி கிடைத்த வாய்ப்பில் எல்லாம் விமர்சனம் செய்யும் ஜெயலலிதா, எங்களுக்கு ஏன், இந்திய உணவு கழக கிட்டங்கிகளில் வேலை செய்யும் சுமைதூக்கும் தொழிலாளர்களுக்கு மத்திய அரசு வழங்குவதன் அடிப்படையில் வழங்கப்படும்  கால முறை ஊதியம் தரக் கூடாது?

இந்திய உணவு கழக கிட்டங்கிகளில் வேலை செய்யும் சுமை தூக்கும் தொழிலாளி மார்ச் 2013ல் ரூ.21,942 சம்பளம் பெற்றுள்ளார். உத்தரவாதம் செய்யப் பட்ட குறைந்த பட்ச கூலி, ஊக்க ஊதியம், மிகை நேரப் பணி ஊதியம் என மூன்று கூறுகள் இதில் உள்ளன. இதுபோன்ற எதையும் இது வரை கேட்டறியாதவர்கள் இந்தத் தமிழ்நாட்டு அட்லஸ்கள்.

ஆண்டாண்டு காலமாக எந்த உரிமையும் கண்டறியாத இந்தத் தொழிலாளர்கள் ஏஅய்சிசிடியுவில் இணைந்த பிறகு தங்கள் குறைந்த பட்ச உரிமைகளுக்காக குரல் எழுப்புகிறார்கள். தொடர் இயக்கம் நடத்தி வருகிறார்கள்.

குறைந்தபட்ச ஊதியம், மாறுகிற பஞ்சப்படி போன்ற 10 அம்சக் கோரிக்கைகளை வலியுறுத்தி, 15.10.2013 முதல் அவர்கள் நடத்திய வேலை நிறுத்தப் போராட்டம் அரசாங்கத்தை, நிர்வாகத்தை, சுமைதூக்கும் தொழிலாளர் பணி நிலைமைகளில் மாற்றம் ஏற்படுத்துவது பற்றிய மறு சிந்தனைக்குத் தள்ளியுள்ளது. ஆயினும் தனது தாமதப்படுத்தும் தந்திரத்தை செயல்படுத்தப் பார்க்கிறது.

வேலை நிறுத்தப் போராட்டத்தை ஒடுக்க, தடுக்க நிர்வாகம் பல்வேறு முயற்சிகள் எடுத்துப் பார்த்தது. அந்தத் தடைகளை உடைத்து நெல்லை, தூத்துக்குடி, தேனி, திண்டுக்கல், சிவகங்கை, திருப்பூர், கோவை, ஊட்டி, தர்மபுரி, நாமக்கல், சேலம், திருவாவூர், விழுப்புரம், திருவள்ளூர், கரூர், சென்னை மாவட்டங்களில் வேலை நிறுத்தம் எழுச்சியுடன் நடைபெற்றது. 1500 தொழிலாளர்கள் பங்கேற்றனர்.

காவல்துறை அனைத்து கிடங்குகளின் முன்பும் காவல் காத்தது. பல்வேறு மண்டலங்களில் சுமை தூக்கும் தொழிலாளர்கள் வேலை நிறுத்தப் போராட்டத்தில் பங்கு கொண்டது தெரியப்படுத்தப்படவில்லை.

நெல்லையில் காவல்துறை பாதுகாப்புடன் வெளியாட்களை வைத்து பணி செய்ய எடுத்த முயற்சிகள் முறியடிக்கப்பட்டன. திருப்பூர், சேலம், நாமக்கல் மண்டலங்களில் தொமுச, அண்ணா தொழிற் சங்கத்தினர் வெளி அரசியல் துணையுடன் மூட்டை தூக்கி ரூ.500 கூலி கொடுத்து வேலை செய்தனர்.

அவினாசியில் வெளியாட்களை அமர்த்தி வேலை செய்ததற்கு மண்டல மேலாளர் மன்னிப்பு கேட்ட பின்பே வேலையை மேற்கொள்வது என்று முடிவு செய்யப்பட்டது. 15.10.2013, 16.10.2013 தேதிகளிலும் வேலை நிறுத்தம் நீடித்தது. மண்டல மேலாளர் மன்னிப்பு கோரிய பிறகே, 17.10.2013 காலை 12 மணிக்கு வேலைகள் தொடங்கப்பட்டன.

பொது விநியோகத் திட்டத்தை தோளிலும் முதுகிலும் சுமக்கிற சுமைதூக்கும் தொழி லாளர்கள், தங்கள் வேலை நிறுத்தப் போராட்டத்தில் அதிமுக அரசின் அலட்சியத்தை, ஒடுக் குமுறை போக்கை, மக்கள் சார்பு பொய் முகத்தை அழுத்தமாக அம்பலப்படுத்தியுள்ளனர்.

வெங்காய விலையேற்றத்தின் பின் மறைத்து வைக்கப்பட்டுள்ள கரங்கள்

தமிழ்நாட்டின் நகர்ப்புற, கிராமப்புற வறிய மக்கள் பழைய சோற்றுக்கு வெங்காயத்தை கடித்துக் கொண்டு பசியாறுகிற காட்சி இனி கடந்த காலத்ததாகிவிடும். அந்த வெங்காயம் கூட இனி அவர்கள் வாங்க முடியாது என்ற நிலையை அய்முகூ ஆட்சியாளர்கள் உருவாக்கி விட்டார்கள். நடுத்தரப் பிரிவினர் கூட வெங்காயம் என்ற சொல் கேட்டால் விழி பிதுங்கி நிற்கிறார்கள்.

அக்டோபரில் விலை குறைந்துவிடும் என்று சரத்பவார் சொன்ன ஆருடம் பொய்த்து வெங்காயத்தின் விலை ரூ.100அய் எட்டி விட்டது. பெட்ரோல் விலை, டாலரின் ரூபாய் மதிப்பு ஆகியவற்றுடனான போட்டியில் வெங்காயம் வெற்றி பெற்றுவிட்டது. அப்போது, மழை வந்தால் விலை குறையும் என்றவர், இப்போது, மழை பெய்வதால் விலை அதிகரித்துள்ளது என்கிறார்.

வெங்காய ஏற்றுமதியை நிறுத்த முடியாது என்றும் வெங்காயம் இறக்குமதி செய்யப்படும் என்றும் சொல்கிறார்கள் உணவு அமைச்சர் கே.வி.தாமசும் வர்த்தக அமைச்சர் ஆனந்த சர்மாவும். சீனா, துருக்கி, ஆப்கானிஸ்தான், பாகிஸ்தான் மற்றும் எகிப்து ஆகிய நாடுகளில் இருந்து வெங்காயம் இறக்குமதி செய்யலாம் என்று ஆலோசனை சொல்கிறார் கே.வி.தாமஸ்.

நாட்டில் போதுமான வெங்காய இருப்பு உள்ளது என்றும் பதுக்கலை தடுக்க வேண்டும் என்றும் மாநில அரசுகளுக்கு அறிவுறுத்துகிறார் ஆனந்த் சர்மா. வர்த்தக அமைச்சருக்கு தெரிகிற இருப்பு, உணவு அமைச்சருக்கு தெரியவில்லையா? அல்லது பதுக்குபவர்கள் பதுக்கி பயன் பெற, இறக்குமதியாளர்கள் மறுபுறம் பயன் பெறட்டும் என்று உணவு அமைச்சர் கருதுகிறாரா? யார் சொல்வதை நாம் நம்ப வேண்டும்?

ஒரு குவிண்டால் வெங்காயம் ரூ.315 முதல் ரூ.415 வரை வாங்கி ஒரு கிலோ ரூ.40 முதல் ரூ.45 வரை விற்கலாம் என்கிறார் உணவு அமைச்சர். 2013 ஜ÷ன் மாதத்தில் ஒரு கிலோ வெங்காயம் ரூ.10க்கு விற்றது. கோடிக்கணக்கான இந்திய மக்களால் அதையே வாங்க முடிய வில்லை. இப்போது உணவு அமைச்சர் சொல்வதைப் பார்த்தால் வெங்காய விலை ரூ.40, ரூ.45, ரூ.50 என்று நிலைகொண்டுவிடும்போல் தெரிகிறது.

திட்டக் கமிசன் இருக்கிறது; மான்டெக்சிங் அலுவாலியா என்ற பொருளாதார நிபுணரான அதன் துணைத் தலைவர் பயன்படுத்த, ரூ.35 லட்சம் செலவு செய்து கழிப்பிடம் கூட செப்பனிட்டுக் கொடுத்திருக்கிறோம். விதவிதமான திட்டங்களுக்கு கமிசன் பெறுவது அல்ல திட்டக் கமிசன். நாட்டு மக்களுக்கு என்ன தேவை என்பதை அறிந்து அதற்கேற்ப திட்ட மிடுவது திட்டக் கமிசன்.

நாட்டில் ஓர் ஆண்டில், உள்நாட்டு நுகர்வுக்கு 1.5 கோடி டன் வெங்காயம் தேவை எனும்போது, அதை விட கூடுதலாக விளைச்சலும் இருக்கும்போது, அந்தத் தேவையை நிறைவேற்றும் விதம் நடவடிக்கைகளை திட்டமிடாத திட்டக்கமிசன் எதற்கு?

உலகம் காணாத உணவுப் பாதுகாப்புச் சட்டம் கொண்டு வந்ததாக அய்முகூ ஆட்சியா ளர்கள் பெருமைப்பட்டுக் கொண்டிருக்கும்போது, சாதாரண வெங்காயம் கைக்கெட்டாத உயரத்துக்கு சென்றுவிட்டது. அய்முகூ சொல்கிற உணவுப் பாதுகாப்பு எவ்வளவு கேலிக்கூத் தானது என்பதை வெங்காயம் வெளுத்துக் காட்டிவிட்டது. வெங்காயத்துக்கான குறைந்தபட்ச ஏற்றுமதி விலையை ஒரு மெட்ரிக் டன்னுக்கு 900 டாலர் என உயர்த்தியதால் ஏற்றுமதி ஓரளவு கட்டுப்படுத்தப்பட்டாலும் உள்நாட்டு பதுக்கல் நிலைமையை மோசமாக்கியது.

சீனத்துக்கு அடுத்து இந்தியாவில்தான் வெங்காய உற்பத்தி அதிகம். மலேசியா, சிங்கப்பூர், மொரிசியஸ், இலங்கை, பாகிஸ்தான், பங்களாதேஷ் என இந்திய வெங்காயம் ஏற்றுமதி ஆகிறது. இப்போது உள்நாட்டில் வெங்காய விலையைக் கட்டுப்படுத்த, பாகிஸ்தானில் இருந்து வெங்காய இறக்குமதி செய்யலாம் என்று உணவு அமைச்சரும் வர்த்தக அமைச்சரும் துடியாய் துடிப்பதற்கு என்ன காரணம்?

ஜூன் மற்றும் ஜூலை மாதங்களில் ஒரு குவின்டால் வெங்காயத்தை விவசாயிகளிடம் ரூ.1500க்கு வாங்கிய வர்த்தகர்கள் ஒரு குவின்டால் ரூ.4500க்கு விற்றனர், பதுக்கிவைக்கப்பட்ட வெங்காயத்தை சந்தைக்கு விட்ட வியாபாரிகள், ஆகஸ்ட் 12 முதல் 15க்குள் நான்கு நாட்களில் ரூ.150 கோடி பார்த்தனர் என்று செய்திகள் வெளியாகின்றன.

வெங்காய விலை இப்போதுதான் முதல் முறையாக ஏறவில்லை. 1998ல் தேஜமு ஆட்சி வீழ்வதில் முக்கிய காரணங்களில் ஒன்றாக இருந்ததில் இருந்து, 2010 வரை அவ்வப்போது இதுபோன்ற தாறுமாறான ஏற்றம் நடந்து கொண்டுதான் இருக்கிறது. 2010ல் வெங்காய கார்ட்டல் ஏதும் இருக்கிறதா என்று ஆய்வு செய்த இந்திய போட்டி ஆணையம், பெயரே குறிப்பிடாமல், சில நிறுவனங்கள் விலையை நிர்ணயிப்பதில் பங்காற்றுவதாகச் சொல்கிறது.

பதுக்கல்காரர்களை கட்டுப்படுத்த வேண்டும் என்று மாநில அரசுகளுக்கு பொத்தாம் பொதுவாக சொல்லும் வர்த்தக அமைச்சர், யார் அந்த பதுக்கல்காரர்கள் என்று எந்த ஒரு பெயரையும் குறிப்பிட்டுச் சொல்லவில்லை. எந்த மாநில அரசும் எங்கள் மாநிலத்தில் வெங்காயத்தை யாரும் பதுக்கவில்லை என்றும் இதுவரையிலும் சொல்லவில்லை.

யார் அந்த பதுக்கல்காரர்கள்? உருவமற்றவர்களா? அல்லது, மத்திய மாநில அரசுகளுக்கு தெரியாமல் குகைகளுக்குள் வாழ்கிறார்களா? நாட்டில் வெங்காய வர்த்தகத்தில் முதல் நிலையில் அல்லது இரண்டாவது நிலையில் ஈடுபடுபவர்கள்தான் பதுக்கலில் ஈடுபட வேண்டும். இவர்கள் யார் என்பது மத்திய மாநில அரசாங்கங்களுக்கு நிச்சயம் தெரியும்.

சல்மான் குர்ஷித் மனைவி தொண்டு நிறுவனம் நடத்துவதுபோல், தயாநிதி மாறனின் சகோதரர் தொலைக்காட்சி தொழில் செய்வதுபோல், வேறோர் அமைச்சரின் அல்லது நாடாளுமன்ற, சட்டமன்ற உறுப்பினரின் உறவினர் அல்லது வேண்டப்பட்டவர் வெங்காய ஏற்றுமதி மற்றும் இறக்குமதி தொழி லில் ஈடுபடுபவராக இருக்கக் கூடும்.

தமிழ்நாட்டில் ரத்தத்தின் ரத்தங்கள், கழக கண்மணிகள், உடன்பிறப்புக்கள் ஆதரவு பெற்றவர்கள் தவிர வேறு யார் இந்தத் தொழில் செய்ய முடியும்? செல்வமும் செல்வாக்கும் உள்ளவர்கள் தவிர எந்த சாமானிய இந்தியனும் இந்தத் தொழில் செய்யும் வாய்ப்பு பெறும் நிலையில் இல்லை.

மத்திய அரசு நிறுவனமான இந்திய தேசிய விவசாய விற்பனை கூட்டமைப்பு, இன்னும் சில மாநில அரசு நிறுவனங்கள், தவிர சில தனியார் நிறுவனங்கள் வெங்காய ஏற்றுமதியில் ஈடுபடுகின்றன.

மத்திய அரசு நிறுவனமான இந்திய தேசிய விவசாய விற்பனை கூட்டமைப்பு ஏற்றுமதிக்கான வெங்காயத்தை விவசாயிகளிடம் இருந்து நேரடியாக வாங்குவதில்லை. வர்த்தகர்களிடம் இருந்தே வாங்குகிறது. இதனால் விவசாயிகள் பெற வேண்டியதை வர்த்தகர்கள் பெறுகிறார்கள். அல்லது விவசாயிகளிடமிருந்து நேடியாக கொள்முதல் செய்தால் கொடுக்க வேண்டிய விலையை விடக் கூடுதலாக வர்த்தகர்களுக்கு அரசு தருகிறது. இன்னும் சற்று இழுத்துச் சொன்னால் மக்கள் வரிப்பணம் வர்த்தகர்கள் பைக்குச் செல்கிறது.

2011 - 2012ல் 15,52,904 மெட்ரின் டன், 2012 - 2013ல் 18,22,760 மெட்ரின் டன், 2013  2014 அக்டோபர் வரை 7,39,136 மெட்ரின் டன் வெங்காயம் ஏற்றுமதி செய்யப்பட்டுள்ளது. இந்த வெங்காயத்தை ஏற்றுமதிக்காக கொடுத்த வர்த்தகர்கள் அதில் லாபம் பார்த்திருப்பார்கள். இன்று வெங்காய விலை ஏறியிருப்பதில் லாபம் பார்ப்பார்கள். பின்னர் பதுக்கி வைத்ததை ஏற்றுமதிக்கோ, கூடுதல் விலைக்கோ கொடுத்து அடுத்தச் சுற்று லாபம் பார்ப்பார்கள்.

பிறகு இறக்குமதி தொழிலில் சில வர்த்தகர்கள் மீண்டும் லாபம் பார்ப்பார்கள். இவர்கள் சிலர் ஒன்று சேர்ந்து வெங்காய விலையை நிர்ணயிக்கும் கார்ட்டல்களாக மாறுவார்கள். இந்தியாவுக்கும் பாகிஸ்தானுக்கும் இடையில் பேருந்து சேவை நிறுத்தப்பட்டாலும், எல்லைப் பிரச்சனை தொடர்ந்தாலும் வெங்காயம் மட்டும் போவதும் வருவதுமாக இருக்கும்.

சில பணப்பெட்டி கள் நிரம்பி வழிய, வழிவதில் ஒரு பகுதி, ஒரு சில அரசியல் கட்சிகளின் தேர்தல் செலவுக்கு வந்து சேரும். எப்படிப் பார்த்தாலும் ஆனந்த் சர்மா. கே.வி.தாமஸ் மற்றும் சரத் பவார் ஆகியோரின் கணக்கு லாபம்தான்.

அப்பட்டமாக கண்ணில் தெரியும்விதம், வெங்காய வர்த்தகர்களை பாதுகாப்பதில் மவுனக் கருத்தொற்றுமை காட்டுபவர்கள், ஒருவர் பொறுப்பை இன்னொருவர் மீது சுமத்தி நழுவும் போது, சுமை அனைத்தும் சாமானிய மக்கள் தலையை அழுத்துகிறது. பண்டிகை நாளில் கொண்டாட்டம் இருக்கட்டும், நல்ல உணவு கூட இல்லாமல் இந்த ஆண்டு இந்திய மக்களுக்கு கழியும். தீபாவளிக்குப் பிறகு விலை குறையும் என்று அமைச்சர்கள் சொல்கின்றனர்.

விவசாயிகளுக்கு நல்ல விலை கிடைப்பதை நினைத்து மகிழ்ச்சியடைய வேண்டும் என்று சரத் பவார் சொல்கிறார். அதாவது வெங்காய விலை உயர்வு நல்லது என்கிறார். விளைவிப்ப வரிடம் இருந்து நுகர்வோருக்கு வெங்காயம் வந்து சேருவதற்குள் அது பல கைகள் மாறுகிறது. இடைத்தரகர்களும் வியாபாரிகளும்தான் இங்கு நல்ல விலை பெறுகிறார்களே தவிர சரத் பவார் சொல்வதுபோல் விவசாயிகள் அல்ல.

பார்தி நிறுவனத்துடன் இணைந்த செயல்பாடு என்று பின்கதவு வழியாக இந்தியாவில் நுழைந்த வால்மார்ட், அய்முகூ அரசாங்கத்தின் அயராத முயற்சியால் சில்லறை வர்த்தகத்தில் நுழைய கதவு திறந்துவிடப்பட்டுவிட்டதால்  பார்தி நிறுவனத்திடம் இருந்து பிரிந்த பிறகு, 30% பொருட்களை இந்தியச் சந்தையில் வாங்க வேண்டும் என்ற நிபந்தனையை ஏற்க முடியாது என்று சொல்கிறது.

வெங்காயத்தில் வந்துள்ள கார்ட்டல் நாளை எல்லா அத்தியாவசியப் பொருட்களுக்கும் வரும் என்பதற்கு வால்மார்ட் நிறுவனம் துவக்கத்திலேயே போடுகிற இந்த ஆட்டம் அறிகுறி. சிறுவர்த்தகர்களுக்கு விற்பதை விட 40% குறைவான விலையில் வால்மார்ட் போன்ற பெரிய நிறுவனங்களுக்கு பெப்சி, கோக் ஆகியவை விற்கப்படுவதை எதிர்த்து திரு.வெள்ளையன் தலைமையில் ஆர்ப்பாட்டம் கூட சமீபத்தில் நடத்தப்பட்டது.

பெயர் சொல்லாமல் மறைக்க வேண்டியிருக்கும் வெங்காய வியாபாரிகளை பாதுகாப்பதற்கே இவ்வளவு முனைப்பு காட்டும் ஆளும் வர்க்க கட்சிகள், இந்திய நாடாளுமன்றத்தின் அங்கீகாரத்துடன் ஆதரவுடன், வால்மார்ட் போன்ற சில்லறை வர்த்தகப் பெருநிறுவனங்கள் எடுக்கவிருக்கும் லாப நோக்கிலான நடவடிக்கைகளை, அது சாமான்ய மக்களை வாட்டும்போதும், தங்கள் கொள்கைகளுக்கு கிடைத்த வெற்றி என்று கூத்தாடிக் கொண்டாடுவார்கள்.

வெற்று என்று சொல்வதற்கு பெரியார் வெங்காயம் என்ற சொல்லை பயன்படுத்தினார். அவ்வளவு மலிவானதாக இருந்த வெங்காயம் இன்று தேர்தல் நேரத்தில் ஆட்சியாளர்களுக்கு சவாலாகி இருக்கிறது. இந்த நேரத்திலும் அய்முகூ ஆட்சியாளர்கள் எடுக்கும் நடவடிக்கைகள் வசதி படைத்தவர்களை ஊக்குவிப்பவையாக இருக்கின்றனவே தவிர, பிரச்சனையை தீர்ப்பதாக இல்லை. கூடுதல் விளைச்சல், போதுமான பதன வசதிகள், கிட்டங்கிகள் ஆகியவை  பற்றி, அய்ந்து மாநிலங்களில் தேர்தல்களை சந்திக்கவிருக்கும் இந்த நிலையிலும் அவர்கள் பேசவில்லை.

வெங்காய விலையேற்றத்துக்குப் பின் மறைந்துள்ள கரங்களை வலுப்படுத்துவது தான் அவர்களின் பிரதான செயல்பாடு. அவர்களை, அவர்கள் ஆணையில் வைத்துள்ள நவதாராளவாதக் கொள்கைகளை ஆட்சியில் இருந்து அகற்றுவதுதான் இந்திய மக்களின் இன்றைய பிரதான கடப்பாடு.